ยัยไฮโซกะนายหน้านม

ลำดับตอนที่ #1 : ลำดับตอนที่ 1

2

วันต่อมาที่โรงพยาบาล

“นี่จีฉันจะไปหาคุณปู่ก่อนนะ        ไม่ได้มานานแล้วคิดถึง”

“อือ”

ติ๊ง...

          เสียงลิฟของโรงพยาบาลเปิดออกก่อนร่างสูงบางของฉันจะเดินเข้าไปในลิฟแล้วกดปิด    ฉันจะขึ้นมาที่ชั้นที่ 12 ห้องของคุณปู่อยู่ชั้นสูงสุดเพราะคุณปู่ของฉันเป็นผู้อำนวยการของโรงพยาบาลแห่งนี้     ด้วยความที่ฉันคิดถึงคุณปู่มากก็เลยไม่ทันเคาะประตู

“คุณปู่คะมิวล์คะ....”   (ฟิ้วๆๆๆ)

             ฉันเดินเข้ามาในห้องแต่กลับไม่มีใครอยู่ในห้องเลย แต่มีเสียงที่ดังมาจากห้องน้ำ “สงสัยจะอยู่ในห้องน้ำ” ฉันเดินมาที่หน้าห้องน้ำกะว่าจะให้คนข้างในทำธุระในเสร็จออกมาแล้วฉันจะกระโดดกอดหาคุณปู่ให้หายคิดถึงเลย

แก๊ก..    

               เสียงประตูห้องน้ำเปิดออกฉันก็กระโดดเข้ากอดทันที่ที่ประตูเปิด     ด้วยความคิดถึงแบบสุดๆ   และตอนที่ฉันกำลังจะหอมแก้มนั้นเองก็พบว่า               

“ไม่ใช่คุณปู่นี่”  (ฉันอุทานด้วยความตกใจก่อนจะผลักผู้ชายที่ฉันโผล่เข้าไปกอดอย่างไม่รู้ตัวจนตัวของนายนั้นปลิวไปติดกับกำแพงห้องน้ำ)

“โอ้ย”

“นี่นายเป็นใคร    แล้วเข้ามาอยู่ที่ห้องของคุณปู่ของฉันได้อย่างไง” 

“แล้วเธอเข้ามาทางไหน   ฉันก็เข้าทางนั้นแหละ”

“นี่นายกวนประสาทฉันหรอ”

“......”

“และนายเป็นใครมีสิทธิ์อะไรเข้ามาในห้องนี่”

“....”

        นายนั้นไม่ตอบอะไรแต่กับทำหน้ากวนอวัยวะเบื่องร่างฉันจริงๆ      ไม่รู้ว่าชาติปางก่อนฉันกับนายนี่เคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่า    ทำไม่หน้าของหมอนี่มันทำให้ส้นร้องเท้าคู่นี้ของฉันอยากเกาะติดเข้ากับหน้านายนั้นจัง

“ฉันถามทำไม่ไม่ตอบ”

“ทำไมฉันต้องตอบเธอด้วยละ”

               นายนั้นพูดจบก็เดินมาที่โซฟาตัวใหญ่ที่ว่างอยู่กลางห้องทำงาน      ก่อนที่จะขยับกน(อันทุเรศ)นั่งลงอย่างกวนๆ(สน...)      ฉันอดทนอย่างมากเลยที่พูดกับนายนี่เอาเถอะฉันจะพยามเก็บอารมณ์แล้วกับ(ไม่รู้จะนานเท่าไร)

“ฮือ..!  โอเค  ฉันไม่ถามนายก็ได้และคุณปู่ฉันไปไหนละ”

“ไหนว่าจะไม่ถามไงละ  เธอนิกลับคำจริงๆ”

               นายนี่ยังมาทำให้อารมณ์ที่ฉันอัดอันเอาไว้เกือบจะระเบิดออกมา     ฉันเจอคำตอบกลับมาเกือบทรงตัวไม่อยู่ไม่รู้ว่ามันจะกวนอวัยวะเบี่องร่างฉันไปถึงไหน   (พูดแล้วมันขึ้นO_<)

“ฉันถามนายดีๆนะ” (พูดสุภาพ)

“ฉันก็พูดดีๆกับเธอนะ”(กวนสน)

“นาย  ” ฉันเริ่มที่จะระเบิดแล้วนะ....

“มีอะไรหรอครับ”  (ยังกวนไม่เลิก)

        ฉันยกมือจะตบหน้าเขาที่พูดกวนๆแต่ก็ต้องชะงักเมื่อนายนั้นทำถ้าจะต้อยฉันกลับคืนเช่นเดียวกัน     ผู้ชายอะไรเถื่อนที่สุดเลยเกิดมาพึงเคยพบเคยเห็น   ไม่รู้จักคำว่าสุภาพบุรุตเอาสะเลย

“กรี๊ด....นี่นายจะต่อยฉันหรอ”

แก๊ก..

