สาวหน้าใสกับนายสุดHot

ข้อมูลเบื้องต้น

             เรื่องนี้เป็นความรักที่ไม่เคยบอกกันมาก่อน แต่เค้าและเธอก็รับรู้ได้ด้วยความรู้สึกของตัวเอง ว่า เราชอบกัน และ เราก็ต้องการที่จะเป็นแฟน คบกันอย่างเปิดเผยเหมือนคนอื่นๆเค้า แต่เราก็ทำได้แค่บอกกันผ่านสายตา....

ปล. เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นนะค่ะ คุณจะเชื่อหรือไม่ ว่ามีความรักแบบนี้อยู่ คุณต้องลองไปอ่านกันดูนะค่ะ...

คห. เรื่องนี้เป็นแค่เรื่องย่อๆ จึงไม่มีชื่อตัวละครและฉากที่ชัดเจน ถ้าชอบและอยากอ่านเรื่องนี้แบบเติมๆก็ต้องติดตามกันต่อไปค่ะ...

เนื้อเรื่อง

เรื่องนี้ เป็นเรื่องที่เราเกริ่นๆมา จึงไม่มีชื่อตัวละคร และไม่มีฉากที่จัดเจน

                  คือว่า มีผู้ชายคนหนึ่งเค้าจ้องมองรุ่นน้องคนหนึ่งแบบสนใจมาก มองแบบแอบชอบเลยแหละ มองมานานมากตั้งแต่เปิดเทอมวันแรกๆจนถึงกลางๆเทอม ผู้ชายคนนั้นพยายามจาเดินชนรุ่นน้องอยู่ตลอดเวลาที่มีโอกาส แต่รุ่นน้องก็พยายามหลีกอยู่ตลอด แต่พอนานเข้ารุ่นน้องก็รู้สึกว่าผู้ชายที่เป็นรุ่นพี่นั้น พยายามเหมือนจาทอดสะพานอะไรบางอย่าง วันหนึ่งรุ่นน้องจึงให้เพื่อนของตนทั้งสองเข้าไปขอเบอร์ผู้ชาย ผู้ชายก็คิดแล้วว่า ต้องเป็นรุ่นน้องคนที่ตัวเองแอบชอบให้มาขอแน่เลย ตนก็รีบให้เบอร์โทรทันที แล้วพอตกเย็นรุ่นน้องก็โทรเข้าไปแล้วถามผู้ชายคนนั้นว่าเป็นใคร แต่ผู้ชายคนนั้นก็โกหกว่าเป็นเพื่อนต่างโรงเรียนกับผู้ชายทั้งๆที่เค้าเป็นคนเดียวกัน แล้วบอกต่อไปว่า ตอนนี้เราสลับเบอร์กันใช่ รุ่นน้องก็เกิดอาการไม่แน่ใจจึงถามว่าแล้วพี่เป็นใครล่ะ เค้าก็ไม่บอก รุ่นน้องก็ถามเรื่อยมาจนรุ่นน้องเบื่อแล้วบอกว่า ขี้เกียจถามแล้วว่าเป็นใคร เอาไว้วันไหนอยากบอกก็ค่อยบอกเองนะ ผู้ชายตอบว่า ไม่มีวันไหนหรอกที่ตนจะอยากบอกว่าเป็นใคร แล้วผู้ชายคนนั้นก็ถามประวัติรุ่นน้องซะละเอียดยิบ แล้วก็ยัดเยียดให้เมลล์ของตน แล้วก็บอกว่าอันนี้เป็นเมลล์ของเพื่อนพี่คนที่รุ่นน้องจาโทรหานั้นแหละ แล้วก็บอกว่า ให้ตอดไป เดี๋ยวพี่เคลียเอง ผู้ชายหวังจาเอาเมลล์ของรุ่นน้อง พร้อมกับบอกว่า เพื่อนพี่คนนี้เค้าดีอย่างงั้นดีอย่างงี้ รุ่นน้องบอกว่าไม่เอาหรอกเมลล์ของคนนั้นน่ะ แต่ผู้ชายก็เผลอลุดปากออกมาบ่อยมากว่าเป็นคนๆเดียวกัน มีอยู่วันหนึ่งรุ่นน้องก็โทรไปหาผู้ชายตามปรกติที่เคยโทรอยู่ทุกวัน แต่ผู้ชายคนนั้นไม่อยู่ เพื่อนของเค้ารับโทรศัพท์ รุ่นน้องถามว่าเจ้าของเครื่องอยู่ไหนค่ะ เพื่อนเค้าก็บอกว่าไอ้... มันไม่อยู่ นั่นคือชื่อที่แท้จริงของผู้ชายคนนั้น ซึ่งเป็นคน คนเดียวกันที่ตนโทรหาแต่แรก รุ่นน้องเริ่มสงสัย วันต่อมาผู้ชายถามว่าเพื่อนพี่บอกว่าไงบ้าง