nut&nut 1month anniversarry

ข้อมูลเบื้องต้น

เรื่องราวหวานๆของคนชื่อคล้าย


คนที่เเม้จะห่างใกลเเต่ใจยังใกล้กัน

เนื้อเรื่อง

~พฤ. 28 พ.ย.56~

"นัท เก็บของเสร็จรึยัง"
"ยางงงง"
"ทำไมยังไม่เก็บ"  เจ้าของคําถาม ละมือจากการจัดของแล้วไปยืนเท้าสะเอวอยู่หน้าเตียงนอน พร้อมถามคําถามเดิมด้วยนํ้าเสียงที่ดังขึ้น
"นัท ทำไมยังไม่เก็บของ"
"เดี๋ยวค่อยเก็บ" 
"จะเก็บตอนไหน พรุ่งนี้นัฐมีเรียนตอนเช้าต้องกลับตอนคํ่า"
"ขี้เกียจแล้วอ้ะ"
"ขี้เกียจอะไร ถ้าขี้เกียจกลับนัฐไปคนเดียวก็ได้"  นัฐบอกมาอย่างไม่คิดอะไรเพราะยังไงตนก็ต้องกลับไปเรียนตอนเช้าอยู่แล้ว แต่ประโยคนั้นทำให้คนที่นอนสะลึมสะลืออยู่บนเตียงดีดตัวขึ้นนั่งทันที
"ไม่ได้นะ ถ้านัฐกลับคนเดียวแล้วเกิดอะไรขึ้นมาล่ะ จะทําไง"
"ไม่มีอะไรหนอกน่า ขับไปกลับมาตั้งหลายรอบแล้ว ถ้านัทเหนื่อย ไม่ต้องไปก็ได้"
"ไม่เหนื่อยแล้วๆ เดี๋ยวนัทจะจัดของเลย คืนนี้จะได้กลับพร้อมกัน ขับรถคนเดียวมันอันตราย" ว่าเสร็จ เจ้าตัวก็รีบเด้งตัวลุกจากเตียงเดินเข้าห้องนํ้าไปล้างหน้าเพื่อจะได้ออกมาจัดของ ทิ้งให้นัฐยืนยิ้มอยู่กลางห้องในความเป็นห่วงของอีกคน
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"กลับดีๆนะ นัทตี้ดูเเฟนด้วย อย่าให้ฝืนขับรถล่ะ" เพื่อนร่วมงานของนัทกับนัฐที่เดินมาส่งขึ้นรถ คุยกับนัทที่กำลังขนของขึ้นรถ 
"แหมพี่ ผมดูแลแฟนผมดีอยู่แล้วน่า อยู่ที่นัฐโน่น จะยอมให้ผมดูแลมั้ยนี่ล่ะ"
"นัฐดูแลตัวเองได้อยู่แล้วน่า แต่ไม่รู้ว่าอีกคนจะทำได้มั้ยนี่สิ"
"555 จ้าๆ ขับรถดีๆนะนัฐ ดูแลนัทตี้มันด้วย555" 
"โหยพี่ ไม่เข้าข้างกันเลยอ่ะ"
"จ้าๆ ดูแลกันด้วย บาย" 
"นัท ดูโน่นเร็ว" นัฐพูดขึ้นหลังจากมองไปที่ด้านหลังของแฟนตนเองที่เป็นที่พัก เมื่อนัทหันตามไปก็พบเด็กกลุ่มหนึ่งนั่งอยู่ในห้องพักกําลังโบกมือให้พวกเขาอยู่ ทั้งสองคนจึงโบกมือให้สักพักแล้วขึ้นรถขับออกไป

 
>นัท part<
"นัฐ ขับรถไหวรึเปล่า สลับกันมั้ย" ผมเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์มาถามคนข้างๆหลังจากขับรถออกมาจากค่ายที่เราสองคนไปเป็นพี่เลี้ยงมาสักพัก
"ไหวอยู่ ใกล้ถึงแล้ว"
"แน่ใจนะ เปลี่ยนมั้ย วันนี้ทำงานทั้งวัน มาหลับก่อนมั้ย เดี๋ยวถึงแล้วปลุก" ผมถามด้วยความเป็นห่วงเพราะวันนี้เห็นนััฐทำงานทั้งวัน ผมจะช่วยก็ไม่ยอม
"ไม่เป็นไร อีกแปปเดียวก็ถึงกรุงเทพแล้ว"
"แน่ใจนะ"
"อืม"
"ถ้าไม่ไหวก็บอกนะ เป็นห่วง"
"-///-เออ รู้แล้วน่า" นัฐตอบกลับมาด้วยใบหน้าขึ้นสีระเรื่อ....น่ารักชะมัด

