Warning!!!
***นิยายเรื่องนี้เป็นชายรักชาย ถ้าไม่ชอบกรุณากดปิดเลยนะคะ***
ภูพาน (Phuphan)
จู่ๆโรคเก่ามันก็กำเริบขึ้นมาซะได้ ทำให้ผมต้องไปนอนซมอยู่โรงพยาบาลในตัวจังหวัด
แล้วก็ไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้ายที่คุณหมอเจ้าของไข้ผม ดันเป็นคนเดียวกับรักครั้งแรกที่หายตัวไปเมื่อหลายปีก่อน
คเชนทร์ (Khachen)
เขาไม่รู้หรอกว่าผมพยายามทำทุกอย่างเพียงเพื่อให้ได้อยู่ใกล้ๆเขา
และเขาก็คงไม่รู้ด้วยว่าที่ผมตัดสินใจเรียนหมอก็เพราะเขาอีกเหมือนกัน
ภูพิงค์ (Phupink) (อ่านว่า พู-พิง ไม่ใช่ พู-พิ้ง นะจ๊ะ)
ชีวิตที่อิสระเสรีของผมหายวับไปกับตา เมื่อต้องเข้าเมืองหลวงไปเรียนแทนพี่ชายฝาแฝดที่นอนป่วยอยู่เชียงใหม่
การเรียนในรั้วมหา'ลัยผมก็พอรับไหว แต่ผมจะทนอยู่ร่วมบ้านกับไอ้ปากมอมนั่นได้อีกนานแค่ไหนเท่านั้นเอง!
ต้นข้าว - เตชิต (Ton-Khaow)
หลังจากกลับมาจากเชียงใหม่เพื่อนสนิทผมมันก็มีท่าทีเปลี่ยนไปเหมือนคนแปลกหน้า ความโหดหายไป
แต่ความปากจัดหนักกว่าเดิม เพิ่มเติมด้วยความมุ้งมิ้งและขี้งอน ทำไมมันน่ารักน่าแกล้งเหมือนลูกแมวขนาดนี้วะ?
ทักทายกันก่อนนะคะ
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวายเรื่องแรกของเรา และก็เป็นเรื่องแรกที่เอาลงเด็กดีด้วย
ถ้าผิดพลาดอะไรก็ช่วยมาแนะนำเพิ่มเติมได้เลยค่ะ น้อมรับทุกคำติชมด้วยความเต็มใจ
Miizuii (มุกกี้ว์)
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น