คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
ตุ้บ...อ๊ะ O.o วัตถุลักษณะเป็นลูกกลมๆคล้ายลูกตาคนอาบไปด้วยเลือด กำลังกลิ้งหลุนๆมาหาฉัน ฮ่าๆ อย่าไปนึกว่านี่เป็นนิยายสยองขวัญอะไรนะ นี่มันกลายเป็นเรื่องปกติสำหรับฉันไปแล้วล่ะ ก็เมื่อก่อนฉันเป็นคนขี้กลัวมากกลัวเกือบทุกอย่าง เพื่อนๆเลยพากันแกล้งตั้งแต่เริ่มสัปดาห์ที่สองของการเรียน ม.1 ยกตัวอย่างสถานการณ์นะ
กุ๊กไก่: นี่ถ้วยฟูเธอกลัวผีมั้ย(ถ้วยฟูคือชื่อของฉันเองน่ารักมั้ยล่ะ คริคริ :P)
ฉัน : กะ...กลัวสิ
กุ๊กไก่: แบร่... :p
ฉัน : กรี๊ดดดดดดดดดดดด
กุ๊กไก่: เฮ่ย! O_O นี่ฉันน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอวะ U.U อ้าวถึงกะสลบเลยหรอเนี่ย ยัยถ้วยแฟบตื่นๆ โอ๊ยใครก็ได้พายัยนี่ไปจากฉันที
แค่สถานการณ์นี้ก็จะทำให้พอรู้ว่าฉันไม่ค่อยเป็นคนขี้กลัว(น้อย)สักเท่าไหร่ อิอิ .*.
ตุ้บ... >กรี๊ด< หัวคนนนนนนนนน
เน : ยัยถ้วยฟูบ้า ลืมตาดูมั่งสินี่มันลูกบาสเองนะ
ฉัน: แหะๆ
เน : เมื่อไหร่เธอจะหายบ้าสักทีเนี่ย ~จึก~
ฉัน: <ไอ้บ้า แล้วแกมาจิ้มหน้าผากฉันทำไมยะ> <<พูดแค่ในใจนะ T^T
เน : นี่เธอกำลังด่าฉันทางสายตานะ VOV
ฉัน: ….
และจากสถานการณ์นี้ทำให้ฉันรู้ว่าฉันไม่ได้เป็นคนขี้หวาดระแวง(น้อย) แหะๆ......
กลับมาสู่สถานการณ์ปัจจุบันดีกว่า ตอนนี้ฉันอยู่ ม.5 แล้ว ตอนนี้ฉันกลายเป็นคนตายด้านไปแล้วล่ะ ก็แหงล่ะโดนแกล้งมาเกือบตลอดนี่นา
“ไอ้กุ๊กไก่ เมื่อไหร่จะเลิกเล่นอะไรบ้าๆสักทีวะ - -”
“แหม ก็เทสต์ๆหน่อยไง เผื่อแกยังไม่หายดี ^----^”
“โอ้ O.o ไอ้บ้าเอ๊ย”
ตอนนี้กุ๊กไก่กลายเป็นเพื่อนสนิทฉันไปแล้วล่ะ ดูจากสถานการณ์แล้วเหมือนไม่น่าจะมาสนิทกันได้เลยแฮะ อย่างที่ว่าอะนะ ว่าอะไรก็เกิดขึ้นได้ - -
ว้าว O_O นั่นพี่นนท์นี่นา
หมับ~ “ยืนหลับหรือไงยัยถ้วยแฟบ”
“อะไรของกะ...แกวะ -/////- แล้วจะเอาหน้ามาใกล้ทำไมเหม็นปากมากอะ”
“ปากฉันไม่เหม็นสักหน่อย ไม่เชื่อลองมาดมใกล้ๆสิ ฮ่า~~”
~ปั้ก~ ฉันเตะขานายนั่นเต็มๆเลย ฮ่าๆๆ สะใจ ^[+++]^
“ไอ้ปัญญาอ่อนเอ๊ย~~”
“โอ๊ย! เธอเตะขาฉันทำไม เจ็บนะ”
“สมน้ำหน้า ;p”
“กุ๊กไก่....พะ...พี่นนท์” O/////O
“สวัสดีครับ^____^”
“ค่ะ....ค่ะ” >//////<
“ร้อนหรอหน้าแดงหมดเลย ^O^”
“ค่ะ ระ....ร้อนมากเลยค่ะ”ฉันพูดพร้อมแอคติ้งเอามือพัดหน้าทำทีว่าร้อนจริงๆ เดี๋ยวพี่นนท์รู้ว่าฉันเขินก็แย่น่ะสิ Y////Y
“ปะ...ไปก่อนนะคะ” ~ปั้ก~ “โอ๊ย..” สงสัยฉันคนประหม่ามากไป เดินชนโต๊ะโคตรเจ็บเลยอะ “แหะๆ” ปรู๊ดดดดด~ … ฉันหันไปยิ้มแห้งๆให้พี่นนท์แล้วก็รีบวิ่งออกมาเลย ฉันอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนแล้ว -)O(-
“เหอะ บ๊องจนเจ็บตัวเลยยัยถ้วยแฟบ” นั่นมันนายเนนี่นา แล้วนายนั่นมาทำอะไรที่นี่เนี่ย
“ฉันไม่ได้บ๊องสักหน่อย -*-”
“ไม่ได้บ๊องน้อยน่ะสิ” ~จึก~ นายบ้านี่จิ้มหน้าผากฉันอีกแล้ว >o<
“ไอ้บ้า”
