(SF) เมื่อปาร์คตัดผม

เนื้อเรื่อง

(SF) เมื่อปาร์คตัดผม

 

 

 

หลังจากที่ยักแย่ยักยันกันอยู่หลายที อยู่ดีๆ พี่ยูชอนก็พูดขึ้นลอยๆ ขึ้นมากลางห้องกินข้าว

 

“ฉัน จะ ตัดผม”

 

เคร้งงงง พี่จุนซูชะงักจนตะเกียบกระทบจานเสียงดังลั่น โผเข้ากอดกันกลมกับไอ้คนพูดด้วยความปลาบปลื้มจนเหมือนลืมไปว่ายังมีอีก 3 ชีวิตนั่งหัวโด่ดูเลิฟซีนข้ามสายพันธ์ระหว่างสัตว์ปีกปากห้อยกับโลมาแก้มป่องอยู่ ผมอาศัยจังหวะนั้น โมเมเอาว่าพี่แกกินอิ่มแล้ว รีบจะตักกับข้าวใส่จานตัวเอง แต่ก็ยังช้ากว่า

 

“ดีใจอะไรซะเวอร์ แค่แฟนจะเปลี่ยนทรงหัวกบาล”

หมียุนส่ายหน้าเอือม ถือจานกับข้าวลอยหวือข้ามหัวผมเดินไปนั่งกินอยู่หน้าทีวีเฉ้ย พอเลิกติด

เอเอฟ เฮียแกก็หันไปเชียร์โอลิมปิคต่อทันที จะติดทีวีไปไหน เอ้า เวรสิ แล้วผมจะกินอะไรล่ะทีนี้ อ่ะ แอบกินของพี่จุนซูก็ได้ ก็เห็นยังกอดกันไม่เลิก

 

 

 

“อ๊อกๆ จุนซู ปล่อยได้แล้ว กอดแบบนี้หายใจไม่ออกอ่ะ” หนูมิคบ่นไปยิ้มไป

 

“นายจะตัดผมจริงๆ หรอ ยูชอนนนน น่ารักที่สุดเลย”  ฉันเบื่อหน้าเคะๆ ของนายเต็มแก่แล้ว

จุนซูยิ้มดีใจจนตาหยี สองมือหยิกแก้มยุ้ยๆ ของสุดที่รักดึงไปดึงมา

 

“อิงๆ อิ อ่อยๆ เอ็บ” หนูเคะเอามือตีคลีบโลมา ดีใจอะไรมากมาย แก้มชาไปหมดแล้ว

 

“ว่าแต่ นายจะตัดทรงอะไร”

 

“อืมม ยังนึกไม่ออกอ่ะ”

 

“เอาทรงจัสตินเหมือนเดิมมะ ทรงนั้นนายทำแล้วล้อหล่อ หรือจะเอาทรงหงอนไก่ Five In the Black หรือว่า..”

 

 

“จะทรงไหนก็หล่อทั้งนั้นแหละ”

 

พรึด

เสียงจุน มิน แจ สำลักข้าว คนเราเกิดมานอกจากจะปากห้อยแล้ว มันยังมั่นใจในหนังหน้าตัวเองได้อีก

 

“งั้นก็เลือกมาซักทรงเหอะ” จุนซูเริ่มเซ็งชีวิต มีแฟนมั่นใจมากแล้วยังจะโดนน้องขโมยข้าวกิน

 

“ไม่เอาอ่ะ ฉันไม่เคยทำผมซ้ำกับทรงเดิม”

 

“อืมมมมมมมมม”

 

โจทย์ชักยาก เพราะทุกทรงในโลกหล้า พี่ปาร์คแกทำมาหมดแล้ว ตั้งแต่

 

แอ๊บแบ๊วหมวกกันน็อค

สาหร่ายทะเล miss you

จัสติน

หงอนไก่ FITB

หางไก่ rising sun

หงอกสองหย่อม

เดทรอค

 ม้าเต่อเด็กแนว

เรทโทรสเปค

หยิกหยอยฝอยขัดหม้อ

เสก โลโซ

ไม่เว้นแม้แต่ แหยม ยโสธร!!! มันคิดได้

 

 

“มีหรอวะ ไอ้ทรงที่แกไม่เคยทำเนี่ย ถักเปียพจมานไปเลยมั้ย” แจจ๋าถามขึ้น

 

 

“เฮ้ย แจจุงฮยอง ไปทำนาที่ไหนมา หัวแดงแปร๋นแล๋นเชียว” ชางมินทักเสียงดัง พร้อมเอฟเฟคท่าสะดุ้งให้รู้ว่าตกใจจริง

