Yun*Jae We're Couple Special__Christmas of Love

เนื้อเรื่อง

 "แจจุง..คบกันนะ"

  "อะ.."

"นะ..."

"อื้ม..."

ปีนึงแล้วสินะ.. ที่เราคบกันมาน่ะ..

 เด็กหนุ่มใบหน้าสวยหวานราวกับเจ้าหญิง ดวงตากลมโต จมูกเป็นสัน ผิวขาวบริสุทธิ์ เส้นผมสีดำขลับ ริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงเรื่อ นามว่าคิมแจจุง..กำลังยืนหันซ้ายหันขวาในสถานีรถไฟใต้ดิน รอชายหนุ่มผู้เป็นที่รักอย่างใจจดใจจ่อ วันนี้เป็นวันครบรอบหนึ่งปีสำหรับเค้าและคนรักซึ่งเป็นวันคริสมาสต์พอดี..และท้องฟ้าก็กำลังจะมืดลง..

"มาแล้ว~" ชายหนุ่มร่างสูงใบหน้าหล่อเหลา หยุดยืนหอบอยู่หน้าร่างบางเนื่องจากวิ่งมาเป็นระยะทางไกล

"ยุนโฮ..สายอีกแล้วนะ" ร่างบางต่อว่าพลางทำคิ้วขมวด แต่สุดท้ายก็ยิ้มออกมา

"ขอโทษนะ..ก็ผู้จัดการที่ร้านน่ะสิ ไม่ยอมให้เลิกงานซะที" ชายหนุ่มที่ถูกเรียกว่ายุนโฮว่า ก่อนจะทำท่าไม่พอใจ

"อื้อ..สำหรับนาย.. ต่อให้สายแค่ไหน ฉันก็จะรอ" ยิ้มหวานให้ร่างสูง ก่อนจะเขยิบตัวเข้ามาโผกอด

"หะ..หืม?" เมื่อถูกกอดเข้าก็ตกใจ แต่ก็ทำสีหน้าให้เป็นปกติ "ทำไมวันนี้โบแจของผมอ้อนจังล่ะครับ?"

"ก็..มันหนาวนี่" ซุกหน้าเข้ากับแผ่นอกกว้าง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นยิ้มให้หวานให้ร่างสูงตรงหน้า

"..??" ยุนโฮสายตาเป็นเชิงถามว่ามีอะไร กระชับแขนกอดเอวร่างบางไว้แน่น

"ไปเที่ยวกันเถอะ.." ลดมือลง พลางเปลี่ยนเป็นยื่นมือไปจับมือแทน..

"อื้อ.." พยักหน้าพลางบีบมือร่างบางเบาๆ ก่อนจะเดินไปขึ้นรถไฟใต้ดินด้วยกัน..

  ภายในรถไฟใต้ดินซึ่งเป็นเวลาเลิกงานพอดี คนมากมายมหาศาลจากทั่วทุกทิศต่างพากันมาใช้บริการ ทำให้แจจุงและยุนโฮต้องยืนเบียดแนบชิดกันราวกับเป็นคนๆเดียวกัน

"นี่.." จู่ๆแจจุงก็กระตุกแขนเสื้อยุนโฮพลางส่งสายตาทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

"..หืม? เป็นอะไรไป" ยุนโฮกระซิบถาม เลื่อนมือไปโอบรอบเอวบาง

"...." แจจุงยังคงไม่พูดอะไร เพียงแต่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ทำให้ยุนโฮยิ่งสงสัยหนักกว่าเดิม

"บอกมาสิ.." ยุนโฮกระซิบ ส่วนมือของแจจุงที่ดึงเสื้ออยู่นั้นยิ่งดึงแรงขึ้น ทำให้ยุนโฮเริ่มสังเกตุรอบๆแจจุง

   ผู้ชายหน้าตาหื่นยืนประกบอยู่หลังแจจุง แถมยังไม่ใช่การยืนที่ธรรมดาๆซะด้วย เนื่องจากไอ้หมอนั่นยืนเอาหน้าลำตัวแนบกับหลังของแจจุง..ใช่แล้ว นี่คือสาเหตุของปฏิกิริยาของแจจุงใช่มั๊ย?

"...หมอนั่น..มันทำอะไรโบแจของผมใช่มั๊ย" ยุนโฮกระซิบถาม พยายามไม่ให้ไอ้หื่นกามรู้ตัว

"..." แจจุงสบตา ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ น้ำตาหยดหนึ่งร่วงหยดลงตามแก้ม

"..ฉันจัดการเองนะ" ยุนโฮยิ้มมุมปากให้ ก่อนจะผลักตัวแจจุงไปด้านหลังแล้วแทรกตัวเข้าไปหาไอ้หื่นกาม

"..ว่าไง? หืม?" ก้มมองหน้าไอ้หื่นกามด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะหัวเราะเบาๆในลำคอ

"คะ...ครับ" ไอ้หื่นรีบเก็บมือเข้ากระเป๋ากางเกง ก่อนจะก้มหน้างุดๆ

"..กล้าดียังไงมายุ่งกับแฟนฉันน่ะ" พูดเสียงเย็นชา รู้สึกได้เปรียบเนื้องจากมีส่วนสูงมากกว่าเยอะ

"ผะ..ผมขอโทษ" ไอ้หื่นพูดเสียงแหบพร่า พลางพยายามเขยิบหนียุนโฮ

"คิดว่ามันหายเหรอไง?" เสียงทุ้มต่ำถูกเอ่ยออกมาอีกครั้ง ดวงตาแข็งกร้าวตวัดมองหน้าไอ้หื่น

"ผะ..ผม.." ทันทีที่ถึงสถานีประตูเปิดออก ไอ้หื่นก็รีบฉวยโอกาสวิ่งหนีออกไปทันที..

