ミ V E N U S :: { Exo Snsd }

ตอนที่ 21 : Chapter 21

©
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r

ลู่หานนั่งไขว่ห้างจิบไวน์ในแก้วทรงหรู นิ้วเรียวถูริมฝีปากไปมาช้าๆ เมื่อนั่งดูวิดิโอลับเฉพาะ

ระหว่างเขาและไอดอลนางร้ายดาวรุ่งของวงการบันเทิงเกาหลี
 

เขาหัวเราะในลำคอพร้อมเบนสายตาหนีภาพหน้าจอที่กำลังฉายอยู่นั้น ใบหน้าแดงก่ำอย่าง

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะพิษแอลกอฮอล์ที่ดื่มอยู่หรือภาพเคลื่อนไหวที่กำลังชวนรำลึกความหลังอยู่ตรงหน้ากันแน่ ...

 

เขาเพิ่งจะรู้ว่า ณ ตอนนั้น แม้อยากจะอ่อนโยนกับเธอให้มาก แต่กลับทำได้ยากเหลือเกิน

เพราะเขาต้องการเธอมาก มากเสียจนยั้งอะไรไว้ไม่ไหว .. อารมณ์ที่แสดงออกจึงค่อนข้าง

รุนแรงเมื่อเทียบกับความตั้งใจ ...

 

เด็กสาวเปล่งเสียงเหมือนคนละเมอด้วยความเจ็บปวดไม่หยุดปาก ไม่ว่าเขาจะครอบครอง

หรือจาบจ้วงไปทางไหน เธอก็จะสะดุ้งทุรนทุรายในทุกครั้งไป และมันยิ่งกระตุ้นอารมณ์

ดิบเถื่อนของเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ...
 

ลู่หานหยุดวิดีโอไว้เพียงเท่านั้น เพราะหลังจากนั้นสิ่งที่เขาจดจำได้มีเพียงรอยช้ำเป็นจ้ำๆ

รอบแขนและเนินอกรวมไปถึงรอยแดงบนคอระหงของร่างที่เขาตักตวงจนเต็มที่ .

.. แต่เขาไม่ได้ตั้งใจจะหนักมือกับเธอขนาดนั้นเลย

 

“ ฮัลโหลครับ .... ครับ ผมเดินทางกลับพรุ่งนี้ แน่นอนสิฮะ ยุนอาจะไปพร้อมกับผมด้วย “
 

ลู่หานรายงานตัวกับต้นสังกัดเมื่อเขาจบคิวการถ่ายทำหนังที่เกาหลีและกำลังจะกลับไป

ร่วมงาน มหกรรมหนังเอเซียโดยจะมีอิมยุนอาบินไปร่วมงานในฐานะนักแสดงเกาหลีอีกด้วย

 

เขาวางสายและคิดไปถึงคำพูดโต้เถียงของเขากับซอฮยอนเมื่อก่อนหน้านี้ที่เขาไปร่ำลาเธอถึงบ้าน
 

“ ผมอยากให้แน่ใจ .. ว่าคุณต้องการให้มันเป็นแบบนี้จริงๆ? ผมให้โอกาสหากคุณต้องการการรับผิดชอบของผม “
 

“ ในนี้ไม่มีใครนอกจากเรา .. คุณเลิกเสแสร้งเถอะ “ แววตาของเธอทั้งเย็นชาและแข็งกร้าว

หากแต่ลู่หานกลับผุดรอยยิ้มอย่างขบขัน “ คุณดื้อจริงๆ ... หรือผมควรต้องปรึกษายุนอากันนะ “
 

“ อย่ายุ่งกับอนนี่ “


 

“ ทำไมล่ะ ? คุณอยากเห็นผมรับกรรมไม่ใช่เหรอ? ยุนอารักคุณมาก เธอต้องไม่ปล่อยผมไว้แน่ “
 

ลู่หานทิ้งไพ่รออย่างวัดใจ เขามองเห็นความวูบไหวในแววตาของเธอ ดูเหมือนเธอกำลังชั่งใจ

ระหว่าง คิดจะเปิดโปงคนอย่างเขา แต่ขณะเดียวกันเด็กสาวคงกำลังกลัวว่ายุนอาจะต้อง

โทษตัวเองให้เป็นความผิดติดตัวไปตลอดที่ผลักเขาให้มาย่ำยีน้องสาวที่รักอย่างเธอ ...
 

