Love without why- - -รักใสๆของยัยแสนซ่า

เนื้อเรื่อง

love without why 1.

เช้าวันนึงในเมืองที่วุ่นวาย หมิงเหวิน ตื่นขึ้นมาด้วยความงุนงงและเดียวดาย เทอมองไปรอบๆก่อนที่จาลุกขึ้นไปอาบน้ำและต้องไปพบเรื่องวุ่นๆที่โรงเรียน

            หลังจากที่หมิงเหวินอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเทอก็ลงมาข้างล่าง บ้านของเทอเป็นบ้านหลังเล็กๆ ตั้งอยู่ชานเมืองเป่ยจิง(ปักกิ่ง)  หมิงเหวินลงมาด้านล่างของบ้านก็พบว่าพ่อไปทำงานเสียแล้ว เทอหยิบขนมปังที่เทอทำไว้ขายไปกินชิ้นนึงแล้ววิ่งไปโรงเรียนอย่างรวดเร็ว

           "หมิงเหวิน หมิงเหวิน ทางนี้" เสียงของเสี่ยวชิงเรียกหมิงเหวินดังขึ้นขณะที่หมิงเหวินเข้าไปในห้องเรียน 
          " มีอะไรหรอเสี่ยวชิง ท่าทางตื่นตูมเชียว " 
          " ก็พี่ทังหมู่เทอนะซิเลิกกับแฟนเค้าแล้ว "
          " ยัย Emma สุดสวยนี่ละนะ "
          " ใช่ๆก็เจ้าหล่อนไปมีคนใหม่น่ะซิ่"
          " แล้วไงต่อยะ "
          " ก็ฉันว่าเทอก็มีโอกาส แล้วไง"
          "นี่พวกเทอจะไม่เรียนกันใช่มั้ย ลู่เสี่ยวชิง หลินหมิงเหวิน" เสียงอาจารย์หวางดังมาจากหน้าห้องทำให้เสี่ยวชิงและ หมิงเหวินต้องหยุดพูดกันไป
          จนพักกลางวัน หยี่ผิง เดินเข้ามาหา เสี่ยวชิงและหมิงเหวิน
          " พวกเทอรู้ข่าวพี่ทังหมู่แล้วใช่มั้ย "
         " ใช่ แล้วพี่ทังหมู่เป็นไงบ้างละ"
         " เห็นพี่ชายฉันบอกว่านั่งซึมทั้งวันเลย นั่นไงเดินมาแล้ว"

“ พี่ตงฟาง พี่ทังหมู่เป็นไงบ้างเค้าซึมมากมั้ยพี่” เสียงของหมิงเหวินดังขึ้นทันทีที่ดงฟาง พี่ชายหยี่ผิงที่ชอบเทอเดินเข้ามา

“อือ สบายดี เทอ เป็นห่วงเป็นใยมันมากนะ มันอยู่ในห้องสมุดน่ะไปหามันซิ ไปปลอบมันให้ฉันทุกข์ใจเล่นไง”

“ทำไมพี่ต้องกัดฉันทุกทีเลย แต่ช่างพี่เถอะ ไปละ”หมิงเหวินพูดจบก็รีบตรงไปยังห้องสมุดทันทีเลย โดนไม่ได้สนใจความรู้สึกของตงฟางที่เก็บความปวดร้าวไว้

เทอเดินตรงไปที่มุมๆหนึ่งของห้องสมุดเพราะรุว่าทังหมู่ชอบมานั่งเป็นประจำ

“พี่ทังหมู่ให้ฉันนั่งด้วยคนได้มั้ย”

“ได้สิ”

“พี่ไปส่งฉันที่บ้านได้มั้ยเย็นนี้ ฉันอยากทำอาหารเลี้ยงพี่ ที่พี่ช่วยสอนการบ้านชั้นเมื่อวันก่อน”

