[La Flora]The Dark Pain

บนโลกใบนี้จะมีอีกกี่ครั้งที่ต้องเจ็บกันนะ

นี่...อย่าเมินฉันนักสิ..แล้วก็...

'อย่าออกจากหน้านี้เชียวล่ะ!'

ไม่ต้องสงสัยนะ แม่สาวน้อย/พ่อหนุ่มน้อย..

เพราะเธอโดนดูดเข้ามาในโลกแห่งความมืด..

......................

..........

...

ซะแล้วล่ะ

ทักทาย

Hi สวัสดีค่า นามปากกา มิวาเน่ หรือ วาซาบิ จ้า

ข้างบนคือ Intro นะไม่ต้องกลัว 55+

นิยายเรื่องนี้ออกแนวดาร์กแฟนตาซีจ้า 

แต่ไม่มีใครตายแน่นอน เย้! 

เห็นนิยายจะดาร์กๆนักเขียนเกรียนนะเธอว์ 55+

ก็ยังลา ฟลอร่า เหมือนเดิม เรื่องรักเหมือนเดิม

เพิ่มเติมคือมีดาร์ก *w* (ไรท์รักดาร์กก)

ไม่มีไรมากแค่อยากว่า

ธีมเจ้าเดิมจากคุณนัทจ้ะ ><

                                                       

จะใช้ธีมจาก RaspBerry ตลอดนะคะ

ถ้าจะใช้ของคนอื่นจะบอกทีหลัง

มีนิยายลา ฟลอร่าอันเก่านะคะ 

ไปดูได้เลย มันไม่จบเนื่องจากหัวตันมากกก

เอาล่ะค่ะเพื่อไม่ให้เสียเวลาขอแนะนำตัวละครใหม่ 1 ตัวนะ ^^

ซิลเวีย มาซาโฮริค (ซิลเวีย)

อายุ 15

สูง 159 ซม.

น้ำหนัก 45 กก.

สัญชาติ แคนาดา

คลาสดัตเซต ห้อง A

สาวปริศนาคนหนึ่ง..เท่านั้นน่ะนะ

[Credit:Hitsu]

(ไม่แน่ใจ ผิดขออภัยค่ะ)

บทนำ

              ...สวัสดีนะ..ฉันเอง! ทิวาไงล่ะ! ทิวา พุดพิชญา อายุ 15 ปี อยู่คลาสดัตเซสล่ะ! ฉันได้อยู่ห้อง C ก็ยังดีกว่าตอนอยู่คลาสพริ้นเซสนะ! พอเข้าคลาสเคาท์เทสก็ห้อง D ก็แสดงว่าพออยู่คลาสควีนฉันจะอยู่ ห้อง B งั้นตอนฉันอยู่คลาสเอ็มเพรสก็ห้อง A เอ๋..นอกเรื่องสินะ ขออภัยจ้ะ ฮ่าๆ จะว่าไปก็หิวเนอะ ไปหาอะไรกินที่โรงอาหารดีกว่านี่ก็ 6.15 น. แล้วสิ 

              ระหว่างที่ฉันกำลังเดินอยู่นั้น ฉันไปเจอเจ้านิลอยู่ที่หน้าหอที่ฉันอยู่ล่ะ สงสัยอยู่ในห้องฉันแล้วอึดอัดแน่ๆเลย ดูสิ..ร้อง เมี๊ยวเมี๊ยว ใหญ่เลย ซักพักก็มีคนเดินมาหาฉัน.. ผมยาวสลวยสีดำ ตาแดงทับทิม..ดูน่ารักเชียว.. กำลังเดินมาหาฉันจริงๆด้วย ไม่คุ้นหน้าเลยแฮะ..

    "สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าห้องผู้อำนวยการโรงเรียนนี้อยู่ตรงไหนเหรอคะ" หญิงสาวผมยาวสลวยสีดำพูดถามฉัน..เสียงของเธอฟังดูเย็นชา..ฉันที่ฟังอยู่เลยรีบตอบออกไปอย่างเกรงกลัวเล็กน้อย..

    "เอ่อ..เดี๋ยวฉันพาไปนะ" ฉันพูดออกไป..สงสัยจะเป็นนักเรียนใหม่งั้นสินะ..

    "ขอบใจ.."หญิงสาวผมยาวสลวยสีดำพูด

              ฉันเดินไปที่ห้องผอ.โดยหญิงสาวเดินตามมาข้างหลัง รู้สึกเสียวสันหลังจริงๆเลย.. อะไรกัน..เธอเป็นคนนะ ไม่ใช่ผี นี้ฉันคิดบ้าอะไรเนี่ย! บ้าชะมัด ถ้าฉันพูดไปว่า เธอเป็นมนุษย์ใช่หรือไม่ คงโดนตบ โอ๊ย! พอเถอะ ฉันเริ่มออกทะเลอีกแล้วสินะ....ว่าแต่ว่าเพื่อนๆจะรอกันแย่เลย รีบเดินพาไปเร็วๆดีกว่า..

    "จะว่าไปเธอชื่ออะไร..มาจากประเทศไหนกันเหรอ" ฉันพูดถามนักเรียนใหม่ที่เดินตามข้างหลังฉันอยู่

    "ซิลเวีย มาซาโฮริค จากประเทศ แคนาดา น่ะ.. เธอล่ะชื่ออะไร สัญชาติอะไร แล้วรู้จักเซน่าหรือเปล่า.." ซิลเวียตอบและถามฉัน เอ๋ มาจากแคนาดา คงเป็นเพื่อนกับเซน่าสินะ ถึงได้ถามเนี่ย..

    "ฉัน ทิวา พุดพิชญา สัญชาติไทย จ้ะ ส่วนนี่แมวของฉัน ฉันเรียกมันว่า เจ้านิลน่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ส่วนเอ่อ.. เซน่า ใช่ฉันรู้จักเธอ เธอเป็นเพื่อนกับเซน่างั้นเหรอ " ฉันยิ้มแหงๆ 

    "ใช่ ฉันเป็นเพื่อนกับเธอ.."ซิลเวียตอบแค่นั้น และก็มาถึงห้อง ผอ. จนได้.. ฉันส่งเธอเข้าไปในห้องและก็รีบวิ่งไปโรงอาหารทันที ไม่งั้นเพื่อนคนเทศนาฉันยาวแน่ๆ

   

 

Rasp berry