เถื่อนรักจอมมาร

ลำดับตอนที่ #28 : บทที่ 6 แทบขาดใจ (5)

เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นอย่างสุภาพ ทำให้แม็กซิมัสต้องละสายตาจากร่างเล็กที่ยังคงยับยุ่งในชุดเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งที่ถอยไปยืนห่างจากเขาประมาณห้าเมตรและเหลือบตามองมาที่เขาเป็นพักๆ อย่างหวาดระแวง ชายหนุ่มขยับกายลุกขึ้นเต็มความสูงแม้แค่เพียงหางตาแต่เขาก็เห็นว่าการเคลื่อนไหวของเขาก็ทำให้หญิงสาวขยับกายถอยห่างไปอีกอย่างระแวดระวัง

คงเป็นเรื่องน่าขันถ้ามีใครสักคนมาบอกว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งอยากจะถอยห่างจากผู้ชายที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ดึงดูดอย่างเขา แต่พอมาพบเจอกับตัวเองมันกลับเป็นเรื่องที่น่าหงุดหงิดชะมัด เขาไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้มาก่อนแต่เขาก็เชื่อว่าเพราะว่าไม่เคยเจอจึงทำให้เกิดความรู้สึกแบบนี้ขึ้นมา

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงประตูที่ดังขึ้นอีกครั้งทำให้เขาต้องละสายตาจากหญิงสาวที่ทำให้ตัวเองงุ่นง่าน ชายหนุ่มสาวเท้าไปยังประตูห้อง เปิดประตูออก ก่อนจะรับซองเอกสารมาจากคนสนิท สั่งความสองสามประโยคก่อนจะก้าวกลับมาที่โซฟา

“มานั่งนี่สิ”

“...” เสียงทุ้มและฝีเท้าของเขาที่ก้าวกลับมายังโซฟาทำให้รัดเกล้าเม้มปากแน่น ความโกรธและหวาดระแวงยังคงเอ่อล้นอยู่ภายใน แต่ที่เธอไม่เข้าใจคือทำไมต้องมีความอับอายด้วย เขาต่างหากเล่าที่ต้องละอายในสิ่งที่ตัวเองทำ ทั้งๆ ที่คิดอย่างนั้นแต่มาถึงตอนนี้เธอก็ยังทำใจให้มองสบตากับเขาตรงๆ ไม่ได้เลย

“รัดเกล้า”

เสียงเรียกชื่อทำให้คนที่กำลังสับสนต่อความนึกคิดของตัวเองหลุดออกจากภวังค์ หญิงสาวก้าวตรงไปหย่อนสะโพกลงบนโซฟาตัวเล็กเยื้องจากร่างสูง เธอไม่อยากเข้าใกล้เขาเลยสักนิด แต่เธอก็ไม่มีทางให้เลือกมากนัก

“นี่เอกสารทั้งหมด ทะเบียนสมรส ใบหย่า สัญญากู้ยืม และสัญญาว่าจ้างฉบับแก้ไข อย่างละสองชุด”

รัดเกล้ารับซองเอกสารที่ชายหนุ่มยื่นมาให้มาไว้ในมือ หยิบเอกสารออกมาจากซอง กวาดตาเร็วๆ ไปตามเอกสารสัญญาที่ถูกเรียงไว้เป็นอันดับแรก แต่เมื่อมีสายตาคมเฉียบจับจ้องอยู่อย่างนี้และหลังจากที่เกิดเรื่องแบบนั้น เธอไม่มีสมาธิจะคิดหรือทำอะไรเลยให้ตายสิ ตัวอักษรที่ผ่านสายตาไม่เข้าหัวด้วยซ้ำ แต่เมื่อเห็นว่าตรงจุดที่เธอต้องการเปลี่ยน ถูกแก้ไข ตัดออก และใส่เข้าไปอย่างครบถ้วน เธอก็ตวัดปลายปากกาเหนือชื่อตัวเองบนสัญญาฉบับใหม่ทั้งสองชุดเร็วๆ ตามด้วยใบหย่า ซึ่งยังคงเป็นเอกสารใบเดียวที่มีลายเซ็นของแม็กซิมัสเซ็นไว้ก่อนแล้ว และเธอก็ไม่ลังเลเช่นกันที่จะเซ็นชื่อลงไป

คงไม่มีผู้หญิงคนไหนคิดว่าตัวเองจะต้องมาเซ็นใบหย่าก่อนจดทะเบียนสมรส และตามสถิติที่เธอรู้ก็คงมีเธอเพียงคนเดียวล่ะมั้ง!

