(SF)จุนซูเปี๋ยนไป๋

เนื้อเรื่อง

จุนซูเปี๊ยนไป๋?

 

มิคกี้ ยูชอน         หนึ่งในเทพเจ้าแห่งโลกตะวันออก TVXQ ผู้แสนโด่งดัง

มิคกี้ ยูชอน         เจ้าของรอยยิ้ม killing smile ทรมานใจเหล่าแคสสิโอเปีย

มิคกี้ ยูชอน         ผู้มีรูปร่างเพรียวระหงและไหล่กว้างสมชายชาตรี

มิคกี้ ยูชอน         ผู้ชายอ่อนโยนที่ผู้หญิงหลายคนต่างหลงใหล

 

 

มิคกี้ ยูชอน         เมื่อไหร่นายจะตัดผม???

 

 

            คิมจุนซู เงยหน้าจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ หน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักสมัยที่ชอบเอามือประสานไว้ใต้คางทำท่านางฟ้า ตอนนี้กลับบึ้งตึง คิ้วขมวดจนแทบจะชนกันเป็นเส้นตรง

 

“ทำไมมันถึงได้ทรมานใจแบบนี้นะ” ปากกลมๆ พึมพำกับตัวเองคล้ายจะบ้า ตากลมโตยังไม่ละจากภาพนิ่งตรงหน้า

 

 

 

 

 

                       

 

 

ไอ้คนกลางนี่มันใคร ทำไมมันถึงได้เคะแบบนี้!!!

 

ตาย ตาย ตาย เป็นไงเป็นกันวันนี้ต้องจัดการให้รู้เรื่อง!!!

 

 

“ยูชอนนนน ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ” จุนซูดึงขาของไอ้คนที่นอนเปิดเถิกฝันหวาน ปากก็ตะโกนเรียกชื่อไม่หยุด เล่นเอาคิมแจจุงที่นอนอยู่ห้องเดียวกับเหยื่อผู้เคราะร้าย ต้องจำใจตื่นขึ้นมาด้วย

 

มันจะมาเล่นอะไรกันแต่เช้าฟระ คนสวยเริ่มหวั่น!!!

 

“ยูชอน ตื่นเดี๋ยวนี้นะ”

 

“อืม ออ อือ” เถิกน้อยเปิดตาขึ้นมาดูข้างนึง สูดปากห้อยๆ ดูดสายน้ำลายตรงมุมปากกลับเข้าที่เดิม ก่อนจะหลับต่อไป

 

“ อ้ากกก ยูชอน ตื่นมาอาบน้ำแต่งตัวเดี๋ยวนี้ วันนี้ชั้นไม่ปล่อยนายไปแน่ ตื่นสิเฟ้ย”

 

ตื่นเห้อไก่ นางฟ้าจะได้นอนต่ออย่างสงบสุข (T_T)

 

หลังจากฉุดกระชากลากถูกันอยู่เกือบครึ่งชั่วโมง มิชชั่นแรกของโลมาก็สำเร็จ ไอ้เถิกยอมลุกไปอาบน้ำแต่โดยดี ส่วนแจจุงหอบหมอนย้ายไปนอนที่โซฟาห้องนั่งเล่นตั้งแต่ห้านาทีแรกที่มันก่อวินาศกรรมกันละ

 

………………………………….

 

โลมาในชุดเสื้อกล้ามสีดำโชว์กล้ามแขนเป็นมัดๆ กับกางเกงยีนส์ขาม้าสีซีดนั่งกอดอก กระดิกเท้ายิกๆ อยู่ที่ห้องนั่งเล่น แต่งตัวช้าได้อีกนะ คุณสามี

 

ซักพัก ยูชอนในชุดพร้อมออกจากบ้านก็สะพายกระเป๋าวิ่งลงบันไดมา ร่างสูงสวมเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงขาสั้นสีเดียวกันโชว์รอยสักรูปยุงบนน่องที่เจ้าตัวชอบ(โชว์) นักนา เขาเลือกสวมแว่นสายตาสีขาวเพื่อให้หล่อไปในทิศทางเดียวกัน งานนี้ถ้าไม่ใช่ปาร์คยูชอน สภาพคงเหมือนนาคงานบวช ประมาณว่า มันจะนุ่งขาวห่มขาวไปไหน..

