คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER2✩ヾ : รักเราไม่เท่ากัน
✩
“คิมมยองซู”
“หะ..หื้ม”
“นายเป็นอะไรรึเปล่า เราเห็นนายเหม่อๆมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว”
“อ่อ .. เปล่าๆไม่มีอะไร” พอมยองซูรู้ตัวว่าตัวเองเหม่อก็รีบตอบอีซองยอลแบบปัดๆไป แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้อีซองยอลอารมณ์เสียอะไร
“นายจะซื้อขนมไม่ใช่หรอ? นายเดินเลยร้านมาแล้วนะ ._.”
คิมมยองซูอยากจะเอาหัวตัวเองไปขุดดินให้รู้แล้วรู้รอด ! นี่คนอย่างสติอยู่กับตัวตลอดเวลา(?)อย่างเขา สติสตังลอยหายไปหมดได้ยังไงกัน..
“เอ่อ จริงด้วย.. แปปนะๆ” คิมมยองซูเกาหัวอย่างหัวเสียเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้าร้านขนมไป
MYUNGSOO PART
ให้ตาย! คนอย่างผมเป็นแบบนี้ไปได้ยังไงกันเนี่ย? เพราะบยองฮอนคนเดียว! เดี๋ยวก่อนเถอะ กลับห้องไปเดี๋ยวผมจัดแน่ บยองฮอนนายตายแน่!
‘ตื้อดึง~’
มันส่งไลน์มาหาผมได้จังหวะพอดีเลย .. สงสัยมันคงรู้ใจผมแหละ.. มั้ง
.L.J0E
‘ไปถึงไหนละจ้ะ?’
:L.KiM7
‘ตลกมากมั้ย บยองฮอน’
.L.J0E
‘โอ้ย ตลกอ่ะตลกมากก5555555’
:L.KiM7
‘รอก่อนเถอะ เดี๋ยวกูเจอมึงเมื่อไหร่มึงตายแน่’
.L.J0E
‘ได้เลยจ้า~ เจอกันน้า ชุ้บๆ<3’
เอ่อ ยังจะมีจุ้บๆมาให้ผมอีกนะ.. ช่างเถอะ ผมควรรีบๆเลือกขนม ซองยอลยังรอผมอยู่นี่นา ผมจะมาทำตัวแบบนี้ไม่ได้ๆ ว่าแต่ผมจะซื้ออะไรดีล่ะเนี่ย .. อ่า.. ไอติมก็ได้ ว่าแล้วผมก็หยิบไอติมในตู้มาแล้วเดินไปจ่ายเงินแล้วเดินออกจากร้าน
“ทำไมเลือกนานจังอ่ะมยองซู ._.” ซองยอลบ่นผมอุบอิบ พร้อมกับทำหน้ายู่ใส่ผม หยุดน่ารักสักทีเถอะอีซองยอล..
“เราขอโทษนะๆ พอดีกว่าจะหาไอติมอันนี้ได้ มันนานมากเลย” ไอ่คำว่าเรานี่มันแปลกๆกับปากผมจริงๆนะ.. -_-
“อ๋อ ไม่เป็นไร เอ่อ มยองซูเราขึ้นไปเรียนกันดีกว่า”
“อื้มได้”
“อีซองยอล” อยู่ๆก็มีเสียงโผล่มาจากทางด้านหลังของผม ใครกันล่ะเนี่ย?
“อ่าว พี่ซึงโฮ” ทำไมต้องทำหน้าตายิ้มแย้มแบบนั้นด้วยนะ.. อ่อ .. ก็แฟนของซองยอลนี่นา.. เอ่อแฟน? ผมคงต้องถอยแล้วสินะ.. ผมรู้ดีหน่าว่าตัวเองอยู่ในฐานะอะไร.. รู้ดี..
