My Honey ทดลองลับจับหัวใจนาย Bad Boy

บทนำ

                                “ ห๊า! O[]O แม่...ไหนแม่ลองพูดอีกทีดิ”

                               “ คือ... คือว่า ในอีก 3 เดือนกับ อีก 12วันและอีก12 ชั่วโมง 4 นาที ลูกต้องหมั่นกับริวจิคุงจร่ะลูกจ๋า”

                               “ ม่ายยยยยยยยยยย!”

                               “/(TToTT)\”

                               “ ยังไงหนูก็ไม่หมั่น! เอาฟายมาฉุดเอาช้างมาลากหนูก็ไม่หมั่น!”

                               “ ตะ...แต่ว่าซากิจัง”

                               “ ไม่!ก็คือไม่ค่ะ!”

                               “ แง๊ ~!TTOTTซะ...ซากิจัง”

                               “(   ..)”

                               “หมั่นเถอะนะซากิจังฮือ~”

                               “...........”

                               “TTOTT”5วินาทีต่อมา

                               “.....หมั่นก็ได้ค่ะ-0-”

                               “ฮึก~! จริงนะ”

                               “ค่ะ!”

                               “^_^ดีใจจัง~”นี่แม่ทูนหัวบังเกิดเกล้าของฉันเองล่ะค่ะฉันวีนทีไรน้ำตาคาเป้าทุกที

                                                   บทที่1

                                “ไอ้เจ้าวายร้ายฉันเกลียดแกที่สุด!!"

                                “พรั๊ว! พลัก! ตุบ! ตับ!!”

                                “กรี๊ด!!!ฉันเกลียดแกที่สุดย๊ากกกกก!!”

                                ตุบตับ พรั๊ว พลัก

                                “ย๊าก!!!"

                                พรั๊ว!!!

                                โครม!!!!

                                เพล้ง!!!!

ฉันเตะต่อยกระถืบตุ๊กตาหน้าเหมือนเจ้าริวจินั้นทำไมฉันคนนี้ต้องหมั่นกับไอ้เจ้าวายร้ายนั้นด้วย>[]<หงุดหงิด!!!!!!!!!!อ้าวโทษทีนะค่ะ  ที่ลืมแนะนำตัว ฉันชื่อ ซาคานาเอะ  ซาจิเอะ ลูกสาวคนเดียวของตกูลซาคานาเอะที่ร่ำรวยฉันไม่ได้อยู่กับพ่อเพราะถูกแม่ไล่ไปอยู่ที่อื่นง่ายมากเพราะพ่อแอบไปมาอีหนูทั้งหลาย  โฮ๊ะโฮ๊ะโฮ๊ะ^O^ดังนั้นแม่ของฉันจึงโกรธมากจนไม่ยอมให้กลับมาอยู่ที่บ้านอีกเลย แม่เป็นคนที่สวยและน่ารักมากและขี้แยเป็นที่สุดแต่ก็เป็นคนที่ใจดีที่สุด ฉันซึ่งเป็นลูกจึงได้ความสวยและน่ารักมาส่วนนิสัยนี่ฉันว่าคงเหมือนพ่อมั้ง สิ่งที่ฉันเกลียดมากที่สุดในชีวิตคือ อาคาซึชิ ริวจิเจ้าหมอนี่ตอนเด็กแกล้งฉันทุกวี่ทุกวัน! มีทั้งเอาคางคกใส่กล่องของขวัญเอากบใส่ไว้ใต้โต๊ะเรียนให้รอตอนกลับบ้านให้รอธรรมดาจะไม่บ่นอะไรเลยแต่นี่มันให้ฉันตากฝนรอมันตั้ง3ชั่วโมงจนฉันไปโรงเรียนไม่ได้ตั้ง2อาทิตย์(แล้วไม่ยืนในที่ร่มๆล่ะ-__-)  ให้ฉันวิ่งตามจนหกล้มแล้วร้องไห้บ้างล่ะหาว่าฉันเป็นทอมบ้างล่ะ เอาร่มฉันไปซ่อนบ้างล่ะทำแต่เรื่องที่ทำให้ฉันร้องไห้ทั้งนั้นเลยTT^TTคอยดูนะฉันจะทดลองยาทำให้นายเป็นแมวน้อยสุดน่ารักไปเลย อุวะฮิฮุว่าแล้วเข้าห้องทดลองเลยดีกว่า หึหึหึ~!!

