AGAIN & AGAIN [khundong 2PM]

INTRO •

10 ปีที่แล้ว

   “คุณฮยอง! คุณฮยองจะไปไหนครับ”

        “ฮยองต้องไปอเมริกา ฮยองไม่อยากทิ้งอูยองไปเลย”

        “ฮยองไม่อยากทิ้งอูยอง ฮยองก็อย่าไปสิครับ”

        “ฮยองจำเป็นต้องไป”                          

        “แล้วจะกลับเมื่อไหร่ล่ะครับ อูยองจะรอ”

        “อีก 10 ปี ถ้าอูยองรอ ฮยองจะรีบกลับมา สัญญานะ”

        “สัญญาครับ”

        ตั้งแต่วันนั้นมาผมตั้งใจที่จะรอเขากลับมา ไม่มีวันไหนที่ผมคิดที่จะเลิกรอเขา ผมนั่งนับวันนับเดือนรอ เวลา 10 ปี ไม่ใช่เวลาที่ใครหลายๆคนสามารถรอคอยใครสักคนได้ แต่ผมจะทำ ผมรู้ว่า 10 ปีมันนานมากแค่ไหน แต่ตอนนี้ผมก็รอมันมาจนจะครบแล้ว มันใกล้ถึงเวลาที่การรอคอยของผมจะหมดสิ้นซักที

        “Happy Birthday นะอูยอง มีความสุขมากๆนะ”

        “Happy Birthday เว้ย”

        “ขอให้สุขภาพแข็งแรงนะอูยอง”

        “อายุ 16 แล้วนะอูยอง ทำอะไรก็คิดด้วยนะ”

        “ขอบคุณทุกๆคนมากเลยนะครับ ผมก็ขอให้คำอวยพรทุกคน กลับเข้าตัวทุกคนเลยนะครับ”

        วันนี้เป็นวันเกิดของผม ผมรู้สึกดีใจที่มีคนมาอวยพรมากมายขนาดนี้ แต่คำอวยพรเดียวที่ผมต้องการคือคำอวยพรของเขา คนที่ผมเฝ้ารอมา 10 ปี

        “อูยอง แม่มีของขวัญให้ลูก”

        “อะไรครับ?”

        “หลับตาสิลูก”

        ผู้เป็นแม่นำกล่องที่บรรจุด้วยนาฬิกาสุดหรูยื่นมาตรงหน้าให้กับอูยอง

“มีความสุขมากๆนะลูก”

        “อะไรหรอครับ?”

“นาฬิกาที่ลูก..บ่นว่าอยากได้ยังไงล่ะ”

“จริงหรอครับแม่! ขอบคุณมากๆเลยครับ อูยองรักแม่ที่สุดเลย”

        “แม่ก็รักลูกนะ”

        “อูยอง! ได้เวลามาเปิดของขวัญแล้วนะ”

        “โอเค ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”

        ตลอด 10 ปีที่ผ่านมา ผมใช้ชีวิตอย่างทุกทรมานกับการรอคอยเขา แต่ผมก็ยังเลือกที่จะทรมานกับการรอคอยที่ไม่มีแม้ความหวังว่าเขาจะกลับมา

        “อูยอง นี่ของขวัญของใครหรอ?”

        “ไหนครับ”

        รุ่นพี่ที่โรงเรียนของอูยองยื่นกล่องของขวัญห่อด้วยกระดาษสีทองมันขลับ ผูกโบด้วยโบสีเงินมาให้

        “ดูหรูเป็นบ้า ของใครกันนะ”

        “มีการ์ดด้วยนี่ครับ ฮยองลองเอาไปอ่านดู”

        “’คิดถึง และจะมาตามสัญญา R&B ♥’ อะไรกันนี่อูยอง นายไปรักษาสัญญาอะไรกับใครไว้ หา !?”

        “ผม..ก็ไม่รู้ครับ” หรือว่าจะเป็นข..เขาคนนั้น

        “นายลองแกะข้างในดูสิ”

        “ได้ครับ”

        ข้างในเป็นกล่องที่เปิดก็จะทำให้กล่องเล็กลงไปเรื่อยๆ เหมือนกับตุ๊กตาแม่ลูกดกของประเทศรัสเซีย เปิดไปเรื่อยๆจนพบกล่องสุดท้ายเป็นกล่องขนาดเล็กคล้ายๆกับกล่องแหวน

        “แหวนอย่างนั้นหรอ?”

        อูยองเปิดกล่องนั้นออกมาก็พบกับสร้อยข้อมือฝังเพชรสีแดงกับฟ้าสลับกัน และถ้าสังเกตดีๆ จะมีตัวอักษรสลักอยู่

        “’R&B W&K Forever♥’ มันหมายความว่าอะไรหรออูยอง”

        “ผ..ผมก็ไม่รู้” ผมรู้สิ รู้ดีและผมรู้ว่าใครเป็นเจ้าของสร้อยข้อมือนี้

        “นายแน่ใจหรอว่านายไม่รู้?”

