(SF) ยูโนวบ้าเอเอฟ!

เนื้อเรื่อง

 

(SF) ยูโนวบ้าเอเอฟ!

 

 

 

เอาแล้วสิ เพื่อนๆ ในวงมันหายไหนกันหมดว้า..

 

เมื่อวานตอนรีบๆ กลับมาดูเอเอฟวีคตัดสิน ยังเห็นมันนั่งทะเลาะกันหน้าดำหน้าแดงอยู่ตรงห้องนั่งเล่นอยู่เลยน้า หนึ่งคืนผ่านไป ไปไหนกันหมดว้า

 

 

~~จะไปเป็นลาวโหลดเล๋นบนฟากฟ้า ~~ จะไปไขว่ฟ้าเอามาดังใจขวัน~~

 

(สงสัยโหลดโฮสต์ไม่ดี เสียงเพี้ยนเชียวล่ะหมี)

 

 

อ่ะ แจจ๋าโทรมา

 

 

“ยอมโพเซโย ที่รักอยู่ไหนอ่ะ”

 

“รักเริกอะไรของแกวะหมีควาย จะบ่ายโมงอยู่แล้ว แกไปมุดหัวอยู่หนายห๊า มาที่บริษัทเด่วเน้!”

 

 

ตายห่า วันนี้มีนัดกะโปรดิวเซอร์นี่หว่า เมียอ่ะ ไม่ปลุกกันเล้ย ว่าแล้วก็บึ่งรถไปเพียงลำพัง

 

 

 

ณ  SM Entertainment

 

 

“แอ๊ว แอ๊ว ๆๆๆ” เสียงสามหน่อทงบังกำลังซ้อม 3P กันอยู่ (ซ้อมเพื่อ?)

 

“หวัดดี ทู้กโคนนนนน”  ยูโนวโบกมือโปรยยิ้มเข้ามา ทำท่าราวกับท่านสอสอ แต่…

 

 

( -3-) หน้าสมาชิก

 

“เฮ้ย อย่าทำหน้างั้นดิ ร่าเริงไว้ๆ ไหนดูดิ๊ ซ้อมไปถึงไหนกันแล้ว”

 

ท่านลีดเดอร์ทำเนียน นัดเก้าโมงกูมาบ่าย ไม่เป็นไร กูหล่อ

 

ซ้อมเต้นไปได้ซักพัก ยูโนวก็ทำหน้าเคร่งเครียด เรียกให้ทุกคนหยุดซ้อมแล้วมานั่งรวมกัน

 

“ฮยองว่า เราต้องมาซ้อมกันจริงๆ จังๆ แล้วนะ เพราะเท่าที่เช็คจากเทปของคอนที สังเกตได้ชัดว่าแต่ละคนมีข้อบกพร่องหลายอย่าง เดี๋ยวพลาดตรงนั้น เดี๋ยวตรงนี้ เอางี้ เดี๋ยวออกมาโชว์ทีละคนซิ เด๋วฮยองจะช่วยดูให้

 

(_ _’’)

สี่หน่อมองหน้ากัน ประมาณว่ามึงก่อนดิ จังหวะนั้น ไก่น้อยได้โอกาส ตีปีกหวือ โลมากระเด็นไปยืนอยู่กลางห้อง

 

“วู้ๆๆ จุนซูๆ เมียผมๆ “

 

มันดีใจเหมือนจะได้ร้องเอง จุนซูว่าจะหันไปเอาครีบแทงไอ้คนชอบแกล้ง แต่นึกขึ้นได้ว่ายังไงก็ต้องร้องทุกคนอยู่แล้ว ร้องก่อนได้เปรียบ ว่าแล้ว มือก็กระชับไมค์แน่น วิญญาณเซียจุนซูเข้าสิง

 

“ครับ เพลงที่ผมจะร้องต่อไปนี้ Rainy night ดนตรีม๊า”

 

 

~~ Rain in my heart ผูยามานาอินือ โบคูยาวา Tonight~~

 

………………………………….

…………………………………….I can’t say goodbye coz I love you.

 

 

แปะ แปะ แปะ แปะ เสียงตบมือดังเกรียวกราวไปทั่วห้อง ยูชอนโผเข้ากอดจุนซูน้ำตาซึม ดีใจเมียผมร้องเพลงเพราะ ฮือ ฮือ จุนซูผลักหัวไก่กระเด็น ไอ้บ้าเอ๊ย ผมก็ไม่ยอมตัด เคะเชียวแก ไก่น้อยยังกอดไม่เลิก ไม่รู้ตัว

 

“อึ้งดิเฮีย อึ้ง เนี่ย เมียผมๆ” มันภูมิใจเหมือนร้องเอง ตอนนี้สายตาสี่คู่จับจ้องอยู่ปากห้อยๆ ของเฮียหมี รอฟังคำวิจารณ์

 

“อืม ร้องดี แต่…” ค้างไปนานหลายนาที

 

“แต่อะไรอ่ะ ฮยอง” น้องมินที่ปาเข้าไปจะครึ่งเรื่อง ยังไม่มีบทพูดซักแอะ เอ่ยถามขึ้น

 

(จุดพลุฉลองเลยมั้ย ดำ-คนแต่ง/ ทำไรก็ทำไปดิป้า เดี๋ยวปั๊ด ป้ายด้วยขี้ไคล-มิน/น่ากัวจัง!)