                                4ชั่วโมงผ่านไป

                                “เสร็จแล้ว เอ.........ยังไม่ได้ลองยาเลยนิหน่า เหะๆ”

                                “ซาจิจัง~! ลงมาหาแม่หน่อยจ้า”

                                “ค่า~”ฉันวิ่งลงบันไดบ้านมาแล้ววิ่งเข้าห้องรับแขก

                                “มีอะไรหรอค่ะ^O^…”ว๊าก!!!เจอตัวเอี๊ย!!

                                “มานั่งข้างริวจิคุงนี่มาซาจิจัง^O^”อ้าว!!!!ไม่ใช่ตัวเอี๊ยแหะนายอาคาซึชิ ริวจิ นี่เองนึกว่าใคร=w=!(เปรียบซะเสียเลย//MGK)

                                “..........ค่ะ”ฉันต้องไปนั่งข้างสิ่งมหัศจรรย์ที่9 ของโลก อึก!!!!พอมองดีๆแล้ววันนี้หมอ นี่แต่งตัวเท่มากมายเลย>////<เอ๊ย!! ไม่ได้!ไม่ได้! ห้ามชมๆเดี๋ยวหมอนี่มันได้ใจ(เขาจะได้ยินแกคิดไหมนี่//MGK)

                                “ที่เรียกลงมานี่ก็ไม่ได้มีอะไรมากหลอกจ้ะหนูซาจิเอะ^^”น้าเดล่าพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน(ก็แม่ริวจินั้นล่ะ-  -+)

                                “ค่ะ^^!”ไม่มีไรแล้วเรียกลงมาทำไมนี่-__-(มารยาทอ่ะมีไหม//MGK)

                                “หึ....” ชะ...ฉันเกลียดแกเจ้าริวจิ อย่ามาทำเป็นอ่านใจฉันออกนะแล้วก็อย่ามาหัวเราะฉันแบบน้านนนน

                                “คืออย่างนี้นะหนูซาจิเอะ^^พวกเราจะไม่อยู่ 3เดือนหน่ะจ้ะ”เย๊!!นายริวจิจะไม่อยู่ตั้ง 3 เดือนสวรรค์เมรตตาแว้วววววว>w< แต่......

                                “พวกเราไหนค่ะ^^!”ก็มันไม่แน่ใจนิ พระเจ้าจงเมตตรพระเยซูทรงโปรดอย่าให้เป็นแบบที่คิดเลย....

                                “นี่!นี่!นี่!จ้า^O^”ม่าย!!ใครก็ได้เอาฟายมาฉุดฉันออกจากตรงนี้ทีพระเจ้าไม่เมรตตา พระเยซูไม่ทรงโปรด ใจร้ายแม่ใจร้ายแล้วลูกสาวคนนี้จะอยู่ยังไงอะไม่รู้เลยหลอนี่ (นี่!=น้าเดล่า  นี่!=แม่ฉัน  นี่!=พ่อริวจิ-3-)

                                “แม่!!!!!หนูจะอยู่อย่างยังไงอ่ะ!"

                                “หึ!ลูกแหง่ติดแม่”ตาริวจิพูดขึ้นมา

                               หนอย!!!!(        -x-)~(-x-        )

                                “ลูกกับหนูซาจิเอะก็อยู่ด้วยกันไงล่ะ^^”พ่อของริวจิพูดด้วยเสียงที่ร่าเริง-*-(เป็นอย่างมาก)

                                “คุณลุงเรียวจิ!!!พูดอะไรน่ะค้ะ ยังไงหนูก็ไม่มีวันที่ไปอยู่กับอีตาริวจินี่เด็ดขาดเลย!....." แต่พอมองหน้าแม่เเล้วก็ต้องหยูดพูด

                                “o>____<o"นั่งน้ำตาคาเป้าเลย

                               “อยู่ก็ได้ค่ะ......"