"เฮ้อ.." ยุนโฮถอนหายใจ ก่อนจะหันกลับมาดูร่างบางที่ยืนร้องไห้ไม่เป็นท่า

   ยุนโฮหันกลับมามองใบหน้าเรียวหวาน ก่อนจะยกมือขึ้นเช็ดคราบน้ำตาบนแก้มเนียนออก

"อย่าร้องไห้นะ..ไม่สวยแล้ว" เลื่อนตัวเข้าไปชิดกับร่างบาง ก่อนจะคว้าตัวเข้ามากอดเบาๆ

"ฮึก..ฮึก.." แจจุงสะอื่นเบาในอ้อมแขนแกร่ง เอนหัวซบกับอกกว้าง

"..ผมจะไม่มีวันให้ใครมาทำอะไรคนสวยของผมได้..ผมสัญญา" ยุนโฮกระซิบเบาๆก่อนจะจูบลงที่หัวของร่างบาง

   เสียงสัญญาณบอกถึงสถานีดังขึ้น ยุนโฮโอบแจจุงเดินออกมาจากรถไฟใต้ดิน ก่อนจะพากันเดินมาหยุดที่หน้าห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่กลางตัวเมือง..

"ยุนโฮ..อย่าทิ้งเค้าไปไหนนะ" แจจุงกระชับมือบีบมือหนาแน่น มองผู้คนมากมายที่เดินพลุกพล่านตรงหน้าอย่างหวาดกลัว

"ไม่ทิ้งหรอก..จะทิ้งได้ยังไงล่ะ" ยุนโฮหันกลับมาหัวเราะเบาๆ ก่อนจะยื่นมืออีกข้างไปยีหัวร่างบางอย่างเอ็นดู

"อื้อ.." แจจุงยิ้มหวานให้ ก่อนจะจับมือหนาเดินตรงเข้าห้างไป

   ภายในตัวห้างผู้คนไม่มากนัก แจจุงถือโอกาสพายุนโฮไปถ่ายรูปคู่ที่ตู้ ก่อนจะเดินมานั่งในร้านไอติม ตอนนี้แจจุงกำลังเอารูปที่ถ่ายแปะลงที่โทรศัพท์มือถือ

"..กลัวคนไม่รู้เหรอว่าเราเป็นแฟนกันน่ะ" ยุนโฮถามพลางมองๆแจจุงที่กำลังแปะ

"...." แจจุงไม่ตอบ มัวแต่สนใจกับการแปะอยู่

"...เฮ้อ..มีแฟนสวยๆอย่างนายแล้วฉันหนักใจจริงๆเลย.." ยุนโฮถอนหายใจเสียงดังก่อนจะเอนหลังพิงเบาะ

"ทำไมล่ะ?" แจจุงเงยหน้าขึ้นถามเสียงเกรี้ยวกราด ดวงตากลมโตจับจ้องมาที่ใบหน้าหล่อเหลา

"ก็..มันทำให้ฉันกลัวว่าจะมีใครมาจีบนายรึปล่าวน่ะสิ" ยุนโฮพูดต่อ ไม่มองหน้าแจจุง

"..หมายความว่า..นายไม่ไว้ใจฉันใช่มั๊ย??" แจจุงพูดเสียงดัง ทำเอาคนในร้านพากันหันมามองทั้งคู่ทั้งหมด

"ฮะ..เฮ้ๆ อย่าเสียงดังไปสิ.. ขอโทษครับๆ" ยุนโฮปรามแจจุง ก่อนจะลุกขึ้นยืนก้มหัวขอโทษคนในร้าน

"เบื่อกันแล้วก็บอกมาสิ ทำไมต้องพูดอ้อมๆแบบนี้ด้วยล่ะ!!" แจจุงตะคอกใส่ ดวงตารื้นไปด้วยน้ำตา

"ปะ..ปล่าวนะ~" ยุนโฮปฏิเสธพลางยื่นมือไปจับข้อมือบาง

"ปล่อย!! ฉันจะไม่ฟังนายอีกแล้ว!!" แจจุงตะโกนแบบตัดพ้อ น้ำตาไหลหยดจากดวงตาคู่โต ก่อนจะสะบัดมือแล้วรีบวิ่งหนีออกจากร้านไป..

"ฮะ..เฮ้ยย!!" ยุนโฮโยนเงินไว้บนโต๊ะ ก่อนจะรีบวิ่งตามออกไป..

   แจจุงวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต ก่อนจะมาหยุดบริเวณข้างหลังห้างซึ่งเป็นสวนสาธารณะ..ทั้งชีวิต เค้าไม่เคยรู้สึกเสียใจขนาดนี้มาก่อน.. ไม่ว่าจะเกรดตก แม่ว่า หรือไม่ว่าแม้แต่อะไร ถ้าแม้เทียบกับเรื่องนี้ล่ะก็ เรื่องเหล่านั้นก็กลายเป็นแค่เรื่องเล็กๆไปเลย..