หญิงสาวคิดในใจตอนที่ซ้อนใบหย่าไว้ด้านหลัง เธอลังเลเล็กน้อยตอนที่จรดปลายลงบนทะเบียนสมรส เอกสารที่มีความสำคัญต่อชีวิตของผู้หญิง แต่ครั้งนี้มันกลับเป็นเอกสารที่จะผูกมัดเธอไว้กับผู้ชายคนหนึ่งที่เธอกับเขาแทบจะไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ

รัดเกล้าไม่เคยคิดถึงการใช้ชีวิตคู่กับใครสักคนมาก่อน และก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองต้องมาเป็นภรรยาของใครสักคนเพียงเพราะข้อตกลงและผลประโยชน์ หญิงสาวถอนหายใจออกมากับสถานะที่กำลังเปลี่ยนไปของตัวเอง ก่อนจะเซ็นชื่อลงไปในที่สุด เพราะไม่ว่าจะใคร่ครวญยังไง ปัญหานี้ก็คงไม่มีทางแก้ นอกจากปล่อยให้มันดำเนินต่อไป เธอไม่รู้หรอกว่าต่อจากนี้ชีวิตจะดำเนินต่อไปอย่างไร แต่มาถึงขั้นนี้สิ่งเดียวที่เธอพอจะทำได้คือทำใจยอมรับมันให้ได้

“ห้าสิบล้านเหรอคะ” รัดเกล้าเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นตัวเลขในสัญญากู้ยืม

“ใช่”

“แต่ถ้าหักจากบ้านสวนนวลจันทร์ที่ขายได้มันก็ไม่น่าเกินยี่สิบล้านนี่คะ”

“ก็ใช่ แต่ถ้าผมไม่จ่ายเงินจำนวนนี้ ผมก็จะพาคุณออกมาไม่ได้เลยทันที แล้วหากว่าผมปล่อยคุณไว้ที่นั่นอีกสักวัน ไม่สิอีกสักชั่วโมง คุณก็คง... คงไม่ต้องให้ผมพูดว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

รัดเกล้าคิดตามแล้วก็ตัวสั่นขึ้นอย่างไม่อาจควบคุม

“แล้วแบบนี้ อาทิพย์จะยอมขายบ้านกับสวนเพื่อเอาเงินมาใช้หนี้คุณไหม”

“นั่นไม่ใช่ปัญญา เพราะชื่อเจ้าของบ้านหลังนั้นกับสวนผลไม้นั่นเป็นชื่อของคุณ”

          “ชื่อฉันเหรอคะ” รัดเกล้าทวนคำเขาอย่างไม่แน่ใจ

ถึงเธอจะเป็นพุฒิอนันต์คนหนึ่งก็จริง แต่เธอก็แค่เด็กกำพร้าที่ถูกเก็บมาเลี้ยง แม้จะได้รับความรักและความเอ็นดูจากประมุขของบ้านแต่เธอก็ไม่ได้มีสายเลือดแท้ๆ และไม่เคยคาดคิด ไม่เคยคาดหวัง และไม่เคยอยากได้มรดกอะไรแม้แต่อย่างเดียว แค่ความอบอุ่น คำสั่งสอน และการศึกษาที่ได้รับ ก็มากเพียงพอแล้วสำหรับเธอ  

          “ใช่ ของคุณทั้งหมด”

และทันทีที่ได้รับคำยืนยันหยาดน้ำตาก็คลอขึ้นบนดวงตาสีนิลทันทีกับความรักและความเอ็นดูที่ผู้ล่วงลับไปแล้วมีให้ตัวเอง

“ผมรู้มาว่าคุณรักที่นั่นมาก ซึ่งถ้าคุณไม่อยากเสียบ้านกับสวนไป คุณจะเปลี่ยนใจรับข้อเสนอของผมก็ได้ สัญญาฉบับเก่าผมยังเก็บไว้”

“ไม่ค่ะ ฉันจะขาย” รัดเกล้าสวนกลับทันทีโดยไม่ต้องใช่เวลาคิดด้วยซ้ำ น้ำเสียงของเธอหนักแน่นไร้ความลังเลใดๆ ขณะที่จ้องสบกับนัยน์ตาสีน้ำเงินล้ำลึกเพื่อยืนยันว่าสิ่งที่ออกจากปากไปแล้วไม่มีทางที่เธอจะเปลี่ยนใจ เธอรู้ว่าบ้านสวนนวลจันทร์เต็มไปด้วยความทรงจำมากมายที่มีเงินเท่าไรก็หาซื้อมาไม่ได้ แต่เธอก็รู้เช่นกันว่าระหว่างบ้านและสวนอันที่เป็นที่รัก กับศักดิ์ศรีของเธอคุณย่านวลจันทร์คงอยากให้เธอเลือกรักษาสิ่งหลังเอาไว้มากกว่า

