ยัยไฮโซกะนายหน้านม

1

               วันนี้ท้องฟ้าแจ่มใสเป็นพิเศษ  เหมาะกับการเดินช๊อปปิ้งมากที่สุด    บนถนนสายสยามที่มีผู้คนเดินพลุกพล่านสวนกับไปมาอย่างกับมด     มีแต่คู่หนุ่มสาวที่บางคนเดินจับมือกัน   บางคนก็เดินโอบไหล่กัน   สวนทางฝั่งตรงข้ามก็มีคู่รักนั่งกินไอศกรีมอย่างกระหนุงกระหนิ่ง (เห็นแล้วมั่นใส่โว้ย....)     มีแต่เพียงฉันที่เดินคนเดียวที่อยู่ท่ามกลางคนที่เป็นคู่ๆไม่มีแม้แต่คนที่คอยจูงมือ   ไม่มีใครโอบไหล่      ทำไม่วันนี้มันชั่งเป็นวันที่เซ็งกระบ๋วยอย่างนี้วะ! =_=×

ทุกคนก็ต่างมีคู่กันแต่ทำไมฉันไม่มี....     ฉันตะโกนดังลั่งสยามเมื่อเห็นคนต่างมีคู่เดินเที่ยวกันอย่างมีความสุขกับคนรัก    ทุกๆคู่ที่เดินอย่างกระหนุงกระหนิ่งต่างพากันหันมามองฉันด้วยสายตาไม่เป็นมิตรเลย...   นี่ฉันพูดอะไรออกไปเนี่ย OoO   ฉันคิดว่าฉันพูดในใจซะอีก(พูดในใจมากเลย..เขารู้กันทั่วเนี่ยนะพูดในใจ =_× )  ฉันพยายามทำหน้าเมื่อว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น   ฉันทำหน้าบ๊องแบ๊วเหมือนสวนเจแปน      มองด้านซ้ายเหมือนสาวอังกฤษ   มองด้านขวาเหมือนสาวอเมริกา   มองลึกๆลงไปเหมือนสาวกอเรีย    รวมๆแล้วเพอร์เฟ็กม๊ากมาก   คนอะไรไมรู้สวยอย่างไม่มีที่ติ >_<   (หลงตัวเองไปปะเจ๊)

                  ฉันนะเป็นทายาทคนเดียวของตระกลูชัยนันท์    ต้นตระกลูของฉันเป็นผู้ดีเก่าก่อกำเนิดตั่งแต่สมัยทราวดีของเจ้าคุณปู่   เจ้าคุณปู่   เจ้าคุณปู่   และก็เจ้าคุณปู่.......  แต่ฉันจะเล่าประวัติของฉันสั่นๆให้ฟัง ฉันชื่อดาริกา   ชัยนันท์    หรือดัชมิวล์    อายุ  19  ปี  กำลังศึกษาคณะนิเทศศาสตร์ชั้นปี  1  ที่มหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งของประเทศไทย       และอีกไม่กี่อาทิตย์ก็จะถึงวันเกินของฉันแล้วด้วย (ดีใจจัง)   ฉันจะจัดงานเลี้ยงที่ทราวดีเขาใหญ่วิลเลอที่ตั่งอยู่อำเภอ ปากช่อง        เป็นรีซอทที่มี บรรยกาศดีและทิวทัศน์สวยงามมากเลย   และที่สำคัญที่นี่ครอบครัวของฉันเป็นเจ้าของด้วย   และวันนี้ฉันมาสยามก็เพราะนัดกับจีรันเพื่อนสุดรักของฉันเพื่อมาดูชุดราตรีที่จะใส่ในงานวันเกิดอีกไม่กี่วันนี้     งานของฉันต้องเริด  หรู   จะอลังการมากที่สุดที่ไม่เคยมีใครจัดมา    และฉันก็จะทำให้เพื่อนที่โรงเรียนเห็นความเริดของงาน

กริ๊ง....กริ๊ง.....(ตายยากจริงๆเลยยายจีรัน   พูดปุบก็โทรมาปับ)

ว่าไงจีรัน   แก่อยู่ที่ไหนแล้ววะ  ฉันรอแกนานแล้วนะโว้ย...

อย่าเพิ่งบ่นสิ  ฉันอยู่ข้างหลังแก

อะไรนะ   ฉันไม่ได้ยินเสียงแก่นะ   พูดใหม่ดิ   ( เสียงจากรถที่แล่นไปมาตามท้องถนนที่มากจนทำให้รบกวนการพูดโทรศัพท์ของฉัน)

ฉันอยู่ข้างหลังแก....

