fic naruto รักแรก แรกรัก อกหักหรือสานต่อ ภาค 2 yaoi

เนื้อเรื่อง

กลางดึกขณะที่นารุโตะกำลังฝันหวานว่าได้เดทกับซากุระ นารุโตะก็รู้สึกว่าที่ตัวมันหนักๆ ลืมตาก็เจอะ… “ครูคาคาชิมาทำอะไรดึกดื่นงี้”
“ไม่น่าถาม เมคเลิฟไงเมคเลิฟ” คาคาชิอ่านนิยายเรทNCขึ้นสมอง
นารุโตะจะเผ่นแต่… เฮ้ย มือตูโดนมัดตอนไหนฟะ “ชอบอี๋อ๋อฉอเลาะกะเจ้าซาสึเกะไม่ใช่เร้อ ก็ไปหามันเซ่”
“รักซาสึเกะเหมือนลูกเหมือนหลานน่า ถ้าจะทำขอเป็นเธอนะนารุโตะ” คาคาชิถลกกางเกงนารุโตะแล้วใช้ลิ้นทำตรงส่วนนั้นจนเสร็จ “ส่งเสียงหน่อยสิ”
“ปล๊อยยยย!!” แง เค้าไม่อยากเสียตัวกะคนอื่นที่ไม่ใช่ซากุระอ่า เกือบจะเสร็จคาคาชิเข้านารุโตะก็ตื่น… “ฝันซ้อนฝันเรอะ... ฝันร้ายอิ๊บ” นารุโตะว่าแถวๆกางเกงมันแฉะๆ พอลงไปดูก็หน้าแดงจนไม่รู้จะแดงยังไง รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเอากางเกงนอนไปซัก เก็บเรื่องตอนที่คาคาชิจะXXXเค้ามาฝันซะเป็นเรื่องเป็นราว
“นารุโตะ ซักผ้าแต่เช้าเชียว” ซากุระผ่านมาแต่นารุโตะไม่กล้าสู้หน้าซากุระเท่าไหร่ เพราะไอ้ฝันเจ้ากรรมดันทำให้เกิดอารมณ์พิสวาสกะคาคาชิมาน่ะเซะ
“นอนไม่พอเหรอ?” นารุโตะก็เห็นว่าซากุระแลเซียวๆขอบตาดำคล้ำ
“เมื่อคืนชั้นฝันว่า… โดนงูรัด… ง่ะ” ซากุระซีดหนักกว่าเดิม
“เค้าว่าจะเจอเนื้อคู่ไม่ใช่เหรอ เธอก็เจอชั้นแล้วไง” นารุโตะลืมเรื่องฝันของตัวเองแล้ว
“ฟังให้ดีสิย่ะ ชั้นฝันว่าซาสึเกะโดนงูรัดง่ะ แถมไอ้งูบ้าตัวนั้นมันยังเป็นโอโรจิมารุด้วย” ซากุระน้ำตาท่วม
“เอ่อ… ฝันร้ายจริงๆด้วยดิ”
“เฮ้ นารุโตะคุงไปเดทกันมะ” คาคาชิผ่านมาอีกคน นารุโตะแอบอยู่หลังซากุระ
“ครูคาคาชี้ เดทเดิทอะไรกันค่ะ เค้าไม่ใช้กับผู้ชายด้วยกันนะคะ”
“ซากุระ ชั้นจะไปกับนารุโตะสองคน เธอก็ไปเที่ยวกับซาสึเกะคุงนะ(จะได้ไม่มาเป็นก.ข.ค.) วันนี้ชั้นให้วันหยุดไม่ต้องปฏิบัติภารกิจ
ซากุระดีใจไม่สนหัวนารุโตะแล้วรีบไปหาซาสึเกะสุดที่รัก “ซาสึเกะคุงจ๋า ไปเดทกันนะ”
“นานะเหรอ?… ไปสิ…” ซาสึเกะหุบปากเมื่อคนที่เรียกไม่ใช่คนที่เขาคิด
“นานะเป็นใคร?… ซาสึเกะคุงคงไม่ได้ไปชอบผู้หญิงที่ไหนนะ ชั้นไม่ยอมด้วย” ไฟริษยาลุกเปรี๊ยะๆ ลูกผู้หญิงฆ่าได้แย่งแฟนไม่ได้ (มีด้วยเรอะภาษิตนี้)
“ชั้นไม่ได้ชอบผู้หญิงที่ไหนเลยนะ (ก็นานะคือเจ้านารุโตะอ้ะ ไม่ใช่ผู้หญิงใช่มั้ยล่า)” ซาสึเกะแก้ตัวพัลวัน “วันนี้ครูคาคาชิให้หยุดเหรอ?”