“นี่ใครหรอ?” พี่ซึงโฮชี้มาที่ผม พร้อมทำหน้าเหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่าง คงกลัวผมแย่งซองยอลล่ะสิ.. หึ
“อ๋อ เพื่อนอ่ะ”
“ซองยอลมาคุยกับพี่หน่อยสิ”
“อ่อ มยองซูเราไปก่อนนะ เดี๋ยวค่อยเจอกัน”
“อื้ม” ผมพยักหน้ารับเบาๆ ก่อนที่จะกลับหลังหันเดินขึ้นบันไดไปอย่างช่วยไม่ได้.. เขาตัวจริง แต่ผมตัวสำรองนี่นา.. หรือ .. อาจจะไม่ใช่ .. ไม่ได้เป็นอะไรสักอย่างในสายตาซองยอลเลย.. เอาเถอะ คิมมยองซูอย่าฟุ้งซ่าน ขึ้นเรียนๆ
STAR
“เชี่ย มยองซูเป็นไรวะ ทำไมเงียบแปลกๆ” บยองฮอนพูดขณะที่มยองซูกำลังนั่งอ่านการ์ตูนอยู่ จึงทำให้มยองซูถอนหายใจยาว ก่อนที่จะหันไปมองคนที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้อง แน่นอน.. คนนั้นคืออีซองยอล
“จ้องเขม่งเลยนะๆ ฮั่นแหนะ” บยองฮอนพยายามที่จะแซวมยองซู แต่มยองซูกลับไม่รับมุขเขาเลยสักนิด! แบบนี้ไม่สนุกเลยนะ มันต้องเกิดอะไรขึ้นแน่ๆ บยองฮอนเหลือบไปมองมยองซูที่กำลังจะฟุบหลับบนโต๊ะอย่างช้าๆ บยองฮอนก็ได้แต่ถอนหายใจเบาๆ
“เฮ้ย ซองยอล ครูเรียก”
อยู่ดีๆนัมอูฮยอนที่เป็นเพื่อนสนิทของซองยอลก็มาเรียกตัวอีซองยอลไปซะเฉยๆ คิมมยองซูจึงหันไปมองโดยอัตโนมัติ แต่ไม่นานก็ทำเสียงจิ๊ก่อนที่จะฟุบลงไปบนโต๊ะอีกครั้ง บยองฮอนได้แต่มองพฤติกรรมเหล่านั้นอย่างเงียบๆ
“เอ่อ อีซองยอลจ้ะ” คุณครูผู้หญิงผมยาวประบ่าอายุประมาณสี่สิบกว่าได้ พูดพลางค้นหาอะไรบางอย่างบนโต๊ะ ซึ่งสิ่งที่ครูหาก็คือ.. ใบคะแนนนั่นเอง
“คะ..ครับ?”
“ครูมีเรื่องจะขอร้องเธอหน่อยน่ะ”
“อะไรหรอครับ?”
“เธอดูนี่สิ” คุณครูหยิบใบคะแนนของนักเรียนคนหนึ่งมา ซองยอลมองข้อมูลในใบนั้นอย่างละเอียด
คณิตศาสตร์ 60/100
ภาษาอังกฤษ 53/100
ฟิสิกส์ 58/100
เคมี 49/100
ชีวะ 43/100
สังคม 35/100
“ใครหรอครับครู?” อีซองยอลขมวดคิ้ว ขณะที่ไล่ดูรายชื่อวิชากับคะแนน นี่มันใครกันนะทำไมคะแนนถึงได้เป็นแบบนี้เนี่ย? เขาได้แต่คิดแล้วก็สงสัย
“ดูชื่อด้านบนสิ”
“คิม .. มยองซู?”
“ใช่แล้วจ้ะ ที่ครูจะขอร้องเธอก็คือ.. เธอช่วยไปติวหนังสือให้มยองซูหน่อยสิ”
“ทำไมต้องผมล่ะครับ?”
“เธอเรียนดีนี่นา นะๆครูขอร้องเถอะนะ”
“ก็..ก็ได้ครับ แล้วมยองซูจะยอมหรอครับ”
“ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวครูจะคุยกับเขาเอง เอาล่ะไปได้แล้ว”
“อ๋อครับ”
STAR
“เฮ้ย มยองซูอยู่ป่ะ ครูเรียกๆ” มยองซูหันไปมองตามต้นเสียง อะไรกันเขาก็โดนเรียกหรอเนี่ย? ต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ มยองซูค่อยๆลุกจากที่นั่งแล้วเดินออกจากห้องไปอย่างหงุดหงิด
“เรียกผมมามีอะไรหรอครับครู?”