 

“ป่ะ ไปกันได้ละ” โลมากรีดนิ้วหยิบแว่นกันแดดอันใหญ่ขึ้นมาสวม สีหน้ายังเคร่งเครียดอยู่

 

“อืม ป่ะ ว่าแต่ เราจะไปไหนกันอ่ะ” อ๊าว นี่ยังไม่รู้หรอว่าจะไปไหน เกิดเขาหลอกไปฆ่าจะไม่ตายหรอนู๋ไก่

 

“ร้านตัดผม”

 

“นายจะตัดผมหรอ ทรงอะไรอ่ะ เอ๊ะ แต่นายเพิ่งตัดไปนี่ …”

 

“ฉันจะพานายไปตัดต่างหากหล่ะ”

 

“เฮ้ย ใครบอกว่าชั้นจะตัด”

 

“นายต้องตัด”

 

“ไม่ตัด บ้าหรอ”

 

“ต้องตัด “

 

“ไม่”

 

“ไปตัด เดี๋ยวนี้”

 

 

“หึ “ ปากแบะ สั่นหัวยิกๆ “อยากตัดก็ไปเองเหอะ ชั้น-ไม่-ตัด-เข้า-จั๋ย”

 

พูดเสร็จก็หันหลังเดินกลับขึ้นห้อง อะไรวะ หลอกตูตื่นมาอาบน้ำแต่เช้า นึกว่าจะพาไปทำอะไรสร้างสรรค์ ชิ

แต่มีรึที่จุนซูตั้งใจแล้วเลิกล้มง่ายๆ คนตัวเล็กกว่าล็อกคอเพื่อนหน้าไก่หวังจะลากออกจากบ้านให้ได้ อีกคนก็ขัดขืน ปล้ำกันไปมาจนเซแซดๆ เสียหลักล้มลงไปบนโซฟา

 

“อ๊ากกกกกกก” ไม่ใช่เสียงไก่ ไม่ใช่เสียงโลมา แล้วใครมันมาโอดครวญแถวนี้วะ?

 

“แจจุงเองโว้ย” คุณมึงสองตัวจะรังควาญกูไปถึงหนาย หนีลงมานอนห้องนั่งเล่น มั้นนน ก็ยังตามมาตีกันจนกูโดนลูกหลงจนได้ ฮืออ หมียุนอยู่ไหน มาช่วยเค้าที T_T

 

 

……………………….

 

ชายชุดดำลึกลับ ย่องเท้าเดินอย่างเบาแรง เป้าหมายคือห้องนอนชั้นสองของบ้านสมาชิกบอยแบนด์ชื่อดังคับเกาหลี อาวุธในมือเงาวับกระทบเข้ากับแสงไฟ เค้าเองก็ไม่คิดว่าจะเป็นเอามากขนาดนี้ มันมากกว่าคำว่าชื่นชอบโดยทั่วไป มันมากกว่านั้นมาก เค้าถึงกับกินไม่ได้นอนไม่หลับ แล้ววันนี้โอกาสทองก็เข้ามาหาเอง ชายชุดดำแสยะยิ้มร้ายกาจ

 

“แกรก” บิดลูกบิดอย่างเบามือ ก่อนจะค่อยๆ แทรกตัวเข้าไปในห้อง คนที่เค้าหมายปองตอนนี้นอนหลับพริ้มอยู่ตรงหน้า

 

ช่างเป็นชายหนุ่มที่งดงามเหรอเกิน ปาร์คยูชอน

 

ถ้าร่างบางตรงหน้าไม่ขัดขืน อาจจะไม่ต้องใช้อาวุธที่เตรียมมา เค้าไม่อยากทำร้ายคนที่ใฝ่ฝันตรงหน้า สุดยอดปรารถนา ชายลึกลับโน้มตัวเข้าไปหายูชอน มือสากไล้ไปตามใบหน้าขาวเนียน ห้ามมือไม่ให้สั่นได้ยากเหลือเกิน งดงาม งดงามมาก