“ไปหายามานวดแขนซะ เห็นแล้วหงุดหงิดชะมัด”
“ชิ! แล้วใครให้มามองล่ะยะ”
“เฮ่อ~ เธอนี่มันบ๊องไม่เลิกจริงๆ - -” ออดดดดดด ~~~~
“ไปเข้าแถวก่อนล่ะ”
“ก็ไปสิ”
“อือ -3-”
“ไอ้กุ๊กไก่แกหายหัวไปไหนมา ”
“แหะๆ ฉันก็ไปเที่ยวเล่นของฉันบ้างสิแก”
“ตลอดอะแก - - ไอ้เพื่อนเลว”
“แล้วแกได้คุยกับพี่นนท์สุดหล่อมั้ยล่าOvO”
“คุยไม่กี่ประโยคเอง แถมฉันยังเดินชนโต๊ะต่อหน้าพี่เค้าอีก ขายหน้าชะมัด T_T”
“โอ๊ยยย หายขี้กลัวแต่ยังบ๊องเหมือนเดิม ฉันจะทำยังไงให้แกหายบ๊องได้วะเนี่ย! -*-”
“ยัยแฟบ ยัยไก่ เมื่อไหร่จะเลิกคุยกันสักที ฮะ!” ไอ้นุกเอ๊ยบ่นอยู่นั่นแหละ นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นน้องชายพี่นนท์นะจะโบกให้ -O-
“มันก็ว่าไปงั้นแหละ ไม่ได้จริงจังสักหน่อย แกดูหน้ามันดิ^O^”
“ฮ่าๆ ฉันก็ว่างั้นแหละ ^+++^”ไอ้นุกเป็นผู้ชายซึ่งไม่ค่อยจะเต็มชายเท่าไหร่(ที่ฉันรู้สึกอะนะ)เป็นหัวหน้าห้องที่ขี้บ่นมากกกกกกกก แต่มันก็นิสัยดีนะ
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกฉันเลยคุยมากกว่าปกติ เพราะไม่ได้เจอเพื่อนๆมานาน เพื่อนๆในกลุ่มของฉัน มีทั้งหมดสี่คน แต่ตอนนี้อีกสองคนไปไหนไม่รู้ สองคนที่ว่านั่นคือ พริกหวานกับกานพลู สองคนนี้ชื่อคล้องกันชะมัด ตอนแรกฉันนึกว่าเป็นพี่น้องกันหรือลูกพี่ลูกน้องอะไรเทือกนี้ แต่ไม่ใช่เลยจ้า มันเป็นแค่ความบังเอิญ
“เฮ่อ~~ ห้องเราจะมีห้องประจำอยู่บนอาคารมั้ยเนี่ย”
“แกยังไม่รู้หรอว่าห้องเราประจำอยู่ที่ตึกวิทย์”
“จริงอะ - -”
“นี่! สองคนนั้นคุยอะไรกันนักหนา”
“อ๋อ คือพวกหนูกำลังสงสัยว่าอาจารย์ใช้คำนำหน้าว่านางสาวหรือนางฟ้ากันแน่น่ะสิคะ แล้วหนูก็คิดว่าต้องเป็นนางฟ้าแน่ๆเลยค่ะ ^----^”
“ครูจะอภัยให้นะคะ เห็นว่าพูดดีมีสาระ ^_^” แหมๆหน้าบานเป็นจานดาวเทียวเลยนะคะอาจารย์ ~อุ๊บอิ๊บ~ เค้าอุ๊บอิ๊บอยู่น้า
“บาปหนานะแก”
“เพื่อการอยู่รอดน่า ฮ้าวววว~ ง่วงนอนจังเลย ของีบสักงีบนะ” -_-zZ
ออดดดดดดดดดด ~~
~ดึ๋ง~ “พริกหวาน กานพลู กุ๊กไก่ ไปกินข้าวกัน”
“ตื่นอย่างเร็วเลยนะแก - -” ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะกุ๊กไก่ฉันก็แค่ตื่นตรงเวลาเอ๊งงงงงง ^U^
“ก็ฉันมันคนรู้เวลานี่หว่า ^O^”
“จ้า แม่คู้ณณณณณณ –U- ” ทำไมต้องทำเสียงสูงด้วยอ่า ฉันทำอะไรผิดหรอ WoW เพื่อนฉันนี่ชอบทำตัวแปลกๆเสมอแหละ ฮี่ๆ ^- - - - - -^
-ณ โรงอาหารโรงเรียนสวรรค์วิมานอลังการกะรุกกุ๊กกู๋ทะละแลมแทม- << (ชื่อโรงเรียนยาวไปไหน - - )
“ซู้ดดดด~~~ ซร่วบๆ แจ๊บๆ ง่ำๆ ^O^” มีความสุขที่สุดเลยเวลาได้กินเนี่ย^(+++) อยากจะบอกว่านี่เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดตลอดเวลาที่อยู่ในโรงเรียนเลย ^[+O+]^
“กินมีสมบัติผู้ดีหน่อยสิแก -*-” ยัยพริกหวานบ่นหลังจากเหลืออดกับพฤติกรรมการกินข้าวแย่ๆของฉัน ซึ่งฉันรู้สึกได้ ฮ่าๆๆๆ ^OO^
“ค่า คุณระเบียบบบบบบบOyO”