“ .................... “
 

“ ผมอยากรับผิดชอบอะไรบ้าง “ เขาแสร้งทำหน้าจริงจังและรู้สึกผิด

 

“ ไม่ต้อง !!!! คนเลว ! อย่าให้ยุนอนนี่มารับรู้เรื่องนี้ นี่คือสิ่งที่คนเลวๆอย่างคุณต้องทำ! “

 

“ เพื่อคำขอของคุณ..ได้ .. ผมจะทำตามนั้น เรื่องของเรา.. จะไม่กระทบความสัมพันธ์ในอนาคตของผมและยุนอา “
 

“ !!!! “ เด็กสาวจ้องมองเขาอย่างเหนือความคาดหมาย ลู่หานอมยิ้มเดินก้าวเข้าหาเธอด้วยท่าทีคุกคาม ...

 

“ จริงๆแล้ว ... ผมชอบยุนอา และลึกๆแล้ว ก็ไม่อยากให้เธอรับรู้เรื่องนี้เหมือนกัน "
เขาพูดใส่หน้าเธอย่างเลือดเย็น
 

“ คนเลว ... คุณไม่มีทาง ... “ ซอฮยอนพึมพำออกมาแทบไม่เป็นภาษา .. มองซาตานตรงหน้าด้วยสมองว่างเปล่า
 

“ แต่ถ้าคุณจะทนไม่ไหว แล้วบอกยุนอาไป ผมก็จะไม่โทษอะไรคุณหรอกนะ ซอจูฮยอนชิ ..“
 

“ ...................... “

 

 

 

“ นูน่าจะดื่มอะไรครับ “
 

“ อะไรก็ได้ “
 

“แน่ใจนะ ? คอแข็งหรือเปล่า? “ น้ำเสียงหยอกล้อตามแบบฉบับไม่เปลี่ยนแปลง
 

“ แข็งไม่แข็งไม่รู้... แต่ถ้าคิดจะมอมเหล้าฉัน ก็หยุดคิดได้เลย “ มิยองตอบดักทางเด็กหนุ่มที่หัวเราะอย่างขบขัน
 

“ ลองดูมั้ยฮะ ว่าผมจะมอมเหล้าพี่ได้มั้ย “ มยองซูหยิบแก้วเหล้าที่ผสมเองกับมือส่งให้หญิงสาวพร้อมเสียงท้าทาย

 

“ ..................... “

 

“ กล้วเหรอครับ “
 

“ เรื่องอะไรต้องกลัว “ หญิงสาวฉวยแก้วจากมือเขาเอาไปกระดกดื่ม

 

“ เอ่อ .. คุณทั้งสอง “ เสียงทุ้มๆ ดังขึ้นไม่ไกลกัน “ ขอคุยด้วยคนได้มั้ยมิยอง อย่าทำเหมือน

ฉันกับซูยองไม่มีตัวตนเลยนะ “ ท็อปพูดทะลุกลางปล้องเมื่อเห็นท่าทีสนิทสนมของเพื่อน

สาวและรุ่นน้องหนุ่ม เขาจึงพูดจาขวางๆขึ้นมา

 

แต่เมื่อฮวังมิยองปรายตามามองอย่างไม่ชอบใจ ท็อปจึงยักไหล่ “ แต่ .. ไม่คุยก็ได้ “

และเสไปหยิบแก้วเหล้าขึ้นกระดกดื่มแก้เก้อ ซูยองมองคนนั้นทีคนนี้ทีอย่างจับสังเกตแล้วยิ้มกับตัวเองอย่างพออกพอใจ



 

 

“ ผมชอบนูน่าจริงๆนะ “

 

“ ใคร? “ ซูยองเลิกคิ้วถามรุ่นน้องคนสนิทคิมมยองซูที่อมยิ้มเขินอายอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน “ ยัยมิยองน่ะเหรอ”

 

“ อืม .. มิยองนูน่านั่นล่ะฮะ “

 

“ ไม่เห็นแปลก ปกตินายก็ชอบคนง่ายอยู่แล้ว จะชอบยัยนั่นอีกซักคนก็เป็นเรื่องธรรมดา “
 

“ แต่คราวนี้มันไม่ใช่นี่ครับ .. ผมชอบเขามากกว่าทุกคนที่ผ่านมา จริงๆแล้ว ผมชอบมาแต่แรกเลยต่างหาก “

 

 “ ยิ้มอะไรของแก? “ เสียงฮวังมิยองเรียกสติของซูยองให้กลับมาจากความคิดชั่วครู่
 

“ เปล่า ... อยากยิ้มฉันก็ยิ้ม “ ซูยองตอบและสบตาเพื่อนด้วยแววตากรุ้มกริ่มจนฮวังมิยองเริ่มเอะใจแต่ก็ปล่อยผ่าน