 

ยูชอนพลิกตัวเล็กน้อยตอนที่รู้สึกถึงสัมผัสแปลกปลอม  อย่าเพิ่งตื่น ได้โปรด ผมไม่อยากทำร้ายคุณ

 

 

“ยูชอนเว้ย ตื่นมากินข้าวได้ละ..” คิมแจจุงเบิกตาโพลงทันทีที่เปิดประตูเข้ามา และเห็นบุคคลแปลกปลอมอยู่ในห้องนอน แต่ที่ตื่นตะลึงมากกว่า คืออาวุธแหลมคมที่อยู่ในมือของไอ้คนนั้น กำลังเล็งไปที่ยูชอน

 

“ม่ายยยย”

 

“ฉับ”

 

 

“จุนซูวววว”

 

ยูชอนที่ทันตื่นมาเห็นช็อตสำคัญ ตอนที่ผมหนึ่งปอยของตนโดนหั่นฉับร่วงผล็อยโดยฝีมือของจุนซูที่นั่งจับกรรไกรสีหน้ามุ่งมั่นอยู่ตรงหน้า ร่างผอมกระโดดด้วยความเร็วสูงหนีคมกรรไกรไปหลบอยู่หลังรูมเมทหน้าสวย จุนซูปราดตามมาระยะประชิด ยื้อแย่งจะเข้าหาเป้าหมายให้ได้ ท่ามกลางเสียงโหยหวนของแจจุงประหนึ่งกำลังร้อง Love in the Ice อยู่บนคอนเสิร์ตที พ่อจ๋าพี่จ๋า แจจุงไม่อยากหน้าแหกตอนเน้

 

 

“พวกพี่ทำไรกันน่ะ”

 

ชางมินมองอย่าสงสัยกับลักษณะคล้ายการเล่นงูกินหางของพี่ร่วมวง ว่างมากหรอครับพี่น้อง

 

“ชางมิน ช่วยเฮียด้วย”

 

ยูชอนรีบวิ่งไปหลบหลังชางมินที่ท่าทางน่าจะพึ่งพาได้มากกว่าแจจุง จุนซูชะงักกึก ไปกล้าไปดึงยูชอนออกมา ก็รู้อ่ะดิว่าปากไอ้น้องเล็กเนี่ย มันคมกว่ากรรไกรที่เค้าถืออยู่ในมือเย้ออ

 

 

“จุนซูจะฆ่าปิดปากเฮียอ่ะ มิน” ยูชอนฟ้องปากยื่น รู้ว่าโลมาไม่ค่อยถูกโรคกะของดำเท่าไหร่ รอดละๆ

 

“มานี่เลย ไอ้ปาร์ค เอาหัวมาให้ตัดซะดีๆ” ว่าแล้วก้อเงื้อกรรไกรเฉียดหน้าน้องมินไปหวุดหวิด

 

“แล้วฮยองเป็นบ้าไรเนี่ย มาบังคับตัดผมชาวบ้านแต่เช้า อยากเป็นสมศักดิ์ ชลาชลรึไง”

 

ว่าแล้ว เหตุการณ์ก้อกลับสู่สภาพปกติ เพราะเด็กเกาหลีแต๊ๆ สี่นาย กำลังงงว่า

 

ไอ้สมศักดิ์เนี่ย มันใครวะ

 

………………………….

 

หลังจากเก็บอาวุธ สี่สหายก็มานั่งมองหน้ากันไปมาอยู่ที่ห้องนั่งเล่น (สงสัยยังงงไม่หาย ว่าไอ้สมศักดิ์เนี่ย กินได้ป่าว - -“)

 

“ พี่จุนซู บอกมาเลยนะ ว่าพี่เป็นอะไร”

 

(ดำนี่ถามไรไม่สร้างสรรค์เรย โลมาเค้าก็เป็นนักร้องไง อยู่วงเดียวกะแกด้วย – ปึ้ก – เสียงคนแต่งตาย)

 