“ต่อไปเรียนวิชาอะไรนะ -?-” ฉันถามหลังจากที่พวกเราทุกคนกินอาหารกลางวันกันเสร็จหมดแล้ว แต่ตอนนี้เริ่มปวดฉี่นิดๆแล้วนะเนี่ย ไปแวะห้องน้ำก่อนดีกว่า
“ไปเข้าห้องน้ำก่อน ปวดชิ้งฉ่อง =v=”
“เออๆ”
-ณ ห้องน้ำโรงเรียนสวรรค์วิมานอลังการกะรุกกุ๊กกู๋ทะละแลมแทม-
รีบเข้าห้องน้ำดีกว่าเดี๋ยวไปเรียนสาย =+=
“เฮ่ย ไอ้กุ๊กไก่ตกส้วมรึไงว้า ~ นานชิบเป๋ง ไม่ทันใจวัยโจ๋เลย” ฉันตะโกนแซวยัยกุ๊กไก่ซึ่งเข้าห้องน้านานเป็นกิจวัตร ฮ่าๆๆๆ มันเป็นเรื่องปกติทุกวันอยู่แล้ว
“สงสัยชอบกลิ่นอโรมาเทอราพีในห้องน้ำมากแน่เลย :กานพลู”
“หรือขัดห้องน้ำอยู่ : พริกหวาน” พวกเราต่างสัณนิฐานกันไปต่างๆนานาตามความสนุกสนานครื้นเครง ซึ่งนานพอสมควรไอ้กุ๊กไก่ก็ค่อยๆเดินเฉิดฉายออกมาจากห้องน้ำ O..O
“นินทาอะไรฉันวะ ก็คนมันรักความสะอาดนี่นา เลยช่วยภารโรงล้างห้องน้ำสักหน่อย ^^” ฉันไม่เชื่อหรอกย่ะ เธอแอบไปถ่ายทุกข์มาใช่มั้ย ฮ่าๆๆ ^O^ ฉันแอบนึกในใจเพราะถ้าพูดออกมาต้องเถียงกันยาวเพราะไอ้กุ๊กไก่ยิ่งเถียงคำไม่ตกฟากอยู่ด้วย เดี๋ยวไปเข้าเรียนไม่ทันกันพอดี
”รีบไปกันเถอะ ไอ้ถ้วยแฟบ แกอะช้าอยู่ได้”
“เอ๊า ฉันผิดไรวะ แกเข้าห้องน้ำช้าที่สุดนี่นา”
“พอๆๆ เลิกเถียงกันได้แล้ว รีบไปเรียนเดี๋ยวโดนครูเนรเทศเหมือนไอ้ถ้วยฟู ฮ่าๆๆๆๆ” มาลงที่ฉันจนได้ - - ตลอดอะ T^T
ระหว่างที่พวกเรากำลังเดินทางไปเรียนศิลปะ ก็ดันเจอกับไอ้นุกมันต้องแซวอะไรฉันแน่ๆ …
“ตกส้วมมารึไงยัยถ้วยแฟบ โคตรเปียกเลย ฮ่าๆ” นั่นไงนึกยังไม่ทันขาดคำ -- --
“ฉันไม่เคยตกไปในสถานที่เดียวกับแกร้อกกก ไอ้นุกกี้ ^O^” ฮ่าๆเถียงกับไอ้นุกสนุกชะมัด
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” เพื่อนฉันทุกคนต่างหัวเราะ แต่ไม่ได้หัวเราะเยาะไอ้นุกมันหรอกนะ ขำมันเฉยๆ มันบ้าดี
“ขำอะไรกัน ฮ่าๆๆๆๆๆ” แล้วแกมาขำด้วยทำไมเนี่ยยยยย ฮ่าๆๆๆๆๆ
-ณ ใต้ตึก 6 โรงเรียนสวรรค์วิมานอลังการกะรุกกุ๊กกู๋ทะละแลมแทม-
ตอนนี้เรามาอยู่ที่ใต้ตึกหกกันแล้ว ซึ่งที่นี่เป็นที่ที่อาจารย์สมพรอาจารย์ศิลปะของเรานั่นเองประจำอยู่ที่นี่ ไม่มีห้องเป็นส่วนตัวเรียนท่ามกลางธรรมชาติ ติสต์มากอะ ^^!!
“งานศิลปะวันนี้เก็บไว้ทำที่บ้านดีกว่า วันนี้เรามาเมาท์ฉลองเปิดเทอมซักหน่อยดีกว่า ^O^” คนที่พูดนี้ไม่ใช่ใครอื่นใดเป็นยัยกุ๊กไก่ของเราเองจ้า
“ได้เล้ยยยยยยย ^^!!!” พวกเราอีกสามคนต่างประสานเสียงกันอย่างพร้อมเพรียง ;P
“เฮ้ !! ถ้วยแฟบไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ^O^” นายตุ๊ดซี่ซึ่งไม่รู้ว่ามาจากไหน หันมาทักทายแอนด์ดึงมือฉันไปเชคแฮนด์ได้หน้าตาเฉยมากกกกกก ซึ่งสังเกตอีกทีหมอนี่ไม่ได้มาจากไหนหรอกเขานั่งอยู่ข้างฉันเองแหละ พอดีไม่ทันสังเกต ฮ่าๆๆๆๆ >O<
“ไรๆ ตุ้งติ้ง~อิ้ง~อิ้ง~อิ้ง~~~~~” ฉันพูดลากท้ายเสียงยาวๆเรียกถึงฉายาของอีตานี่ ซึ่งฉันลืมชื่อจริงๆของหมอนี่ไปเรียบร้อย ^U^ ฉันลยเรียกตุ้งติ้งๆตลอดมา ฮ่าๆๆๆๆ กร๊ากๆ ^[5555]^