“อือ เห็นบอกว่าจะไปเดทกับนารุโตะ เดทเนี่ยหมายถึงไปเที่ยวมั้ง ไม่เอาเราสองคนไปด้วยสงสัยอยากให้เราสานสัมพันธ์กันสองต่อสอง” ซากุระเอียงอาย “อ้าว ซาสึเกะจะรีบไปไหน คอยด้วยสิ”
“ไม่ต้องตามมา ชั้นจะไปหาสองคนนั้น” ครูคาคาชิต้องคิดมิดีมิร้ายกับนารุโตะแหง ซาสึเกะคิดในใจ
ซาสึเกะเวียนหานารุโตะกับครูคาคาชิตามร้านราเม็งทั่วหมู่บ้านโคโนฮะ หานารุโตะแต่เจอโอโรจิมารุแทน “นึกว่าใคร ซาสึเกะคุงนี่เอง”
“มาทำอะไรแถวนี้โอโรจิมารุ”
“ก็มาหาเธอน่ะสิ” โอโรจิมารุจับซาสึเกะกดลงกับพื้น “อยากเป็นหนี่งเดียวกับเธอเร็วๆ”
“ท่านโอโรจิมารุ!! นอกใจผมได้ไง” คาบูโตะเอาทัพพีเหล็กกล้าไล่ฟาดโอโรจิมารุทันท่วงที หนอย เลี้ยงต้อยเราคนเดียวไม่พอ (หม้อก็ต้องคู่กะทัพพี)
“TT-TT ขอบใจนายมากคาบูโตะ” ซากุระตามซาสึเกะมาเลยเห็น… ซากุระซึ้งใจที่ซาสึเกะไม่โดนโอโรจิมารุทำอะไรมากกว่านี้
“ซากุระ เธอรู้รึเปล่าว่าครูคาคาชิชอบไปร้านไหน” ซาสึเกะเพิ่งคิดว่าถามซากุระง่ายกว่าไปตามหาเอง
“เอ่อก็คงจะเป็นที่ร้าน### (ด้วยจรรยาบรรณ มิอาจเปิดเผยชื่อร้าน)”
ซาสึเกะรู้ก็วิ่งด้วยความเร็วหมื่นไมล์ต่อชั่วโมง (เว่อร์) “ครูคาคาชิคืนนานะจัง เอ๊ย นารุโตะมา” นารุโตะเมาแอ๋ ม่อยหลับหน้าร้านไม่รับรู้ว่าในร้านกำลังจะเกิดศึกชิงนาย คาคาชิกำลังจะพานารุโตะขึ้นห้องซาสึเกะก็มากวน ซากุระนี่น้าไม่ค่อยมีเสน่ห์ในฐานะผู้หญิงเลย ยื้อซาสึเกะไว้หน่อยก็ไม่ได้ คนขายราเม็งอาสาเป็นคนให้สัญญาณต่อสู้ (ไอ้นี่เสือกเจรง) เกิดการตะลุมบอนระหว่างก๊อปปี้นินจาคาคาชิ VS เนตรวงแหวนอุจิวะ ซาสึเกะ คนในร้านเอามาพนันขันต่อ (ผลพลอยได้) “สวยเด้ะ ได้เป็นศิษย์ล้างครูก็วันนี้ล่ะฟะ”
“ฝึกมาอีกสิบปีค่อยมาท้าชั้นสู้ดีกว่าม้าง”
ตุ้บตั่บ!! พลัก!!! โครม!!! ย้ากกกกกกกกก!!! จากที่ใช้จักระเรี่ยวแรงก็ชักถอย สุดท้ายเลยสวนกันด้วยมวยวัด ผลเสมอกัน ล้มไปนอนทั้งคู่คนพนันโห่กันใหญ่ ซาสึเกะนึกถึงนารุโตะเวอร์ชั่นนานะ จึงฮึดเอาแรงเฮือกสุดท้ายฉวยนารุโตะที่กำลังหลับไป
“ครูกับซาสึเกะทะเลาะกันทำไมคะเนี่ย” ซากุระเวียนหัว
“เรื่องของลูกผู้ชายน่ะ…”
“งั่มๆ ครูคาคาชิ ขออีกชาม” นารุโตะละเมอ รู้อยู่แก่ใจว่าคาคาชิคิดอะไรยังโดนเอาของกินมาล่อง่ายๆ ซาสึเกะดีดหน้าผากนารุโตะ “โอ๊ยเจ็บนะทำอะไรง่ะครูคาคาชิ”
“ใช่ซะที่ไหนเล่า” ซาสึเกะยัวะ “ไปกับครูคาคาชิทำไม คราวก่อนยังไม่เข็ดอีกเหรอ?”
