My Brother

ข้อมูลเบื้องต้น

My Brother 






ผมและพี่ชาย...





xx คำเตือน xx

นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นจากจินตานาการของคนแต่งทั้งสิ้น
โดยอ้างอิงตัวละครจากเรื่องจริง 
ขออนุญาติ..ฟลุ๊ค ธงศธร และ ฟลุค ธีรภัทร 

ดิฉันชื่อนินจา.. และนี้คือฟิคเรื่องแรก(ที่เกี่ยวกับMybromance)ของดิฉัน
ดิฉันฝากเนื้อฝาตัวด้วยนะคะ นักอ่านทั้งหลาย... 

ดิฉันสามารถแต่งได้ด้วยแรงพลังจากคอมเม้นท์นะคะ 
ยังไงก็ฝากเม้นหน่อยน้า.. 
Twitter : NiNJaaGD
 

เนื้อเรื่อง

My Brother

Short Fic by NiNJaaGD

"ว่าไงหื้ม? ฟลุ๊ควันนี้เหนื่อยหรือเปล่าเรา"

เสียงผู้จัดการส่วนตัวของผมหรือพี่ดอร์เช่ร้องถามผมขึ้นหลังจากที่เราเพิ่งกลับมาจากงาน ผมชื่อฟลุ๊ค พงศธร ศรีปินตา เป็นเด็กวัยรุ่นธรรมดาคนหนึ่งที่มีความฝันและตอนนี้ ความฝันความผมมันก็ใกล้จะเป็นจริงแล้ว... ผมเกิดที่ลำพูนและใช้ชีวิตอยู่ที่นั้นตลอดมา ผมเริ่มทำงานหนักขึ้น.. และเริ่มเข้าใกล้คำว่าวงการบันเทิงมากขึ้นหลังจากที่ผมได้แสดงเรื่อง พี่ชาย.. My Bromance จากนั้น..ชีวิตของผมก็เริ่มเปลี่ยนไป

ภาพยนตร์เรื่องพี่ชาย.. My Bromance ได้กระแสตอบรับดีมาก.. ดีจนผมและพี่ฟลุครวมถึงทีมงานและนักแสดงต่างๆหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเลย... ผมย้ายโรงเรียนมาอยู่ที่กรุงเทพ เพื่อที่ผมจะได้ทำงานสะดวกมากขึ้น ผมอยากขอบคุณพี่ณิชชี่ผู้กำกับ ผู้ที่เป็นทั้งพี่ชายและพ่อของผม.. ผู้ที่คอยเป็นเบื้องหลังของผมตลอดมา ผมอยากจะขอบคุณทุกคนรวมถึงแฟนคลับของผมด้วย ..ผมไม่รู้จะตอบแทนพวกเขายังไงเพราะถ้าไม่มีพวกเขาในวันนั้น..ก็คงไม่มีผมในวันนี้..

และ..

มีอีกเรื่องหนึ่งที่ผมอยากจะขอบคุณพี่ณิชชี่.. อยากจะขอบคุณที่พี่เขา..ทำให้ผมเจอคนๆหนึ่ง.. คนที่ผมเรียกเขาว่า

..พี่ชาย..

"ก็นิดหน่อยครับพี่.. แต่สนุกดีผมชอบนะ"  ผมตอบพร้อมส่งยิ้มกว้างให้พี่ดอร์เช่.. จะว่าเหนื่อยไหม.. ผมก็เหนื่อยนะแต่อาจเพราะมันเป็นงานที่ผมชอบผมเลยรักและอยากที่จะทำมัน อะไรที่เราชอบ..เราก็จะทำมันได้ดีใช่ไหมละครับ

.. พูดถึงเรื่องชอบ.. ผมหน้าแดงแล้วละสิเมื่อนึกถึงใครบางคน ใครบางคนที่ผมเรียกเขาว่า

..พี่ชาย...

"นั่งยิ้มอะไรคนเดียวนะหื้ม?"