 

“อืม แกไม่รอทักตอนปลายปีทีเดียวเลยล่ะ ฉันไปทำมาอาทิตย์นึงแล้วเว้ย” ดำแล้วยังช้าอีก

 

“มั่นใจนะ หัวแดงแดดเผาเนี่ย”

 

‘…………’

 

ผิดคาด นึกว่าพี่แจจะด่าสวนเหมือนทุกทีที่แซว แต่นี่แค่หายใจฮึดฮัด แล้วก็เดินถือชามข้าวไปนั่งกินกับพี่หมียุนเฉย สงสัยวันนี้กินยาลืมอ่านฉลาก

 

ปึ๊กกก อ้ากกกก

แจจ๋าวิ่งย้อนกลับมาตีหลังน้องมินจนหัวทิ่มโต๊ะ โอ้ย ประเมินผิด เจ๊แกล่ำหนาแรงเยอะกว่าที่คิด

 

 

“ตัดผมใหม่ก็ดีนะ เด๋วพรุ่งนี้ก็ขึ้นคอนเอสเอ็มแล้ว แฟนคลับจะได้กรี๊ด” จุนซุที่ยังหมกมุ่นกะ

หัวปาร์คพูดขึ้น มันจะตัดทรงอะไรก็ช่างหัวมันเห้อ แค่เลิกเคะตูก็ปลื้มจะแย่ละ

 

“ แหม จุนซู อย่ายุนักดิ เด๋วไปตัดเดี๋ยวนี่เลย” ว่าแล้วก็คว้ากุญแจรถ ขับบึ่งออกไปซะอย่างงั้น

 

“คนอะไรมันจะบ้ายอได้ขนาดนี้วะเนี่ย”

 

“คนอะไรมันจะกินจุ พยาธิเยอะขนาดนี้วะเนี่ย” จุนซูเหล่ตามองน้องมิน ข้าวตูอ่ะ เนียนนะเมิง

 

.

.

.

.

.

 

อะไรวะ เดินตามก็เดินหนี

นั่งข้างๆ ก็เขยิบหนี

พูดด้วยก็ทำไม่สนใจ

 

นางฟ้างงแล้วนะเนี่ย

 

ก็พี่หมียุนอ่ะดิ ไม่คุยกับเค้ามาอาทิตย์นึงแล้วนะ จะอะไรกันนักหนา แค่เปลี่ยนสีผม บอกว่าไม่เข้ากะหน้าบ้างล่ะ ทำแล้วดูเหมือนกรรมกรใช้แรงงานตากแดดหัวแดงบ้างล่ะ สารพัดจะหาคำมาถากถาง หนอย ทีแกไปตัดผมเปิดเถิกชั้นยังไม่บ่นซักคำ

 

อีกอย่าง สีที่ทำมาตอนแรกมันก็ไม่ได้แดงอะไรมากมาย แต่เพราะเดินกะแกเนี่ยแหละ ไอ้หมียุนรังสียูวีสะท้อนโดนชั้นเต็มๆ เพราะหน้าผากใสๆ ของแกเนี่ย ลำบังหัวไอ้ปาร์คเนี่ยก็หลบยากหลบเย็น แกจะมาสร้างภาวะโลกร้อนเป็นเพื่อนมันอีกทำไม นางฟ้ามึน

 

ได้ ไม่สนใจใช่มั้ย แล้วแกจะเสียใจ!!!

 

.

.

.

 

มอเตอร์ไซค์ยามาฮ่านูโวเอเลแกนซ์สีแดงเพลิง วิ่งไปตามถนนในชนบท สองข้างทางเป็นทุ่งข้าวสีเขียวอ่อนเต็มพื้นที่ อืม ถ้ามีต้นมะพร้าวด้วยเนี่ย แจ่มเรย

 

ใครนะช่างคิดมาโลเกชั่นถ่ายโฆษณาตัวใหม่ได้แหร่มโดนใจโลมาจิงๆ รู้ได้ไงอ่ะ ว่าเค้าชอบธรรมชาติ ก็ดูดิ ขนาดมีแฟน แฟนยังล้อหล่อแบบธรรมชาติ(ลงโทษ)

 

ปิ๊ดดดดดดดดด

 

อ่ะ สั่งคัตแล้วหรอ ว่าแต่ ทำไมคุณผู้กำกับแต่งตัวแปลกๆ หว่า

 

“คุณๆ คุณนั่นแหละ” อ่ะ เรียกจุนซูหรอ คุณผู้กำกับมาดใหม่ ใส่ชุดสีน้ำตาลทั้งตัว ใส่ผ้าปิดปากอีกตะหาก ว่าแต่ ทำไมพูดไทยได้ชัดแจ๋วเรยอ่ะ