“เราไม่ใช่ตุ๊ดนะ อาจดูเหมือนแต่เราไม่ใช่นะ” นายตุ้งติ้งพูดด้วยหน้าจริงจังแบบสุดๆ ก็อาจจะไม่ใช่จริงๆแหละมั้งนายนี่มีข่าวว่าไปแอบชอบใครตั้งเยอะตั้งแยะนี่แถมแฟนคลับตรึม หน้าตาก็แค่พอดูได้อะนะ(บ้านเธออะ คนนี้หล่อโฮกนะจ๊ะ:KlinePn) พี่นนท์ของฉันหล่อกว่าตั้งเยอะ (สูสีๆต่างหาก:KlinePn)
“หรออออออออ ~~~”
ฉันละความสนใจจากนายตุ้งติ้งและหันมาสนใจพวกเพื่อนๆฉันต่อ
“พวกเรามาเล่นทำนายดวงรูปมือกันดีกว่า” ฉันเสนอขึ้น เผื่อใครยังไม่รู้จักเกมนี้ การทำนายดวงรูปมือคือให้นำมือเราไปทาบบนกระดาษแล้ววาดตามรอยมือที่เรานำไปทาบไว้ แล้วก็เขียนสิ่งที่เราต้องการลงไปแต่ละช่องแล้วก็แรนด้อมเล่นกันไปตามประสา แล้วแต่ดวงว่าอะไรคืออะไร ^- - - -^
“ทำนายดวงอะไรอย่างกับเด็กอนุบาล” อ๋ายยยยย นายเนบ้านายไม่มีสิทธิ์มาว่าฉันนะ มันไม่อนุบาลสักหน่อยเกมนี้ฉันเริ่มเล่นตั้งตอน ป.1 นู่นนะ -3-
“ใครจะไปนั่งเล่นโทรศัพท์ทั้งวันอย่างนายล่ะ จ้องจนมันจะท้องอยู่แล้วน่ะ”
“เถียงกับเธอไปก็ไร้ประโยชน์ หาความสงบสุขในชีวิตไม่ได้” ว่าฉันซะยาวพรืดยืดเยื้อ ชะเอิงเงิงเงยเลยนะยะ อย่างนี้มันต้องเจอจี้จุด
“ย้ากกกก >< งั้นนายก็อย่ามีความสงบสุขในชีวิตต่อไปเลยยยย” จี้ๆๆๆๆๆๆ ~~~
“เมื่อไหร่เธอจะเลิกปัญญาอ่อนสักที -- --” หา O3O นายนี่ไม่สะทกสะท้านอะไรเลยแถมยังหันมาด่าฉันด้วยหน้าตาที่ไม่รู้สึกรู้สาอะไรอีกแน่ะ ฮึ่ยยยย ~~ เจ็บใจ -*-!!!
“’งั้นก็เชิญมีความสุขในโลกของนายต่อไปเถอะ ฉันจะไปมีความสุขในโลกของฉันแล้วล่ะ -- --” เงียบฉี่ ~~ ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก จะเงียบก็เงียบไปเฉยๆเนี่ยนะ ไอ้บ้า >>><<<<
“มาๆมาเล่นกันต่อ ใครจะดูดวงคนแรกเดี๋ยวแม่หมอทำนายให้เอง^{ }^”
“ผมครับ ^O^” นายตุ้งติ้งอีกละ -- -- อยากจะบอกนายน่าจะไปชวนเพื่อนของนายเล่นบ้างนะไม่ใช่นั่งทึนถึกอยู่หน้าโทรศัพท์ทั้งวัน –O-
“เฮ้~ ตุ๊ดซี่นายต้องไปจับบัตรคิวก่อนนะ”
“อ้าว ไหนล่ะบัตรคิว O.O”
“บัตรคิวก็อยู่ที่คิวไงจะมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงล่ะนายเบื๊อก U.U”
“ถ้วยแฟบทำไมกวน Teen จริงอะ -- --” นี่นายว่าฉันอย่างนี้ได้ไงมันไม่เป็นความจริงนะ แอบหลอกตัวเอง T^T
“ไม่ได้กวนเราอยู่ของเราเฉยๆนะ + - +”
“แล้วทำไมไม่ลองกวนดูล่ะ .*.*” เฮ่อ~~ นี่นายจะถามวกวนไปถึงไหนเนี่ยฉันจะได้เล่นกับเพื่อนฉันม้ายยยยยยยยยยย >>>>><<<<<
“กวนแล้วจะได้อะไร” เอากะมันหน่อย -?-
“มันเพลินดี อีกอย่างถ้าเจอใครกวนใส่ก็เอายัดปากเลย ^Y^” นายตุ้งติ้งพูดด้วยเสียงมึนๆ คงเป็นเพราะนายนี่กระเดือกใหญ่ไปมั้ง เสียงจึงดูใหญ่เลยฟังดูเหมือนมึนๆ
“เป็นความคิดที่ดีถ้าฉันกวนเสร็จฉันจะเอามาให้แกกินคนแรกเลย^- - - -^”ฉันหันไปยิ้มหวานให้นายตุ้งติ้งก่อนจะหันกลับมาเล่นเกมทำนายดวงกับเพื่อนๆต่อ ทำไมการที่จะเล่นอะไรแต่ละอย่างอุปสรรคมันเยอะขนาดนี้ >>w<<!!