"ผมเปล่านะพี่ดอร์เช่อะมั่ว" ผมคงจะยิ้มจริงๆแหละมั่ง

"พี่ต้องไปทำธุระข้างนอกต่อวันนี้นอนคนเดียวได้นะฟลุ๊ค"

"อ่าวว..ไหงงั้นอ่ะพี่.. ผมก็กลัวเป็นนะ"

"เรานะชินได้แล้ว.. เพราะช่วงนี้งานพี่เยอะด้วย ไปเล่นกับชินจังเน่านั้นไป พี่ไปก่อนนะ"

พี่ดอร์เช่พูดพร้อมกับหยิบฮู้ดตัวโปรดออกจากห้องไป.. ให้ตายสิคืนนี้ผมต้องนอนคนเดียวหรอเนี่ยะ.. ผมเดินไปเอาน้ำในตู้เย็นมาดื่ม นี่ผมเพิ่งจะมาอยู่ กทม. ได้ไม่นานผมก็ไม่มีเพื่อนที่ไหนด้วย.. คุณคิดว่าไง อยู่คนเดียวกลางห้องกว้างๆแบบนี้กับตุ๊กตาชินจังเน่าๆเนี่ยะอ่าหรอ

ผมก็..

เหงา

เป็นนะ

ผมมองไอ้ชินจังเน่าตัวนี้... มันเป็นสิ่งเดียวที่ผมเอามาจากเชียงใหม่.. มันเป็นตัวที่ผมขอพี่ณิชชี่มา เพราะมันมีความทรงจำที่สวยงามอยูในนั้นน่ะสิ

.

.

.

.

"ไอ้เด็กบ้า.. มาแย่งพาห่มกูไมเนี่ย"

"พี่ฟลุคอะนอนดิ้นเองผมยังไม่ได้ทำไรเลยนะ"

"นี่เถียงพี่หรอ ห๊ะ..ห๊ะ..ห๊าาา"

"โอ้ย.. พี่ฟลุคอย่านะ ผมจั๊กจี้..อ๊ากกกก.. ปล่อยๆๆนะ ชินจังช่วยฟลุ๊คด้วยย"

"ไอ้ชินจังเน่านี่มันไร้ประโยชน์เว้ย ไปตายซะไอ้เด็กสารเลว อ๊ากก"

.
.
.
.

.

ผมกอดไอ้ชินจังกอด ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่า..

"โทรไปหาพี่ฟลุคดีกว่าไม่ได้คุยกันตั้งนานแล้วด้วย"

ตุด...

ตุ๊ด...

"ทำไมไม่รับนะไอ้พี่บ้า"

ตุด...

ตุ๊ด...

..

.

.

"เฮลโหล่ววว .."

หลังจากที่ปลายสายรับ ผมต้องเบี่ยงหูออกจากไอโฟน.. เสียงดังมาก พี่เขาอยู่ไหนกันนะนี่มันก็ดึกแล้ว

"พี่ฟลุค... ได้ยินผมไหม..พี่ฟลุค"

"อ่าวววฟลุ๊คหรอ.. มีไรครับ.. พี่อยู่กับเพื่อนน่ะ"

"พี่ฟลุค..นั้นพี่เมาหรือเปล่าน่ะ"

"ป่าววว...เอ่ออ..มึงกูขอๆเออเพลงนี้มึงจัดเลยนะ ไอ้สัด..มึงเต้นด้วยเลย.. หะอะไรนะฟลุ๊ค.. เอ้าไอ้เหี้ยนิวมึงเลย.. "

"ป่าวครับไม่มีอะไร พี่อยู่กับเพื่อนไปเถอะ"

แล้วผมก็ตัดสายไป.. ทำไมรู้สึกแปลกๆ..ผมน้อยใจหรอ.. ไม่หรอกผมไม่ใช่คนแบบนั้น พี่ฟลุคก็อยู่กับเพื่อนเขา..


 

ผมก็แค่เหงา..

ผมก็แค่คิดถึง..

ผมเลยโทรหา..

แค่พี่เขาไม่ว่าง..

แค่นั้นเอง..

ผมกระชับกอดตุ๊กตาเน่าตัวนี้แน่นขึ้นราวกับมันเป็นที่พึ่งสุดท้าย.. ผมคงไม่ใช่คนที่ขาดความอบอุ่นหรอกใช่ไหม ผมเป็นลูกชายคนเดียว ผมอยู่คนเดียวมาโดยตลอด จนเมื่อ 2 ปีที่แล้ว.. มีคนคนหนึ่งเข้ามาในชีวตผม... เขาทำให้พี่ชีวิตเปลี่ยนไป..