อะไรนะ....ไม่ได้ยิน....  ( ฉันกระแทกเสียงลงใส่โทรศัพท์อย่างอารมณ์เสีย    ทำให้จีรันกดว่างสายฉันไปแบบดือๆ)

นี่แกกล้าวางสายฉันหรอ   ถ้าแกมาเมื่อไรนะฉันจะหักคอแกเลยคอยดู    ฉันบ่นพึงพำอยู่คนเดียวด้วยอารมณ์ไม่จอยเอามากๆ   ไม่นานก็มีมือจากใครไม่รู้มาแตะที่ไหล่ฉัน    ด้วยความที่ฉันตกใจฉันจึงตัดสินใจนำเอาลูกเล่นที่ใช่ในการเล่นเทคอโดที่ครูชาวเกาหลี(หล่อม๊ากมาก)ช่วยสอน       ฉันจับข้อมือของผู้นิรนามผู้นั้นก่อนที่จะทุมตัวของผู้โชคร้ายนั้นแบบไม่ใยดี    ใครให้มาฉวยโอกาสตอนที่ฉันไม่ได้รู้ตัวละ   มันก็ต้องเจออย่างนี้แหละ(ไม่รู้สะแล้วว่าไผเป็นไผ  ฮ่า...)

โอ  โฮ้ย!     (มีแต่เสียงร้องออกมาอย่างดังด้วยความเจ็บปวด)

จีรัน ( ฉันอุทานชื่อของเขาออกมาด้วยความตกใจ     ฉันทำอะไรอีเนี่ยนี่มันคือเพื่อนฉันนะ    ฉันทำร้ายเพื่อนรัก  T_T ด้วยมือของฉันเอง   )   จีฉันไม่ได้ตั้งใจ 

โอ้ย!  เจ็บ

ณ  โรงพยาบาลแห่งหนึ่งของกรุงเทพ

ยายจีรันแกจะไม่เป็นไรนะโว้ย  (ฉันวิ่งตามรถเข็นคนไขที่มียายจีรันนอนร้องคำควรด้วยความเจ็บปวด)

ฉันนะไม่ตายหรอกแก

ฉันของโทษนะ

             ฉันวิ่งมาหยุดที่ห้องฉุกเฉินก่อนที่ยายจีจะโดนเข็นเตียงเข้าไปในห้อง    ฉันยืนรอจีรันเพื่อนรักที่ฉันทำร้ายเขาด้วยความรู้สึกไม่ดีเลย    ฉันตัดสินใจโทรศัพท์ไปหาคุณป้า(แม่ของจีรัน)ให้มาดูอาการของจีรันที่นอนอยู่ห้อง   วีไอพี  ของโรงพยาบาลที่คุณปู่ของฉันเป็นเจ้าของ

แก่เป็นยังไงบางฮะ

ไม่ตายหรอกแก

ไม่ต้องมาโทษฉันเลยแก   ก็ไม่ใช่แกหรอกที่มารนหาที่เอง

ก๊อก..ก๊อก..            

            เสียงดังมาจากประตู      ก่อนที่จะมีหญิงวัยกลางคนเปิดประตูเดินเข้ามาด้วยความกลางวนสุดๆ

อ้าว!  แม่มาได้ยังไงคะ   (จีรันพูดขึ้นเมื่อเห็นแม่ของตัวเองมาหา)

นี่เป็นยังไงบาง      ถ้ามิวล์โทรไปบอก   แม่ก็รีบเลยมา

ไม่เป็นไรมากหรอกคะ   จีแค่ฉ่ำในเองคะ  จีรันพูดกับผู้เป็นแม่แต่ตาของยายจีนั้นจองมาที่ฉันที่กำลังยืนข้างๆคุณป้าอย่างเอาเป็นเอาตาย   ฉันทำสายตาเปิดกว้างมองมายังยายจีที่นอนอยู่บนเตียงเป็นสัญญาบอกว่าแกมารนหาที่เองตั่งหาก

และลูกไปทำอะไรมาละ

ก็จีสิคะคุณป้ามาแกล้งให้มิวล์ตกใจ    มิวล์ก็เลยจับยายจีทุ่มลงพื้นนะคะ   แต่มิวล์ไม่ได้ตั่งใจนะคะจีมันอยากมาทำให้มิวล์ตกใจเอง  ฉันรีบตอบก่อนที่ยายจีมันจะใส่ร้ายฉัน

ฮ่า...ฮ่า...ดีแล้วละเจ็บตัวสะบางเล่นอะไรไม่รู้เรื่อง   ที่หลังมิวล์เอาปืนมายิงยายจีเลยชอบเล่นอะไรแพงๆดีนัก    คุณป้ากลับหัวเราะชอบใจกับการกระทำของฉันที่กระทำกับลูกสาวตัวเองแบบนั้นและยังบอกให้ฉันเอาปืนมายิงยายจีเลย(เอาปืนอะไรดีคะ  อากล้าหรือลูกชอง)

แม่นะไปพูดแบบนั้นได้ยังไงคะแม่ไม่เป็นห่วงจีหรอคะ   เดียวยายมิวล์ก็เอาปืนมายิงจริงๆหรอกคะ

ก็ดีแม่จะได้หมดภาระ

แม่นะ...

ฮ่า...ฮ่า...  พร้อมกันทั้งสามคน