“คุณจะซื้อไว้เองหรือเปล่าคะ” รัดเกล้าถามขึ้น

ถ้าเลือกได้เธอก็อยากให้สถานที่ที่คุณย่ารักและเต็มไปด้วยความทรงจำของเธอคงไว้แบบเดิมไม่เปลี่ยนแปลง แต่ในเมื่อเลือกไม่ได้เธอก็ขอแค่ให้บ้านและสวนของคุณย่าไม่ต้องกลายเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยสิ่งผิดกฎหมายก็เพียงพอแล้วและถ้าหากบ้านสวนนวลจันทร์ตกเป็นของผู้ชายตรงหน้า ทุกอย่างอาจเปลี่ยนไป สถานที่แห่งนั้นอาจกลายเป็นโรงแรม ห้างสรรพสินค้า โรงงานผลิตรถยนต์ หรืออะไรสักอย่าง แต่อย่างน้อยก็ยังดีกว่าตกไปเป็นของซึ่งของเสี่ยสมภพ เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นสิ่งที่เธอหวั่นใจก็คงต้องเกิดขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย

“ผมไม่ได้อยากได้ที่ตรงนั้น” แม็กซิมัสนิ่วหน้าและเกือบเก็บความไม่พอใจในน้ำเสียงไว้ไม่มิด เมื่อคำตอบที่ได้รับไม่ได้ตรงกับคำตอบที่เขาต้องการ

“งั้นถ้าฉันขายที่ตรงนั้นได้เมื่อไร ฉันจะเอาเงินมาใช้หนี้คุณ”

พูดจบรัดเกล้าก็ก้มลงไปเซ็นเอกสารสองใบสุดท้ายก่อนจะรวบเอกสารส่งไปให้แม็กซิมัส ชายหนุ่มคว้าเอกสารไปเซ็นต่อจากเธอเร็วๆ ด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ ก่อนจะลุกขึ้นเต็มความสูง สาวเท้าไปยังหน้าประตู ส่งเอกสารในมือให้ใครสักคน กระซิบสั่งความอะไรบางรัวเร็วอย่างที่เธอก็จับความไม่ได้

ท่าทางแปลกๆ ของเขาทำให้สัญชาตญาณบางอย่างในตัวรัดเกล้าร้องเตือน แต่หญิงสาวก็ปัดมันทิ้งไปอย่างรวดเร็วด้วยคำว่า...

ไม่หรอกเธอคงคิดมากไปเอง!

รัดเกล้ามองผ่านประตูห้องที่แง้มอยู่ไปยังแผ่นหลังกว้างของแม็กซิมัสอีกครู่หนึ่งก่อนลุกขึ้นแล้วสาวเท้าเข้าไปในห้องนอนที่เธอถือวิสาสะใช้พักผ่อนมาตลอดสองวันมานี้”

          เพ้นท์เฮาส์แห่งนี้ทั้งหรูหราและนำสมัยและมีประตูที่จะทะลุไปยังห้องหลายห้องก็จริง ไม่ว่าจะเป็นห้องทำงาน ห้องครัว ระเบียงกว้างที่ไว้รับลมเย็นๆ ยามค่ำคืน และห้องขนาดใหญ่ที่มีสระว่ายน้ำ แต่สถานที่แห่งนี้กลับมีห้องนอนเพียงห้องเดียว ถ้าเธอพอจะมีเสื้อผ้าที่รัดกุมแน่นหนา และคนของเขาจะไม่เดินเข้าเดินออกเวลามาส่งอาหารให้ เธอคงไม่เลือกนอนในห้องของคนที่ต้องการเรือนร่างของเธอเพื่อระบายอารมณ์ความใคร่...

_____________________________

ขอบ่นหน่อยนึง... เพราะสถานการณ์โควิดที่ไม่มีท่าทีว่าจะดีขึ้นเสียดี ช่วงนี้เลยต้องทำหน้าที่แม่และครูให้ลูก เลยไม่มีเรื่องใหม่ออกมาให้ฟิน อิน และเสียวกันเสียที ฮ่าๆ

ดังนั้น... ขอฝากนิยายรีไรท์หน่อยค่ะ วันนี้นำเสนอ นิยายเรื่อง "เล่ห์ร้ายร่ายรัก" นิยายยอดฮิตแต่งขึ้นเมื่อ 7 ปีที่แล้ว การันตีด้วยยอดวิวล้านกว่าวิวในเว็บเด็กดี