 

แล้วตอนนี้เขาก็ไม่ได้อยู่กับผมแล้ว..

ผมปาดน้ำตาที่ข้างแก้มออก.. นี่ผมอ่อนแอขนาดนั้นเลยหรอ.. ก็แค่เวลานี้แหละครับ ผมยิ้มให้กับไอ้เน่าชินจังก่อนที่จะกอดมันไว้แล้วเดินขึ้นไปบนห้อง อาบน้ำและเตรียมตัวนอน

.

.

"อ่าา... ได้พักสักที"

ผมทิ้งตัวบนเตียง.. พอหลังถึงเตียงนุ่มๆผมก็เริ่มขี้เกียจจะลุกไปอาบน้ำแล้วดิ เชื่อว่าทุกคนก็เป็น อย่าบอกมองผมแบบนั้นเด้ จะว่าไปเชคอินสตาแกรมนิดหน่อยดีกว่า.. ผมเลื่อนไปเรื่อยๆ ก็ไม่มีอะไรน่าสนใจนัก.. อยู่ๆมือผมก็ดันไปกดตรงปุ่มคล้ายดาวซ้อนกันหกแฉกแล้วผมก็เสิร์ช Fluke_tee... ไม่รู้สิสมองมันสั่งให้ผมทำงั้นไป..

"Eat and Run !?!?!? #hahaha" เมื่อ 3 ชั่วโมงที่แล้ว..

งั้นหรอ.. ไปเที่ยวสนุกดีนะไอ้พี่ฟลุค.. นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วยังไม่กลับอีก.. ไม่คิดว่าจะมีคนเป็นห่วง

ไม่คิดว่าจะมีคนคิดถึง..

มั่งหรือไง..

ผมกดรีเฟรช ไปเรื่อยๆ.. ไม่มีวี่แววว่าพี่มันจะมาอัพอะไรล่าสุดเลย.. ทันใดนั้นมีแฟนคลับแท๊กรูปในไอจีมา.. มันเป็นรูปที่ผมกอดพี่ฟลุค และพี่ฟลุคกอดผมเมื่อตอนที่เราเวิร์คช็อปหนังกัน ... จะว่าไปตอนนั้นผมเขินมากเลยอะ

อ่า... พอคิดปุ๊บ ผมก็ยิ้มคิดมาซะงั้น ผมแคปหน้าจอก่อนจะเอารูปนี้ไปแต่งเล็กน้อยแล้วตัดสินใจอัพภาพนี้ลงไอจี

"I just need a really big hug ,bro 😇 Good night 😇"

ผมอัพพร้อมกับแท๊กไอ้พี่ตัวดีก่อนจะลุกขึ้นแล้วไปอาบน้ำ... คงได้เวลานอนแล้วละ..

.

.

.

.

.

.

ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จกระโดดขึ้นเตียงพร้อมไอ้ชินจังเน่า.. อ่า..คืนนี้ผมต้องนอนคนเดียวจริงดิ ไอ้พี่บ้าก็แทนที่จะมาคุยเป็นเพื่อนก่อนหลับดันไปเที่ยวกับเพื่อน ไม่สนใจน้องชายคนนี้อีก.. ลืมไปแล้วอ่ะดิ แล้วที่ตัดสายไปก็ไม่รู้หรือไงว่าคนเขางอนไม่มีการโทรมาง้ออีก

ฟลุ๊ค..เอ้ย.. นอนเหอะไป..

ผมใช้ความคิดตัวเองก่อนนอนสักพักก่อนจะเอื้อมมือไปปิดโคมไฟ..เพื่อเตรียมตัวนอน..

.

.

.

.

แสงไฟจากมือถือสว่างโร่ขึ้นมาทำให้ผมต้องเอือมมือไปเปิด ...

