กำสรวลจันทร์ | seventeen fanfic
[Au Thai – Period] ดอกจันทร์กะพ้อร่วงพรูพราย… ผลิดอกบานแล้วโรยราลงดิน
ผู้เข้าชมรวม
518
ผู้เข้าชมเดือนนี้
9
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
กำสรวลจันทร์
ทว่าเมื่อเรือลำใหญ่แล่นเลี้ยวโค้งผ่านคุ้งน้ำตรงหน้า หม่อมเจ้าหนุ่มก็ต้องนิ่งงันไปดุจต้องมนต์สะกดยามที่เรือนปั้นหยาอันงดงามหลังหนึ่งปรากฏขึ้นสู่สายตาประหนึ่งผุดมาจากภาพวาด ต้นจันทน์กะพ้อต้นใหญ่ที่ยืนต้นอยู่ริมฝั่งซ้ายของเรือนนั้นกำลังออกดอกพราวเต็มต้น ก่อนที่ดอกไม้สีขาวจะร่วงพรูตามสายลมบางเบาที่พัดผ่านไปเช่นเดียวกับกลิ่นหอมจางซึ่งลอยตามลมมา
พร้อมกับที่เขาแว่วได้ยินเสียงใครบางคนหัวเราะเบา ๆ อย่างรื่นรมย์
หากเมื่อกะพริบตาอีกครั้ง ภาพความงดงามตรงหน้าก็พลันมลายไปหมดสิ้นทิ้งไว้เพียงเรือนปั้นหยาหลังเล็กซึ่งเต็มไปด้วยความทรุดโทรมและต้นไม้ต้นใหญ่ใกล้ตายที่แห้งเฉาอยู่ใกล้ ๆ เท่านั้น
สหัสรังสีจ้องไปยังภาพตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา ในขณะที่ผู้เป็นน้องชายพึมพำขึ้นมาเบา ๆ
“เรือนจันทน์กะพ้อ...”
-----------------------------------------------------
#กำสรวลจันทร์
#MianamiFanfic
ผลงานอื่นๆ ของ mianami ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ mianami
ความคิดเห็น