“มา ต่อๆ วาดมือๆ” ฉันสั่งให้ยัยกุ๊กไก่วาดมือลงบนกระดาษเพื่อจะได้เริ่มการทำนายดวงสักทีหลังจากที่โดนก่อกวนอยู่นานนนนนนน
“เรื่องความรักละกัน”
“เมื่อไหร่ฉันจะสมหวังกับพี่เพลียอะ” พี่เพลียอีกละ ฉันเคยดูละครหลังข่าวที่คนนี้แสดงนานมากแล้วจำได้คร่าวๆคือเรื่องพลิกดาวสู่ดินอะไรนี่แหละมั้ง -- -- แล้วจากนั้นฉันไม่คิดว่าจะดูเรื่องที่พี่เพลียเล่นอีกอย่างจริงๆจังๆอีกเลย ก็เขาไม่หล่ออะ ฮ่าๆๆๆๆ เหตุผลดีใช่มั้ยล่า ~
“แม่หมอขอทำนายว่า คงจะอีกไม่นาน^O^”
“ไม่นานนี่มันเท่าไหร่ล่ะ -?-” ยัยกุ๊กไก่ถามด้วยหน้าที่มีความหวังแบบสุดๆ ^[555]^
“ชาติหน้าตอนบ่ายๆเท่านั้นเอง ^(+++)^”
“อ๊าก >><< ไอ้ถ้วย แก๊~~” ยัยกุ๊กไก่ทำหน้าพิโรธโกรธาสุดๆ
“ฮ่าๆๆๆๆ ^{5555}^” <<<ทุกคนขำกลิ้ง
“ถ้วยฟู !!!! แกได้ข่าวเคเอ็นจะมาไทยป้ะ” กานพลูถามขึ้นหลังจากขลุกคุยอะไรกับพริกหวานอยู่นาน เรื่องเคเอ็นวงดนตรีจากเกาหลีซึ่งฉันกับกานพลูคลั่งไคล้มากมายยยย >< อ๊ากกกกก
“มาเมื่อไหร่อะแก” ฉันถามกานพลูซึ่งคาดว่าคงจะรู้อย่างแจ่มแจ้งแดงแจ๋ เพราะกานพลูบ้าจองยงฮวีนักร้องนำวงนี้มากกกกกกและเป็นคนทำให้ฉันบ้าไปด้วยแต่ฉันชอบมินมินมือกลองมากกว่า เราถือคติจะไม่ชอบอะไรเหมือนกัน ^O^
“คล้ายๆว่าจะเดือนหน้าอะแก ไปดูกันมั้ย”
“เอาดิฉันว่าจะไปหามินมินน้อยของฉันเหมือนกัน>//////<”
“ฉันก็จะไปหาย้งของฉันนนนนนน ~~^////////^”
“ฝากจองบัตรด้วยยยยยยย”
“โอเค เอาให้ใกล้ที่สุดเลย >L< ยงฮวี ฮี้ฮี ~~” กานพลูพูดชื่อนักร้องคนโปรดแล้วก็ใส่ทำนองอะไรลงไปก็ไม่รู้ บ้าจริงๆเลยเพื่อนช้านนนนนนนน >O<
“นี่ กุ๊กไก่กับพริกหวานจะไปกับเรารึเปล่า” ฉันหันไปถามพริกหวานกับกุ๊กไก่หลังจากเมาท์มอยกับกานพลูอยู่นาน
“ไม่ล่ะ ถ้าเป็นพี่เพลียก็ว่าไปอย่าง” -+- พี่เพลียอีกแล้วววว ไอ้กุ๊กไก่เอ๊ยยยย แกคลั่งไปละนะ ><
“ถ้าเป็นกึนเดอะสกายก็ว่าไปอย่าง” พริกหวานก็อีกคน บ้ากึนเดอะสกายมากกกกกกกกก O[ ]O
ออดดดดดดดดดดดดด~~~~
“หมดคาบแล้ว ต่อไปเรียนอะไรอะ” ฉันถามเพื่อนๆเพราะฉันเป็นคนที่ไม่ค่อยจำอะไรสักเท่าไหร่ ฮ่าๆๆๆ
“สุขศึกษา”ว้าว WOW วันนี้มีแต่วิชาชิวๆทั้งนั้นเมาท์กันมันส์ระเบิดระเบ้อแน่ ^O^
“อ๊ะนั่นพี่นนท์นี่นา ♥.♥” ผู้ชายในดวงใจของฉันโคตรหล่อเลยอะ >//////<
“พี่นนท์ของแกขาวเว่อร์อะ” พี่นนท์ของฉันที่ไหนกันกานพลูแกก็ว่าไปเรื่อยอ่า ~ ♥/////♥
“วอกมาก ” แหมพริกหวาน พี่เค้าวอกแบบมีสไตล์อะ ><
“พี่เค้านั่งอ่อยแกเปล่าวะไอ้ถ้วย : กุ๊กไก่”
“อร๊ายยยย >////< ถ้าพี่เค้านั่งอ่อยฉันจริงๆก็ดีน่ะสิ”
“หรือว่าอ่อยพวกเดียวกัน : กานพลู”
“พี่เค้าอ่อยพี่ผู้ชายที่หล่อๆตรงนั้นเปล่าอะ O-O” เฮ่อ ~~ บ้าไปกันใหญ่แล้วววววว
“พี่เค้าแมนทั้งแท่งย่ะ ที่สำคัญมีแฟนเป็นผู้หญิงด้วยยยย T^T” แต่ไม่รู้เลิกกันไปยังนะ สาธุๆขอให้เลิกกันไปแล้ว ฉันไม่ได้เลวเกินไปใช่ไหม ^w^
“อ้าวๆไอ้ถ้วยแกคิดจะแย่งแฟนชาวบ้านเรอะ”
“เค้าอาจจะเลิกกันไปแล้วก็ได้ เดี๋ยวนี้ไม่เห็นเดินด้วยกันเลย” คนสวยคิดบวกค่ะ +___+
“การจะรักใครสักคนไม่ผิดหรอก”อยู่ๆพริกหวานก็พูดขึ้นมา อารมณ์มันจะดราม่าก็ดราม่าโคตรๆอะ ><
^^จริงสินะเพราะงั้นเราจงทำตามหัวใจของเราต่อไปถึงมันจะไม่สมหวังก็ตาม…..
