ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [2MIN] LOVE IS PAIN

    ลำดับตอนที่ #2 : LOVE IS PAIN.. TWO SECTION..

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 216
      2
      30 เม.ย. 56

     

     
     
    LOVE IS PAIN..

    TWO SECTION..


    อ่าว  นี่โทรศัพท์ใคร? แทมินลืมโทรศัพท์ไว้หรอเนี่ย???”

    มินโฮหยิบโทรศัพท์มาดู ภาพหน้าจอเป็นรูปแทมินกับผู้หญิงคนนึง

    เพื่อนล่ะมั้งมินโฮคิด

     

    นี่เป็นครั้งที่2 (เท่าที่ผมจำได้)ที่ผมได้หยิบโทรศัพท์ของแทมิน  ผมเป็นคนที่ไม่ชอบยุ่งยากอะไรกับใครเลยไม่ค่อยสนใจของพวกนี้ซักเท่าไร  ผมคิดว่ามันเป็นของส่วนตัว  คนเราก็ต้องมีขอบเขตกันบ้าง  ถ้าจะให้ตามติดแทมินทุกฝีก้าว ผมกลัวแทมินจะรำคาญผมเสียก่อน

    วางไว้ที่เดิมก่อนล่ะกัน   เดี๋ยวแทมินก็คงกลับมาเอามันไปเอง

    ----ตี๊ด-----

    มีข้อความเข้า? ของใครน่ะ หรือแทมินจะยืมเบอร์เพื่อนส่งมาให้ผมเอาไปคืนให้? เปิดดูหน่อยล่ะกัน..

     

    แทมิน วันนี้เป็นวันครบรอบการเป็นแฟนกัน6เดือนของเราแล้ว  ดีใจที่สุดเลย>< ขอให้เรารักกันอย่างนี้ไปนานๆนะค่ะ

    รักนะ     …นาอึน

     

    ......................นี่มันอะไรกัน   ....  ตลกแล้ว   ผมกำลังฝันไปใช่ไหม  ผมไม่เชื่อหรอก! ผมหยิบโทรศัพท์ของแทมินมาเปิดดูรูป และข้อความทั้งหมด   แล้วก็ได้ตาสว่าง   นี่ผมกลายเป็นไอโง่คนนึงที่โดนแทมินหลอกมา6เดือนแล้วหรอนี่....ทั้งรูป ทั้งข้อความ ล้วนแต่มีของผู้หญิงคนนั้นกับแทมิน  แล้วของผมล่ะ...หึ  แน่นอนว่า ผมไม่ค่อยได้ส่งหาแทมิน  มันก็ผิดที่ผมด้วยล่ะ  ทำไม ถึง เป็นอย่างนี้นะ...

    6เดือนที่แล้ว  แทมินไม่แสดงอาการอะไรให้ผมสังเกตเห็นได้เลย  แม้จะมีอีกคนเข้ามา  แต่แทมินก็แสร้งทำปกติ  ให้ผมตายใจ ..ที่ผ่านมา  มันคืออะไรกัน? นี่เป็นครั้งแรกที่ผมตั้งคำถามแบบนี้  ที่ทำกับผม  แบบนี้  ไม่ได้รักผมหรอ...  ไม่เคยรักผมเลยจริงๆหรอ.....

    แล้วจะมีประโยชน์อะไรที่เราจะอยู่ด้วยกันแบบนี้ต่อไปล่ะ.... 

    ผมคง..ต้องไป  ใช่ไหม......

    ใครจะเข้าใจ  หัวใจที่กำลังปวดร้าวของผม   มันเจ็บปวดเหลือเกิน  เจ็บจนเกินจะรับไหว  ยิ่งแทมินทำแบบนี้ก็ยิ่งเหมือนมีดที่ค่อยๆกรีดลงมาทีละนิด พอสุดท้ายแล้วหัวใจของผมก็แหลกสลายลงไปด้วยน้ำมือของคนที่ผมรักที่สุด

    มันเจ็บปวดเหลือเกิน...

    ผมเก็บข้าวของลงกระเป๋า  ผมจะเป็นคนไปเอง  ผมจะไม่ขวางทางรักของแทมิน ....  ขอให้รักกันไปนานๆนะ.... น้ำตาของผมหยดลง....ขออย่าให้เกิดเรื่องราวแบบนี้กับผมอีกเลย...การโดนคนที่รักหลอกมันเจ็บปวดเหลือเกิน...

    ผมเดินออกมาจากบ้านหลังนี้และไม่หันกลับไปมองอีกเพราะมันจะทำให้ผมเจ็บมากขึ้น  ถ้าผมเลือกแล้วที่จะไป  ผมก็ต้องตัดใจ  อย่ามัวแต่ไปรื้อฟื้นมันอีก...

    ลาก่อนน....จบกันซะที ...หัวใจที่แหลกสลาย............



    to be continued-------------------------------------------------------------------------------

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×