  น้ำตาที่ไหลพรั่งพรูออกมาจากดวงตามันมากมายเกินกว่าจะรับรู้ .. ขาเรียวเล็กจู่ๆก็หมดแรงทรุดฮวบลงนั่งกับพื้น รู้สึกหูอื้อ หน้าชา และหนาวเหน็บกว่าที่เป็นอยู่ล้านๆเท่า.. ทำไม..

"ทำไม..วันครบรอบหนึ่งปีของเราแท้ๆ..ทำไมต้องพูดแบบนั้นด้วย" ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดใจ ได้แต่พูดกับตัวเองเหมือนคนบ้า

"โบแจ.." เสียงทุ้มต่ำเรียกชื่อของเค้า..ใครจะเรียกชื่อนี้คงไม่มี..นอกจากยุนโฮ

"ไป..ไปซะ!!" ตะโกนไล่โดยไม่หันหลังไปมองแม้แต่น้อย รู้สึกมองไม่เห็นอะไรเนื่องจากม่านน้ำตาที่บังตาจนมิด

"...โกรธผมเหรอ?" เอ่ยถามต่อ ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ยิ่งขึ้น

"ออกไปนะ!! ไม่ได้ยินเหรอ ฉันบอกให้ไปซะ!!!" แจจุงว่าอย่างเกรี้ยวกราด "ถ้าไม่ไปฉันจะทำร้ายตัวเอง!"

"..อย่านะ!.." ยุนโฮว่า ก่อนจะหยุดเดิน แต่แล้วก็ค่อยๆย่องเข้าไปใกล้ยื่งขึ้น

"..ฉันบอกว่าให้ไป!!" แจจุงร้องไห้พลางตะโกน น้ำตาไหลหยดจนเปียกชื้นไปหมด

"อย่าทำร้ายตัวเองนะ" ยุนโฮร้องห้าม จ้องร่างบางตรงหน้าตาโต

"ไป๊!!!" แจจุงตะโกนตัดบท นิ้วมือเรียวเริ่มข่วนจิกแขนตัวเองอย่างบ้าคลั่ง

"เฮ้ย..เฮ้ย!!" ร่างสูงรีบพุ่งเข้ามาจับแขนทั้งสองข้างไว้

"ปล่อยฉันนะ!!" แจจุงเงยหน้าขึ้นตะคอกใส่ยุนโฮ ทั้งดิ้นทั้งผลักยุนโฮให้ปล่อย..

"ไม่ปล่อย..ถ้าปล่อยแล้วนายจะหยุดเหรอ?!" ยุนโฮตะโกนแข่งกับแจจุง

"..." ร่างบางอุบปากเงียบ ใช้เล็บจิกขูดแขนตัวเองจนเป็นรอยทางยาว

"เฮ้ยย~!" ยุนโฮรีบดึงมือบางออก ก่อนจะตะโกนเสียงดัง "หยุดน๊ะ!!!"

"..." แจจุงยังคงไม่สนใจ ทั้งจิกทั้งข่วนแขนตัวเองราวกับเสียสติ.. เลือดแดงค่อยๆไหลซึมออกมาตามผิวขาวเนียน

"เลือดไหลแล้ว..หยุดเดี๋ยวนี้นะโบแจ" ยุนโฮร้องปราม แขนใหญ่โอบกอดรอบเอวบางแน่น

"..ไม่หยุด... ฉันไม่หยุด..ให้ตายฉันก็ไม่หยุด..ฮึก.." แจจุงพึมพำพลางร้องไห้ เลือดแดงไหลซึมออกมามากจนน่าตกใจ

"..โบแจ" ยุนโฮเอ่ย ก่อนจะดึงร่างบางเข้ามากดจูบแรงๆ

"..อื้อ..อื้อ..." แจจุงชะงัก ก่อนจะกำมือขึ้นทุบตีคนตรงหน้าอย่างบ้าคลั่ง

"....." ยุนโฮสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากของแจจุง ก่อนจะเกี่ยวหวัดพันกับลิ้นเล็กอย่างไม่ยอมแพ้ มือหนาลูบไล้ร่างกายขาวเนียนอย่างโหยหา

"...อื้ออ" แจจุงผลักตัวยุนโฮออกสุดแรง ก่อนจะตบเข้าที่หน้าหล่อๆหนึ่งที

"..." ยุนโฮหยุดนิ่ง มองหน้าร่างบางด้วยแววตาเศร้า

"....." พอเห็นอย่างนั้น อารมณ์ฉุนเฉียวก็ลดลงระดับหนึ่ง.. แจจุงจ้องตายุนโฮอย่างชั่งใจ

"...โบแจ.." ยุนโฮเอ่ยเรียกเสียงเบา น้ำตารื้นขึ้นจนแจจุงตกใจ

"ยะ..ยุน!! ร้องไห้ทำไม" เอ่ยถามเสียงดังด้วยความตกใจ

"..โบแจ..ฉันขอโทษ" น้ำตาไหลหยดลงข้างแก้ม ยุนโฮก้มหน้าทำท่าทางสำนึกผิด

"ยุน..อย่าร้องไห้นะ..อย่าร้อง" แจจุงรีบโผเข้ากอดยุนโฮเพื่อปลอบ.. ตั้งแต่คบกันมาหนึ่งปีเต็ม เค้ายังไม่เคยเห็นยุนโฮเสียน้ำตาให้กับเรื่องอะไรเลย..