“เล่นบาสกันมั้ยทุกคนนนนนนน” เสียงหัวหน้าห้อง(ซึ่งก็คือนายนุกนั่นเอง)ดังเจื้อยแจ้วเชิญชวนเพื่อนๆในห้อง
“เล่นนนนนนนนนนนนนน แกเล่นเปล่าอะถ้วยฟู” ยัยกุ๊กไก่ตะโกนบอกนุกเสียงดัง แล้วหันมาถามไถ่ไล่เรียงฉัน YOY
“ไม่ล่ะ พวกแกเล่นไปเถอะ ร้อน >><<” อากาศมันร้อนจริงๆแดดก็เปรี้ยงๆ ยังจะเล่นกันอีกเดี๋ยวก็เป็นมะเร็งผิวหนังกันหรอก -3- ฉันเป็นห่วงทุกคนน้า ~~~
“อยู่เฉยๆก็อย่าเที่ยวไปกัดใครเข้าละ”
“ไอ้เพื่อนเลววววววว --*--”
“;P” ยัยกุ๊กไก่หันมาทำหน้าล้อเลียนใส่ฉันแล้วก็วิ่งไปรวมกลุ่มกับเพื่อนๆเลย กรี๊สสสส ฉันไม่ใช่สุนัขนะยะ >O<
ฉันนั่งดูเพื่อนเล่นบาสอยู่ข้างๆสนามบาสซึ่งมันจะมีที่ไว้สำหรับคนมานั่งเชียร์บาสเก็ตบอล ว่าแต่นั่งเฉยๆก็เบื่อเหมือนกันแฮะ *+* หาอะไรทำดีกว่า เอ่อ..... ทำอะไรดีล่ะ-?- ‘นิยาย’ อ่านนิยายดีกว่า
“ถ้วยแฟบอ่านอะไรอะ” นายตุ้งติ้งจอมกวนอีกแล้วววว
“หนังสือ” ฉันตอบห้วนๆกลับไป
“หนังสืออะไร”
“หนังสือที่เป็นกระดาษ”
“หนังสือมันก็เป็นกระดาษเกือบหมดนั่นแหละ -- --” ก็ใช่น่ะเซ่ แล้วนายถามทำไม -?- เฮ่อ~~~
“รู้แล้วถามทำไมนายกวนเรานี่หว่า U3U”
“ไม่อยากรู้แล้ว !” เย่ๆ นายตุ๊ดซี่รำคาญฉันแล้ววววว ย้าฮู่ ~
“ไม่อยากรู้ก็ไปซะ ชิ่วๆ”
~อ่านไปซักพัก~
O..O นึกว่าไปแล้วนะเนี่ยเงยหน้าขึ้นมาก็ยังเจอนายตุ้งติ้งนั่งจ้องอยู่อีก เฮ่อ~~
“นี่! จะมานั่งจ้องทำไมยะเนี่ย”
“อยากอ่านมั่ง ^_^” หา ผู้ชายอยากอ่านนิยายรักหวานแหววฉันว่ามันแปลกๆนะ -?-
“เห็นมั้ย ฉันว่าแล้วนายเป็นตุ๊ดจริงๆอยากอ่านนิยายด้วยอะ O3O”
“อยากอ่านกะถ้วยแฟบอ่า~” โอ เอ็ม จี นายจะบ้าอะไรนักหนาเนี่ยยยยยยย ---*---
“งั้นก็อ่านปกไปก่อนละกัน”
“-3-” นายตุ้งติ้งทำปากจู๋อย่างเด็กเอาแต่ใจ ทำอย่างนี้คิดว่าดูดีหรอยะ จริงๆมันก็ดูดีนิดๆอะนะ แค่นิดๆ
~อ่าน ~อ่าน ~อ่าน ต่อปายยยยยยยยย~ ^3^
(O.O )( O.O) ไปแล้วหรอ ^_____^เย่ๆ~
O..o เอ๊ะรู้สึกเหมือนมีคนมาหายใจรดตรงต้นคอเลยอะ ( O.O) >>(O//////O) นายตุ้งติ้งมายืนอย่าข้างหลังฉันแล้วชะเง้อหน้ามามองหนังสือเพื่อที่จะอ่านแต่มันใกล้เกินไปแล้วววว >///< เฮ่อ~~ อยากอ่านขนาดนั้นเลยเรอะ พอฉันให้ยืมอ่านก็ไม่เอา -- --
“มาอ่านอะไรตรงนี้เนี่ย --*--”
“ก็จะอ่านมั่งอะ :P” ฉันอยากจะบอกนายว่าไปตายซะ!!!!!!! อ่านได้ก็อ่านไป ฮึ่ม!!!!!
โยก~โยก~^______^~โยก - 3 – ~โยก ~ เยก~ เยก~ เยก ^O^ >O< โยกๆ เยกๆ~
“เฮ้! นี่เธอจะโยกตัวไปมาทำไม”
“ก็ฉันเมื่อยอะ” ^ - - - - - - ^
“เมื่อยนักใช่มั้ยยยยยย ^O^” ~หมับ~ เฮ่ยไอ้บ้านี่มาล็อคตัวฉันไว้ทำไมดูกลายๆเหมือนกอดมาจากทางด้านหลังเลยอะ >//////< ฉันเป็นสาวเป็นนางนะเฟร้ยยยยย
“ปล่อยฉันนะเว่ย !!!!!”