 

“นั่นดิ แต่อะไร” นางฟ้าไม่น้อยหน้า ขอบทพูด

 

“แต่..”

 

 

“ปากเบี้ยว”

 

 

(ToT) หน้าน้องจุน

 

“ดูดิ ขนาดให้ร้องเล่นๆ เอ็นคอยังปูดซะยังกะรวบรวมลมปราณมาจากหัวเข่าเชียว จะอินไปไหนเนี่ย เวลาอินมากแล้วปากเบี้ยวเลยอ่ะ วันหลังดูปากเฮียนะ เด๋วเฮียทำเป็นตัวอย่าง”

 

จุนซูวางไมค์แล้วไปนั่งแอบหลังไก่มิคอย่างสงบ หมดความสามารถจะทำปากให้ห้อยเหมือนเฮียได้ โลมาขอลา

 

“เอ้า คนต่อไป นางฟ้า”

 

แจ - ดีๆ นะเมิง ไม่ดี วันนี้นอนพื้น!

 

“ครับ วันนี้จะขอร้อง Crying โซโลผมเองนะ”

 

Cryin…..

 

ยังไม่ทันจะร้องจบ หมียุนก็ขัดขึ้นว่า

 

“แจ เอาเสามั้ย” นางฟ้างง เอาเสามารูดเรอะท่าน

 

“เสียงสั้น สั่น เกาะเสาเอาไว้ดีมั้ย หลังจะได้ตรงไปด้วย”

 

โอ มายยุน แนะนำแบบนี้ ไม่ต้องนอนพื้นละ หน้าบ้านเลยแก ไอ้เลวววว

 

 

“ไอ้มิค แกร้องดิ”

 

ไก่สะดุ้ง ยังนึกเพลงไม่ออกเลย ร้องเพลงช้าท่าจะไม่เวิร์ค ขอแบบมีจังหวะดีก่า

 

“โอเค้ งั้นฉันจะร้อง Purple Line” เตรียมก้าวขา อยู่ในท่าเตรียมพร้อม

 

“พอละ”

 

“ยังไม่ได้ร้อง” สี่เสียงประสานกัน

 

“เห็นหน้ามันก็ไม่ผ่านละ คนอะไรหัวเถิก ปากห้อย หัวเคะ ไปๆๆ” โบกมือไล่ไร้ปราณี

 

ไก่น้อยโซซัดโซเซไปกอดกันกลมกะโลมา โลกนี้ช่างโหดร้ายต่อยูซูเหลือเกิน

 

 

“ชางมิน”

 

มินมินสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด หน้าเราก้อหล่อ ท่ายืนก็เท่ พลังเสียงก็สุดยอด ไร้ที่ติสุดๆ

 

“ฮยอง วันนี้ผมจะร้อง Tri Angle “

 

 

กำลังร้องไปได้เกือบครึ่งเพลง

 

“มิน เอามือลงดิ๊”

 

“เอาลงแล้วจะจับไมค์ไงอ่ะ “

 

“ไม่ใช่ มืออีกข้างอ่ะ”

 

พอเอาลง ตายละ จำโน้ตไม่ได้ จะมีชีวิตอยู่อย่างไร หากเวลาร้องเพลงไม่มีนิ้วก้อยคอยจับเรดาร์ โธ่ ยานแม่ น้องมินลาก่อน

 

“ฮยอง เอาลงแล้วร้องไม่ได้อ่ะ”

 

“นั่นไง แล้วถ้าฉันตัดนิ้วก้อยนั้นออกล่ะ ไม่สิ ถ้าฉันตัดทั้งแขนทิ้งล่ะ”

 

มินน้อยกลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อก ความซวยอยู่ใกล้แค่เอื้อม

 

 

 

“พอแล้ว ไอ้หมี เลิกเล่นบ้าๆ ซะที วันนี้นายเป็นอะไรเนี่ย” นางฟ้าที่เริ่มมีสติสตัง ตั้งคำถาม

 

“นั่นดิ มาก็สาย” โลมากระทุ้ง

 

“บ้านช่องก็ไม่ค่อยอยู่ กลับมาก็เก็บตัวดูทีวีเงียบ” ไก่จิกซ้ำ

 

“มาถึงก็เอาแต่วิพากวิจารณ์คนอื่น พี่เป็นไรเนี่ย” มืดเอามั่ง

 

 

หมีทำตาลอกแลกไปมา เห็นว่าไม่มีที่พึ่ง เลยต้องยอมสารภาพ

 

“คือ ช่วงนี้ฉันติดเอเอฟน่ะ ฉันอยากเป็น Commentailer”