“ก็ราเม็งมันอร่อยง่ะ >_< “ พูดง่ายๆก็เห็นแก่กิน
“เจ้าเซ่อ…”
“…หาพัดลมให้หน่อยสิ มันร้อนง่ะ…”
“ชั้นไม่ใช่คนรับใช้นายนะ อยากได้ไปหาเอง” ซาสึเกะหายเป็นห่วงแล้วก็กลับมาปากเสียเหมือนเดิม นารุโตะจะไปหาน้ำดื่มไม่ทันเดินก็วูบ… “ม่ายหวายแย้วววว…”
ซาสึเกะอุ้มนารุโตะไปวางที่เตียง “เดี๋ยวชั้นไปหาน้ำให้ คอยอยู่นี่อย่าไปไหนนะ”
“ขอเยอะๆนะ… อ๋อย… เพราะกินเหล้ารึเปล่าเนี่ย จะไม่กินอีกเด็ดขาดทรมานจิ๊บ พวกผู้ใหญ่ทนกินเข้าไปได้ไงฟะ”
ซาสึเกะไปเอาน้ำมาให้นารุโตะดื่ม “เอ้านี่”
นารุโตะดื่มน้ำทีเดียวหมดกระบอก “…////… ซาสึเกะ… //////”
“อะไร? เฮ้ย…” ซาสึเกะเซล้ม(บนเตียงนะ) นารุโตะล้มทับลงมา
“…///// กอดเค้าหน่อยจิ /////////////”
“เฮ้ย นายเมารึเปล่า!!!” ซาสึเกะผลักนารุโตะให้อยู่ห่างๆ (ก็เมาอ่ะดิ)
“ถ้าไม่ชอบร่างนี้ เอาแบบนี้ก็ได้นะ…” นารุโตะใช้คาถาแปลงกายนานะเวอร์ชั่น
ซาสึเกะชักจาอ่อนใจไหงเจ้านารุโตะเสียงมันยั่วนักฟร้~~~~า แต่ร่างไหนมันก็เป็นเจ้านารุโตะอยู่ดีนั่นแหละ >< “เอาร่างจริงของนายดีกว่า”
นารุโตะคลายคาถาแปลงกาย “////ซาสึเกะคุงชอบแบบนี้เหรอ?”
เป็นไงเป็นกันซาสึเกะไม่สนแล้ว “ถ้าสร่างเมาเมื่อไหร่อย่ามาโทษกันนะ นายเป็นฝ่ายเสนอเองนา” ซาสึเกะถอดเสื้อกางเกงของนารุโตะแล้วสอดใส่นิ้วลงไปตรงส่วนนั้นทีละนิ้ว
“อ๊ะ… อือ… ////…”
“ถ้าเจ็บก็โทษที ชั้นก็ไม่เคยทำนะ” อยากยั่วเองนี่ ซาสึเกะค่อยๆขยับนิ้วแรงขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับลูบไล้ตรงส่วนที่ไวต่อการสัมผัสเป็นการบรรเทาความเจ็บ
“ฮะ… อาาา…อาาาาาาาาา…”
ซาสึเกะถอนนิ้วออกและเลียมือที่มีน้ำสีขาวขุ่นติดเต็มฝ่ามือ… “นายนี่ชอบทำอะไรที่ชั้นนึกถึงไม่ถึงเสมอเลยนะ วันนี้ก็มายั่วชั้นอีก…”
นารุโตะประกบริมฝีปากกับซาสึเกะแล้วจูบอย่างดื่มด่ำ “ต่อเร็วๆสิ”
“ห้ามว่ากันทีหลังด้วย” ซาสึเกะจับนารุโตะนอนหงายลงกับเตียงแล้วยกเข่าทั้งสองของนารุโตะขึ้น จิตสำนึกฝ่ายดีกำลังพยายามยับยั้งชั่งใจ แต่จิตสำนึกฝ่ายXXXกำลังเร่งเร้า (ฝ่ายXXXไหน?) เค้าเป็นผู้ชายง่ะ มีคนที่รักมายั่วมีรึจะทนไหว มาถึงนี่แล้วด้วยก็ทำให้มันถึงที่สุดแล้วค่อยคิดว่าจะเอาไงต่อ
“////โอ๊ย!!… เจ็บง่ะ…” นารุโตะวาบหวิวในช่องท้องเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในร่างกาย เจ็บตัวมาหลายครั้งจนชิน แต่เจ็บแบบนี้มันแปลกๆ…
“ก็ทนหน่อยเซ่ บอกแล้วว่าเพิ่งเคย - -;;“ ซาสึเกะปากหวานไม่เป็น (ซาสึเกะนายเนี่ยน้~า เป็นฝ่ายรุกเค้ายังจาบ่น)
“เจ็บก็บอกว่าเจ็บดิ่” นารุโตะกระเง้ากระงอด
“งั้นเลิก (ตูก็เก๊กนะเฟ้ย!)”