“ไมจะไม่ได้ละ ยัยโง่ 55+ฉันกำลังเบื่ออยู่พอดี แต่ขอฉันอยู่ที่นี่สักพักได้มั้ย หมิงเหวินเทออยู่เป็นเพื่อนฉันก่อนนะ ฉันคิดถึงEmmaเหลือเกิน”

“ค่ะ”

“ว่าไงหมิงเหวิน ว่าไงทังหมู่”เสียงของลิซ่าเพื่อนร่วมห้องของทังหมู่ดังขึ้น

“นี่แกยังไม่กลับบ้านอีกหรอ ลิซ”

“ยังน่ะ แกอยู่เป็นเพื่อนฉันได้มั้ยทังหมู่”

“ไม่ได้หรอก ฉันไปนะ ไปกันเถอะหมิงเหวิน”

จากนั้นทั้งสองก็พากันไปรอรถเมย์หน้ารร.

“ขึ้นรถสิ หมิงเหวิน”ตงฟางขับรถมาเทียบแล้วถามขึ้น

“ขอบคุนค่ะพี่ตงฟางแต่ไม่เป็นไร คือฉันมีแขกน่ะค่ะ”

“ใครกันที่ทำให้เทอปฏิเสธฉัน”

ทันใดนั้นทังหมู่ที่กำลังก้มผูกเชือกรองเท้าก็เงยหน้าขึ้นมา

“อ๋อฉันรู้แล้ว ฉันไปล่ะ”

“พี่ตงฟาง พี่....”

“ลำบากใจก็ไปกับเค้าเถอะหมิงเหวิน”

“ฉันไม่ได้ลำบากใจ เราไปกันเถอะค่ะพี่”

----------------*

ที่บ้านหมิงเหวิน หมิงเหวินกำลังยุ่งอยู่กับสุกี้ ที่จะให้ทังหมู่ชิม

“หมิงเหวินพ่อแม่เทอละ”

“ฉันว่าตอนฉันโทรไปหาพี่ตั้งหลายครั้งฉันเล่าให้พี่ฟังหมดแล้วน่ะคะ แต่ช่างเถอะพี่คงไม่ได้ฟัง”

ตงฟางฟังหมิงเหวินพูดอย่างรุสึกผิดเพราะเขาไม่เคยตั้งใจฟังหมิงเหวินพูดแม้แต่ครั้งเดียว

“พ่อแม่ฉันเลิกกันไปนานแล้วค่ะ ฉันอยู่คนเดียว แม่เค้าแต่งงานมีลูกใหม่ไปนานแล้ว ส่วนพ่อ

อยู่ที่บ่อนน่ะคร่ะหลังทำงานเค้าก็เลยไปซื้อห้องเช่าแถวนั้นอยู่นานๆกลับมาที เมื่อคืนก็กลับมา

....มาเอาเงินน่ะค่ะ ฉันก็มีแค่เงินเล็กน้อยๆที่มาจากการทำขนมส่งตามร้าน”

หมิงเหวินตักสุกี้ส่งให้ทังหมู่

“พี่ทังหมู่รอฉันหน่อยนะคะฉันเอาขนมไปส่งป้าข้างบ้านเดี๋ยวกลับมาค่ะ”เทอพูดพลางหยิบถุงขนมพลาง แล้วขี่จักยานไปอย่างรวดเร็ว

ไม่นานเทอก้อกลับมา

“รสชาติที่เทอทำไม่เลวเลย เทอไปเรียนมาหรอ”

“ป่าวหรอกค่ะ ฉันดูตำราเอาน่ะ”

“เห็นทีฉันต้องกลับบ้านก่อนนะ เด้วคุณแม่จาว่า”

“ค่ะ กลับบ้านดีดีน่ะบาย”

“บาย”
หลังจากทังหมู่กลับบ้าน หมิงเหวินก็กลับขึ้นไปพักผ่อนโดยไม่รู้เลยว่า ตงฟางแอบดูเหตุการณ์ทั้งหมดตลอดเวลา