"โบแจ..ให้อภัยฉันเถอะนะ.." ยุนโฮซุกหน้ากอดร่างบางแน่น พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

"ฉันให้อภัยแล้ว..อย่าร้องไห้นะ อย่าร้อง" ท่าทางของแจจุงดูตกใจมาก รีบก้มลงเช็ดน้ำตาให้ร่างสูงอย่างตกใจ

"อื้อ.." ยุนโฮพยักหน้าเบาๆแล้วยิ้มบางๆ

"แต่ฉันยังไม่หายโกรธหรอกนะ!" แจจุงแว้ดใส่หน้ายุนโฮ

"...อะ..อ้าวว" ยุนโฮทำหน้าหงอย ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ "ไม่เป็นไร..ไม่หายก็ไม่เป็นไร"

"เชอะ.." พูดพลางสะบัดหน้าหนี กอดอกงอนๆ

"มานี่ดีกว่า.." ยุนโฮจับมือแจจุงให้วิ่งตามมาหยุดที่บริเวณหน้าห้าง

"รอแป๊บนึงนะ.." ว่าแล้วก็วิ่งหายไป..

"..." แจจุงได้แต่ยืนมองตาม ก่อนจะยกมือขึ้นกอดอกคลายความหนาว

"..." เวลาผ่านไปเกือบๆสิบนาที ยุนโฮก็ยังคงไม่กลับมา

"จะให้รอไปถึงไหนนะ.." พึมพำเบาๆ ก่อนจะเตะเท้ากับพื้นเล่น

"มาแล้วๆ..สำหรับคนสวยครับ.." จู่ๆตุ๊กตาหมีสีขาวตัวใหญ่ยักษ์ก็มาอยู่ตรงหน้าแจจุง

"..หะ..เห??" แจจุงเอื้อมมือไปรับตุ๊กตาหมีเข้ามากอดงงๆ

"น่ารักมั๊ย?" ยุนโฮถามเสียงใสพร้อมยิ้มหวานให้

"อะ..อื้อ" ก้มมองตุ๊กตาแล้วพยักหน้าหงึกๆ

"นี่ด้วย..สำหรับเจ้าหญิงโบแจของจองยุนโฮครับ" ยุนโฮดึงมือออกมาจากข้างหลัง เผยให้เห็นช่อดอกกุหลาบสีแดงสดช่อใหญ่..

"..." แจจุงยืนจ้องดอกกุหลาบด้วยแววตาสงสัย แต่ยังคงไม่ยื่นมือไปรับ

"รับไปสิครับ.." ยุนโฮยื่นดอกกุหลาบมาจ่อหน้าแจจุง

"อื้อๆ.." สุดท้ายก็ต้องรับมา

"ดอกไม้สวยๆก็ต้องคู่กับคนสวยๆ" ยุนโฮว่า ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปจุ๊บหน้าผากของแจจุงเบาๆ

"..." แจจุงอายม้วน..ก้มหน้าก้มตาไม่ยอมพูดอะไรซักคำ

"..หายโกรธผมน๊า.." ยุนโฮอ้อน เกาะแขนแจจุงแน่น..

"..อื้อๆ" พยักหน้าเบาๆก่อนจะรีบเสไปเรื่องอื่น "ฉันหิวแล้ว.."

"อ๋อ..อื้อๆ" ยุนโฮพยักหน้าเบาๆแล้วยิ้มให้แจจุง ก่อนจะจับมือแจจุงพาเดินไปร้านอาหาร

   ทั้งสองคนต่างลืมเรื่องที่ทะเลาะกันไปซะสนิท แจจุงพอเมื่อมาถึงร้านอาหารก็รู้สึกแสบแขนขึ้นมาจึงก้มดู

"อ๊ะ..เลือดออก" ร้องออกมาพลางทำหน้าตกใจ

"โอ๊ะ.." ยุนโฮหันมามองแขนแจจุงก่อนจะคว้าเข้ามาดูตาโต

"ลืมไปซะสนิทเลย..ไปห้องน้ำกัน" ยุนโฮรีบพาแจจุงเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะจับแขนแจจุงไปจ่อที่ก๊อก

"โอ๊ยย..แสบ" พอน้ำเย็นๆไหลโดนแผลเข้า ร่างบางก็ทำหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บ

"..เดี๋ยวก็หายแล้วน๊า" ยุนโฮลูบแขนแจจุงล้างเลือดเบาๆ น้ำเย็นที่ไหลรดทำเอาแจจุงหนาวสะท้าน

"..." ดวงตากลมโตจับจ้องไปที่แผลของตัวเอง

"..ไม่เจ็บแล้วน๊า" ยุนโฮหยิบผ้าเช็ดหน้าของตัวเองออกมาซับแผลให้แจจุงก่อนจะเป่าให้เบาๆ

"อื้อ" แจจุงพยักหน้าแล้วก้มหน้าเขินๆ รู้สึกว่ายุนโฮใจดีกับเค้ามาตลอด..

"ไปทานข้าวกันเถอะนะ" ยุนโฮยิ้มให้บางๆ ก่อนจะจับมือแจจุงพาไปทานข้าว

   ท้องฟ้ามืดสนิท หลังจากที่ยุนโฮและแจจุงทานอาหารกันจนอิ่ม ก็พากันเดินจูงมือออกมาหน้าห้าง..