“ก็เธออยากอยู่ไม่สุขเองนี่นา แล้วฉันจะอ่านยังได้ไงล่ะ^U^”
“แล้วจะอ่านทำไมล่ะ ฉันให้ยืมนายก็ไม่ยืมอะ -- --”
“ตัวเธอนิ่มจัง ^O^” >///////< ฉันจะปรี๊ดแล้วนะ ย้ากกกกกกกกก~~
“ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต” ~ พลั่ก โป๊ก ปึก ~ ฉันจัดการทุบนายตุ๊ดซี่อย่างสาสมกับที่อดทนมานานมากกกกกก
“โอ๊ยๆๆ ยอมแล้วๆ T^T”
“ทิว!!! ไอ้ทิว ไอ้เชี่ยยยยยย ทิว ---*---” ใครทิววะเนี่ย *--*
“ไรวะไอ้เน แม่งเรียกกูซะ” อ้าว ตุ้งติ้งนี่เองหรอ ฮี่ๆเพิ่งจำได้ ^^
“เมื่อไหร่มึงจะมาลงวะ เล่นอยู่ดีๆก็ออกไปดื้อๆ” นายทิวนี่มันบ้าจริงๆเล้ยยยย หนีจากเล่นบาสมาอ่านนิยาย O<>O โอ้ มาย ก้อดดด
“กูก็ขอพักบ้างอะไรบ้าง เนอะๆถ้วยฟู” นายตุ้งติ้งพูดกับนายเนแล้วก็หยิกแก้มฉันไปด้วย >///////< เดี๋ยวแก้มฉันก็เหี่ยวหมดหรอก -3-
~ตึ้ง~ นายเนตบลูกวอลเล่ย์ใส่นายตุ้งติ้งซึ่งไม่รู้ว่าไปเอามาจากไหนทั้งๆที่เล่นบาสอยู่ O-o ฮ่าๆๆๆๆๆสมน้ำหน้า :P
“โอ๊ยๆ กูไปก็ได้วะ 0*0”
“เอ่อ....นายชื่อทิวหรอ +?+” หวังว่านายนั่นคงไม่โกรธหรอกมั้ง อิอิ
“ใช่ O3O นี่เธอไม่รู้ชื่อฉันเรอะอยู่ห้องเดียวกันมาตั้งกี่ปีแล้วเนี่ย” ก็คนมันจำไม่ได้นี่นา อีกอย่างฉายานายมันก็เก๋ดีออก ^(++++)^
“เออๆไปเล่นบาสของนายต่อได้แล้ว” ฉันรีบไล่นายทิวไปเล่นบาสต่อฉันไม่อยากเป็นเพื่อนที่ไม่ดีนานนักนะ -- -- ~หมับ~ “นี่นายมาจับมือฉันทำไมเนี่ย -- --” “ไปเชียร์ฉัน” O3O บังคับฉันให้ได้โล่หรอ
“ทำไมฉันต้องไปด้วยล่ะ” “น้า~~~ ถ้าเธอไปฉันชนะแน่” เกี่ยวอะไรเนี่ย นายเล่นมนตร์อะไรอยู่รึไงเนี่ย หรือนายนั่นจะคิดว่าฉันมีเวทย์มนตร์เหมือนสาวน้อยในตะเกียงแก้วนะ ที่จะสามารถทำให้นายนั่นชนะได้ O?O งงสิ้นดี -*+
“โอเคๆฉันจะดูว่าจะชนะจริงมั้ย!!!!!!!!”
“คอยดูดีๆล่ะ จุ๊บ ^3^” O..O อยู่ดีๆนายทิวก็หอมแก้มฉันแล้วก็วิ่งไปเลย ไอ้บ้าเอ๊ยยยยยยยย >/////<
การแข่งขันปรากฏว่าทีมนายทิวชนะ O.O ลืมไปฝ่ายหมอนี่เป็นนักกีฬาโรงเรียนนี่นา
“หวานกันจังนะ” อยู่ดีๆนานเนก็เดินมาพูดเรื่องงงๆอีกละ ฉันไปหวานอะไรฟระไม่ได้เอาตัวไปคลุกน้ำตาลมาสักหน่อย --- ---
“อะไรนายอีกล่ะ” “เธอคบกับไอ้ทิวแล้วหรอ” “ทำไม” O_O ทำไมอยู่ดีๆมาถามเรื่องนี้นะ
“ฉันไม่อยากให้เพื่อนฉันมาคบกับยัยติ๊งต๊องอย่างเธอ ” ~จึก~ นายเนพูดจบแล้วก็เอานิ้วมาจิ้มหน้าผากฉัน “ทำไม...คนติ๊งต๊องอย่างฉันมันทำไมมันรักใครไม่ได้เลยอย่างนั้นหรอ ถึงฉันจะป็นคนอย่างนี้แล้วทำไมฉันก็มีหัวใจนะ ฉันไม่ใช่คนที่ไม่มีหัวใจอย่างนาย !!!!!!! ” ทำไมต้องมาดูถูกฉันด้วยล่ะ นี่ฉันไม่มีดีขาดนั้นเลยหรอ ตอนนี้ตาฉันขอบตาฉันเริ่มร้อนผ่าว น้ำตาปริ่มๆจวนจะไหลแล้วล่ะ ฉันคงไม่มีสิทธิ์รักใครสินะ ....
ฉันคงรักพี่นนท์ไม่ได้...สินะ......
ตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหนสักแห่งในโรงเรียนนี่แหละตอนนี้น้ำตามันไหลบังจนตาฉันพร่ามัวหมดแล้ว ฉันวิ่งออกมาหลังจากที่ฉันพูดกับนายเนเสร็จแล้ว
“ฉันไม่ได้ตั้งใจว่าเธอเลยนะ เอ่อ...ฉันเหนื่อยมากไปหน่อยอะเลยหงุดหงิด” นายเนตามฉันมาหรอ เฮ่อ~
“นายตามฉันมาทำไม” ฉันพูดทั้งๆที่น้ำตาก็ยังไหลไม่หยุด
“นี่เธอร้องไห้หรอ”
“………..”