 

“ขอดูใบขับขี่หน่อยครับ” อืมมม ใบอะไรนะ

 

“เลิกกองแล้ว งั้นผมกลับก่อนนะ” มองไปมองมา ตาคนนี้หน้าไม่เหมือนผู้กำกับแฮะ สงสัยเป็นแฟนคลับ จุนซูหลบก่อนดีก่า

 

“อ้าวคุณ อย่าหนีสิ”

 

“แล้วคุณเข้ามาได้ไงเนี่ย แต่งตัวก็ประหลาด ที่นี่มันกองถ่ายโฆษณานะ” จุนซูก็สู้คนนะ เอ้อ

 

“เพ้อเจ้อไรครับ ผมเป็นตำรวจ คุณขับรถไม่สวมหมวกกันน็อค ผมขอดูใบขับขี่หน่อย”

 

ไม่ใส่ได้ไง ใส่อยู่ทุกวัน… (กัดตัวเองได้ด้วยนะ นู๋จุน)

 

จุนซูหันมองรอบตัว อ้าว ทีมงานหายไปไหนหมดอ่ะ ทำไงดี

 

“ไม่มีใบอนุญาตด้วย งั้นคุณไปโรงพักกับผม ติดคุกซักสองปีดีมั้ย”

 

จุนซูทิ้งมอเตอร์ไซค์ก่อนจะใส่เกียร์หมาโกย แต่กว่าช้ากว่าคุณตำรวจที่ล็อคคอโลมาไว้ได้ ก่อนจะลากให้เดินตามไปด้วยกัน

 

“อ้าก ใครก็ได้ช่วยที ช่วยด้วย เนี่ยมันเกิดอะไรขึ้นนนนนนนนนน” 

 

“ช่วยด้วย ยูชอนช่วยเค้าด้วย”

 

 

“ปล่อยมือแกนะไอ้คนชั่ว แกจะทำอะไรจุนซูน่ะ”

 

เสียงทุ้มหล่อของคนคุ้นเคยดังขึ้นทำให้ใจชื้นขึ้นอย่างประหลาด จุนซูที่น้ำตานองหน้าเพราะกลัวติดคุกสองปี (เพราะไม่ใส่หมวกกันน็อคเนี่ยนะ?)  หันไปมองยังฮีโร่ที่เข้ามาช่วยได้อย่างทันเวลา แต่สิ่งที่เห็นมันคือ

 

 

 

เห็ด

 

ไม่ผิดหรอก จิงจิ๊ง

 

เห็ด!!

 

 

“เบเบ๊ ปาร์คยูชอนมาช่วยแล้ว” เสียงทุ้มเดิม ดังมาจากเห็ดน้อยไม่น่าสูงเกินห้าเซ็นต์ตัวนั้น

 

 

“คุณพระ เห็ดพูดได้” คุณตำรวจปล่อยตัวจุนซูอย่างง่ายดาย ก่อนจะใส่ตีนหมาโกยแน่บ ตายห่า

เห็ดหลอกกลางวันแสกๆ ปล่อยให้จุนซูยืนอ้าปากหวอ เกิดมากูก็เพิ่งเคยเห็นเหมือนกัน

 

“ที่รัก ปาร์คมาแว้ว” เห็ดน้อยสีขาวพุ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว

 

“ไม่นะ ไม่จริง ช่วยด้วยยยยยยยยยยยยยย”

 

 

 

“ฮยอง ฮยอง ตื่นๆ”

 

จุนซูค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา พบว่าตัวเองนอนหลับอยู่ที่โซฟาห้องนั่งเล่น เหงื่อซึมไปทั้งตัว ตรงหน้ามีราหู เอ้ย มีชางมินกำลังใช้ตีนเขึ่ยๆ เขาอยู่ โล่งอกไป ที่แท้ก็ฝัน

 

“ฮยอง เป็นไรอ่ะ ฝันร้ายหรอ”

 

“เออดิ แต่ว่าเอาตีนออกไปก่อนได้ป่ะ” ไม่รู้เมื่อกี๊ที่ตื่น เพราะได้ยินเสียงชางมิน หรือเพราะได้กลิ่นตีนเป็ดกันแน่

 

“หรอ แล้วฝันว่าไง เด๋วจะเอาไปแทงหวย” 

 

“ฝันร้าย ฝันร้ายมากเลยชางมิน โอ้ย น่ากลัว”

 

“ฝันว่าไรล่ะ ฝันว่าเป็นมะเร็งมดลูกหรอ”

 

“ไอ้น้องเวรเอ๊ย ฉันฝัน เอ่อ ฝัน ฝันว่ายูชอนกลายเป็นเห็ดน่ะ”

 

“ห๊า”

 

 

“ที่รัก ปาร์คมาแว้ว” ไอ้คนตายยาก เปิดประตูบ้านเข้ามา

 

“อ๊ากกกกกกก”

 

“…………………….”