เช้าวันนึงในเมืองที่วุ่นวาย หมิงเหวิน ตื่นขึ้นมาด้วยความงุนงงและเดียวดาย เทอมองไปรอบๆก่อนที่จาลุกขึ้นไปอาบน้ำและต้องไปพบเรื่องวุ่นๆที่โรงเรียน

            หลังจากที่หมิงเหวินอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเทอก็ลงมาข้างล่าง บ้านของเทอเป็นบ้านหลังเล็กๆ ตั้งอยู่ชานเมืองเป่ยจิง(ปักกิ่ง)  หมิงเหวินลงมาด้านล่างของบ้านก็พบว่าพ่อไปทำงานเสียแล้ว เทอหยิบขนมปังที่เทอทำไว้ขายไปกินชิ้นนึงแล้ววิ่งไปโรงเรียนอย่างรวดเร็ว

           "หมิงเหวิน หมิงเหวิน ทางนี้" เสียงของเสี่ยวชิงเรียกหมิงเหวินดังขึ้นขณะที่หมิงเหวินเข้าไปในห้องเรียน 
          " มีอะไรหรอเสี่ยวชิง ท่าทางตื่นตูมเชียว " 
          " ก็พี่ทังหมู่เทอนะซิเลิกกับแฟนเค้าแล้ว "
          " ยัย Emma สุดสวยนี่ละนะ "
          " ใช่ๆก็เจ้าหล่อนไปมีคนใหม่น่ะซิ่"
          " แล้วไงต่อยะ "
          " ก็ฉันว่าเทอก็มีโอกาส แล้วไง"
          "นี่พวกเทอจะไม่เรียนกันใช่มั้ย ลู่เสี่ยวชิง หลินหมิงเหวิน" เสียงอาจารย์หวางดังมาจากหน้าห้องทำให้เสี่ยวชิงและ หมิงเหวินต้องหยุดพูดกันไป
          จนพักกลางวัน หยี่ผิง เดินเข้ามาหา เสี่ยวชิงและหมิงเหวิน
          " พวกเทอรู้ข่าวพี่ทังหมู่แล้วใช่มั้ย "
         " ใช่ แล้วพี่ทังหมู่เป็นไงบ้างละ"
         " เห็นพี่ชายฉันบอกว่านั่งซึมทั้งวันเลย นั่นไงเดินมาแล้ว"

“ พี่ตงฟาง พี่ทังหมู่เป็นไงบ้างเค้าซึมมากมั้ยพี่” เสียงของหมิงเหวินดังขึ้นทันทีที่ดงฟาง พี่ชายหยี่ผิงที่ชอบเทอเดินเข้ามา

“อือ สบายดี เทอ เป็นห่วงเป็นใยมันมากนะ มันอยู่ในห้องสมุดน่ะไปหามันซิ ไปปลอบมันให้ฉันทุกข์ใจเล่นไง”

“ทำไมพี่ต้องกัดฉันทุกทีเลย แต่ช่างพี่เถอะ ไปละ”หมิงเหวินพูดจบก็รีบตรงไปยังห้องสมุดทันทีเลย โดนไม่ได้สนใจความรู้สึกของตงฟางที่เก็บความปวดร้าวไว้

เทอเดินตรงไปที่มุมๆหนึ่งของห้องสมุดเพราะรุว่าทังหมู่ชอบมานั่งเป็นประจำ

“พี่ทังหมู่ให้ฉันนั่งด้วยคนได้มั้ย”

“ได้สิ”

“พี่ไปส่งฉันที่บ้านได้มั้ยเย็นนี้ ฉันอยากทำอาหารเลี้ยงพี่ ที่พี่ช่วยสอนการบ้านชั้นเมื่อวันก่อน”