 

 

>นัฐ part<
"ขับรถกลับดีๆนะ" นัทบอกฉันหลังจากที่ฉันไปส่งเขาที่หน้าคอนโด
"ถึงแล้วโทรบอกด้วยนะ"
"อือ"
"พรุ่งนี้ตอนจะออกไปมหาลัยโทรบอกด้วยนะ"
"ทำไมอ่ะ"
"เดี๋ยวไปส่ง"
"อ่าว แล้วพรุ่งนี้ไม่ต้องไปค่ายเหรอ" ฉันถามเพราะจำได้ว่านัทมีงานมีงานวันมะรืน ซึ่งหมายความว่านัทต้องเดินทางไปค่ายพรุ่งนี้ เพื่อเตรียมที่พักและจัดสถานที่
"ไปดิ แต่ไปตอนบ่าย ตอนเช้าไปส่งนัฐก่อนก็ได้"
"งั้นนัฐไปมหาลัยเองก็ได้ จะได้ไม่ต้องไปๆมาๆหลายรอบ"
"นัฐ" นัทเรียกชื่อฉันด้วยเสียงที่กดตํ่าลง แย่ล่ะสิ
"นัทไม่ได้ทําไปเพราะรู้สึกว่ามันเป็นหน้าที่ ไม่ได้ทำไปเพราะมีใครบังคับให้ทำ แต่นัททําลงไปเพราะอยากทำจริงๆ ไม่ต้องกลัวว่านัทจะเหนื่อยหรอก แค่ได้ไปส่ง ให้เห็นว่าปลอดภัย อยู่ด้วยกันแม้แค่ไม่กี่นาที แค่นั้นนัทก็มีความสุขแล้ว" นัทบอกมาเป็นชุดพร้อมกับสบตาฉันอย่างจริงจัง 
"ก็แค่เป็นห่วง" ฉันพูดด้วยเสียงแผ่วลง แต่ก็ทำให้คนตรงหน้ายกยิ้มแล้วเอื้อมมือมายีหัวฉันพร้อมกระซิบด้วยเสียงแผ่วเบา
"ครับๆ รู้แล้ว เป็นห่วงเหมือนกัน" นัทบอกพร้อมกับยีหัวฉันแรงขึ้น
"นัท! พอแล้ว ผมยุ่งหมดแล้วเนี่ย" ฉันพูดพร้อมกับเอื้อมมือจะไปจัดทรงผม แต่อีกคนกลับจับมือฉันไว้
"ยุ่งน่ะดีแล้ว เดี๋ยวหล่อกว่านัท"
"จะบ้าเหรอ แฟนคลับตัวเองเยอะซะขนาดนั้นยังไม่หล่ออีกเหรอ"
"ก็นิดนึง"  นัทพูดพร้อมกับเก๊กท่า น่าหมั่นใส้ชะมัด
"งั้นกลับแล้วนะ"
"อืม" นัทตอบแล้วเอื้อมมือมาจัดผมที่ยังไม่เป็นทรงของฉันเบาๆ 
"ไปละ บาย" ฉันตอบพร้อมหมุนตัวจะกลับไปขึ้นรถ แต่กลับมีมือของใครบางคนเอื้อมมือมาจับแขนฉัน พร้อมกับกระซิบด้วยเสียงแผ่วเบา
"รักนัฐนะ"
ฉันยิ้ม พร้อมกับหันไปพูดประโยคนึงด้วยใบหน้าขึ้นสีระเรื่อ ประโยคที่ทําให้เขายิ้มตั้งแต่เข้าประตูรั้วจนถึงเดินเข้าตัวบ้านก็ยังหันมายิ้มให้ฉันเห็นอยู่

"รักเหมือนกัน"

 

 