 

“ไม่จริงใช่มั้ย ชางมิน แกตบพี่ทีดิ๊ นี่พี่ยังไม่ตื่นใช่ไหมเนี่ย อ๊าย ตายๆๆ”

 

“จุนจัง ตบหน้าตัวเองทำไมครับ ดูดิ หน้าแดงหมดแล้ว”

ปาร์คเดินมาจะเอามือจับ จุนซูกระชากกลับหน้าตาตื่น

 

“อย่ามาหลอกมาหลอนชั้นนะ ไอ้ปีศาจเห็ด ออกจากร่างสามีฉันบัดเดี๋ยวนี้ ออกม๊า”

 

สองมือกุมรอบคอพ่อไก่ที่กลายร่างเป็นเห็ดมังสวิรัติ ออกแรงบีบให้วิญญาณร้ายออกมา

 

“อ๊อกๆๆ จุนซู ปล่อยนะ เจ็บๆๆ”

 

 

ยื้อยุดกันอยู่นาน จนแจจุงที่ได้ยินเสียงดังวิ่งลงมาดู ภาพที่เห็นเป็นจุนซูบีบคอยูชอนจนหัวสั่นหัวคลอน นางฟ้ากับชางมินต้องออกแรงแยกสองคนนี้ออกจากกัน จนเมื่อเหตุการณ์สงบเพราะทั้งสองคนช่วยยืนยันว่ามิคปลอดภัยไร้ผีสิง (หรือโดนสิงมาตั้งแต่เกิดหว่า) ทั้งสี่จึงมานั่งมองหน้ากันหรอหราอยู่ที่โซฟา

 

“ทำอะไรเนี่ย เคยปรึกษากันมั่งมั้ยห๊ะ ไอ้ห้อย”

 

“ปรึกษาไร จุนซูไม่ชอบหรอ ผมทรงใหม่ Surprise!!!”

 

“สะใภ้กะผีแกเด๊ะ” จุนซูถอนหายใจยาว

 

 

“แจดูดิ ดูสภาพหนังหัวมันดิ ข้างหน้ามันตัดหน้าม้าเอียงไปเทข้างนึง มองจากข้างหลังนี่ก็กลมป๊อกเป็นหัวเห็ด มีหางเต่าอีกตะหาก สองข้างก็สั้นยาวไม่เท่ากัน ยังอุตส่าห์มีจอนบางๆ สองข้างปาดมาข้างหน้า หลอกตัวเองว่าจะช่วยปิดแก้มป่องๆ ได้ นี่มันทรงอะไรกันเนี๊ย”

 

“จุนซูอ่ะ ไม่เข้าใจ” ปาร์คงึมงำปากยื่น

 

“ไม่เข้าใจอะไร๊” จุนซูย้อนเสียงแหลมปิ๊ด

 

 

“ไม่เข้าใจ….เด็กแนว”

 

เฮ้อออออ เด็กไม่แนวอีกสามคนทิ้งตัวบนโซฟาอย่างเหนื่อยอ่อน พรุ่งนี้ก็จะขึ้นคอนเสิร์ตแล้ว มันจะทำทรงนี่จริงๆ หรอวะ ขำตายเรย ให้ตายเหอะ มันดีกว่าไอ้ทรงเคะทรงเก่าไงวะเนี่ย

 

 

“ป่ะ” นั่งหน้าเครียดอยู่นาน อยู่ดีๆจุนซูก็พูดขึ้น ดึงมือเห็ดมิคให้ลุกตาม

 

“ไปไหน”

 

“ร้านตัดผม ไปให้ช่างเขาแก้ทรงให้”

 

“ไม่เอา ชอบทรงนี้ น่ารักดี”

 

“จะมาดีๆ หรือจะให้ใช้กำลัง” ว่าแล้วโลมาก้อลากไก่ตุ๋นเห็ดหอมขึ้นรถไปอย่างลำบากยากเย็น

.

.

.

.

.

.

