ก็เพราะว่าเธอคือคนที่ฉันรัก

ข้อมูลเบื้องต้น

มีคนๆนึงแอบมองอีกคนนึงอยู่

เธอไม่รู้ว่าความรู้สึกนั้นมันคืออะไร

ที่ทำให้เธอไม่สามารถละสายตาจากเขาไปได้

ทุกครั้งที่มอง

เนื้อเรื่อง

   ฉัน.......แอบชอบรุ่นพี่คนนึงที่อยู่ม.5เขานิสัยดีมากเลยล่ะ  แต่น่าเสียดายที่ฉันยังไม่รู้ชื่อพี่เขาซักที
ตอนนี้ฉันอยู่ม.2

ฉันแอบชอบพี่เขามาตั้งแต่ม.1แต่ก็ไม่กล้าที่จะบอกว่าชอบ

ฉันบอกเรื่องนี้กับเพื่อนสนิทฟัง
"นี่พวกแกฉันมีอะไรจะบอก"ฉัน

"อะไรเหรอ ฉันก็มีเรื่องที่จะบอกพอดีเลยงั้นแกบอกก่อนเลยละกันนะ"ยัยปอปี้เพื่อนฉันเอง

"คือฉันแอบชอบรุ่นพี่คนนึง"

"จริงเหรอฉันก็แอบชอบรุ่นพี่คนนึงเหมือนกัน"

"แต่ฉันยังไม่รู้ชื่อเลย"โอ้มายฉันกับยัยปอปี้บ่นเป็นเสียงเดียวกันอย่างมิได้นัดหมายเด๊ออ

"เฮ้ย"เอ้าพร้อมกันอีก

"แล้วพี่เขาอยู่ห้องไหนล่ะ"ยัยไม้ตรีเพื่อนตัวน้อยแต่โนตมนมโตตตจ้า

"อืมม..5/2น่ะ"ฉันกับยัยปอปี้พูดพร้อมกันโดยมิได้นัดหมายอีกครั้ง

"หืม.."เหตุที่พูดพร้อมกันทำให้เราต่างก็มองหน้ากัน ว้าวววว

"อืม อ๊ะห้องเดียวกับลูกพี่ลูกน้องฉันเลย"ไม้ตรีฉันเพิ่งรู้ว่าแกมีประโยชน์มากก็ตอนนี้แหละ

"จริงเหรอ*๐*"นี่คือสายตาของยัยปอปี้นะ

"แกช่วยสืบฉันให้หน่อยได้ไหมว่าพี่เขาชื่ออะไร"ไม่ค่อยเลยนะฉันเนี่ย

"เออๆๆ"ยัยไม้ตรีตอบอย่างเซ็งๆ (ไม่น่าเลยฉัน)


*วันต่อมา*

ฉันยังไม่รู้ว่าพี่เขาชื่ออะไร จึงตั้งชื่อสมมติว่า 'พะยูน'

ฉันไปเอาสมุดประวัติศาสตร์กับยัยปอปี้

รู้สึกว่าระหว่างเดิมไปที่ห้องสังคม ฉันรู้สึกแปลกๆบริเวณข้างหลัง

ฉันหันไปดูก็พบว่าพี่พะยูนเดินอยู่ข้างหลัง

ยัยปอปี้เพื่อนที่แสนดีและจอมมือไว

จกโทรศัพท์ฉันไป(ได้ไงง่า)

แถมยังมาบังคับฉันให้พี่เขาหยุดเดิน ก่อนที่ยัยนั่นจะ

แชะ!!

ถ่ายรูปพี่เค้าคร้า ยังไม่พอยังบอกให้พี่พะยูนของฉันเก๊กท่าหล่อๆอีก

ตายๆ

ฉันยืนทื่อตัวสั่นตาค้างนมแฟ่บ เอ้ย! แค่ตัวสั่นก็พอ  หลังจากนั้นพี่พะยูนก็ขอตัวเดินกลับห้อง(กึ่งเดินกึ่งวิ่ง  ท่าทางจะกลัวหนัก)

และโชคชะตาก็เห็นใจฉันT^T(ซาบซึ้ง)  ฉันได้เป็นเพื่อนกับพี่พะยูนในfacebook  เราคุยกันสนุกสนาน
จนในที่สุดก็เราทั้งสองคนต่างก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น   
เจอกันที่โรงเรียนพี่เขาก็ยิ้มให้บ้าง  ทักทายบ้าง 

จนวันหนึ่งฉันก็มารู้ว่าพี่เขามีแฟนแล้ว  อ๊ะ!!!  ลืมบอกไปเลยว่าตอนนี้ฉันรู้แล้วล่ะว่าพี่เขาชื่อ เฟซ(ข้อมูลจากพี่เฟซและยัยไม้ตรี=_=) ฉันเสียใจมากที่รู้ว่าพี่เขามีแฟนแล้ว  
หลังจากที่ฉันรูว่าพี่เขามีแฟน  ฉันก็พยายามตัดใจจากพี่เขามาโดยตลอด ถึงแม้จะยังคุยกับพี่เขาอยู่ 
เวลาผ่านไปจนปิดเทอมใหญ่

ข่าวดีค่ะ ข่าวดี ตอนนี้พี่พะ เอ้ย!  พี่เฟซเลิกกับแฟนมาได้สักพักนึงแล้ว><

ปากว่าจะตัดใจแต่ใจมันสั่งมาว่าอย่าตัด  เฮ้ออออกลุ้ม

ในช่วงปิดเทอใใหญ่ฉันรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี  แล้วบอกพี่เฟซไปว่า ฉันชอบพี่เขามาก ชอบมานานแล้วด้วย

นั่่นจึง  ทำให้พี่เฟซถึงกับตกใจจนเกือบหงายหลัง (เกือบเกิดปฏิกิริยาขวิดตุง) แล้วที่แก้มของพี่เฟซก็เริ่มมีสีชมพูเข้ามาแต่งเติมทีละนิดๆ o///o

และนับแต่นั้นมาความสัมพันธ์ของเราสองคนก็ดีขึ้นเรื่อยๆๆๆแม้ว่าจะต้องผ่านอุปสรรคมากมาย
แต่ไม่ว่ายังไง หัวใจของเราสองคนก็จะไม่มีทางแยกออกจากกันได้......
 

the end