~ศ. 29 พ.ย. 56~

>นัท part<
"ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด" เสียงนาฬิกาปลุกที่หัวเตียงดังขึ้นทําให้ผมสะลึมสะลือตื่นขึ้นมา  "ฮ้าว ง่วงชะมัด"ผมลุกขึ้น บิดขี้เกียจ แล้วคว้าผ้าขนหนูเดินเข้าห้องนํ้าไป

-10นาทีต่อมา- 

ผมเดินออกมาแต่งตัว แล้วเก็บของที่จะต้องใช้ไปค่ายเพิ่มเติมจากเมื่อคืนเล็กน้อย พอดีกับที่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
"ฮัลโหล" ผมรับสายโดยไม่ได้ดูชื่อ ริงโทนนี้มีแค่คนเดียวเท่านั้นแหละ
"นัท ตื่นรึยัง" 
"ตื่นแล้วครับ กำลังจะออกไป"
"ไม่ต้องรีบก็ได้ นัฐเรียน10โมงนู่น นี่พึ่งจะ8โมงเอง"
"ต้องรีบสิ จะได้อยู่ด้วยกันนานๆ"ผมหยอดไป ทําให้ปลายสายเงียบไปสักพัก คงจะเขิน ฮิๆ
"เออๆ จะรีบก็แล้วแต่ ไม่คุยด้วยแล้ว"
"เดี๋ยวนัฐ กินอะไรรึยัง"
"ยัง ว่าจะไปกินที่มหาลัย"
"งั้นเดี๋ยวนัทซื้อเข้าไปให้ดีกว่า จะเอาอะไรอ่ะ"
"เอาปาท่องโก๋ก็ได้"
"โอเคครับ เดี๋ยวจะรีบเข้าไป" ผมวางสายแล้วรีบเดินออกจากห้อง กำลังจะคว้ากุญแจรถ สายตาก็เหลือบไปเห็นปฏิทิน ทําให้นึกบางอย่างได้  ‘เดี๋ยวค่อยไปซื้อละกัน’ ผมยิ้มแล้วรีบเดินลงไปเอารถ

>นัฐ part<
หลังจากวางสาย ฉันก็ไปเตรียมของ ที่จะไปเรียนและเริ่มจัดของที่จะต้องใช้ไปค่ายต่อในวันอาทิตย์ ผ่านไปสักพัก ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูห้อง
"ก๊อกๆ นัทคร้าบ เปิดประตูหน่อยคร้าบ"
"กำลังไปๆ" ฉันตอบแล้วเดินไปเปิดประตูให้นัทพร้อมรับปาท่องโก๋จากเขามา 
"ห่วงกินมากกว่านัทเหรอ เจอกันไม่ทักกันซักคำ เอาปาท่องโก๋เสร็จก็เดินเข้าห้องเลย" นัทบ่นกะปอดกะแปดตอนเดินมาหาฉัน หลังจากถอดรองเท้าเสร็จ
"จะให้ทักอะไรล่ะ" ฉันถามพร้อมกับฉีกปาท่องโก๋เข้าปาก งํ่าๆ
"ก็ประมานว่า 'ที่รัก ขับรถมาเหนื่อยมั้ย เข้ามานั่งก่อนนะ เดี๋ยวเค้าเอานํ้ามาให้' อะไรประมานเนี้ย" นัทยกตัวอย่างด้วยเสียงที่บีบเล็ก แล้วทำท่าสะดีดสะดิ้งไปด้วย
"แหวะ ไม่ทำหรอก"
"อ่าว ซะงั้น"
"พอๆ มากินได้แล้วมา เดี๋ยวเย็นหมดแล้วไม่อร่อย"
"รอแปป นัฐกินไปก่อน เดี๋ยวมา" นัทพูดพร้อมเดินเข้าไปใน ห้องครัว
"นัท ทำอะไรอยู่ มากินได้แล้ว" ฉันตะโกนเรียกนัทเพราะเห็นเขาหายไปสักพักแล้ว
"เสร็จแล้วๆ" นัทตะโกนตอบแล้วเดินออกมา
"ไปทําอะไรอยู่ตั้งนาน" ฉันถามด้วยความสงสัย
"อ่ะ กินอะไรร้อนๆตอนเช้า สมองจะได้ปลอดโปร่ง" นัทบอกแล้ววางแก้วโกโก้ร้อนหอมฉุยบนโต๊ะหน้าฉัน
"แต๊งกิ้ว" ฉันบอกแล้วยกแก้วขึ้นดื่ม รสชาติหวานขมของโกโก้ทำให้ฉันรู้สึกผ่อนคลาย
"อร่อยจัง^^"
"มองอะไร" ฉันถามนัทเพราะเห็นเขานั่งมองฉันนิ่ง ไม่พูดอะไร ปาท่องโก๋ก็ไม่ได้กิน
"อยากกินเหรอ เดี๋ยวแบ่งให้" ฉันพูดพร้อมเลื่อนแก้วไปให้นัทที่นั่งอยู่ตรงกันข้าม
"ไม่อ่ะ"
"ไม่อยากแล้วมองทำไม"
"แค่คิดว่าเวลานัฐยิ้มแล้วน่ารักดี" นัทตอบ ทำให้หน้าฉันร้อนผ่าว
"บ้า"
"ฮะๆ ยิ่งหน้าแดงแล้วยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่เลย"
"นัทบ้า-///-" ฉันว่าไปแล้วตีเขาแก้เขิน
"555 อย่าตีกันซิ มันเจ็บนะ" นัทว่าพร้อมกับใช้แขนปัดป้องฝ่ามือของฉันทั้งๆที่ปากยังหัวเราะอยู่ ฮึ่ย

