[FIC EXO] 12 GAMER Story เอาชีวิตรอดในเกมส์ - นิยาย [FIC EXO] 12 GAMER Story เอาชีวิตรอดในเกมส์ : Dek-D.com - Writer
×

    [FIC EXO] 12 GAMER Story เอาชีวิตรอดในเกมส์

    เซฮุนและจงอินจะทำอย่างไร ถ้าอยู่ดีๆก็มีจดหมายฉบับหนึ่งโผล่บอกให้เข้าไปในเกมๆนึง เพื่อช่วยเหลือผู้ที่ติดอยู่ในเกมอีกสิบออกมาให้ได้ พวกเขาจะเจออะไรในเกมนี้บ้าง? กลับมาครบทุกคนรึเปล่า?

    ผู้เข้าชมรวม

    3,274

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    11

    ผู้เข้าชมรวม


    3.27K

    ความคิดเห็น


    207

    คนติดตาม


    178
    จำนวนตอน :  19 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  20 มิ.ย. 59 / 01:05 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ


     


    "แฮปปี้เบิร์ดเดย์ เว้ยเซฮุน"

    "ใจมากวะ จงอิน"

    เซฮุน ชายหนุ่มหน้าหวานจมูกโด่งได้รูป รูปร่างที่เหมือนจะชายก็ไม่ชายเพราะด้วยเอวที่บางแสนบางยิ้มรับกล่องของขวัญมาจากมือเพื่อนชายที่ชื่อ จงอิน หนุ่มผิวที่สีน้ำผึ้ง และหุ่นที่เซ็กซี่กระชากใจสาว กับรอยยิ้มที่บาดใจ ทั้งสองเป็นเพื่อนกันมานานพอที่จะรู้ทุกเรื่องของอีกฝ่ายหรือรู้แม้กระทั่งขนาดของตับไต้ไส้พุงกันเลยก็ว่าได้

    "แกะของขวัญดิ รับรองของชิ้นนี้แกชอบแน่ว่ะ"

    "หวังว่าจะไม่ใช่เสื้อกล้ามลายคิตตี้ที่แกซื้อให้เมื่อปีที่แล้วนะ ไม่งั้นฉันจะซื้อชุดชั้นในสีชมพูให้แกในวันเกิดแกแน่"

    "เฮ้ย จะไปใช่ได้ไง ลองแกะดูๆ"

    แควกก!!

    เซฮุนค่อยๆแกะของขวัญด้วยความปราณีต(ซะที่ไหน) จนกระทั่งแกะ(ฉีก)กระดาษออกจนหมด เผยให้เห็นกล่องด้านใน เซฮุนเปิดกล่องออก ก็พบกับเสื้อในสีชมพูลายคิตตี้

    "จงอิน นี่แก......เอาจริงเรอะ" เซฮุนมองจงอินด้วยสายตาอาฆาต

    "ฮ่าๆๆๆๆ" แต่จงอินหาได้กลัวไม่ กลับนั่งหัวเราะจนตัวงอที่โซฟา และยิ่งหัวเราะหนักขึ้นไปอีกเมื่อได้เห็นสีหน้าของเซฮุน

    "วันนี้ฉันจะเอาเลือดหัวแกออก ย้ากกกก"

    เซฮุนไล่เตะจงอินไปทั่วห้อง แต่จงอินกลับหลบได้ทุกลูกเตะของเซฮุน เพราะด้วยร่างกายที่ดูคล่องแคล่วกว่า

    "โว้ววว เซฮุน ฉันขอโทษ ฮ่าๆๆๆๆ"

                "ขอโทษบ้านแกหัวเราะเรอะ วันนี้แก...ตายยยยยย”

                ก๊อกๆๆ ๆๆๆ ๆ

                “ใครมาวะ เซฮุน แกไปเปิดดิ” จงอินได้โอกาสหลีกเลี่ยงการโดนลูกเตะของเซฮุนได้พอดี

                “เออๆ รอดไปนะวันนี้” เซฮุนชี้นิ้วไปทางจงอินก่อนจะเดินไปเปิดประตูแต่เมื่อเปิดประตูออกไปกลับไม่พบใครซักคน

                “ใครมาวะ เซฮุน” จงอินเดินมาหาเซฮุนที่ยืนอยู่หน้าประตูที่เปิดออกแล้วแต่ก็ไม่พบใคร

                “ไม่เห็นมีใครเลยนี่หว่า กลับเข้าห้องเหอะ” เซฮุนค่อยๆแง้มประตูกลับเข้ามา แต่ก็ถูกจงอินขัดไว้ซะก่อน

                “เดี๋ยวก่อนเซฮุน นั่นจดหมายใครวะ” เซฮุนมองตามนิ้วของจงอินที่ชี้ไปยังจดหมายสีขาวฉบับหนึ่งที่วางอยู่ปลายเท้าของเซฮุน ก่อนจะหยิบขึ้นมาอยู่ในมือ

                “จ่าหน้าซองถึงฉันกับแกว่ะ จงอิน” พูดจบเซฮุนก็ปิดประตู แล้วเดินนำจงอินมานั่งที่โซฟา

                “แกะอ่านเลย แกะอ่านเลย อาจจะเป็นสาวๆที่ส่งจดหมายมาสารภาพรักกับพวกเราก็ได้ อิอิอิ” จงอินจินตนาการและนั่งยิ้มอยู่คนเดียวในขณะที่เซฮุนแกะจดหมายออกอ่าน จงอินก็ชะโงกหน้าเข้ามาอ่านด้วย

                'ยินดีต้อนรับเข้าสู่เกมส์ของเรานะครับ คุณจงอินและคุณเซฮุน พวกคุณเป็นผู้เข้าร่วมเกมส์นี้เป็นคนที่ ๑๑ และ๑๒ และกติกาของเกมส์นี้ก็ง่ายๆไม่มีอะไรมาก ผมแค่ให้พวกคุณทั้งสองเข้าไปตามหาผู้เข้าร่วมเกมส์ที่เหลืออีกสิบคนให้ครบและต้องพากันออกมาจากเกมส์นี้ให้ได้ ง่ายมั้ยล่ะครับ หึๆ เอาล่ะ พรุ่งนี้ผมขอให้พวกคุณทั้งสองคนไปเจอผมที่น้ำผุเก่าในป่าหลังโรงเรียนในเวลาแปดโมงเช้า อ่อ พกโทรศัพท์มือถือของพวกคุณติดตัวไว้ตลอดด้วยล่ะ

             ย้ำนะครับว่าแปดโมงเช้าต้องมาถึง! ไม่งั้นจะหาว่าผมไม่เตือนนะ บ๊ายบู~'

     

                “อะไรวะ ใครมันบ้าส่งอะไรพิลึกๆมาวะ” เซฮุนเดินไปที่ถังขยะและทิ้งจดหมายฉบับนั้นอย่างไม่แยแส ตามด้วยเสียงสบถด่าของจงอิน

                “ปัญญาอ่อนชะมัด อย่าให้รู้นะเว้ยว่าใครเล่นอะไรปัญญาอ่อนๆแบบนี้ พ่อจะเตะไม่ยั้งเลย” 
     

    ฝากผลงานฟิคด้วยนะคะ เพิ่งจะลองแต่งเอง ยังไงก็ติชมกันได้เลยยยยยย แต่ว่า...คอมเม้นให้เค้าด้วยน้าาา ฮ่าๆๆๆ

    #รักคนอ่านนนน >.,<// 

    Twitter : @mildnadthanan



    "); background-attachment:fixed; }

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น