 

ณ ห้องแต่งตัวคอนเสิร์ตเอสเอ็ม หลังคอนจบ

 

 

“ไม่น่าเชื่อ นี่ชั้นทำอะไรลงไป” 

 

โลมาน้อยยังเพ้อไปหยุด เมื่อวานว่าจะลากไอ้หัวเห็ดไปตัดผม ไปไงมาไงไม่รู้ โดนมันกล่อมให้ตัดด้วย สภาพที่ออกมา มัน….. แมนมากเลยอ่ะ สองข้างไถเกรียน ข้างหน้าเหลือผมหนึ่งปอยไว้ปิดแก้ม ไม่น้าเร้ย ไม่น่าไปว่ามันเร้ย

 

“ชื่นใจจัง ที่รักก็แนวเหมือนกันนะเนี่ย” ยูชอนยื่นหน้ามาหอมแก้มสุดที่รัก ยิ้มภูมิใจ เปลี่ยนลุคส์เมียได้ ยอมเคะแทนเพื่อให้เมียดูแมนเลยนะเนี่ย

 

จุนซูกำลังจะหันไปด่าแต่ก็ตกใจกับเสียงพี่หมีลีดเดอร์ที่เพิ่งเดินเข้ามา มือนึงลากแขนแจจุงที่ยืนอมยิ้มอยู่

 

“มาคุยกันให้รู้เรื่องเลยนะ” 

 

“เรื่องอะไรอ่ะยุน”

 

“เพลงเมื่อกี๊อ่ะ แจปลดกระดุมออกทำไม”

 

“ไม่เห็นเป็นไรเลย ยูชอนก็ปลดเหมือนกัน”

 

“เป็นสิ ไอ้ไก่น่ะปล่อยมันไป ของสาธารณะ ทำไรก็เรื่องของมัน” ยูชอนสะดุ้งโหยง พาดพิงกูทำไมหว่า ได้ข่าวว่าอยุ่เฉยๆ นะ

 

“แจน่ะ ห้ามโชว์เด็ดขาด”

 

“ทำไมล่ะ หุ่นเค้าไม่ได้น่าเกลียดซะหน่อย”

 

“ไม่ได้”

 

“ทำไม”

 

“ก็ ก็ยุนหวงอ่ะ” หมีลีดเดอร์หน้าแดงแจ๋ นางฟ้าอมยิ้มสะใจ เปลืองตัวนิดหน่อย แต่สามีกลับมาหลงหัวปักหัวปำ คุ้ม

 

“โอ๋ อย่างอนนะ ดูสิ ปากห้อยใหญ่แล้ว” ปาร์คสะดุ้งได้อีก ไอ้คู่นี้พูดอะไรก็เข้าตัวกูตลอดอ่ะ

 

“ไม่รู้ไม่ชี้ ไหนดูดิ๊ เมื่อกี๊เปิดตรงไหนบ้าง ถ้าไม่ให้ยุนดู ไม่หายงอนจริงๆ ด้วย”

 

หมียุนยิ้มหน้าหื่น ก่อนจะประคองนางฟ้าโชว์แมนเข้าไปในห้อง ทิ้งยูซูกับหนึ่งมินเอาไว้

 

 

 

“จุนซู เค้าปลดกระดุมโชว์แผงอกขนาดนั้น ตัวเองไม่หึงบ้างหรอ” เห็ดน้อยทำหน้าอ้อนแก้มป่อง

 

จะหึงทำไมวะ กล้ามเก้อมก้อไม่มีกะเค้า พุงป่องได้อีก แล้วหัวแกอ่ะ ดูยังไงก็เซ็กซี่ไม่ไหวนะ เซ็กเสื่อมน่ะพอว่า เห็ดมาเชียว

 

“ก็หึงเหมือนกันแหละ” ตอบเอาใจมันไปงั้นแหละ

 

“ที่รักของผม น่ารักที่สู๊ดดดดดดด” ว่าแล้วก็ทำหน้าหื่น อุ้มจุนซูเข้าไปอีกห้องนึง

 

 

“เชอะ”

 

ชางมินที่นั่งเป็นหัวหลักหัวตออยู่ในห้อง พึมพำออกมาเบาๆ เออ ทงบังไม่มีหกคนมั่ง ก็ให้มันรู้ไป ถึงหาคู่ในวงไม่ได้ ชิม ชางมินสุดหล่อก็ไม่ง้อหรอก งานวันนี้มีน้องๆ หน้าตาน่ารักตั้งหลายคน

 

อ๊ะ ๆ ไม่ใช่น้องๆ โซนยอชิแดนะ

 

 

 

Shinee ตะหากล่ะ เหอๆ เด็กน่ากิน

 

 

 

-- จบ เวอร์ชั่นชางมินกินตับเด็ก ---