'บอกกันแบบนี้ตรงๆ มันเขินนะ-///-'
 

>นัท part<

"ตั้งใจเรียนนะ ดูแลตัวเองด้วย" ผมบอกนัฐหลังจากมาส่งเธอที่มหาลัย

“อืม เดินทางดีๆนะ” นัฐ บอกลาผมเพราะเย็นนี้ผมต้องไปค่ายแล้ว ส่วนนัฐก็มีค่ายต้องไปพรุ่งนี้ เฮ้อ ทั้งๆที่เป็นวันนั้นแท้ๆ กลับไม่ได้อยู่ด้วยกัน

“บาย เดี๋ยวโทรหานะ”

“บายๆ”

            ผมยืนมองจนนัฐเดินเข้าตึกแล้วหายลับสายตาไปจึงเดินกลับไปบริเวนลานจอดรถ พอผมขึ้นไปนั่งในรถโทรศัพท์ในกระเป๋าผมก็ดังขึ้นพอดี

“ฮัลโหล…ครับ…..พี่เบล………ครับ…….ผมนัทเองครับ……โอเคครับ……….ได้ครับ……ครับ…….ครับ…สวัสดีครับ” ผมวางสายจากพี่เบล แล้วยกยิ้ม หยิบเอาแว่นกันแดดมาใส่ แล้วรีบออกรถมุ่งหน้าไปห้างสรรพสินค้าชื่อดังทันที

            หลังจากเลือกซื้อของที่ต้องการเสร็จ ผมก็กลับไปที่คอนโดนอนรอจนเย็นก็รีบดิ่งตรงไปที่มหาลัยพอมาถึงก็เห็นนัฐเดินลงมาจากตึกพอดี ผมรีบหันตัวหลบหลังต้นไม้ พร้อมหยิบโทรศัพท์โทรหานัฐทันที  ผมเห็นนัฐหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วยิ้มด้วย น่ารักจัง

“ฮัลโหล นัท มีอะไรเหรอ”

“ฮัลโหล นัฐเรียนเสร็จรึยัง” ผมแกล้งถามไปทั้งที่รู้อยู่แล้ว

“เสร็จแล้ว นัทอยู่ใหน ถึงรึยัง”

“ยัง”

“แล้วอยู่ใหนเนี่ย ขับรถอยู่เหรอ งั้นนัฐวางสายนะ โทรแล้วขับมันอันตราย” นัฐบ่นออกมาเป็นชุดทำให้ผมยิ้มกับความเป็นห่วงของนัฐ

“เดี๋ยว นัฐ นัทไม่ได้ขับรถอยู่” ผมค่อยๆเดินไปข้างหลังนัฐโดยไม่ให้เจ้าตัวรู้สึก

“อ้าว แล้วอยู่ใหนเนี่ย”

“หันหลังสิ”

            นัฐได้ยินดังนั้นแล้วก็หันหลังกลับมาด้วยใบหน้าที่คิ้วขมวด พอเห็นผม นัฐก็ทำหน้าตกใจ ทำให้ผมหลุดขำออกมาทันที

