ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 7
W A N T E D
“ หยุะ ใรใ้ให้ร้อ ? “ แม้เสียทุ้ม่ำที่เหมือนสั่อยู่้าๆัว ะทำให้อฮยอนใ แ่เ็สาว็ไม่สามารถะหยุน้ำาัวเอไ้ในทันทีทันใ
“ เธอไม่รู้เหรอ .. มันะทำให้แวมไพร์อย่าเราอายุสั้นลนะ “
อฮยอนลุึ้นนั่ “ นายมาทำไม ใรใ้ให้มา “ น้ำาหยโยัไหลรินอาบแ้มนวล..
านยอลยื่นหน้าเ้าไปใล้ พลาใ้ลิ้นอุ่นๆ ่อยละเลียับน้ำาให้ับเธอ “ อืมม ... น้ำาอนโ่ มันรสาเ็มอย่านี้เอ .. “
อฮยอนออแรผลัานยอลอย่าโมโห และ ใ “ มาไปแล้ว .. ถ้านายะมารบวนันนานี้ เอาพลันายืนไปเถอะ “
เธอยืัวร เยหน้าเรียมรอรับ มเี้ยวอเ็หนุ่มอย่าเ็มที่ านยอลหรี่ามออย่าใ้วามิพลา่อยๆ ้าวเ้าหาเธอ
เ็สาวหลับาแน่น เมื่อเาับไหล่ทั้สอ้าเธอเอาไว้ “ เอาอย่านั้นเหรอ .. “
านยอล่อยๆ เ้าใล้้นออเ็สาว แล้วอ้าปาัมเ้าที่พวแ้มแน่นอเ็สาว อฮยอนเบิาโพลแล้วร้ออย่าเ็บปวเมื่อเาออแรัอย่าหมั่นเี้ยว
“ โอ้ยย ไอ้บ้า ! “
อฮยอนทุบร่าสูถึ่ๆ นหลุมาามเี้ยวอานยอล .. เ็หนุ่มยืนหัวเราะอย่าอบใ ในะที่อฮยอนุมแ้มัวเออย่าเ็บปว
“ อูอ่า ! “
เสียะโนเรียอยูริ ทำให้ทัู้่ะัไป ่อนที่านยอละว้าแนอฮยอนระโลาหลัาแล้วระโ้ามำแพสูอีั้นออไปยั้านนอ
“ รี๊ “
ยูริวิ่ออมานอัวบ้าน สำรวไปทั่ว แ่็ไม่พบเห็นอฮยอนและสิ่ผิปิ แ่ะที่เธอำลัะหมุนัวลับเ้าบ้าน เธอมั่นใว่ามีวาสีเินำลัแอบมอมาาถนนฟาร้าม้านนอบ้านอเธอ
แ่เมื่อเธอะ้าวลับไปูให้แน่ั ร่านั้นลับหายไปอย่ารวเร็ว
“ ใร .. มาทำอะไร .. “
เสียมือถือัึ้น ยูริมอหน้าออย่าอ่อนใ ่อนะรับสาย .. “ มีอะไร เฮุน “
“ ื่มสิ “ านยอละยั้นะยอเลือในแ้วไวน์อเาให้ับเ็สาวที่นั่หน้า้ำหน้าอุมแ้มัวเออยู่นั้น
“ สะอา ไม่อันราย .. อร่อย “ เาโษาอย่าภาภูมิใ
อฮยอนปล่อยมือออาแ้มแล้วยื่นมารับไปื่มอย่าั่ใ านยอลลอบยิ้มเมื่อเห็นแ้มที่บวมเป่พร้อมรอยฟันอเาที่ปราอยู่ัเน “ อร่อยมั้ย ? “
เ็สาวพยัหน้า าที่ิบเบาๆ ็ระพรวเียวหมแ้ว
“ อฮยอน .. มาอยู่ับันไหม .. “ เ็หนุ่มถาม้วยน้ำเสียอ่อนโยน
“ เหอะ .. บ้าไปแล้ว “
“ ทำไม “ เามวิ้วับน้ำเสียไม่แยแสอเธอ
“ เรื่ออะไรัน้อมาอยู่ับนาย บ้านัน็มี แถมนาย็นิสัยไม่่อยี “
านยอลหรี่ามออย่าเอาเรื่อ ่อนะแ่นยิ้มเยาะออมานิๆ “ เอาอะไรมาวั ว่าันนิสัยไม่ี “
“ นายอบรัแนอื่น “ เธอึ้หน้าเา แล้ววันิ้วลับมาี้ัวเอ “ เ่นัน “
“ ันไปรัแเมื่อไหร่ .. “ เาว้า้อมือเธอแล้วลามานั่ใล้ๆ ัน “ รัแรไหน ? “ หาแ่มอเห็นรอยฟันอัวเอใล้ๆ ัๆ อยู่บนแ้มเธอ เา็หัวเราะออมา ่อนะ่อยๆ วามือับลไปเบาๆ “ เ็บมั้ย “
“ นายิว่าัยล่ะ “ อฮยอนยับแยเี้ยวัเ้าที่้นแนอเาทันที
“ โอ๊ยยย “ เาาโมอเธออย่าไม่าิ พยายามันหน้าผาเธอออไป แ่เ็สาว็ัไม่ปล่อย
“ ปล่อยนะ ยัยบ้า ันเ็บ !! “ เาออแรผลัเธอออนเ็สาวหายหล่นลไปับพื้น แ่เธอยัหัวเราะอบใที่เอาืนเาไ้
ะที่ำลัหัวเราะำอยู่นั้น ภาพที่วิ่เ้ามาในสมอวูบหนึ่ทำให้เธอะัไป
.. เฮุน ... ยูริ .... ??