"โอ๊ะ!! ดูนั่นสิ" แจจุงชี้ไปต้นคริสมาสต์ขนาดใหญ่ที่ถูกประดับประดาไปด้วยไฟที่ถูกจัดตั้งไว้หน้าห้าง

"สวยจังเลยเนอะ.. แต่ก็สวยไม่เท่า.." ยุนโฮพูดแล้วเงียบไป

"เท่าอะไรเหรอ.." แจจุงถามต่อ ยังคงไม่ละสายตาไปจากต้นคริสมาสต์ตรงหน้า

"เท่าโบแจของผมไง.." ยุนโฮหัวเราะ แล้วดึงตัวร่างบางเข้ามาโอบ

"บ้า.." แจจุงตียุนโฮเบาๆ ก่อนจะหันหน้าหลบด้วยความเขินอาย

"ก็มันจริงนี่.." ก้มลงจุ๊บแก้มเนียนเบาๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองฟ้า.. "วันนี้ฟ้ามืดจังเลยเนอะ"

"อื้อ.." แจจุงพยักหน้าหงึกๆไม่ยอมหันไปมองเพราะยังคงอายอยู่

"โอ๊ะ O_O!" จู่ๆยุนโฮก็ร้องออกมา

"หะ..หือ?" แจจุงหันไปมองหน้างงๆ

"หิมะตกแล้วล่ะ??" ยุนโฮเงยหน้ามองฟ้า พูดไปงงไป

"อ๊ะ..จริงด้วยล่ะ" แจจุงยื่นมือไปรับเกล็ดหิมะที่ตกลงมา

"หิมะแรกของปี.." ยุนโฮพึมพำเสียงเบา

"หา..ว่าอะไรนะ?" แจจุงหันไปถามท่าทางสนใจ ก่อนจะมองหน้ายุนโฮรอคำตอบ

"หิมะแรกของปี..เค้าว่ากันว่าถ้าได้อยู่กับคนที่รัก จะได้รักกันตลอดไปน่ะสิ" ยุนโฮอธิบายแล้วยิ้มออกมา

"เอ๋? จริงอ้ะ? ไปเอามาจากไหน?" แจจุงถามอย่างสนใจ

"..อย่าไปใส่ใจเลยน่า.." ยุนโฮว่าแล้วจับมือแจจุงเดินไป

"อ้าวว..ทำไมล่ะ ฉันก็อยากรู้นะ" แจจุงโวยวาย

"ถึงมันจะหิมะแรกหรือหิมะสุดท้าย ยังไงฉันก็จะรักนายตลอดไป" ยุนโฮพูดแล้วเงียบไปพักนึง..

"..ทำไมไม่พูดต่อล่ะ" แจจุงที่เขินชะโงกหน้าไปมองยุนโฮที่เดินเคียงมาข้างๆ ทำให้เห็นว่าหน้าของยุนโฮตอนนี้กำลังเป็นสีแดง

"เอ๊ะ?? เขินเหรอ??" แจจุงทำหน้าตาตกใจ ก่อนจะหัวเราะชอบใจ

"ฉะ..ฉันปล่าวเขินนะ!!" ยุนโฮรีบปฏิเสธ

"ไม่เขินแล้วทำไมต้องหลบฉันด้วยล่ะ" แจจุงยิ่งได้ใจ ยื่นหน้าเข้าไปดูใกล้ๆอีก

"บอกว่าไม่เขินก็ไม่เขินสิ!" ยุนโฮผลักแจจุงแล้วรีบวิ่งหนีไป..

"...อ๊ะ..รอด้วยสิ~" แจจุงรีบวิ่งตาม

   ทั้งสองคนวิ่งไล่กันมาเรื่อยๆจนมาถึงหน้าบ้านของแจจุง..ตอนนี้หิมะเริ่มตกแรงขึ้นเรื่อยๆ พร้อมทั้งลมก็พัดแรงจนหนาว

"เข้ามาในบ้านก่อนมั๊ย" แจจุงว่า พลางยื่นมือไปจับมือยุนโฮที่เย็นเฉียบ

"จะดีเหรอ..มันดึกแล้วนะ" ยุนโฮตอบ ก่อนจะทำหน้าตาแหยๆ

"ดีสิ..อยู่เป็นเพื่อนฉันไง พ่อแม่กับพี่ๆไม่มีใครอยู่หรอก..เค้าไปเที่ยวกันหมดแหละ กว่าจะกลับคงอีกสองสามวัน" แจจุงพูดแล้วทำหน้าหงอยๆ.. "ฉันถูกทิ้งอยู่บ้านคนเดียว.."

"...งั้นฉันจะอยู่เป็นเพื่อนนะ" ยุนโฮว่า แล้วยิ้มให้บางๆ

"อื้อ.." แจจุงยิ้มดีใจ ก่อนจะจูงมือยุนโฮพาเข้าบ้าน

   ภายในบ้านดูอบอุ่นกว่ามาก แจจุงเดินไปจุดเตาผิงก่อนจะเดินกลับมานั่งลงที่โซฟาข้างๆยุนโฮ..

"ง่วงรึยัง..หืม?" ยุนโฮหันไปถามร่างบางที่นั่งทำหน้าตาบ้องแบ๊วอยู่ข้างๆ

"ยังเลย.." ตอบพลางยิ้ม ก่อนจะเอนหัวไปซบลงกันไหล่กว้าง

"อื้อ.." ค่อยๆเอนหัวไปพิงกับหัวของร่างบางที่ซบอยู่

   ห้องทั้งห้องเงียบลง..ได้ยินเพียงแต่เสียงหายใจของคนสองคน..