“เรื่องคะแนนน่ะสิมยองซู คะแนนเทอมนี่เธอไม่ดีเลยนะ”
“ก็ปกตินี่ครับ คะแนนผมมันก็ไม่ดีอยู่แล้วนี่”
“ครูจะให้ซองยอลไปติวให้เธอที่บ้าน” คุณครูวัยสี่สิบกว่าพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ เธอรู้ว่ายังไงคนอย่างคิมมยองซูต้องเถียงเธออยู่แล้ว แต่ผิดคาดคิมมยองซูกลับเงียบและก้มหน้ามองพื้นเล็กน้อย เป็นครั้งแรกที่คิมมยองซูไม่เถียงเธอ !
“เงียบนี่คือหมายความว่ายังไงห้ะคิมมยองซู ตอบครูสิ”
“…” เงียบ.. นี่คือคำตอบที่คิมมยองซูให้กับเธอมา เธอจึงไม่พูดอะไรและบอกให้มยองซูกลับไปเรียนที่ห้อง มยองซูยังคงเงียบและไม่พูดอะไรจนถึงในห้องเรียน
“เฮ้ย มยองซูครูเรียกไปคุยอะไรวะ?” บยองฮอนรีบถามมยองซูที่กำลังมานั่งลงที่เก้าอี้และกำลังจะฟุบหลับ
“..เปล่า” เป็นไปตามคาดของบยองฮอนที่คิมมยองซูจะตอบปฏิเสธ เขารู้นะว่ายังไงคิมมยองซูต้องตอบคำว่าเปล่าตลอดแหละ แต่ขอสักครั้งได้ไหมล่ะคิมมยองซูตอบเขาที !
“เอ่อช่างเหอะ ยังไงมึงก็ไม่บอกกูอยู่ละนี่… เฮ้อ” บยองฮอนถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นเกมส์อย่างหัวเสีย
“..ครูให้ซองยอลไปติวให้กูที่บ้าน”
ในที่สุดคิมมยองซูก็ยอมเปิดปาก ! ได้ผลแผนนี้ได้ผล บยองฮอนพูดในใจ แต่เอ้ะ..ซองยอลไปติวให้ที่บ้าน ก็ไม่เห็นแปลก.. เอ่อ ซองยอล? เฮ้ยย!! บยองฮอนแทบอยากจะกรีดร้องเป็นภาษาอาบูดาบี (?) นี่ครูเขาจิ้นมยองยอลหรืออะไร บยองฮอนนึกแล้วก็หัวเราะกับตัวเอง
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
“ขำอะไรวะบยองฮอน” มยองซูมองบยองฮอนด้วยสายตาที่ไม่ค่อยพอใจ
“ก็เปล่าว่ะ ฮ่าๆ ” บยองฮอนอดขำไม่ได้ นี่เขาคิดได้ยังไงกันนะ คิมมยองซูนายไม่รอดหรอก บยองฮอนกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ในหัวก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์แล้วเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้มยองซูนั่งหงุดหงิดอยู่ที่โต๊ะคนเดียว
“ฮัลโหล”
[โทรมามีอะไรวะบยองฮอน]
“มีเรื่องสนุกให้ทำว่ะโฮย่า”
[เรื่องอะไรวะ]
“มาแกล้งคิมมยองซูกันเถอะ J”
-------------------------------------------------------------------------------------------------
let's talk
มาอีกตอนละค่าาา .ปาดเหงื่อ ในที่สุดแฟนซองยอลก็เผยตัวออกมาแล้ว~ ; - ;
บยองฮอนกับโฮย่าจะแกล้งอะไรมยองซูกันน้า~ ติดตามตอนหน้าน้าา ._. <3
EDIT ; 20131009
:)
Shalunla
ความคิดเห็น