 

ชเวซูยองเหลือบมองเสี้ยวหน้าของเด็กหนุ่มมยองซูที่ลอบมองเพื่อนของเธอพร้อมรอยยิ้มอยู่ตลอดเวลานั้นยิ่งแน่ใจ

 

มิยองอ่า .... แกคงไม่โกรธฉันนะ ถ้างานนี้ฉันจะไฟเขียวเชียร์เจ้ารุ่นน้องคนนี้ให้แกมีคนดีๆเข้ามาดูแลหัวใจเสียที

 

 

ร่างสูงของเซฮุนผุดลุกขึ้นยืนทันทีที่ร่างบางนั้นเดินลงบันไดมายังห้องรับแขกด้านล่าง

สภาพอิดโรยและดวงหน้าซีดขาวตัดกับผมยาวสีดำขลับอย่างเด่นชัด เขาก้าวเท้าเข้าไป

หยุดยืนรอไว้จนเธอเดินลงมาถึงบันไดขั้นสุดท้าย
 

“ เธอเป็นไงบ้าง? ไหนบอกว่าหายดีแล้ว ทำไมถึงยังเป็นแบบนี้ “
 

ทันทีที่เห็นหน้าขาวซีดเซียวนั้นอย่างชัดเจน ความห่วงใยที่สะสมมาระหว่างทางก็ท่วมท้นล้นออกมาอย่างลืมตัว
 

เด็กหนุ่มเข้าประชิดอังมือไปที่หน้าผาก คนป่วยถึงกับผงะและจับมือเขาออก พร้อมขยับออกห่าง “ มาทำไม “

 

“ ก็ ... แวะมาดูว่าเป็นยังไงบ้าง “

 

“ ..................... “

 

“ เธอยังดูไม่หายดีนี่ .. ไปหาหมอให้แน่ใจดีกว่า เดี๋ยวฉันพาไป “ เซฮุนเข้าประคองแต่ซอฮยอนผลักเขาออกห่าง
 

“ อย่ามาบังคับได้มั้ย ! ฉันแค่เป็นไข้ ไม่ได้กำลังจะตายซะหน่อย “


 

เด็กหนุ่มชะงักจ้องหน้าเธอเอาไว้นิ่ง ซอฮยอนขมวดคิ้วและถามเสียงห้วนพร้อมแววตาไม่เป็นมิตร “ มีอะไร “

 

“ แค่กำลังคิดว่าทำไม .. “
 

“ ทำไมอะไร ? “
 

“ ทำไมวันนี้ฉันถึงโดดงานเพื่อมาหาเธอที่นี่ ... ทำไมต้องเป็นห่วงขึ้นมาซะมากมาย “

 

“ นั่นสินะ ... มันน่าแปลกใจจริงๆ“ ซอฮยอนหัวเราะขื่นๆออกมาอย่างประชดประชัน

“ เหมือนกับไม่ใช่นายเลยนะ “

 

“ บางที .. ฉันก็โง่เกินกว่าจะเข้าใจว่าตัวเองเป็นอะไร เธอพอจะรู้คำตอบมันบ้างมั้ย “

 

“ หึหึ .... จะมาถามฉันทำไม ฉันเอง.. ก็สับสนกับคำตอบของนายมาตลอดอยู่แล้ว ไม่น่าถาม “

“ .................. “

 

“นึกว่าฉันไม่รู้หรือไง “ รอยยิ้มเยาะหยันของเธอทำให้เซฮุนขมวดคิ้วมองอย่างใจหายกับความเปลี่ยนแปลงตรงหน้า
 

“ อาการของหายอยากได้คืนของนาย “ เสียงกดต่ำและแววตาวาววับอย่างดูแคลนเขา “ เลิกนิสัยแบบนี้ซะที .. “

 

 

ภาพของนักแสดงหนุ่มสุดฮอต อู๋อี้ฝานและสาวสวยท็อปสตาร์ของจีนอย่างหลิวอี้เฟยที่สวย

ราวกับนางฟ้าเคียงคู่กันไม่ห่างกาย ลู่หานเหลือบมองสาวน้อยยุนอาที่นั่งนิ่งไม่ไหวติงอยู่ข้าง

กาย เขาลอบยิ้มและเอ่ยขึ้นมาลอยๆ
 

“ ไอ้คริสน่ะ ... ดวงนารีอุปถัมถ์นะครับ โชคดี ที่มันมีอี้เฟย ผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบระดับนั้น “
 