"นี่..แจจุง" ยุนโฮเอ่ยขึ้น

"หืม?.." แจจุงหลับตาลงเพลียๆทิ้งน้ำหนักทั้งหมดลงบนไหล่ยุนโฮ

"วันนี้เป็นวันครบรอบหนึ่งปีของเราใช่มั๊ย.." ยุนโฮเลื่อนมือไปจับมือประสานนิ้วกับแจจุง

"อื้อ.." แจจุงตอบเสียงเบา

"..ฉันรักนายนะ" ยุนโฮพูดเสียงแผ่ว เดาได้ว่าคงกำลังอาย

"..ฉันก็..รักนายนะ ยุนโฮ.." แจจุงพึมพำ รู้สึกง่วงจนลืมตาไม่ขึ้น..

"...นาย..พร้อมมั๊ย.." ยุนโฮเอ่ยถามเสียงขาดๆหายๆ

"หะ..หืม?" แจจุงลืมตาขึ้น ก่อนจะหันมาถามอย่างตื่นเต็มที่

"..พร้อมจะเป็นของฉันรึยัง.." ยุนโฮถามด้วยสีหน้าจริงจัง

   แจจุงเริ่มรู้สึกถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้น.. ตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา ยุนโฮกับเค้าไม่เคยแม้แต่จะคิดว่าจะมีอะไรกัน แต่ทำไมวันนี้จู่ๆยุนโฮก็เอ่ยปากเป็นฝ่ายขอก่อน.. คำถามนี้ทำเอาแจจุงพูดไม่ออกเลยทีเดียว..

"นะ.." ยุนโฮใช้สายตาอ้อนวอน

"อะ..เอ่อ.." แจจุงไม่รู้ว่าควรจะทำตัวยังไงดี.. พูดไม่ได้..ทำอะไรก็ไม่ถูก..

"..." ยุนโฮยังคงไม่ทำอะไร รอจนกว่าแจจุงจะอนุญาติ

"..จุ๊บ" แจจุงยื่นหน้าเข้าไปจุ๊บที่ริมฝีปากยุนโฮเบาๆเป็นคำตอบ ทำให้ยุนโฮที่นั่งรอคำตอบอยู่นั้นยิ้มออกมา

   ยุนโฮค่อยๆเอื้อมมือไปอุ้มแจจุงขึ้น ก่อนจะพาตรงไปยังห้องนอน..

   แจจุงถูกวางลงบนเตียงอย่างเบามือ ยุนโฮค่อยๆเคลิ่อนตัวขึ้นไปคร่อมร่างบางไว้ ก่อนจะก้มลงกดจูบแผ่วเบา..

"อะ..อือ.." แจจุงที่ทำท่าเหมือนจะขัดขืนนั้น เมื่อโดนสัมผัสของยุนโฮไปกลับสนองกลับอย่างพอใจ

"..ฮืมม.." ยุนโฮครางเบาๆในลำคอ มือหนาลูบไล้ไปตามร่างกายขาวนวลของแจจุงอย่างหลงใหล

"..อืมม.." แจจุงรู้สึกดีกับสัมผัสที่ยุนโฮมอบให้ ขาเรียวยกขึ้นเกี่ยวหวัดยุนโฮอย่างไม่รู้ตัว

"...." จมูกโด่งสวยของยุนโฮไล้ลงมาที่ซอกคอขาว ก่อนจะกดลงแรงๆสูดกลิ่นหอมของตัวร่างบางมาจนพอใจ

"...ยุนโฮ..ยุนโฮ.." แจจุงร้องเรียกยุนโฮไม่ขาดปาก ยกแขนขึ้นคล้องคอยุนโฮ..

".." ยุนโฮที่อารมณ์เตลิดไปไกล ค่อยๆก้มลงขบซอกคอขาวของแจจุงเบาๆ ก่อนจะแรงขึ้นจนเป็นรอยแดง

"..ยุนโฮ..อา" แจจุงที่เพิ่งเคยรู้สึกถึงสัมผัสแบบนี้เป็นครั้งแรกเริ่มอารมณ์พลุ่งพล่านขึ้นอย่างรวดเร็ว

".." ยุนโฮไม่สนใจเสียงร้องเรียกเพียงซักนิด มือหนาสอดเข้าไปภายใต้เสื้อตัวเล็กของร่างบาง ก่อนจะคลึงเคล้นหัวนมสีกุหลาบอย่างปรารถนา

"..อะ..อ๊า.." แจจุงเผลอหลุดครางออกมาเสียงดัง หายใจหอบถี่ด้วยอารมณ์ที่กำลังเตลิด

"โบแจ..อา..หวานมาก" ยุนโฮเลียไล้หน้าท้องขาวเนียนก่อนจะลากลิ้นลงมาที่ขอบกางเกงแล้วงับเบาๆ มือหนาลูบไล้ส่วนที่บอบบางที่สุดในร่างกายของร่างบางเบาๆ

"อะ..อา ยะ..อย่า! ตรงนั้นไม่ได้นะ!" แจจุงร้องห้ามพยายามดันตัวร่างสูงออก แต่แรงทั้งหมดก็ถูกดับด้วยอารมณ์..

