[Intro]
ร่างสูงสง่ากลับเข้าห้องทำงานของตน ใบหน้าคมฉายแววกังวลใจแม้ไม่แสดงออกมาอย่างเห็นได้ชัดก็ตามที
"คุณหนูฮวังก่อเรื่องอีกแล้วล่ะสิ ถึงได้หน้ามุ่ยแบบนี้"
เจ้าของใบหน้าเรียวสวยอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามตรงๆ สีหน้าเรียบเฉยหากแววตาอ่อนโยนยิ่งเมื่อสบตาคมเข้มตรงหน้า
"ก็เหมือนเดิม ดื้อ เอาแต่ใจไม่มีใครเกิน" ร่างสูงถอนหายใจออกมาหนักๆ ก่อนพูดต่อ
"ถ้าคนที่มาใหม่ครั้งนี้อยู่ไม่ถึงเดือนอีก ได้เดือดร้อนกันไปหมดแน่ ฉันไม่รู้จะแก้ตัวกับท่านประธานว่ายังไง"
"ก็ปล่อยให้เจ้าตัวจัดการเองบ้างสิ ซูยองไม่ได้เป็นคนสร้างปัญหา
ทำไมต้องคอยตามแก้ให้ฟานี่อยู่เรื่อย เพราะแบบนี้ไงคุณหนูฮวังถึงได้เคยตัว"
ดวงตาคู่งามตวัดมองหน้าคมกึ่งตัดพ้อแกมประชดประชัน
"เธอก็รู้จักนิสัยทิฟฟานี่ดียิ่งกว่าใครไม่ใช่หรือไง? เจสสิก้า" ซูยองยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย
ทิฟฟานี่ก็เป็นทิฟฟานี่ เปิดเผยแต่ดื้อรั้น เช่นเดียวกัน...
เจสสิก้าก็เป็นเจสสิก้า เงียบขรึมแต่อ่อนไหว
แม้ว่าบุคลิกภายนอกและนิสัยจะแตกต่างกันสุดขั้ว แต่ไม่มีอะไรจะทำให้ความสนิทสนมผูกพัน
ระหว่างคุณหนูฮวังและคุณหนูจองแยกห่างออกจากกันได้
ซูยองอยู่ในฐานะคนกลางที่คอยดูแลคุณหนูทั้งสองตามที่ครอบครัวของเขาได้ปลูกฝัง
มาตั้งแต่ก้าวแรกที่ได้รับการอุปถัมภ์จากตระกูลนักธุรกิจใหญ่
เรียกได้ว่าหญิงสาวทั้งสาม เป็นทั้งเพื่อน ทั้งพี่น้อง และเป็นมากกว่านั้น
ในมุมหนึ่งของคนที่เก็บความรู้สึกเก่งกว่าใคร
ภาพใบหน้าหวานใสขัดกับบุคลิกเย่อหยิ่งของเจ้าตัวอย่างเห็นได้ชัด
หญิงสาวผมยาวดัดปลายเป็นลอนสวยนั่งพิงพนักเก้าอี้นวมด้วยท่าทางสบายเกินจำเป็น
ผิดกับผู้เข้ารับการสัมภาษณ์ลิบลับ
...คนแล้วคนเล่าก็ไม่เข้าตาไม่ถูกใจหญิงสาวเลยสักราย
"น่าเบื่อ" เสียงบ่นอุบอิบ ทำให้ร่างสูงลอบถอนหายใจพลางหยิบใบสมัครขึ้นมาอ่านดูอีกรอบ
ถึงแม้ว่าจะดูไปหลายรอบแล้วก่อนหน้านี้
"เหลืออีกแค่สองคนเองนะ" ซูยองบอกเบาๆ ทิฟฟานี่ชำเลืองมองใบสมัครที่วางตรงหน้า
"ซูยองสัมภาษณ์เองแล้วกัน ฉันขอตัวก่อนดีกว่า"
"ไม่ได้" ร่างสูงจับข้อมือบางรั้งให้นั่งลง
ส่วนคนตาหวานทำหน้ามุ่ยอย่างไม่ต้องเดาอารมณ์ เพราะแสดงออกมาจนอ่านออกหมดแล้ว
นิ้วเรียวยาวแตะปุ่มต่อสายภายในบอกเลขาหน้าห้องให้เชิญคนต่อไปเข้ามา
ได้เสียงตอบกลับมาว่าเหลือผู้สมัครอีกเพียงคนเดียวเนื่องจากอีกคนไม่ได้มา
ซูยองได้แต่ส่ายหน้าเมื่อคนข้างๆ เคาะปากกาบนโต๊ะเป็นจังหวะอย่างไม่คิดจะใส่ใจอะไรเลย
"สวัสดีค่ะ" เสียงกล่าวทักทายเป็นของหญิงสาวร่างเล็ก ผิวขาวใส หน้าตาอ่อนวัย
ผมสีน้ำตาลยาวประบ่าสะบัดพลิ้วขณะเจ้าตัวค้อมศีรษะ
"เชิญนั่งค่ะ" ซูยองพยักหน้าพลางสะกิดคนข้างๆ ให้รู้ตัว
แต่ทิฟฟานี่ไม่ทันได้สนใจคนที่มาใหม่ เธอกำลังอ่านใบสมัครฆ่าเวลาไปอย่างนั้น
"ขับรถเป็นไหม?" ทิฟฟานี่ถามแทรกขณะซูยองกำลังสัมภาษณ์
"เป็นค่ะ"
"ความถนัดหรือความสนใจด้านอื่นๆ?" ผู้สมัครหน้าใสเงียบไปชั่วครู่
เป็นจังหวะที่ทิฟฟานี่เงยหน้ามองเขา
"เกี่ยวกับงานออกแบบก็ทำได้ดีค่ะ"
นัยน์ตาเรียวสวยเป็นประกายประสานเข้ากับตาหวาน พร้อมผลิยิ้มเล็กๆ ดูใสซื่อและเป็นมิตร
"หนึ่งเดือน คุณคิดว่าทำงานหนักได้ครบระยะเวลาหนึ่งเดือนไหม?"