“พี่ฟลุคแท๊กรูปในไอจีมาหรอ.. เวลานี่เนี่ยนะ..” ผมสไลด์มือเพื่อเปิดดูข้อความ

ไม่มีเงื่อนไขใดๆในความหวังดี  #ส่งเธอเข้านอนด้วยเพลงนี้ @fluke_pongsatorn #lullaby #JustCloseYourEyes

ผมเปิดดูวิดีโอที่พี่ฟลุคแท๊กมาถึงกับขำ.. ส่งเธอเข้านอนด้วยเพลงนี้.. งั้นหรอ.. อ่า.. ทำไมหน้าผมมันร้อนๆแปลกๆเนี่ยะ..

 

ไอ้พี่บ้าชอบเล่นแบบนี้อยู่เรื่อยเลย.. ผมกอดชินจังเน่าแล้วล้มตัวยิ้มเขินคนเดียวบนเตียงราวกับว่าตัวเองเป็นสาวน้อยถูกหนุ่มฮอตสารภาพรักยังไงยังงั้นเลย.. ผมเขินจริงๆนะ.. เพลงนี้มันชื่อเพลงมุม.. มันเป็นเพลงที่ผมชอบมาก.. ความหมายมันดีและเพลงมันก็เพราะ..

ไม่มีเงื่อนไขใดๆในความหวังดี  ..

แค่ได้ชอบเธออยู่ตอนนี้


ก็ถือเป็นโชคชะตาดีๆ

ที่คนอย่างฉันได้เกิดมาพบกับเธอ

ดีแค่ไหนแล้วที่เราได้เจอกันนะ...พี่ชาย..

ผมกดสองครั้งไปที่วิดีโอก่อนที่มันจะขึ้นเป็นรูปหัวใจ..  ผมยังอยู่ที่โพสของพี่ฟลุค เลื่อนดูคอมเม้นไปเรื่อยๆ..ผมชอบอ่านน่ะ.. ผมหัวเราะให้กับบางคอมเมน.. ที่ยุให้เราสองคนคบกัน..

“ติ๊ด” ข้อความไลน์เด้งขึ้นบริเวณบนด้านบนของไอโฟน

“เปิดประตูให้พี่หน่อย..” หื้ม? พี่ฟลุค.. ทักไลน์ผมมา

“หะ.. อะไรนะพี่อยู่ไหนเนี่ยะ”

“บอกให้เดินมาเปิดประตู”     ผมเริ่ม งง.. พี่ฟลุคอยู่หน้าห้องแล้ว ?

“อ่า..” ผมส่งไปก่อนจะเห็นอีกฝ่ายอ่าน

“กว่าจะมาเปิดได้... ตัวเตี้ยไม่พอขาสั้นอีกหรือไงเรา”    พี่ฟลุคพูดขึ้นพร้อมกันเดินเข้ามาในห้องโดยยังไม่ได้รับอนุญาต พี่มันเดินขึ้นไปยังชั้นสองเพื่อไปยังห้องผม..

นี่มันอะไรกันวะ ..ผมเริ่มงงแหละ..

“ฮ๊า... เหนื่อยจังเหนื่อย”    พี่มันล้มตัวลงนอนบนเตียงของผม

“นี่มันอะไรอะพี่ฟลุค.. ไมพี่ได้มาที่นี่”

“ก็พี่ดอร์เช่.. โทรมาบอกพี่ว่า ให้พี่มานอนเป็นเพื่อนเราน่ะ”

“หะ? ทำไมต้องให้พี่มานอนด้วย ผมก็นอนคนเดียวได้”

“หร๊า...... “ พี่มันล้อเลียนผม

“กะ.ก็..เออน่ะสิ”

“ไม่เอาอ่ะ ไม่เถียงเด็กดื้อแหละ... มานอนดิ ยืนเตี้ยอยู่ได้”

“หนอยย... ไอ้พี่บ้า ถ้าจะนอนก็ต้องไปอาบน้ำก่อน... นี่พี่ดื่มมาด้วยหรอเนี่ย.. “

 ผมไปฉุดกระชากลากดึงให้พี่มันลุกไปอาบน้ำ นี่มันไปเที่ยวกับเพื่อนมา แล้วดื่มด้วย.. จะมานอนเตียงทั้งที่ยังไม่อาบน้ำงี้ได้ไงอ่ะ

“ก็นิดหน่อยพี่บอกว่าแล้วไม่เมา.. “

“แต่พี่ต้องไปอาบน้ำไม่งั้นผมไม่ให้นอนจริงๆด้วย” ผมพูดเสียงแข็ง

“โอเค..โอเคครับไปแล้ว..ไปแล้ว..จะได้หอมๆให้เตี้ยกอดใช่ไหมหื้มมม” พี่มันพูดพร้อมกับยีหัวผมแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

เหมือนมันทิ้งระเบิดลูกใหญ่ลงกลางใจผมเลย...

