คู่ผัวตัวเมียวัยมัธยม รักนี้ไม่มีรอ

เนื้อเรื่อง

ในวันวาน เวลา ราวเจ็ดโมงเศษ..

      โรงเรียนมัธยมสหศึกษาของรัฐแห่งหนึ่งนั้นมีนักเรียนทยอยกันเดินเข้าประตูโรงเรียนมาเป็นกลุ่มๆ นักเรียนส่วนใหญ่มาจากชุมชนแออัดละแวกใกล้โรงเรียน เด็กหญิงคนหนึ่งน่าตาน่ารักไม่เดียงสาเดินเข้าสู่ประตู้โรงเรียนมาพร้อมกับชายผิวขาว หน้าตาบอกลักษณะว่าเป็นลูกคนจีน ฝ่ายหญิงเป็นนักเรียนชั้นม.3 และฝ่ายชายนักเรียนชั้นม.5ของโรงเรียนแห่งหนึ่ง

   เครื่องแบบนักเรียนมัธยมต้น เสื้อสีขาว ผูกคอซอง กระโปรงสีน้ำสดใส กับดวงหน้าอ่อนเยาว์ กิริยาท่าทางห่างไกลจากความมีจริตจะก้าน หากมองภายนอก ใครกันสักกี่คนที่จะรู้ว่สาวน้อยวัยดอกไม้แรกผลิผู้นี้ เพิ่งผ่านการกำจัดชีวิตน้อยๆ สายเลือดระหว่างเธอกับเขามาไม่นานทุกวันนี้เขาและเธอใช้ชีวิตคู่รักนักเรียนอยู่ร่วมกันภายในบ้านของฝ่ายชาย มาเรียนหนังสือในยามเช้าและหลังเลิกเรียนก็พากันกลับบ้านพร้อมกันพอกลับถึงบ้านเขาและเธอก็พากันทำการบ้าน เล่นกันบ้าง ทะเลาะกันบ้างตามประสาคู่รักวัยมัธยม

    ฟ้าเป็นนามของเธอ  ชื่อพลอยที่ทำให้คิดถึงนกน้อยที่ว่ายเวิ้งฟ้า หากเธอเป็นนก นกตัวเล็กๆนี้ก็ยังปีกอ่อนด้วยเพิ่งจะสอนบิน เมื่อถามว่าหากเป็นนก จะเลืกเป็นนกอะไร

 “เป็นนกนางนวลค่ะ  หนูว่ามันสวยดี ขาวด้วย” เธอตอบด้วยรอยยิ้ม

เส้นทางชีวิตไม่ได้โรยด้วยกลับดอกไม้ต่างๆ พูดถึงครอบครัวเธอเมื่อ4-5ปีก่อนครอบครัวของฟ้าก็แยกทางกันเอเป็นฝ่ายเลือกที่จะอยู่กับแม่ของเธฮเพราะแม่ของเธอเป็น คนใจเย็น แล้วใจดีด้วย แล้วถ้าอยู่กับแม่ก็ทำให้เธอสบายใจด้วย

ฟ้าบอกว่าบ้านที่เธออาศัยอยู่เป็นบ้านของแม่บุญธรรมของเธอแล้วแม่ของเธอก็ทางานเป็นแม่ครัวที่ร้านอาหารของแม่บุญธรรมของเธอ”แฟนของฟ้าพาฟ้าไปหาพ่อกับแม่ของเธอจนเวลาเกือบปีท่านทั้งสองขอให้ฟ้าเป็นลูกของท่าน ครอบครัวของแฟนของฟ้ามีพ่อแม่ที่รักกันดี พ่อลูกเล่นกันเหมือนเพื่อน ไม่เหมือนบ้านฟ้า”ฟ้าบอกด้วยเสียงเศร้า

ฟ้าคบหากับแฟนของเธอเมื่อสองปีก่อนที่ผ่านมา ในเมื่อเป็นความรักของเด็กๆก็ต้องเริ่มต้นอย่างเด็กๆ เธอกับเขานั้งโต๊ะใกล้กัน เพื่อนเห็นว่าฝ่ายชายมีท่าทีสนใจเธอ จึงยุแหย่ แซวให้จีบ”เขาบอกว่าเขาชอบหนู เลยเข้ามาจีบหนู เพื่อนแหย่ด้วย ทีแรกเห็นเขาตี๋ๆขี้อาย แต่ตอนหลังชักพูดเก่งแล้ว บางทีหนูก็พูดไม่ทัน

ความใกล้ชิดของเด็กวัยรุ่นหนุ่มสาว หลังจากคบหากันระยะหนึ่งฝ่ายชายก็ชักชวนสาวน้อยเที่ยวบ้าน แล้ววันหนึ่งที่เกือบปลอดคน ทุกคนไปเฝ้าร้านกันหมด เหลือแต่พี่สาวที่เข้านอนแล้ว   และเวลานั้นเป็นตอนกลางคืนด้วย

“ครั้งแรกเขาบอกหนูว่าขอได้ไหม แต่หนูไม่ให้ เขาก็ใช้กำลัง”

แล้วหนูรักเขาไหม?