ทิฟฟานี่ปรับสีหน้าและแววตาเพื่อสังเกตกิริยาคนตรงหน้า
"ฉันคิดว่าจะพยายามทำให้เต็มที่ค่ะ"
"ก็เห็นพูดแบบนี้ทุกคน" ทิฟฟานี่ตัดบทดื้อๆ ทำเอาคนตัวเล็กชะงัก
ซูยองส่งสายตาดุๆ ปรามทิฟฟานี่
"ที่จริงบริษัทของเราไม่มีปัญหากับระบบการทำงานหรอกค่ะ แต่ที่มีก็เห็นจะเป็นปัญหาส่วนบุคคลล้วนๆ
ทำให้พนักงานที่รับเข้ามาใหม่โดยเฉพาะส่วนของตำแหน่งงานนี้อยู่ไม่ค่อยทนน่ะค่ะ ไม่แน่ว่าคุณเองก็อาจจะได้ยินมาบ้าง"
ซูยองจงใจเหน็บแนมคุณหนูฮวังอย่างเต็มปากเต็มคำ ดวงตาหวานตวัดกลับมามองหน้าคมเข้มทันที
"ถ้าพูดตรงๆ การทำงานทุกอย่างย่อมมีปัญหาเกิดขึ้น
ฉันคิดว่าปัญหาเป็นสิ่งที่ไม่มีใครในโลกใบนี้จะหลีกเลี่ยงได้อยู่แล้วค่ะ" ร่างเล็กพูดตอบฉะฉาน
ไม่แสดงอาการประหม่าเกินไปและคุมสถานการณ์ได้ดีกว่าที่คิด
ซูยองอมยิ้มมุมปาก เหลือบมองทิฟฟานี่แวบหนึ่ง พยักหน้าเล็กน้อยและถามต่อ
"คุณคิมแทยอนคิดว่าสามารถเปิดใจยอมรับการทำงานร่วมกับคนอื่นได้มากน้อยแค่ไหนคะ?
อย่างเช่นกับคนที่คุณไม่ชอบจะมีวิธีทำงานร่วมกันอย่างไร?"
"สำหรับฉันเป็นเรื่องจำเป็นที่ต้องปรับตัวอยู่ในสภาพแวดล้อมใหม่ๆ ผู้คนใหม่ๆ
ที่แตกต่างกันให้ได้ค่ะ เป็นสิ่งสมควรและสำคัญที่ต้องทำค่ะ"
คำตอบของเขาทำให้ซูยองพึงพอใจมาก ส่วนทิฟฟานี่ค่อนไปทางรู้สึกท้าทายเสียมากกว่า
และที่กวนใจเธอนอกเหนือจากบุคลิกเรียบง่ายของคิมแทยอนคือ
แววตาจริงใจใสซื่อเป็นประกายเฉพาะตัวของเขานั่นเอง
ร่างสูงละเลียดชิมรสชาติกาแฟร้อนด้วยสีหน้าสดชื่นอย่างเห็นได้ชัด
"ฉันคิดว่าน่าจะมีลุ้นนะ"
"ทำไมซูยองดูมั่นใจนักล่ะ?" เจสสิก้าถามขณะประคองถ้วยกาแฟหอมกรุ่มด้วยมือเล็กบางทั้งสองข้าง
"อืม เซนส์ของฉันมันบอก แต่ก็ยังวางใจไม่ได้หรอกคงต้องรอดูต่อไป"
"แล้วฟานี่ว่าไงล่ะ?" เจสสิก้าจ้องใบหน้าคมตาปริบๆ จดจ่อรอฟังคำตอบ
"รายนั้นสนใจใครซะที่ไหน ไม่มีเวลาให้เลือกมากนักหรอกยังไงก็ต้องรับไว้สักคน"
"ฉันว่าถ้าคราวนี้ขอลาออกอีกซูยองต้องไปเป็นผู้ช่วยทิฟฟานี่เองแล้วล่ะ" เจสสิก้าพูดแหย่
ซูยองตาโตพลางส่ายหน้าพัลวัน
"ไม่เอาด้วยหรอก แค่นี้ก็ปวดหัวจะแย่ และอีกอย่าง..." เขาเว้นจังหวะนิดหนึ่ง สบตาคู่สวยก่อนจะยกยิ้มมุมปาก
"ฉันไม่คิดว่าเธอจะยกฉันให้ทิฟฟานี่ง่ายๆหรอกนะ"
"ฉันไม่ใช่เจ้าข้าวเจ้าของซูยองสักหน่อย"
ริมฝีปากจิ้มลิ้มเม้มเข้าหากันเล็กน้อย ใบหน้าสวยก้มมองถ้วยกาแฟหลุบตาลงต่ำท่าทางเขินๆ
"สงสัยฉันคงสำคัญตัวผิดไป" นัยน์ตาคมฉายแวววิบวับ จงใจพูดเบาๆ ก่อนยกกาแฟขึ้นจิบต่อ
พลางลอบมองอาการเขินอายของเจสสิก้าอย่างชอบใจไม่น้อย
__________________________________________________________
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น