“แกก้อดูดิๆๆๆ “ จุนซุว่าพลางเอานิ้วชี้ไปทางผู้รอดตายหวุดหวิดที่กำลังนั่งเข่าชิดแอบอยู่หลังแจจุง

 

ถ้ากรรไกรมันพลาดไปโดนมิคน้อย ตูไม่สูญพันธ์พ่อไก่เรอะ

 

“ ดูดิ ตอนนี้ยูชอนมันเคะมั่กๆ ขัดใจ” พูดจบก็นั่งไขว่ห้างหันไปอีกทาง มองเด๋วหงุดหงิด อยากจับกรรไกร

 

“ อ๋ออออออ ที่แท้นายก้อโกรธที่ชั้นไม่ยอมไปตัดผมใช่มะ” ไก่น้อยหัวไว เริ่มเข้าใจลางๆ

 

“ช่าย งั้น ไปตัดไป”

 

“ไม่” กวนจริงๆ

 

“ทำไม”

 

“นี่พี่เป็นหลุยส์ สก๊อตหรอ อย่าตัดผม ไม่เอาๆ นะ อย่าตัดผม”

 

ร้องเต้นไปซักพักมินก้อนั่งงง นี่กูร้องเพลงอะไรออกไป แล้วไอ้สก็อตนี่มันใครอีกวะเนี่ย

 

(- -“) 3 สายตาแจ มิน จุน

 

 

“ฉันไม่ตัดหรอก จนกว่า…”

 

เงียบ สามหน่อที่เหลือโน้มตัวมาข้างหน้า รอคอยไก่น้อยเฉลย

 

“เอ๊า พูดมาซักทีสิวะ” แจจุงเริ่มเมื่อย ลุ้นนานเกิ้น

 

 

“จนกว่านายจะเลิกเล่นกล้าม” พูดไปก็กรีดนิ้วไปทางจุนซู

 

“ทำไม” สัตว์น้ำแสนน่ารักงุนงง

 

 

“ฉันไม่ชอบที่นายเล่นกล้าม ทำตัวแมน ก้อเลยเคะประชดชีวิต มีไรป่ะ” ไก่น้อยเฉลยกวนๆ

 

 

“อืมมมมม” สามเสียงประสานกัน แค่เนี๊ย ลุ้นซะนาน

 

 

“ความจริงฉันก้อไม่ได้อยากแมนขนาดนี้หรอกนะ แต่…..” จุนซูเว้นจังหวะให้พอตื่นเต้น

 

 

“ แจจุงแหละ ชวนฉันเล่น”

 

อ๊าว ไอ้นิ โยนขี้กันเห็นๆ

 

“เอ๊ย แจจุงก็เป็นคนบอกเองนะ ว่าผมผมยาวแล้วดูเท่” ไอ้ปาร์คเออออตามเมีย เอาสิตู โดนรุม

 

“ทำไมฮยองเป็นคนแบบนี้อ่ะครับ” ดำได้ทีซ้ำ

 

อ๊าก วันนี้มันวันซวยซ้ำซวยซ้อนอะไรของนางฟ้า ไม่เจงงงงงงงงงงงง

 

 

“แจเป็นไรอ่ะ” เสียงทุ้มดังขึ้น เป็นของหมียุนที่ไม่ค่อยจะมีบทบาทในฟิคของคนแต่งเรื่องนี้เท่าไหร่ ลีดเดอร์เพิ่งเปิดประตูบ้านเข้ามา ก็เห็นเมียรักเอามือทึ้งหัว ทำหน้าลำบากลำบนอยู่ท่ามกลางน้องๆ

 

“ยุน ช่วยแจที แจโดนไอ้เด็กพวกนี้แกล้ง” รีบวิ่งมาเกาะแขน ทำหน้าออเซาะสุดริด

 

“ แจ แจ เดี๋ยวนะ ยุนกำลังรีบ เด๋วไปดูเอเอฟไม่ทัน” ว่าแล้วก็รีบวิ่งขึ้นห้องนอน ปิดประตูเงียบ

 

 

ฮือๆๆ เรื่องของยูซู แต่ไมกูโดนอยู่คนเดียวเลยว้า (T_T)