รัก..ก็รักค่ะ สาวน้อยบอกด้วยความเขินอาย

วันหนึ่งฟ้าในวัย 15 ปีเศษก็ตั้งท้อง.....

เพราะตอนมีอะไรกันไม่ด้คุมเลย หนูไม่รู้เรื่อง มีอะไรกันมาสี่เดือนถึงท้อง มันไม่มีอาการเลย หน้าท้องก็ไม่ออก ไม่ได้อ้วนขึ้นด้วย กินอะไรก็กินได้ แต่เวลากินแล้วจะอาเจียน หนูไม่รู้ว่าท้อง เพราะเมนส์มาไม่ปกติอยู่แล้วแล้วหนูไปหาหมอหมอก็บอกว่าหนูเป็นโรคกระเพาะหนูสงสัยเลยคุยกับแฟนเขาก็บอกว่าให้ไปซื้อยามากินซื้อมาแล้วแต่หนูก็ไม่กล้ากิน หนูกลัวว่าแม่จะรู้มีเพื่อนหนูคนเดียวเท่านั้นที่รู้และต่อมาอาจารย์ประจำชั้นรู้จึงเรียกเธอข้ามาสอบถามแล้วโทรหาผู้ปกครองแล้วจากนั้นไม่นานผู้ปกครองก็มาก็คือแม่ของเธอและน้าของเธอแล้วอาจารย์ก็เล่าเรื่องให้ฟังจากนั้นแม่ของฟ้าก็พาไปตรวจแล้วจากนั้นก็พาฟ้าไมปหาอาม้าแม่บุญธรรมของเธอและป๊าพ่อบุญธรรรมของเธอเพราะวง่าทั้งสองเป็นพ่อและแม่ของแฟนฟ้า**จากนั้นอาม้าก็บอกว่าให้เอาเด็กออกเพราะว่าหนูยังเรียนอยู่ ถ้าไม่เรียนเขาบอกว่าจะให้เอาไว้ ถ้าเอาไว้อาม้ากับป๊าก็บอกว่าไม่เป็นไร เหมือนเขารู้มั่ง เพราะเราอยู่กันมานอนมานานแล้ว**

ในเมื่อว่าฟ้าไม่อาจริมรสความเป็นแม่วัยเพียง 15 ได้ ด้วยเป็นภาระอันน้อยนิดของเธอจะแบกรับแล้วก็ตัดสินใจให้หมอเอาออกแล้วฟ้าท้องได้สองเดือนเขาเลยเอาเงิน สองหมื่อนบาท**หมอให้ยาเร่งปากมดลูก โดยฉีดเข้าไปทางสายน้ำเกลือ มันปวดท้องเจ็บไปหมด หนูคลอดเด็กออกมาตอนประมาณเที่ยงคืน รุ้สึกตัวตลอด รุ้ว่ามันเป็นก้อนเลือด แต่หนูไม่เห็นเพราะเขาไม่ให้ดูตอนทำนี้หนูกลัวมากเขาบอกทำใจดีๆไว้ ทำใจให้สบายๆ

  ฟ้าเข้าโรงพยาบาลตอนบ่ายสองแล้วออกเที่ยงของอีกวันหนึ่งแล้วจากนั้นหนูก็ด่าให้แฟนหนูเขาถามว่าเจ็บมากไหม หหนูตอบเขาว่าก็เจ็บสิถามได้ **จากนั้นหลังจากออกโรงพยาบาลหนูก็ไม่กล้ายุ่งกับเขาอีกเลยเพราะหนูกลัวหนูจะท้องอีกและหนูก็ได้นอนกับพี่สาวของแฟนหนู พ่อกับแม่ของแฟนหนูก็นอนอีกห้องหนึ่งส่วนแฟนหนูก็นอนห้องของเขาเช่น เดิม **

  ฟ้าจบการสนทนาเพียงเท่านี้เมื่อโรงเรียนใกล้เลิก เย็นนี้คู่รักคู่นี้ก็ยังกลับบ้านพร้อมกันตามปกติเหมือนทุกวัน หนทางข้างหน้ายังมีอีกยาวไกลเราอาจพอล่วงรุ้ว่าเส้นทางรักของเธอเริ่มต้นอย่างไร แต่ไม่สามารถรับรู้ได้ว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นเช่นไรอีก           

                                            จบแล้วนะค่ะแพรขอฝากเพื่อนๆทุกคนด้วยนะค่ะ