นารุโตะกอดซาสึเกะไว้ไม่ปล่อย “อย่าเลิกซี่ไม่บ่นแล้ว ><” ซาสึเกะจูบนารุโตะแล้วขยับร่างกายเป็นจังหวะ “อา… เร็วกว่านี้อีกสิ อย่างนั้นแหละ”
“…อือ…ซี้ดสสสส์” เจ้านารุโตะ! เลิกบ่นแต่ข่วนหลังชั้นซะเต็มรัก ซาสึเกะหยุดขยับถอนร่างออกแล้วจับนารุโตะนอนคว่ำแล้วฝังส่วนนั้นลงไป “อยากข่วนก็ข่วนที่นอนแล้วกันนะ”
“อะ อ๊าาาาาาาาาาาา…ซาสึเกะ… ปล่อยยย!!!!!”
“ถ้าชั้นปล่อยนายก็บอกว่าอย่าปล่อยอีกแหละ”
นารุโตะเกลียดคนรู้ทัน… “อาาาา… อ้ะ… ทำแรงกว่านี้ได้มะ!!”
“เอาไงแน่ฟะ” (น่าซาสึเกะเค้าว่าอย่าถือสาคนบ้า อย่าว่าคนเมา นี่ทั้งเมาทั้งบ้าจะเอาอาร้าย)
ตอนเช้านารุโตะตื่นมาเห็นซาสึเกะนอนอยู่ข้างๆ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย เมื่อวานหยุดงานไปทัวร์กินราเม็งกับครูคาคาชิ แล้วก็… แล้วก็… โอย ปวดหัวตุ้บๆ เมาค้าง เราไม่ได้ใส่เสื้อผ้านี่ ซาสึเกะก็ไม่ได้ใส่ ความจำตอนทำอย่างว่าย้อนมาทีละเฟรม เฮ้ย ไม่จริ๊งงงง!! นารุโตะใส่เสื้อผ้าแล้วจะหนีไปข้างนอกก่อนซาสึเกะตื่น แต่เจ็บตรง…อ้ะ ไม่ได้ฝันนิ นารุโตะน้ำตาซึม ชาตินี้จะไม่กินเหล้าอีกตลอดชีวิต “ครูคาคาชิเพราะครูคนเดียวเอาเหล้ามาให้ผมกินทำม้ายยยยย!!”
“มาถึงก็ทุบเอาทุบเอา ชั้นสั่งมาแต่น้ำผลไม้นะเธอไปกินแก้วของใครเนี่ย” คาคาชิเสียดายหลายแสน อยากเป็นคนเปิดบริสุทธิ์นารุโตะคุงคนแรกโดนคาบซะแหล่ว
(ขณะเดียวกันที่ร้านราเม็ง เถ้าแก่กำลังโวยวาย “ยาดองเหล้าสูตรพิเศษของช้านนนใครแอบกิน!! อุตส่าห์ทำไว้โด๊บตอนทำอย่างว่ากับเมีย!!”)
“นารุโตะ เมื่อคืนขอโทษ(ที่ฉวยโอกาส)นะ” ซาสึเกะไม่สำนึกผิด(ก็นารุโตะยั่วเองนิ)แต่ขอโทษตามมารยาท ตอนนี้มองไม่เห็นเงาของนานะในตัวนารุโตะแล้ว แต่ความรักที่มีมันก็ไม่ได้หายไปด้วย
“ไว้คราวหน้า 3P ชั้น นารุโตะ กับซาสึเกะได้มะ” คาคาชิอยากมีส่วนร่วม
ซากุระกำหมัดดังกร๊อบๆ “หมายความว่าไงทั้งสามคน”
ทั้งสามใส่ตีนหมาหนีก่อนโดนหมัดเจ้าแม่ประทาน ความรักนี้ยังอีกยาวไกล รักไปรักมาอาจกลายเป็น 4P เหอๆๆๆๆๆ

จบ

แถมท้าย
เจ้าของห้องที่ซาสึเกะจอง – ไหงผ้าปูที่นอนมันขาดเป็นริ้วงี้ล่ะ - -;;