“อย่าร้องไห้นะ ฉะ..ฉัน ไม่ชอบน้ำตาของเธอ”
“นายก็กลับไปสิ อย่ามายุ่งกับฉัน”
ฝนเริ่มตกลงมาแล้วล่ะ แต่ตอนนี้ฉันยังไม่อยากขยับไปไหนหรอกนะ รู้สึกแย่จริงๆไม่ใช่แค่เพราะว่านายเนว่าแต่ฉันลองคิดดูแล้วฉันมันไม่ควรรักใครจริงๆ
“เฮ้!! นี่เธอจะไม่เข้ามาในร่มหรอฝนมันตกนะเดี๋ยวเป็นหวัดล่ะ” ฉันนิ่งเงียบ ฉันไม่เป็นหวัดง่ายๆหรอกฉันมันถึงจะตาย
“แต่.....เสื้อเธอมันเปียกจนเห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้วนะ” O.O ฉันรีบก้มมองตัวเองแล้วรีบกอดอกทันที
“นี่!!!แล้วนายจะมายืนจ้องฉันทำไมล่ะยะ ไปได้แล้ว” ~ฟึ่บ~ “ใส่ซะ” นายเนโยนเสื้อแขนยาวมาคลุมหัวฉัน เป็นเรื่องโชคดีนะเนี่ยที่นายนั่นใส่เสื้อแขนยาวมาโรงเรียนทุกวัน “อืมๆขอบคุณนะ” “เธอกลับไปก่อนเดี๋ยวฉันตามไป” “ทำไมไม่กลับไปพร้อมกันเลยล่ะ” “เธอไม่รู้หรอว่าพวกแฟนคลับบางคนร้ายกาจขนาดไหน ถ้าฉันกลับไปพร้อมเธอ เธออาจซวยได้นะ” “เข้าใจละ” แต่ไอ้การที่ฉันเอาเสื้อนายมาใส่มันไม่เสี่ยงโดนพวกแฟนคลับนายยำเล้ยยยยยย ก็ยังดี เดี๋ยวคนอื่นก็เห็นหน่มน้มของฉันหมดน่ะสิ…
-สนามบาส-
วู้!! พวกยัยกุ๊กไก่หายไปไหนกันหมดเนี่ย อ้อๆเล่นวอลเล่ย์อยู่ตรงนั้นนั่นเอง เอ่อ.....เล่นตอนฝนตกเนี่ยนะ -3-
เข้าไปหลบฝนก่อนดีกว่า ~~ O.O พี่นนท์ก็อยู่ที่นี่ด้วยหรอ ...... >///////< อากาศที่เย็นๆจากฝนตกพานร้อนไปหมด ~~ ตึกๆๆๆๆๆๆ ใจฉันเต้นเร็วเป็นบ้าเลย
“อยู่ห้องเดียวกับนุกหรอครับ” พี่นนท์พูดกับฉันรึเปล่านะ (- - )( - -) ไม่มีคนอื่นเลยคงพูดกับฉันแหละ
“ค..ค่ะ” โอ๊ย ติดอ่างไปหมดเลยยัยบ้าเอ๊ยยยย กล้าๆหน่อยสิ
“น้องชื่อไรหรอ” กรี๊ดดดดดด >//////< พี่นนท์ถามชื่อฉันด้วย
“ถะ..ถ้วย..ฟะ..ฟูค่ะ” “ครับ พี่พี่นนท์นะ” “ค่ะๆ^_^”
“คาบนี้ครูไม่สอนหรอ”
“น่าจะปล่อยนะคะ เห็นนุกบอกว่างั้น แล้วพี่นนท์ไม่มีเรียนหรอ”
“ฮ่าๆ วิชาไม่ค่อยน่าสนใจเท่าไหร่พี่เลยหนีมาเที่ยวเล่นแถวนี้อะครับ”
“ได้ด้วยหรอคะ อย่างนี้อะ” มาย ก้อด ทำไมพี่นนท์ป็นคนอย่างนี้นะทำไมไม่ตั้งใจเรียนเหมือนน้องล่ะ - -
“ไม่เรียนก็สอบได้แหละครับ ฮ่าๆๆๆๆ หรือถ้วยฟูจะติวให้พี่ก็ได้” ม.5 กับ ม.6 เนี่ยนะ หนูไม่ได้ฉลาดขนาดจะไปสอนพี่ ม.6 ได้นะคะ T^T
“ไม่ไหวมั้งคะ ถ้วยฟูอยู่ ม.5 เอง ฮ่าๆๆๆ” “เดี๋ยวพี่ต้องไปละนะวิชาต่อไปอาจารย์โหด -3-” พี่นนท์พูดพร้อมกับทำปากจู๋ น่ารักชะมัดเลยอะ “ฮาร์ตบีท พี่ให้ ^___^” พี่นนท์จับมือฉันขึ้นมาแล้วเอาลูกอมฮาร์ตบีทวางในมือฉัน อา~~ ฉันจะละลายแล้วนะ >O< ตอนนี้พี่นนท์คงไปเรียนแล้วฉันจะทำอะไรดีล่ะ “ฮ้าดดด...ชิ่ว” เฮ่ย !! จามได้ไงเนี่ย หวังว่าคงจะไม่เป็นหวัดนะ -/\-
“ถ้วยฟู!!!!!!ไปไหนมา แล้วทำไมถึงไปเอาเสื้อไอ้เนมาใส่อะ” นายทิวถามด้วยสีหน้าสงสัยแบบสุดๆ ย้ำว่าสุดๆ ฉันไม่แย่งเพื่อนสุดหวงของนายหรอกน่า -- --
“แค่ยืมมาใส่ก่อน เสื้อฉันเปียก แค่นี้ล่ะ ไปละ” ฉันพูดจบก็รีบชิ่งออกมาเลย ขี้เกียจโดนแขวะอีก เพราะเป็นเพื่อนกันอาจนิสัยเหมือนกันก็ได้ ทำไมตอนนี้เริ่มปวดหัวตุบๆนะ อย่าบอกนะว่าฉันกำลังจะเป็นหวัด พระเจ้า O.O ร้อยวันพันปีไม่เป็น ในที่สุดก็เป็นจนได้ เฮ่อ~ เดี๋ยวก็เลิกเรียนแล้ว อา~ จะนอนให้หนำใจเลยยยยย
ความคิดเห็น