เพราะกลัวความลับจะแตกเพราะตนไม่ได้บอกใครไว้เลย รุ่นน้องบอกว่าเพื่อนพี่เค้าบอกว่าพี่ไม่อยู่ค่ะ ผู้ชายถามต่อว่า แล้วเค้าได้พูดอะไรหรึป่าว หมายถึงชื่อหรืออะไรแบบนี้ รุ่นน้องตอบว่าไม่มีอ่ะค่ะ เพราะหวังว่าจะรอดูไปอีกสักระยะ แต่ผู้ชายคนนี้ไม่เคยคุยโทรศัพท์ผู้หญิงมาก่อน เพื่อนจึงถามเสมอว่าคุยกับใครว่ะ ผู้ชายก็จะตอบว่าแฟนตลอด ตอบให้รุ่นน้องคนนั้นได้ยิน ว่าเราเป็นแฟนกันนะ ต่อมาผู้ชายคนนี้ก็บังคับให้รุ่นน้องไปรายงานตัวกันเพื่อนของตนที่รุ่นน้องรู้จักดี ว่าเออเนี้ยเราคือคนที่โทรหาเพื่อนเธอทุกวันนะ เพราะผู้ชายคนนั้นอยากจะรู้ให้แน่ๆว่า คนที่เราคุยด้วยทุกวันใช่รุ่นน้องที่เราแอบชอบหรึป่าวนะ และแล้วมันก็ใช่จริงๆ ต่อมาผู้ชายก็บอกว่าพี่มีอะไรจะบอก รุ่นน้องตอบว่าอะไรหรอค่ะ ผู้ชายบอกว่าพี่ก็คือคนที่รุ่นน้องโทรหาตั้งแต่แรกนั่นแหละ เมลล์ที่พี่ให้ไปก็ของพี่ แล้วเพื่อนพี่ที่บอกว่าสลับเบอร์กันใช่มันก็ไม่มีตัวตน มันก็คือพี่คนเดียวนี่แหละ รุ่นน้องถามว่าแล้วทำไมต้องโกหก ผู้ชายตอบไปว่า ก็ตอนแรกไม่แน่ใจ แต่ตอนนี้แน่ใจแล้ว เชื่อใจด้วย แล้วผู้ชายก็บอกประวัติของตนซะละเอียดเหมือนกัน ว่าตนเป็นเด็กที่ไหน(ต่างจังหวัด) แล้วมาเรียนที่เพชรกับใคร มาทำไม อยู่หอแถวไหน บอกหมดทุกอย่าง ที่เกี่ยวกับตัวเอง แล้วรุ่นน้องก็คุยกับผู้ชายมาเรื่อยๆ จนถึงประมาณ 3 เดือน โทรศัพท์ของผู้ชายหาย แต่รุ่นน้องก็เฝ้าโทรหาอยู่ตลอดเวลา แม้รู้ว่ามันไม่ติด แต่ตอนที่อยู่ที่โรงเรียน ผู้ชายคนนั้นก็มองรุ่นน้องเหมือนเดิมอยู่ทุกวัน บางทีก็ชอบไปวนเวียนอยู่แถวๆรุ่นน้อง แล้วก็พยายามพูดทุกสิ่งที่เคยบอกกับรุ่นน้องไม่ว่าจาเป็นประวัติ หรืออะไรก็ตาม เพราะต้องการให้รุ่นน้องรู้ว่า นี่แหละคนที่รุ่นน้องคุยด้วยทุกวัน เพราะตอนที่คุยนั้นรุ่นน้องบอกว่าไม่แน่ใจว่าใช่พี่คนที่เค้าคิดหรือป่าว แต่ความจิงรุ่นน้องรู้อยู่แก่ใจว่าใช่ พอถึงกีฬาสีของโรงเรียนผู้ชายคนนั้นลงแข่งปิงปอง ทั้งๆที่ตนเล่นไม่เป็น บังเอิญรุ่นน้องก็ไปนั่งดูเพราะเพื่อนต่างห้องของตนเป็นคนจดคะแนน แล้วพอผู้ชายลงแข่ง ผู้ชายชอบทำลูกตก แล้วชอบเดินมาข้างๆรุ่นน้อง แล้วก็ผ่านไปเก็บลูก ทั้งๆที่ข้างๆรุ่นน้องมีทางเดินแค่นิดเดียว แต่ตรงอื่นออกจะกว้าง ผู้ชายก็ไม่ยอมเดินไป แล้วก็ชอบมาเดินวนเวียนอยู่แถวๆรุ่นน้อง จนเพื่อนของรุ่นน้องแซวว่า ชอบจังเลยนะ เดินตรงนี้อยู่ได้ ทั้งๆ ที่นั่งของผู้ชายคนนั้นอยู่คนละที่กับที่รุ่นน้องนั่งอยู่เลย แล้วผู้ชายก็มองรุ่นน้องเป็นระยะๆ สักพักหนึ่งอยู่ดีๆผู้ชายหรือเพื่อนของผู้ชายก็ไม่รู้ ตีลูกปิงปองมาลงตรงเท้าของรุ่นน้อง รุ่นน้องจึงหยิบขึ้นมา