บทเพลงแห่งความคิดถึง... - บทเพลงแห่งความคิดถึง... นิยาย บทเพลงแห่งความคิดถึง... : Dek-D.com - Writer

    บทเพลงแห่งความคิดถึง...

    ท่วงทำนองแห่งความคิดถึงที่ตราตรึงในลายลักษณ์เป็นอักษร..

    ผู้เข้าชมรวม

    788

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    3

    ผู้เข้าชมรวม


    788

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  ซึ้งกินใจ
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  11 พ.ย. 51 / 21:36 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

         
      ท่ามกลางสัมผัสแห่งสายลมอันแผ่วเบาที่ลูบไล้ผ่านเรือนร่างครั้งแล้วครั้งเล่า...

      สัมผัสแห่งความเหงาที่เข้ามาเกาะกุมจิตใจอันหนักอึ้งและความเงียบที่เปรียบประดุจมัจจุราชที่รอคอยกาลอันเหมาะสม 
         
      ครั้นมองไปภายนอกสายตาพลันสัมผัสกับบางสิ่งบางอย่างที่เคลื่อนไหวอยู่อย่างเดียวดาย...อา...ใบไม้ที่ต้องสายลมไหว...

      พริ้วระริ้วลู่ตามเส้นทางแห่งสายลมนำพา...เนิ่นนานแค่ไหนแล้วหนาที่เราปิดตัวเองอยู่กับห้องแห่งความเดียวดาย   

      มือน้อยสั่นไหวระริกเมื่อพยามเคลื่อนบานหน้าต่างที่ปิดร้าง...เสียงวิหคดังระเรี่ยเข้าโสตก้าวหนึ่งเริ่มประเดิม

      และก้าวที่สองก็ตามมาอย่างง่ายดาย...

      กลิ่นไอของใบไม้ที่มิได้สัมผัสมานานนับแต่ประตูหัวใจได้ปิดลง   เสียงเพลงเพราะผะแผ่วละล่องลอยเต็มอยู่ในบรรยากาศ   

      หวานโอ้หวานยิ่งนักจนอยากประจักษ์แจ้งซึ่งผู้ประพันธ์  หากแต่พอตั้งใจฟังกลับพบทำนองหวานที่มีเนื้อความคุ้นยิ่งนัก...

      เคยได้ยินจากแห่งหนใดหนอ  หน้าต่างแห่งเรือนหน้างามปิดลงช้าๆพลางซึมซับความไพเราะของดนตรี

      ครั้นแล้วในที่สุดก็ตระหนักได้ว่าผู้ใดเป็นร้อยถ้อยทำนอง   ใบหน้างดงามที่สุดในชีวิตของผู้คิดปรากฏขึ้นมาในมโนสำนึก

      แม้นใบหน้านั้นจักมีร่องรอยแห่งความชราภาพเนื่องด้วยกาลเวลาที่นำพาแห่งแต่ดวงตาสองดวงนั้นยังคงเปี่ยมไป

      ด้วยความห่วงใยอยู่เสมอมิแปรเปลี่ยน...

      หญิงสาวผู้อยู่ในความฝันประหนึ่งความจริงค้นพบแล้วว่าไม่มีใครบรรเลงบทเพลงแห่งความคิดถึงได้ดีเท่ากับผู้ที่เธอเรียกว่า...แม่...

      พอเสียทีห้องแห่งความมืดมิดกับความทุกข์เพราะคนที่เธอรักแต่มิได้รักเธอ    ลาก่อนความเงียบงัน        

      กระเป๋าใบโตถูกลากออกมาจาซอกหลืบพันธนาการเริ่มถูกปลดอย่างช้าๆ...

      หญิงสาวคนหนึ่งกับกระเป๋าใบโตและใบหน้าที่แน่วแน่...

      ประตูบานเล็กๆค่อยๆแง้มตัวเองออกอย่างช้าๆ จวบจนกระทั่งร่างของหญิงสาวได้ลาลับไป...

      เสียงเพลงผะแผ่วยังคงบรรเลงในค่ำคืนแห่งความเหน็บหนาว....

      แม่รักลูก....แม่รักลูก.....

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×