        “แทคฮยอง! มาได้ยังไงครับ?”

        “ฮยองกลับมาจากอเมริกาแล้ว ไอคุณมันฝากฮยองมาให้อูยองน่ะ”

        “แล้วคุณฮยอง..ล่ะครับ?”

        “ไอคุณมัน..ยังกลับมาไม่ได้น่ะ มันยังเรียนไม่จบ ก็มันน่ะสิไม่ยอมส่งรายงานอาจารย์ มันก็เลยเรียนไม่จบ นี่มันกำลังซ่อมอยู่ อีก6-7เดือนมันถึงจะกลับมาได้”

        “หรอครับ..” อูยองมองหน้าที่มีพิรุธของแทคยอนอย่างสงสัย

        “มันอยากกลับมาจนจะบ้าตายอยู่แล้วอูยอง แต่มันทำตัวมันเอง ฮยองก็ช่วยอะไรมันไม่ได้ มันไม่ได้ลืมสัญญาของอูยองหรอกนะ”

        “แทคฮยองก็รู้เรื่องนี้หรอครับ!?”

        “อื้ม ไอคุณมันเล่าให้พี่ฟังตอนอยู่ที่นั่น ฮยองก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ อูยองก็น่ารัก นิสัยก็ยังดี คงปราบไอคุณได้อยู่หมัดนั่นแหละน่า ทนรอมันหน่อยก็แล้วกัน”

        “ครับ..”

        “คุณป้า~ แทคกลับมาแล้วคร้าบบ”

        “แทคลูกป้า กลับมานานรึยังเนี่ย ไม่บอกจะได้ให้อูยองไปรับ”

        “ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมจะมาเซอร์ไพร์สอูยองเขา”

        “รายนั้นน่ะ ซึมๆเศร้าๆอยู่ตลอดเวลาเลย ตอนที่แทคมาเยี่ยมอูยองเมื่อ 2 เดือนที่แล้ว แทคเห็นสีหน้าน้องไหมล่ะ เหมือนหมดอาลัยตายอยากประมาณนั้น ป้าก็กลุ้มใจจริงๆ”

        “ผมรู้ครับ ว่าน้องเป็นแบบนี้เพราะอะไร ป้าต้องให้เวลากับอูยองหน่อยครับ แต่ผมว่าอีกไม่นานอูยองอาจมีน้ำตาให้ป้าเห็น ป้าไม่ต้องตกใจนะครับ มันเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดของอูยอง”

        “ป้าเห็นรอยยิ้มของอูยองมันเป็นรอยยิ้มที่เขาไม่ได้ยิ้มออกมาจากใจเลย ป้าได้ยินเสียงเขาร้องไห้นับครั้งไม่ถ้วน ป้าไม่กล้าที่จะเข้าไปยุ่งกับเขา”

        “มันใกล้จะจบแล้วครับป้า แค่อูยองต้องผ่านด่านสุดท้ายที่หนักหนาเอาการหน่อยก็เท่านั้น ป้าต้องเชื่อใจอูยองเขานะครับ”

        “ป้าเชื่อใจเขาเสมอลูก”

        สองป้าหลานกำลังส่งยิ้มให้กำลังใจกันและกันเงียบๆ งานเลี้ยงดำเนินไปด้วยความสนุกสนานและความเฉลิมฉลอง จนงานเลี้ยงเลิกราไป

        “อูยอง ฮยองต้องขอตัวก่อนนะ อย่าคิดมากนะอูยอง อีกไม่นาน เรื่องราวของพวกนายสองคนก็จะจบแล้ว ยิ้มเข้าไว้นะ”

        “ครับ รักษาสุขภาพด้วยนะครับ”

        “อูยองกับคุณป้าก็ด้วยนะ”

        อูยองและแม่โบกมือให้กับแทคยอนที่กำลังขับรถออกไป

        “กลับเข้าบ้านไปอาบน้ำนอนเถอะลูก พรุ่งนี้แม่มีงานสำคัญต้องทำ”

        “ครับ ฝันดีนะครับแม่”

        “จ้ะลูกแม่ อย่าคิดมากนะลูก แม่เป็นห่วง”

        “ครับแม่”

        อูยองเดินขึ้นมาบนห้องของตนก่อนที่จะมองตัวเองในกระจกพร้อมกับพูดว่า

        “อูยองจะเข้มแข็ง ถ้าเขาไม่กลับมา ผมก็จะลืมเขา ไม่ต้องเป็นห่วงอูยองนะแม่”

Talk ♥

นี่เป็นฟิคเรื่องแรกของไรท์นะคะ ยังไงก็ฝากไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ แล้วก็ติชมได้ตามสบายเลยนะคะ เลิฟฟฟฟฟฟฟฟ :)

CR.SHL