“เดนมาร์คลูกกำลังจะทำอะไรนะ”

           นี่มันคือคุณป้ารัศมีเพื่อนของแม่ที่ไปอยู่ที่อังกฤษนี่นา  แล้วรู้จะกับนายหมอนี่ได้ยังไงเนี่ย  แล้วทำไมนายนั้นต้องทำเหมือนว่าเกงอกเกงใจคุณป้ารัศมีด้วยนะ    คุณปู่เดินมาทางฉันซึ่งยืนทำตาอาคาดใส่นายนั้นก่อนจะถามฉันด้วยความเป็นห่วง

“มีอะไรหรอหลาย”

“คุณปู่คะ!    ไม่มีอะไรหรอกคะแค่จะโดนผู้ชายต่อยนะคะ”  (ฉันพูดพางเจอหน้ามองนายนั้นอย่างเอาเรื่อง)

“ใครจะต่อยหลาน” ( คุณปู่พูดขึ้นด้วยความสงสัย)

“ชังมันเถอะคะ  มันจบไปแล้ว     แล้วคุณปู่มากับป้ารัศมีได้ไงคะ”  

              ฉันพูดพางส่งยิ้มให้กับคุณป้ารัศมีที่ยืนข้างนายเถื่อนนั้นแต่เมื่อเห็นนายนั้นแล้วอยากจะวิ่งเข้าไปต่อยหน้ามันสะจริงๆ  ดู...นายนั้นทำหน้ากวนอวัยวะเบื่องร่างมากอีกแล้วo~×  

“ก็ป้าย้ายมาอยู่ที่เมื่อไทยกับลูกชายนะ   ก็เลยแวะมาเยี่ยมคุณพ่อนะ(คุณปู่)ด้วย”

“อ๋อ!หรอคะ   แล้วลูกชายคุณป้าอยู่ไหนละค่ะ     ใช่คนเดียวกับตอนที่มิวล์เล่นด้วยตอนเด็กๆใช่ไหมคะ”

“ นี่ไงลูกชายป้า” 

                 คุณป้าชี้มากข้างๆตัวของท่านก่อนจะแนะนำตัวลูกชายให้ฉันรู้ว่านายเถื่อนนั้นเป็นลูก    ฉันถึงกลับหุบปากที่ยิ้มหวานกลายมาเป็นหน้าบูดเมื่อเห็นนายนั่นยืนส่งยิ้มให้กับฉัน   ไม่อยากเชื่อเลยว่านายนั้นเป็นคนเดียวกับคนที่ฉันเล่นด้วยตอนเด็กๆไม่มีแม้แต่ความหน้ารัก  ความอ่อนโยนเลย  มันหายไปไหนหมดเนี่ย   ฉันควรจะดีใจหรือเสียใจดีนะที่รู้T_T

“แล้วหลานมาหาปู่มีอะไรหรือเปล่า”  (คุณปู่ตัดบทขึ้นมาเมื่อเห็นฉันงีบไปไม่มีสาเหตุ)

“อ๋อ!  คือว่ามิวล์จะชวนคุณปู่ไปงานวันเกิดของมิวล์นะค่ะ  เชิญคุณป้าด้วนนะ  จะจัดที่เขาใหญ่นะคะ”

“แสดงความยินดีด้วย”

“อะไรของนายมาแสดงความยินดีอะไร”    (ฉันถามด้วยความสงสัย)

“อ้าว!  ก็เธอบอกเองไม่ใช่หรอ    ว่าใกล้จะเกิดนะ”

“เอ๊ะ!   นายว่าฉันใกล้จะเกิดงันหรอ”

“หลายทั่งสองอย่างทะเลาะกันเลย”  ( คุณปู่พูดตัดบทเมื่อเห็นว่าฉันกับนายนั้นเริ่มเปิดสึก)

“ก็เธอพึงบอกคุณปู่ไปแบบนั้นนี่นา     ฉันพูดผิดตรงไหนครับ”  (ทำเสียงกวน...)

“เดนมาร์ค”

“ก็จริงนี่ครับแม่” 

“ไม่ใช่อย่างที่นายเข้าใจนะ   นายนมวัวแดง”  

“อะไรนะนมวัวแดง     เธอเรียกใครว่านมวัวแดง”

“หูแตกหรือไง   นายวัวแดง”

“หูไม่แตกหรอก  ยายนมบูด”

“กรี๊ด...นี่นายกล้าเรียกฉันอย่างนั้นหรอ”

“ก็เธอยังมาเรียกชื่อฉันก่อนได้เลยนิ”

“ก็ชื่อของนายมันน่าเรียกไม่ละ  ก็ไทยเดนมาร์คไงไม่ใช่นมหรือไง  ฮา...”

“เธอก็เหมือนกันนั้นแหล่    เธอนะคงไม่ใช่นมเปี้ยวหรอกเป็นได้มากก็แค่นมบูดเท่านั้นแหละฮา....”

“นายวัวแดง”

“ยายนมบูด”

“นาย”

“เธอ”

“นาย”

“เธอ”

“หยุดทั้งสองคนเลยนั้นแหละ.... ปู่ปวดหัว......”

                  ศึกครั้งนี่ฉันไม่จบแน่นอนนายนมวัวแดง    ฉันจะชำระที่หลังเมื่อถึงเวลาอันสมควร     ฉันจะทำให้นายได้รู้ว่าฉันไม่ใช่ขี่ๆ   มันจะต้องแตกกันไปข้างหนึ่ง     นายจะต้องรู้ลิดของฉันนายนมวัวแดง (ยิ้มแบบเจ้าเล่ห์)