“"อุ๊บ คึๆ ฮ่าๆๆๆ"
"ขําอะไรน่ะ"นัฐค้อนกลับมาด้วยหน้าตาบึ้งตึง
"ก็หน้าตานัฐเมื่อกี๊มัน อุ๊บ คิๆ"
"พอเลยๆ ไม่ต้องขำแล้ว"
"ครับๆ โอเคไม่ขำแล้ว"ผมพูดแล้วยกมือขึ้นสองข้างแสดงความจํานน
"แล้วมาอยู่นี่ได้ไงเนี่ย ไม่ไปค่ายเหรอ"
"พอดีทางโรงเรียนมีปัญหาน่ะเลยเลื่อนการเดินทางเป็นวันอาทิตย์แทน"
"อืม"
"งั้นไปที่รถเถอะ ยืนตรงนี้นานๆเดี๋ยวมีแฟนคลับมาขอลายเซ็นต์ 555"
"แหวะ หลงตัวเอง" นัฐว่าผมกลับ แต่ก้ยอมเดินตามาขึ้นรถ

"นัฐจะกินอะไร จะซื้อกินข้างนอกหรือจะทำอะไรกิน"ผมถามนัฐหลังจากที่รัดเข็มขัดนิรภัยเรียบร้อยแล้ว
"ทํากินเองก็ได้"
"แล้วจะทำที่ใหน"
"คอนโดสุดหล่อก็ละกัน เดี๋ยวนัฐไปดูของที่ต้องเข้าค่ายให้ด้วย"
"โอ้ย ไม่ต้องดูหรอก ครบเรียบร้อย"
"แน่ใจเรอะ ไม่ใช่ลืมเอาแปรงสีฟันไปอีกนะ 55" นัฐแซวผม ใช่ครับ ผมเคยไปค่ายที่นึงแล้วลืมเอาแปรงไป ไม่ได้แปรงฟันอยู่2วัน จนพี่ในค่ายสงสารเลยขับรถออกไปซื้อให้
"เอาไปแล้วน่า ครบ เรียบร้อย"ผมตอบอย่างมั่นใจเพราะเช็คของไปแล้ว2-3รอบ
"โอเคๆ ครบก็ครบ อ้อ เดี๋ยวแวะคอนโดนัฐก่อนนะ จะเปลี่ยนชุด แล้วก็เอาของ"
"ได้ครับคุณหญิง" ผมตอบนัฐแล้วหันมาสนใจการขับรถต่อ

หลังจากที่นัฐเปลี่ยนชุดแล้วเอาของเรียบร้อยแล้ว เราก็แวะซุปเปอร์มาเก็ตใกล้ๆ แล้วตรงไปคอนโดทันที
"งั้นเดี๋ยวนัฐไปดูของให้นะ"นัฐพูดขึ้นหลังจากที่เดินเข้ามาในห้องนัท 
"จะดูจริงๆเรอะ"ผมถามไปเพราะรู้สึกสงสัย อันที่จริงมันก็ไม่น่าแปลกใจอะไรมาก เพราะนัฐเช็คของให้ผมอยู่บ่อยๆ แต่ผมแค่รู้สึกสงสัยในความกระตือรือร้นของนัฐ เพราะปกติผมจะเป็นคนขอร้องให้เธอจัดให้ แต่ครั้งนี้ นัฐกลับเสนอตัวเอง
"อือ"
"ก็ได้ อยู่ในห้องนอนอ่ะ กระเป๋าเดินทาง อยู่ใต้เตียง ส่วนเป้แขวนอยู่ข้างประตู"ผมบอกนัฐแล้วเดินไปห้องครัว ส่วนนัฐก็เดินเข้าไปในห้องนอนของผม