“ไมจะไม่ได้ละ ยัยโง่ 55+ฉันกำลังเบื่ออยู่พอดี แต่ขอฉันอยู่ที่นี่สักพักได้มั้ย หมิงเหวินเทออยู่เป็นเพื่อนฉันก่อนนะ ฉันคิดถึงEmmaเหลือเกิน”

“ค่ะ”

“ว่าไงหมิงเหวิน ว่าไงทังหมู่”เสียงของลิซ่าเพื่อนร่วมห้องของทังหมู่ดังขึ้น

“นี่แกยังไม่กลับบ้านอีกหรอ ลิซ”

“ยังน่ะ แกอยู่เป็นเพื่อนฉันได้มั้ยทังหมู่”

“ไม่ได้หรอก ฉันไปนะ ไปกันเถอะหมิงเหวิน”

จากนั้นทั้งสองก็พากันไปรอรถเมย์หน้ารร.

“ขึ้นรถสิ หมิงเหวิน”ตงฟางขับรถมาเทียบแล้วถามขึ้น

“ขอบคุนค่ะพี่ตงฟางแต่ไม่เป็นไร คือฉันมีแขกน่ะค่ะ”

“ใครกันที่ทำให้เทอปฏิเสธฉัน”

ทันใดนั้นทังหมู่ที่กำลังก้มผูกเชือกรองเท้าก็เงยหน้าขึ้นมา

“อ๋อฉันรู้แล้ว ฉันไปล่ะ”

“พี่ตงฟาง พี่....”

“ลำบากใจก็ไปกับเค้าเถอะหมิงเหวิน”

“ฉันไม่ได้ลำบากใจ เราไปกันเถอะค่ะพี่”

----------------*

ที่บ้านหมิงเหวิน หมิงเหวินกำลังยุ่งอยู่กับสุกี้ ที่จะให้ทังหมู่ชิม

“หมิงเหวินพ่อแม่เทอละ”

“ฉันว่าตอนฉันโทรไปหาพี่ตั้งหลายครั้งฉันเล่าให้พี่ฟังหมดแล้วน่ะคะ แต่ช่างเถอะพี่คงไม่ได้ฟัง”

ตงฟางฟังหมิงเหวินพูดอย่างรุสึกผิดเพราะเขาไม่เคยตั้งใจฟังหมิงเหวินพูดแม้แต่ครั้งเดียว

“พ่อแม่ฉันเลิกกันไปนานแล้วค่ะ ฉันอยู่คนเดียว แม่เค้าแต่งงานมีลูกใหม่ไปนานแล้ว ส่วนพ่อ

อยู่ที่บ่อนน่ะคร่ะหลังทำงานเค้าก็เลยไปซื้อห้องเช่าแถวนั้นอยู่นานๆกลับมาที เมื่อคืนก็กลับมา

....มาเอาเงินน่ะค่ะ ฉันก็มีแค่เงินเล็กน้อยๆที่มาจากการทำขนมส่งตามร้าน”

หมิงเหวินตักสุกี้ส่งให้ทังหมู่

“พี่ทังหมู่รอฉันหน่อยนะคะฉันเอาขนมไปส่งป้าข้างบ้านเดี๋ยวกลับมาค่ะ”เทอพูดพลางหยิบถุงขนมพลาง แล้วขี่จักยานไปอย่างรวดเร็ว

ไม่นานเทอก้อกลับมา

“รสชาติที่เทอทำไม่เลวเลย เทอไปเรียนมาหรอ”

“ป่าวหรอกค่ะ ฉันดูตำราเอาน่ะ”

“เห็นทีฉันต้องกลับบ้านก่อนนะ เด้วคุณแม่จาว่า”

“ค่ะ กลับบ้านดีดีน่ะบาย”

“บาย”
หลังจากทังหมู่กลับบ้าน หมิงเหวินก็กลับขึ้นไปพักผ่อนโดยไม่รู้เลยว่า ตงฟางแอบดูเหตุการณ์ทั้งหมดตลอดเวลา