แม่หมอสุดแสบแห่งฮุบเขานาคราช

กลิ่นละมุนกรุ่นละไมให้หอมหวล
แสนเย้ายวนชวนกมลให้หนเห
กลิ่นหอมหวานปานเกสรภมรเซ
ให้แถเถเซซบจนอบอวล

เหมือนภมรดอมดมชมความหอม
ถูกมัวมอมกล่อมใจให้เสสรวล
หลงระเริงรื่นไปในใจครวญ
ด้วยปั่นป่วนชวนใฝ่ใหลหลงปอง

เสียงใสราวน้ำค้างที่พร่างหยด
ช่วยริดรดล้างใจให้คลายหมอง
งามประดุจดอกฟ้าผกากรอง
เฝ้าหลงปองแรกพบประสบนาง

ยิ้มสลักลักยิ้มพริ้มชะแล่ม
เหมือนดอกแย้มรับอรุณเมื่อรุ่งสาง
ปากกระจับรับแก้มเหมือนแต้มวาง                                                                                              สวยสล้างหยาดฟ้านภาลัย

ผู้แต่ง อักษรศิลป์ 

                   


องค์งามล่ำเกินผู้ใดเท่า   ใจเจ้างามเท่าใจถนอม  พี่นั้นคิดอยากจักประครอง  ทั้งกายเจ้ามาถนอมให้อุ่นกาย