                               “อ๋อ~! ลืมบอกเลยที่บอกว่าอยู่ด้วยกันหน่ะไม่ใช่อยู่ที่นี่หลอกนะจ้ะ^^”น้าเดล่าพูดเเล้วยิ้มหวานส่งมาให้ฉัน

                               “ไปอยู่บ้านน้าเดล่าหลอค่ะ=__=”จะมีอะไรแย่ไปกว่าอยู่กับริวจิอีก

                               “ป่าวจ้ะ^^”น้าเดล่ายังคงยิ้มต่อ

                               “แล้วอยู่ที่ไหนอ่ะค่ะ”ฉันหันไปพูดกับหน้าเดล่าหลังจากที่นั่งกัดกับเจ้าริวจิอยู่นานเอ๊ย!นั่งจ้องต่อยู่นาน

                              “คอนโดจ้ะ^O^”ห๊า! O[]Oคอนโดหลอ! ก็อยู่ได้นะไม่ใช่คนเรื่องมากซะด้วยสิ^O^(แล้วจะตกใจทำพระแสงเลเซอร์ไรนี่//MGK.......

                               “คอนโดไหนล่ะค่ะ^^”

                               “ก็คอนโดของริวจินี่ไงหนูซาจิเอะ^^”ม่ายเอา!ใครก็ได้เอาช้างมาลากฉันออกไปจากตรงนี้ทีTTOTT

                               “แม่!!”ขึ้นเสียงแล้ว!!ขึ้นเสียงแล้ว!!หมอนี่คงไม่อยากอยู่กับฉันนักหลอก บอกไปเลย บอกไปเลยว่าไม่

                               “แม่นี่ช่างรู้ใจผมจัง^O^”ชะ...ฉันเกลียดแกที่สุดเจ้าริวจิ!

                               “ซาจิจัง^O^”แม่ทูลหัวเรียกฉัน

                                “....  ”ทำไม!ต้องหมั่นกับเจ้าริวจิไม่พอ!ยังต้องมาอยู่ด้วยกัน ตั้ง 3เดือนเลยหลอ แค่ 3 วัน ไม่สิ 3 ชั่วโมง ก็ทนไม่ไหวย๊าก!คร่อกน้ำลายฟูมปาก ตายดีกว่าเรา T^T

                               “……..จิจัง.....ซาจิจัง^^!”แม่ฉันเรียกอีกที

                               “.... ”เงียบ

                               “TT^TTซาจิจัง~”

                               “.....” งอนอะ

                                “ฮึก!ๆ แง๊~!TTOTT”ร้องนักเลยงี้อ่ะ=0=

                                “แหม~!ซาจิเอะจังเซริร้องไห้แล้วนะจ้ะ^^!”น้าเดล่าพูดเเล้วยิ้มๆ

                                “.....”งอนสุดๆเลยด้วย

                                “ท่าทางจะงอนมากเลยนะนั้น^^!”คุณลุงเรียวจิพูดเเล้วหันมามองฉัน

                                “ยัยทอมเอ๊ย!กลัวล่ะสิ”นี่หน่ะหลอก็เจ้าบ้าริวจิหน่ะเซ้!!!!

                                “ว่าไงนะ!!!!ไอ้ลูกหมาใครกลัวนายกันห๊า!ฉันลุกขึ้นแล้วเอาเท้าอันเรียวสวยไปวางที่โซฟาพร้อมกับชูนิ้วกลางให้นายริวจิ

                               “เธอว่าใครเป็นลูกหมากันห๊า!ยัยทอม!นายริวจิยืนขึ้นมาเต็มความสูง=O=หนอย! คิดจะข่มความสูงฉันหลออย่าคิดนะว่าจะไม่กลัว(กลัวจิก็ความสูงของเจ้าริวจินี่ ตั้ง 189เซนติเมตรฉันสูงแค่ 158เซนติเมตร เองอ่ะTTOTT)

                               “ก็นายไง! ไอ้-ลูก-หมา ^O^”

                               “หนอย!!!!”นายริวจิมองฉันด้วยแววตาที่เดาไม่ออก

                               “คุณน้าเซริครับ=O= ให้คนเตรียมของของยัยทอมนี่ไปไว้ที่คอนโดของผมได้เลยครับ”

                               “จ้า~^O^”

                               “ไม่เอาโว๊ย!! ปล่อยนะ!!!”นายริวจิดึงแขนฉันให้เดินตามไป=O=ไม่สิต้องเรียกว่ากระชากมากกว่าถึงจะถูกTTOTT

                                “จะไปไหน!ไม่ไปโว๊ย!”ไอ้เจ้าริวจิมันจับฉันยัดใส่ในรถเฉยเลยอ่ะTTOTTเจ็บนะไอ้คนเถื่อน

                                “ยัยทอมฉันรำคาญแว่นอันนี้ของเธอมากเลย ถอดออกทีดิ-0-”

                                “เป็นใครถึงมาสั่ง-0-+”

                                “ก็....ว่าที่คู่หมั้นไง^O^”กรี๊ด!!อย่ามาใช้คำนี้กับฉันนะย่ะ!