 

มินงงหนัก “หืม ผมคุ้นๆ รายการนี้อยู่นะ แต่ว่าไอ้คนที่วิจารณ์อ่ะ เค้าไม่ได้เรียกแบบนี้นี่”

 

“เอ้า ก้อถูกแล้วไง Commentailer”

 

“เฮ้ย คอมเม้นท์อ่ะถูกแล้ว แต่อันหลังอ่ะ ไม่ใช่”

 

หรือว่าจะเป็น

 

“คอมเม้นท์เวเฟอร์” ของกิน มินชอบ

 

 

“คอมเม้นท์บ่ะเร่อเห้อ” มั้ง แจเดานะ เค้าไม่เก่งอังกฤษอ่ะ

 

 

“Comment Lazer” บาดคม สมชายปาร์ค

 

 

“คอมเม้นท์เซเลอ (มูน)” 

 

 

(_ _’’) สมกับเป็นจุนซู

 

 

แล้วเสียงโต้เถียงกันเป็นสองพยางค์ก็ดังวุ่นวายไปทั่วห้องซ้อมเต้น ชนิดไม่มีใครยอมใคร ตามิคดูจะเสียงดังกว่าเพื่อนเพราะคุ้นเคยกะภาษาปะกิต ส่วนจุนซูกะแจจุงไม่แน่ใจว่าตัวไหนแน่ ระหว่างแคสเปอร์กับเซเล่อ(มูน)

 

 

“ทำอะไรกันอ่ะ”

 

เป็นฮยอคแจที่โผล่เข้ามาในห้อง จุนซูยิ้มดีใจวิ่งผลาเข้าไป หวังสวมกอดเพื่อนสนิท ทันใดนั้น

 

ตึก! วิ่งชนเหงือก (_ _’’)

 

 

“เมื่อกี๊ได้ยินอะไร เอเอฟ ๆ”

 

“อืม กำลังเถียงกันอยู่น่ะ ว่าไอ้คนที่วิจารณ์อ่ะ เค้าเรียกว่าอะไร”

 

“โอ๊ะๆๆ พูดแล้วจะหาว่าคุย” ฮยอคแจยิ้มเหงือกบาน จุนซูมองค้อนหมั่นไส้ ไอ้ท่าทางภูมิอกภูมิใจขี้อวดนี่มันคุ้นๆ เหมือนไอ้คนแถวนี้ๆ วุ้ย   (ฮาดชิ่ว - เสียงไก่จาม)

 

“นี่ ผู้รู้ตัวจริง เมื่อปีที่แล้วซูปเปอร์จูเนียร์ไปออกรายการนี้มาด้วยนะเฟ้ย อ่ะ ไม่เคยออกอ่ะดิ รายการใหญ่โตขนาดนั้นอ่ะ เอ้า อายๆๆ”

 

“เออๆ บอกมาซะทีสิวะ”

 

“เค้าเรียกว่า คอมเม้นท์เตเตอร์”

 

 

“Oh! Commentator” ไก่น้อยอุทานเสียงดัง ม้วนลิ้นทำสำเนียงต้นตำหรับ (จะม้วนทำเพื่อ)

 

 

“น่านแหล่ะ ก็ตั้งแต่ปีที่แล้วที่ไปออกอ่ะ ฉันก็ติดตามรายการนี้มาตลอดเลยนะ นักร้องเค้าสุดยอดจริงๆ”

 

“ใช่ๆ ปีนี้ก็เก่งนะ เก่งมากเลย” เฮียหมีดีใจเจอแนวร่วมดูเอเอฟ “แล้วนายเชียร์ใคร”

 

 

“อืมๆ ชั้นชอบคนนี้อ่ะ น้องแก้มอ่ะน้องแก้ม หน้าตาไม่สวยนะ แต่ร้องเพลงเทพมั่กๆ”

 

“หรอๆ ฉันชอบรุจว่ะ ความหล่อสูสี ฮะๆๆ”

 

“เฮ้ย แต่ต้นก็ไม่เลวนะ เห็นเจ๊ฮีชอลบอกเต้นเก่งจะชวนมาเป็นซูปเปอร์จูเนียร์คนที่สิบห้าน่ะ ฮิฮิ”

 

แล้วสองหนุ่มห้อยน้อยกะเหงือกบานก็เดินออกไปเมาท์เอเอฟ(?) กันต่อที่นอกห้อง ทิ้งให้สี่ผู้เคราะห์ร้ายนั่งหงอยกันอยู่ในห้อง

 

 

“จุนซูๆ ปีหน้าเราติดยูบีซีกันเนอะ เค้าดูเอเอฟบ้างอ่ะ” ปาร์คอ้อนเมีย

 

“ได้สิ แต่ตัวเองต้องไปตัดผมก่อนนะ ฮิยะย่ะย่ะ”

 

 

 

น่าน ใครว่าโลมาความจำสั้นวะ

 

 

-- จบดีก่า เลอะเทอะเชียว --