และผู้ชายก็รีบเดินแชงเพื่อนเพื่อจะมาเอาลูกปิงปองที่รุ่นน้องถืออยู่ และผู้ชายก็แอบจับมือรุ่นน้องด้วย... พอรุ่นน้องไปนั่งตามโรงอาหาร บางที่ก็ทำไปนั่งโต๊ะ เดียวกับรุ่นน้อง บางทีก็โต๊ะข้างๆ แต่เค้าและเทอไม่เคยคุยกันที่โรงเรียนเลย ต่อมาผู้ชายก็มองหน้ารุ่นน้องตามปรกติเหมือนทุกวันไป รุ่นน้องก็มองกลับ สายตาที่ทั้งสองมองกัน มันก็บอกให้รู้แล้วว่า ทั้งสองคนนี้ชอบกัน ที่ว่ามองตาก็รู้ถึงหัวใจ ทั้งๆที่สองคนนี้ไม่เคยพูดว่าชอบกันก็ตาม แต่เค้าและเทอก็แสดงอาการหลายๆอย่างทีทำให้รู้ว่าเค้าชอบกัน และเค้าก็ไม่ได้คุยโทรศัพท์กันแล้วด้วยในตอนนั้น แต่ผู้ชายกับรุ่นน้องก็มองกันอย่างนี้เรื่อยมา จนกระทั่งปิดเทอม รุ่นน้องไปที่โรงเรียนเพราะไปรอเพื่อนที่ตนนัดไว้ แต่ความบังเอิญอะไรก็ไม่รุ รุ่นน้องคนนั้นเจอผู้ชาย ทั้งๆที่ตนอยากจะเจอใจจะขาด แต่ไม่ได้เจอมาหลายวันแล้ว และวันก่อนหน้านี้ 2 วัน ก็เป็นวันเกิดของรุ่นน้อง รุ่นน้องคิดว่านี่แหละ คือของขวัญวันเกิดที่มีค่าที่สุด ในปีนี้ คือการได้เจอผู้ชายคนนั้น โดยไม่คาดคิดมาก่อน แล้วตลอดมาที่รุ่นน้องไม่ได้เจอและไม่ได้คุยกับผู้ชาย รุ่นน้องได้แต่คิดว่า ขอเจอหน้าทุกวัน ได้ยินเสียงที่ตนเคยได้ยิน นานๆครั้ง แค่นี้ก็พอใจแล้ว แล้วพอเจอโดยไม่คาดคิดมาก่อน รุ่นน้องตกใจแล้วก็ดีใจมาก ผู้ชายก็เห็นรุ่นน้องโดยบังเอิญเหมือนกัน ผู้ชายอมยิ้มเมื่อเห็นหน้ารุ่นน้องพร้อมกับจ้องมองหน้ารุ่นน้องแบบที่ตนเคยมองอยู่ทุกวัน แล้วผู้ชายก็ซ้อนมอไซค์เพื่อนกลับไปที่หอ รุ่นน้องก็มองจนสุดสายตา หลายวันต่อมารุ่นน้องออนเอ็มไว้ทั้งวัน เพราะหวังว่าสักวันคงจะเจอผู้ชาย และแล้วก็เจอผู้ชายจริงๆ รุ่นน้องถามว่าเปลี่ยนเบอร์ทำไมค่ะ เพราะตอนนั้นยังไม่รู้ว่าผู้ชายโทรศัพท์หาย ก็เพิ่งรู้ตอนที่ผู้ชายตอบกลับมาว่าโทรศัพท์หายนี่แหละ แล้วก็ไม่ได้เปลี่ยนเบอร์ ตามที่เคยสัญญากันไว้ว่าจะไม่เปลี่ยนเบอร์ ถ้าเปลี่ยนก็คือจะบอก แล้วก็คุยกันไปสักพักหนึ่ง ผู้ชายก็ออฟไลน์ไป เพราะผู้ชายกำลังพิมพ์งานให้แม่ของเค้าอยู่ด้วย และผู้ชายคนนี้เป็นคนที่ไม่ค่อยจะว่างมาเล่นเอ็ม นานๆมาครั้ง แต่รุ่นน้องก็ยังเฝ้ารออย่างมีหวังอยู่ทุกวัน จนกระทั่งวันนี้.....

ปล. ผู้ชายชอบเดินอ่อยรุ่นน้อง ทำทุกอย่างให้รุ่นน้องสนใจ และชอบให้เพื่อนแกล้งเรียกรุ่นน้องอยู่ตลอดเวลา....

คห. ผู้ชายเป็นคนหน้าตาดี มีคนชอบเยอะ ผู้หญิงก็เป็นคนหน้าตาดีมีคนชอบเยอะ เช่นกัน.....

ทุกคนค่ะ ถ้าอยากจะอ่านนี้แบบเติมๆ ก็ช่วยบอกด้วยนะค่ะ อันนี้มันเป็นแค่เรื่องสั้น ย่อๆมานะค่ะ ความจริงแล้ว มันเป็นเรื่องยาวค่ะ อันนี้แค่ลองเอามาให้อ่านกัน ถ้าการตอบรับดี รออ่านเรื่องแบบเติมๆกันนะค่ะ...