                                “ฉันจะใส่มันก็เรื่องของฉัน!มีอะไรไหม^O^”

                                “แต่งตัวดีซะเปล่า”

                                “แล้วจะทำไมล่ะ!-0-ถ้านายอายมากที่มีคู่หมั้นแบบฉันก็ไปบอกน้าเดล่าสิว่าไม่อยากหมั่นไป"

                                “ทำไมฉันต้องคิดว่าไม่อยากหมั่นด้วยล่ะ-0-”

                                “นายชอบฉันหรือไงกันละห๊ะ!"

                                “อืม......เฮ๊ย!!!!!O[]Oไม่ใช่”

                                “เธอต้องแต่งตัวให้ดีดีแล้วก็อีกอย่าง....ทอดแว่นอันนี้ออก!!!!!!”มะ....หมอนี่ตะคอกใส่ฉันอ่ะTT^TT คิดว่าไม่กลัวหรอ(อ้าวคิดว่ากลัวนะนี่-0-//MGK)

                                “ทำไมต้องแต่งตัวดีด้วย”

                                “เพราะฉันจะไปเที่ยวน่ะสิ^O^”นายริวจิพูดเเบบสบายๆ

                                “แล้วฉันเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ”ฉันหันไปพูดกับนายริวจิ

                               “ก็ฉันจะเอาเธอไปด้วยน่ะสิ^O^”

                               “เหอะ!อย่างฉันน่ะสวยใสอยู่แล้วย่ะ)

                               “สวย ใส แต่ ไม่มีสมองล่ะสิ^__^”กรี๊ด!!!! ว่าฉันคนนี้ไม่มีสมองเลยหลอ!!ฉันมีIQ ตั้ง200กว่าเชียวนะยะ!!!!!

                              “เหอะ!!! รู้ได้ไงว่าไม่มีสมอง=[]=”

                              “.......... เหอะ!!! อย่างเธอน่ะแต่งยังไงก็ไม่ขึ้นหลอก เอาลิงมาแต่งยังสวยกว่าอีก^O^”กรี๊ดดฉันอยากฆ่าแกเจ้าริวจิ๊!!!!!

                              “นี่!!คนขับ”

                              “ครับ!!!O[]O”

                              “ไปร้าน *Fashionable Seeer ทีดิ”ร้านนี้ร้านโปรดฉันเลยนะขอบอก^O^

                              “ครับ!O[]O”รับคำง่ายดีจัง

                              “นายคอยดูก็แล้วกัน=o=”

                              “หึ!^ __^”อย่ามายิ้มอยากนั้นน้า!!ฉันเกลียดรอยยิ้มของแกที่สุด!>[]<(แต่ทำไมถึงมีความรู้สึกแปลกๆที่หัวใจนะ-///-)

ฉันใช้เวลาไม่ถึง15นาทีก็สวยแล้วก็น่ารักมากมายขนาดนายริวจิเห็นครั้งแรกก็ค้างไป10วินาทีเลยอุวะฮิฮุ~

                            “ยัยทอม~ เธอแน่ใจนะว่าจะแต่งชุดนี้ไป”

                            “อะ~!แน่นอน”ทำไมฉันมีอะไรแปลกตรงไหน ก็แค่ใส่เสื้อเกาะอกสีดำ(ที่ตัดกับสีผิว)  แล้วใส่กางเกงยีนขาสั้น ใส่เข็มขัดรองเท้าก็ใส่บูทสีขาว ผมก็ดัดปลายๆนิดหน่อย ผมหน้าก็ปัดไปทางซ้ายแล้วหน้าก็แต่งอ่อนๆ ทำให้ดูเป็นธรรมชาติ ก็แค่นั้นเอง ส่วนแว่นก็ไม่ต้องใส่เพราะเป็นแว่นวัดปริมาณสารตอนทดลอง

                           “ทำไม^O^สวยล่ะสิ”

                           “อืม =o=....เอ๊ย!! ไม่ใช่ๆก็งั้นๆล่ะ ลิงยังแต่งสวยกว่าเธออีก”