“ ......................... “

 

“ อีกไม่นาน ... ผมคิดว่าวงการบ้านเราคงมีข่าวดี “
 

ในขณะที่ยุนอากำลังอึดอัดจนถึงที่สุด ใครบางคนเข้ามากระซิบลู่หานแต่ก็ดังพอให้เธอได้ยิน
 

“ เฮ้ยลู่ เดี๋ยวเลิกงานคืนนี้ไปสังสรรค์กันหน่อยนะ พาคุณยุนอาไปด้วย “

 

ลู่หานเหลือบมองยุนอาเล็กน้อย และถามกลับไป “ ใครไปบ้างครับเฮีย ? ไอ้คริสไปมั้ย? “
 

“ ไปสิ เดี๋ยวลากกันไปหมดเนี่ยแหล่ะ “
 

“ งั้นโอเค ... ด้วยความยินดีเลยครับผม “

 

 

 

เสียงเพลงและบรรยากาศที่คราคร่ำไปด้วยผู้คนในสถานบันเทิงระดับวีไอพี ฟลอร์เต้นรำ

เริ่มมีหนุ่มสาวทะยอยออกไปร่วมสนุกเคล้าเสียงเพลงอย่างรื่นเริง มีเพียงอิมยุนอาที่ใบหน้า

ช่างเศร้าสร้อยตัดกับบรรยากาศรอบตัวอย่างเห็นได้ชัดเจน .... ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น

อย่างไม่ได้เตรียมใจทำให้เธอกำลังร้องไห้อยู่ภายในใจ

 

“ มาทางนี้สิยุน .. “


 

ลู่หานดึงเอวบางของยุนอาเข้าไปใกล้ตัวก่อนจะเริ่มต้นเต้นไปตามจังหวะเพลง .

. เด็กสาวรู้สึกไม่ชินกับบรรยากาศ หนำซ้ำใจยังเต้นแรงด้วยฤทธิ์เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ผสมปนเปกับ

กลิ่นน้ำหอมผู้ชายของชายหนุ่ม ในช่วงจังหวะที่ไม่ทันระวังตัว ลู่หานคว้าแก้วชอตจากบริกร

ที่ถือผ่านแล้วดื่มมันรวดเดียวหมด ก่อนจะก้มลงประกบปากตัวเองเข้ากับริมฝีปากของยุนอา

ทันทีโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว!

 

รสชาดขมฝาดและร้อนจัดส่งผ่านจากริมฝีปากลู่หานมาถึงเธอ และเมื่อตั้งสติได้ยุนอารีบ

ผลักเขาออกและหันมองไปทางด้านหลัง ก็พบดวงตาสีเข้มของคริสที่กำลังจ้องเขม็งอยู่นั้น



 

“ ทำบ้าอะไร ลู่หาน !!! “ เมื่อความอายแล่นขึ้นเป็นริ้ว ยุนอาผละหนีออกมาด้วยใจที่เต้นระรัว หากแต่ลู่หานกลับตามมารั้งเธอเอาไว้

 

“ เชื่อฉันสิยุน ... ฉันกำลังช่วยเธออยู่นะ “
 

“ ว่ายังไงนะ !! นายทำบ้าอย่างนี้ยังมีหน้ามาบอกว่าช่วยฉันงั้นหรือ!? “ สาวน้อยตวาดแหวอย่างโกรธจัด

“ ฉันกำลังทำให้ไอ้คริสมันคลั่งยังไงล่ะ .. เธอไม่อยากเห็นเหรอ “
 

“ เขาจะคลั่งทำไม! ฉันกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน นายอย่ามาสรุปอะไรบ้าๆ “
 

ยุนอาโมโหจนน้ำตาคลอ ไม่รู้ว่าที่กำลังโกรธจนแทบระงับอารมณ์ไว้ไม่ได้ เป็นเพราะการล่วงเกินของลู่หานหรือความเฉยชาของคริสกันแน่ ...

 

“ งั้นดีเลย ... “ ลู่หานชะโงกใบหน้าหล่อเหลาประชิดใบหน้าสวยราวกับตุ๊กตาเคลือบของยุนอานั้นเอาไว้

“ เธอพูดเองนะ ... ว่าเธอกับมัน ไม่ได้เป็นอะไรกัน “

“ ........................ “ เด็กสาวกัดริมฝีปากอย่างเริ่มสับสนและจนมุม

“ งั้นคงถึงเวลาของฉัน อย่างไม่ต้องสงสัยแล้วนะ คุณอิมยุนที่รัก .... “

“ ........................ “