>นัฐ part<
"นัท ทำอะไรอ่ะ" ฉันถามนัทที่อยู่ในครัว หลังจากจัดของแล้วทำอะไรบางอย่างเรียบร้อย
"ต้มเส้นสปาเก็ตตี้"นัทตอบแล้วง่วนกับการคนเส้นสปาเก็ตตี้ในหม้อ
"งั้น นัฐทำซอสนะ" ฉันบอกแล้วตั้งกระทะเตรียมของเตรียมทำซอส พอทำเสร็จ เราก็มานั่งกินกันที่โต๊ะตัวเล็กหน้าทีวี
"นัฐ พรุ่งนี้ไปเที่ยวกัน" นัทชวนฉันระหว่างกำลังกินอยู่
"ทำไมอ่ะ"
"นี่จำไม่ได้เหรอ"
"ทำไมมีอะไรอ่ะ"ฉันแกล้งถามนัทไปทั้งๆที่รู้เหตุผลอยู่แล้ว
"โหย จำไม่ได้จริงๆอ่ะ"
"อืม"
"ง่ะ ใจร้าย"นัทบอกแล้วก็เมินหน้าหนีฉัน
"โอ๋เอ๋ๆ ไม่งอนๆ"
"...."
"โอ๋ๆ ไม่งอน จำได้แล้วๆ" ฉันพยายามง้อแต่นัทก็ไม่ยอมหันมา 
"จำได้แล้วจริงๆ วันอาทิตย์นี้ใช่ไหมล่ะ"ฉันบอกไป ทำให้นัทยอมหันกลับมา
"นัฐใจร้าย แกล้งลืมเหรอ"
"ฮิๆ ก็แกล้งนัทแล้วมันสนุกอ่ะ555"
"แล้วตกลงไปป้ะพรุ่งนี้"
"โอเค ไปก็ไป"
"แล้วจะไปใหนอ่ะ"
"อืมม อยากไปสวนสนุกอ่ะ"
"โอเค งั้นเดี๋ยวไปรับพรุ่งนี้เช้านะ"
"อืม"
พอเรากินเสร็จก็ช่วยกันล้างจาน แล้วนัทก็มาส่งฉันที่คอนโด ฉันขึ้นห้อง จัดของอีกนิดหน่อยแล้วเข้านอน

~ส. 30  พ.ย. 56~

>นัท part<
"โหยย มาเดททั้งที ใส่ชุดอย่างนี้มาเหรอผมถามนัฐระหว่างที่กำลังอยู่ในสวนสนุก ผมอยู่ในชุดเสื้อยืดคอวี กางเกงยีนเดฟ รองเท้าผ้าใบ แต่คนข้างๆผมนี่สิครับ 
“ทำไม ชุดแบบนี้มันทำไม”

“ก็มาเดททั้งที น่าจะใส่ชุดสวยๆ หวาน เสื้อลูกไม้ กระโปรงพริ้วๆ อะไรประมานเนี่ย ไม่ใช่เสื้อเชิต กางเกงยีน อย่างที่นัฐใส่อยู่ตอนเนี้ย แถมยังมีแว่นกันแดดอีก แล้วผมอ่ะ แทนที่จะปล่อยให้มันยาวพริ้วๆสวยๆ จะไปผูกมันทำไมเนี่ย ดูสิพอมายืนข้างกันแล้วหล่อกว่านัทอีกเนี่ย” ผมบ่นออกไปเป็นชุด แต่สิ่งที่ได้กลับมากลับเป็นสิ่งหัวเราะของคนข้างๆ

“ตกลงว่าที่บ่นมายาวเหยียดเนี่ย กลัวหล่อกว่าตัวเองเนี่ย”

“ก็ส่วนนึง แต่ว่า ทำไมต้องใส่ยีนอ่ะ ทำไมไม่ใส่กระโปรงมา อุตส่าห์มาเดททั้งที”

“ก็ถ้าใส่กระโปรงมาจะเล่นเครื่องเล่นสนุกมั้ยล่ะ แล้วอีกอย่าง ใครบอกว่ามาเดทฮะ นัทน่ะมาเป็นคนขับรถต่างหาก” นัฐตอบผมกลับมาอย่างเจ็บแสบ

“งั้นคนขับรถขอตัวกลับก่อนนะครับ เชิญคุณหญิงตามสบายครับ” ผมตอบประชดไปแล้วทำท่าจะเดินกลับ

“ไม่ต้องไปหรอก วันนี้ใจดี เดี๋ยวจะพาคนขับรถเที่ยวเอง” นัฐว่าแล้วคว้าแขนผมแล้วดึงเข้าไปในสวนสนุก

            นัฐพาผมเล่นโน่นเล่นนี่จนเหนื่อย เลยพากันมานั่งเล่นตากลมที่ม้านั่ง คนข้างๆผมหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน ผมยิ้มแล้วลุกขึ้นเดินไปร้านขายน้ำข้างๆ