"..." ยุนโฮยังคงไม่สนใจ เริ่มรุกหนักขึ้นเรื่อยๆ เสื้อผ้าของร่างบางทั้งหมดตอนนี้ถูกถอดออก เผยให้เห็นร่างกายเปลือยเปล่า เส้นผมสีดำ ริมฝีปากสีแดงระเรื่อ ผิวสีขาวเนียนอมชมพู ยอดอกชูชัน และแกนกายที่สั่นระริกอย่างมีอารมณ์..

"..." เรือนร่างตรงหน้ายากที่จะทำให้ยุนโฮหักห้ามใจได้.. แจจุงนอนราบกับพื้นเตียงพลางแยกขาออก ไม่รู้ว่าด้วยอารมณ์ที่พาไป หรือจงใจยั่วกันแน่..

"..อา..แจจุง ไม่ไหวแล้วนะ.." ว่าพลางก้มลงลูบไล้ต้นขาขาวอย่างมีอารมณ์ ก่อนจะขบเม้มซอกขาด้านในจนเป็นรอยแดงหลายจุด..

"ยะ..ยุน.." แจจุงขยำหมอนแน่น พยายามขืนตัวหนี

"ไม่ต้องกลัวนะ.." ว่าเบาๆก่อนจะลากลิ้นตามแกนกายจนสุดความยาว

"อะ..อา...อา" แจจุงครางกระเส่า

"อะ..อืม.." ยุนโฮค่อยๆอ้าอมแกนกายเข้าไปจนหมด ก่อนจะดูดเค้นมันเบาๆราวกับเป็นขนมหวาน

"อา..ยุน..แรงอีก..แรงอีกหน่อย" ร้องขอพลางใช้มือกดหัวของร่างสูงในแนบกับแกนกายของตน สัมผัสที่เนิบนาบของยุนโฮทำให้ร่างบางแทบขาดใจ..

".." ยุนโฮเร่งจังหวะให้แรงยิ่งขึ้นจนกลายเป็นถี่กระชั้น แจจุงที่ไม่เคยมาก่อนยิ่งรู้สึกแทบขาดใจ

"อะ..อืม" น้ำรักของร่างบางถูกปลดปล่อยเข้ามาในโพรงปากอุ่น.. แจจุงหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน

"...โบแจ..อา... รอเดี๋ยวนะ" ว่า พลางลุกขึ้นปลดตะขอกางเกงตัวเองอย่างรีบร้อน แกนกายที่แข็งขึงมานานจะได้ทำหน้าที่ซะที

"..." แจจุงเมื่อเห็นส่วนนั้นของยุนโฮก็หน้าแดงจัดขึ้นมา รีบหลับตาหันหน้าหนี

"...ไม่ต้องหลับตาหรอกโบแจ" ยุนโฮยิ้มบางๆ ก่อนจะจัดการกดนิ้วลงที่ปากช่องทางคับอุ่นสีชมพู

"อ๊ะ..อ๊า" แจจุงร้องครางหวาน แต่สะโพกกลับยกให้นิ้วของยุนโฮสอดแทรกเข้ามา

"อือ..แน่นจังน๊า~" ยุนโฮล้อเลียน เพราะแจจุงเกร็งบีบรัดนิ้วมือที่ถูกสอดเข้าไป..

"...อา..ยุนโฮ.." แจจุงกลับไม่สนใจคำพูดของยุนโฮซักนิด เพราะตอนนี้นิ้วมือของยุนโฮกำลังกระตุ้นถูกจุด

"..ชอบเหรอ??" ยุนถามตาโต หมุนวนนิ้วไปมาจนแจจุงต้องเขยิบสะโพกแอ่นวนตาม

"...อ๊า..อ๊า..อ๊า.." ครางพลางดิ้นเร่า รู้สึกดีจนคลั่ง

"..งั้นก็คงพร้อมแล้วสิ.." ยุนโฮพึมพำก่อนจะดึงนิ้วออก น้ำหล่อลื่นภายในไหลเยิ้มติดออกมา..

"..." แจจุงครางฮือ มองหน้ายุนโฮด้วยสายตาเคลิ้มๆ

"...อืม..ไม่ต้องเกร็งนะ" ยุนโฮค่อยๆจับขาเรียวแยกออก ก่อนจะแทรกกายกดเข้ามา

"อ๊าาาาา.." แจจุงร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด เพราะเป็นครั้งแรก และขนาดของยุนโฮนั้นก็ไม่ใช่ธรรมดา

"..อึก.." ยุนโฮไม่สามารถขยับตัวรุกเข้าไปต่อได้เพราะช่องทางของแจจุงนั้นแคบเหลือเกิน

"...อ๊า..ออกไป..ไม่เอาแล้ว..อ๊า" ร่างบางส่ายหน้า น้ำตาไหลอาบแก้มด้วยความเจ็บปวด

"โบแจ.." ยุนโฮกัดฟันรุกหนักเข้าไปเรื่อยๆ แต่ก็ไม่สามารถเข้าไปได้จนสุดความยาว

"..อ๊า..เจ็บ" แจจุงร้อง น้ำตาไหลพราก

"..อืมม..ใจเย็นนะ.." ยุนโฮเปลี่ยนวิธีเป็นถอนแกนกายออกจนเกือบสุด ก่อนจะกระแทกเข้าไปแรงๆทีเดียว

"อ๊า..." ได้ผล ช่องทางรักของร่างบางกลืนกินแกนกายของยุนโฮเข้าไปจนหมด

"อืม..อืม" ยุนโฮขยับแกนกายอย่างเนิบนาบเพราะกลัวว่าร่างบางจะเจ็บ

"อา..ยุนโฮ..เร็วๆ.." แจจุงร้องขอ ใบหน้าแดงจัดอย่างมีอารมณ์

"อือ.." เมื่อเห็นอย่างนั้น ยุนโฮจึงเร่งจังหวะให้เร็วยิ่งขึ้น เร็วและแรงจนแจจุงครางไม่เป็นภาษา

"..อ๊า..ยุน..ยุน" นิ้วมือเรียวเกาะหลังร่างสูงแน่น ระบายความเจ็บด้วยการจิกลงบนแผ่นหลังกว้าง

"อือ..อืม.." ยุนโฮเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นเรื่อยๆ.. "อะ..อา..จะไม่ไหวแล้วนะ.."