านยอลเห็นอฮยอน นิ่ไป เา็แปลใ เินไปุเธอลุึ้นมา “ เฮ้ เป็นอะไร เ็บเหรอ .. ัน็เ็บนะ ... แ่ันไม่โรธเธอ็ไ้ “
“ นาย .. ันอยาลับบ้าน “
“ ไม่เอา อยู่่อน “
“ ไม่ ันะลับบ้าน “
านยอลนิ่ใ้วามิ ่อนะฝืนัวเธอให้หันสบาับเา ... วาเาเปลี่ยนเป็นสีน้ำเินเ้มึ้นถึีสุ
“ อยู่ับัน .. อฮยอน ... อยู่ับัน .. “ เาพู้ำๆ สะเธอไว้ วาเ็สาวเริ่มเลื่อนลอย
“ อยู่ับานยอล ... “ เธอทวนำสั่เา้าๆ
“ เป็นอัน .. อฮยอน “
“ ันเป็นอานยอล .. “
เมื่อพิสูน์ว่าวบุมเ็สาวไ้แล้ว านยอลอุ้มอฮยอนึ้นวาไว้บนเียนอนอเา เธอที่มอาเาไว้ไม่ระพริบ แ่ไม่อบโ้ใๆ
เ็หนุ่มเอื้อมมือปลระุมเม็แรอเธอออ เผยให้เห็นเนินอาวอิ่มที่่อนัวอยู่ในนั้น เาไม่รีรอที่ะปลระุมเม็่อไป
เลือในายร้อนพลุ่พล่าน .. และเมื่อระุมเม็สุท้ายถูปลออ านยอลแทบะระโนเ้าหาเรือนร่าที่เาปรารถนาอย่ารุนแร
“ หลับาสิ “ เาสั่เธอ เมื่อเห็นอฮยอนยัมอ้ามายัเาไว้อยู่อย่านั้น
เมื่อเ็สาวหลับาล เา็ืบลานเ้าหาเธอพร้อมใที่เ้นโรมรามอย่าบ้าลั่ผิับนิสัยแวมไพร์ที่วระเป็น
.... รสาอเธอ ... หอม ... และ หวานเหลือเิน ... มันเรียร้อให้เาล่วล้ำ ...
เสียระพรวนัเ้ามา ่อนที่ร่าอแมวำัวปัหาะระโนึ้นมาวาบนเียนอนอเา านยอลหันวับอย่าโรธเรี้ยว
“ ออไป ! “
“ อย่าทำนะานยอล .. เมื่อมน์ลาย เธอะเลียนาย “
“ ันไม่สน “
“ นายสน ! นายะเสียใ านยอล อย่าทำ ! “
เ็หนุ่มะัพร้อมับแววาที่เปลี่ยนเป็นสีอ่อนล แววาระหายนั้น ่อยลายเป็นปิ ร่าายที่ร้อนรุ่มเริ่มลับสู่อุหภูมิที่วบุมไ้
อฮยอนที่นอนร่าเปลือยเปล่าลืมาึ้นมอานยอลอีรั้ เา้มลูบเธออย่าแสนเสียาย ่อนะ่อยบรรใส่เสื้อผ้าลับให้เธออย่าอาวร์ในเรือนร่านั้น ..
ในเมื่อันอยารอบรอเธอนานี้ ..เห็นที เธอ ้อเป็นอันนเียวแล้วล่ะ อฮยอน ...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น