 
>นัฐ part<
“อ่ะ”นัทยื่นน้ำอัดลมให้ฉันที่กำลังเหนื่อยหอบ
“กินอะไรหวานๆเย็นๆแล้วจะได้มีแรงเล่นต่อ”นัทบอกแล้วนั่งลงข้างฉันหลังจากที่ฉันรับกระป๋องน้ำมา
“ขอบคุณนะ”ฉันบอกแล้วเปิดกระป๋องน้ำดื่ม ความหวานซ่าและความเย็นของมันทำให้ฉันกลับมามีแรงอีกครั้ง“นัฐ เดี๋ยวตอนเย็นไปนั่งชิงช้าสวรรค์กันนะ”
“อืม เอาดิ”ฉับตอบไปเพราะไม่ได้นั่งมันมานานแล้ว และอยากเห็นวิวรอบๆสวนสนุกด้วย
“งั้นตอนนี้ไปเล่นต่อกันเหอะ”

“ยังไหวเหรอ”
“ใครกันแน่ที่ต้องถาม เมื่อกี้ใครน้าที่นั่งหอบอยู่”
“ใคร๊ ใครหอบ”
“หึๆเดี๋ยวก็รู้”นัทบอกแล้วก็ฉุดมือฉันลุกขึ้นยืน จากนั่นพวกเราก็ไปเล่นเครื่องเล่นต่างๆกันต่อ

 -ตกเย็น-

ฉันกับนัทมายืนต่อคิวชิงช้าสวรรค์ที่ดูเหมือนคนจะเยอะขึ้นเรื่อยๆ

“นัท ทำไมคนมันเยอะจังอ่ะ”

“เค้าคงอยากจะเห็นวิวกันมั้ง เห็นมีคนบอกมาว่ามันสวยมาก”

“จริงอ่ะ อยากขึ้นเร็วๆแล้วจัง” ฉันพูดด้วยความตื่นเต้น แล้วยืนรอจนถึงคิวของเรา เราสองคนก็เข้าไปนั่งในชิงช้า แล้วชิงช้ากำลังลอยสูงขึ้น วิวรอบสวนสนุกค่อยๆปรากฏ แสงไฟรอบๆเป็นประกาย ยิ่งชิงช้าลอยสูงขึ้น ทิวทัศน์ที่เห็นก็ยิ่งเห็นเล็กลง ฉันมองลงไปเห็นแสงไฟเป็นแค่จุดเล็กๆ เหมือนดาวที่เป็นประกายระยิบระยับ

“สวยจัง”ฉันหันมาบอกคนที่นั่งอยู่ตรงข้าม แล้วก็พบว่าเขามองฉันอยู่ก่อนแล้ว

“ใช่ สวย” นัทบอกพร้อมรอยยิ้มทำให้หน้าฉันร้อนผ่าว เพราะรู้สึกได้ว่าคำชมนี้ไม่ได้มีให้วิวรอบๆเหมือนที่ฉันชม

“นัฐ รู้ใช่มั้ย ว่าพรุ่งนี้วันอะไร”

“อืม” ฉันตอบทั้งที่ก้มหน้าอยู่เนื่องจากยังรู้สึกเขินกับคำชมเมื่อกี้อยู่

“แล้วรู้ใช่มั้ยว่ามาทำอะไรที่นี่ วันนี้”

“ก็พรุ่งนี้ไม่ได้อยู่ด้วยกัน”ฉันตอบ เพราะพรุ่งนี้เราต่างคนก็มีงานของตน ทำให้ไม่ได้อยู่ด้วยกันในวันสำคัญ

“นัทมีอะไรจะให้ หลับตาก่อนสิ” นัทบอก ฉันจึงหลับตาลง แล้วรู้สึกได้ว่ามีมืออุ่นๆของนัทมาจับมือฉัน แล้วก็รู้สึกเย็นวาบที่ข้อมือ พอฉันลืมตาขึ้นก็เห็นสร้อยข้อมือสีเงินอยู่ที่ข้อมือฉัน พอยกขึ้นมาใกล้ๆก็เห็นอักษรสลักไว้ ‘1month anniversary’