"...ยุน..อ๊า" แจจุงครางหวาน ก่อนที่ร่างสูงจะปลดปล่อยน้ำรักฉีดพุ่งเข้ามาภายในร่างกาย

"อ๊าาาาาา.." เสียงครางดังขึ้นเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ร่างบางจะปลดปล่อยออกมาเป็นครั้งที่สอง

"...อืมม.." ยุนโฮทำท่าจะถอนตัวออก แต่ก็ถูกแจจุงห้ามไว้

"อย่านะ..ไว้อย่างนั้นแหละ.." แจจุงพูดไปไม่ยอมสบตาไปเพราะความเขิน

"เห?? ทำไมล่ะ?" ยุนโฮถามงงๆ

"ก็มัน...อุ่นดี.." ตอบเขินๆ ก่อนจะกอดร่างสูงแน่น

"อ่ะ..อื้ม.." ยุนโฮพยักหน้ายิ้มๆ ก่อนจะดึงผ้าห่มหนาขึ้นมาห่มให้ร่างกายทั้งสอง

"...นอนกันเถอะนะ" ว่าพลางยื่นมือหนาไปดึงปิดโคมไฟที่หัวเตียง

"..อื้อ.." ตอบเบาๆ ก่อนซุกตัวเข้ากับร่างสูง "เอ่อ..นี่.."

"หืม?" ฮัมเสียงถามในลำคอ ก่อนจะซุกหน้าเข้ามาใกล้หน้าร่างบาง

"ฉันรักนายนะ..คิมแจจุงรักจองยุนโฮ.." พูดเขินๆแล้วจุ๊บแก้มร่างสูงเบาๆ

"....." ยุนโฮเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะตอบขึ้น..

"จองยุนโฮก็รักเจ้าหญิงโบแจ..รักมากๆ..และ..สัญญาว่าจะรักและปกป้องเจ้าหญิงโบแจตลอดไป.."

   ยุนโฮค่อยๆก้มลงประทับรอยจูบที่ริมฝีปากของแจจุงเบาๆ ก่อนจะกอดแจจุงไว้ในอ้อมแขนกว้างและอบอุ่น...หิมะและลมหนาวที่พัดอยู่ภายนอกหน้าต่าง ไม่สามารถทำให้ความอบอุ่นของจองยุนโฮคนนี้จางไปได้เลย.. แจจุงซุกหน้าเข้ากับอกกว้าง ก่อนจะหลับไปในที่สุด..

   หนึ่งปีที่ผ่านมา..จองยุนโฮได้สอนให้คิมแจจุงคนนี้ได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง ทั้งความสุข..เศร้า..เหงา หรือแม้กระทั้งเรื่องต่างๆที่ใครก็ให้ไม่ได้.. และเป็นคนที่สอนให้แจจุงได้รู้จัก..คำว่ารัก..

   คริสมาสต์..หิมะแรก..คนรัก.. และ.. ประสบการณ์ครั้งแรก..

ทั้งหมดนี้..จะไม่มีวันที่คิมแจจุงจะลืมได้เลย.. จนชั่วชีวิต..

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

MiiNji SayZ :: อันยอง พ่อแม่พี่น้องชาววายที่รักและเคารพยิ่ง(บ้า 55+) วายเรื่องนี้เป็นเกี่ยวกับคริสมาสต์ของแจโฮนะคะ แต่ว่ามันเลยมานานแล้วไม่ได้ลงซะที ขอโทดด้วยนะคะ = = แหะๆ ชอบหรือไม่ชอบ อยากให้แต่งยังไงก็คอมเม้นท์กันไว้ได้ค่ะ ขอบคุณทุกคนที่เค้ามาอ่านและเข้ามาเม้นท์นะคะ ^^

เบื้องหลังการถ่ายทำ

แจ - อะไรอ้ะ!! เอาอีกแล้วนะ!!
ยุน - ฮี่ๆ...
เจ้ - เห้อ..ก้อมีคนเค้าอยากอ่านอ้ะ
แจ - ใคร..คร๊ายยย คายอยากอ่าน!! *ถีดมีดเตรียมเฉาะหัว*
เจ้ - เก็บมีดเดี๋ยวนี้!! *สั่งๆ*
แจ - ไม่เก๊บบบบ!!!
เจ้ - จะเก็บมั๊ย!!! *ชักปืน*
แจ - กะ..เก็บแล้ว..เก็บแล้วครับ
เจ้ - เฮ้อ... - -* เครียดจริงๆเล๊ยยย
ยุน - เฮอะๆ..ฮ่าๆ..เคี๊ยกๆ.. *บ้าไปแล้ว เล่นฉากเรทมากไปหน่อย*