ผมล้มตัวนอนกอดชินจังเน่าพร้อมทั้งที่หัวใจเต้นระรัวเป็นจังหวะสามช่าอยู่...

เฮ้อ.. ไอ้พี่บ้า ทำอะไรเคยคิดถึงใจน้องชายคนนี้ไหมหะ...

เอาหน่า.. อย่างน้อยก็ไม่ต้องนอนคนเดียว..

.

.

.

.

.

Fluke Teerapat ‘s Part

ผมอาบน้ำเสร็จก็พันผ้าเช็ดตัวเดินออกมา.. นี่เจ้าตัวเล็กนอนแล้วหรอ..ตะกี้ยังเถียงเสียงแจ้วๆ อยู่เลย.. ผมเดินไปที่ตู้เสื้อผ้ามันมองหาสิ่งที่ผมคิดว่าจะใส่ได้.. ไม่มีเลย.. เจอแค่กางเกงบอลตัวเดียว เอาวะดีกว่านอนแก้ผ้า.. ผมจัดแจงตัวเองเสร็จก็เดินไปอีกฝั่งของเตียง... ค่อยๆล่มตัวลงนอนช้า.. กลัวอีกคนจะตื่นก่อนจะเอือมมือไปปิดโคมไฟที่อยู่อีกฝั่ง

“อื้ออ.. “

ก่อนที่ผมจะได้ปิดโคมไฟ เสียงอีกคนครางขึ้นเบาเบา พร้อมพลิกตัวนอนหงายขึ้น.. ผมก้มลงมองคนตัวเล็ก.. ที่ผมคร่อมอยู่.. ฟลุ๊ค..ชื่อเหมือนผมเลยนะ ผมยิ้มให้กับตัวเองก่อนจะค่อยๆไล่มือลงไปตามเรียวหน้าสวย.. ฟลุ๊คเป็นเด็กที่น่ารัก.. นิสัยดี.. ถึงจะขี้วีนไปหน่อยแต่เด็กคนนี้มักจะน่ารักกับผมเสมอ.. ผมไล่มือไปเรื่อยๆ จนถึงกลีบปากสวย.. ผมจ้องมองมัน..จนเวลาผ่านไปนาน..รู้ตัวอีกที่หน้าของเราสองคนก็ห่างกันไม่ถึงคืบ...

ผมประทับริมฝีปากลงไปบนริมฝีปากบางนั้น ก่อนค่อยๆ เลื่อนไปจูบหน้าผากอีกคน..

ผมไม่รู้ว่าผมทำไปทำไม

ไม่มีการสั่งการจากสมองส่วนไหนทั้งสิ้น

หากแต่สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นคำสั่งของ...หัวใจ

คนเป็นพี่เอือมมือไปปิดโคมไฟ แล้วล้มตัวนอนข้างๆ ผู้เป็นน้องพร้อมกับกระชับกอดจากทางด้านหลัง... เมื่อโคมไฟดับลงทุกอย่างเริ่มมืดสนิท.. หากแต่ดวงตาเรียวบางของร่างเล็กกำลังลืมตาขึ้นช้า.. พร้อมกับหัวใจที่เต้นระรัว.. จนแทบจะกระเด็นออกมาข้างนอก... สิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนี้..

จะถูกจดจำไว้ในความทรงจำของผู้เป็นน้องตลอดไป

แม้ว่า..เขาจะไม่ค่อยเข้าใจในการกระทำคนที่ได้ชื่อว่า พี่ชาย.. ของเขาสักเท่าไหร่ ก็ตาม

 




The End.
NiNJaaGD