“ชอบมั้ย”นัทถามฉัน

“ชอบสิ สวยจัง”

“ใส่ไว้ตลอดนะ จะได้คิดถึงกัน”

“อืม”ฉันตอบพร้อมกับก้มลงดูมันอีกครั้ง  ทําให้เห็นอักษรที่สลักอยู่อีกด้าน ริมฝีปากก็ยกยิ้มโดยไม่รู้ตัว

‘nut&nut love forever’

 

 

 

 

 

 

 

~อา.1 ธ.ค. 56~
ฉันตื่นขึ้นมาด้วยเสียงนาฬิกาปลุก เมื่อคืนเราสองคนหลังจากที่ออกมาจากสวนสนุกแล้ว ต่างคนก็ต่างรีบกลับห้องแล้วตรงมาที่ค่ายทันที
“ตือดึ้ง”เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ดังขึ้นพอฉันหยิบขึ้นมาก็เห็นโพสท์ โพสท์หนึ่งในเฟสบุ๊ค
 

 

 

NK Nut Mjölnir CK ได้แชร์ลิงก์ผ่าน iOS

 

เมื่อสักครู่ · แก้ไขแล้ว

ตั้งแต่เมื่อฉันรู้จัก และฉันได้มาพบเธอ มันทำให้ฉันต้องเปลี่ยน เปลี่ยนแปลงหัวใจฉันไป ได้เรียนรู้สิ่งใหม่ ที่ฉันไม่เคยพบเจอ 
เพราะสำหรับฉันแต่ก่อน ความรักคือการคว้ามา แต่ในวันนี้ฉันเปลี่ยน ความรักคือการให้ไป เพิ่งจะรู้และเข้าใจ เมื่อฉันได้มารักเธอ
 

Happy Anniversary 1 Month Nut Dzt  

 

 

 

 

 

 

 

ฉันยิ้มกับคอมเม้นต์ของนัท
‘Nut Dzt อยากให้ฟัง’
ฉันเลยเม้นต์กลับไปเล่นๆ
‘ก็มาร้องให้ฟังดิ555'
ผ่านไปไม่ถึงหนึ่งนาทีก็มีสายเรียกเข้ามา ฉันกดรับสายก็ได้ยินเสียงกีต้าเบาๆคลอมากับเพลง
“ตั้งแต่เมื่อฉันรู้จัก และฉันได้มาพบเธอ มันทำให้ฉันต้องเปลี่ยน เปลี่ยนแปลงหัวใจฉันไป ได้เรียนรู้สิ่งใหม่ ที่ฉันไม่เคยพบเจอ 
เพราะสำหรับฉันแต่ก่อน ความรักคือการคว้ามา แต่ในวันนี้ฉันเปลี่ยน ความรักคือการให้ไป เพิ่งจะรู้และเข้าใจ เมื่อฉันได้มารักเธอ”

“เป็นงัย เพราะมั้ย”
“แหวะ จะอ้วก”
“โหยย ซะงั้น เห็นว่าอยากฟัง เลยมาร้องให้ฟังเลยนะเนี่ย”
“555” ฉันขำพร้อมกับนึกอะไรขึ้นได้
“นัท อยากได้ของขวัญมั้ย”
“หืม อยากได้สิ”
“งั้นเดินไปที่กระเป๋าเดินทางสิ”

 
>นัท part<
“งั้นเดินไปที่กระเป๋าเดินทางสิ”เสียงปลายสายบอกมาทำให้ผมแปลกใจ แต่ก็ยังเดินไปที่กระเป๋าเดินทาง
“เปิดซิบด้านข้างดู ข้างซ้ายของกระเป๋านะ” ผมทำตามที่นัทบอกแล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นกล่องใส่แหวนอยู่ด้านใน พอเปิดมาก็เห็นแหวนเงินวงหนึ่ง สลักไว้ว่า ‘nut&nut forever’
“เป็นงัย”
“สวยจัง เอามาใส่ตอนใหนเนี่ย”
“ก็ตอนที่บอกว่าจะจัดกระเป๋าให้งัย”
“โหย เซอร์ไพรส์จัง”
“ที่ทำให้เนี่ย รู้ใช่มั้ยเพราะอะไร”คำถามจากปลายสายทำให้ผมยิ้ม
“ครับ รักเหมือนกัน”

end