คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : +:+TAO X YOU+:+ M A F I A ::: II
2
+:+ M A F A I +:+
ทันทีที่ปลายสายถูกตัดไป ร่างสูงก็เขวี้ยงเครื่องมือสื่อสารทิ้งทันทีจนแหลกละเอียดอยู่บนพรมสีเลือดนก
[กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด]
เสียงกรีดร้องของน้องสาวต่างแม่ยังคงดังชัดเจนอยู่ในหู ราวกับกำลังจะขาดใจ
ผัวะ!!!
มือหนาปล่อยหมัดใส่กำแพงราวกับไม่รู้สึกรู้สาถึงความเจ็บปวดอะไร สายตาก็ยังคงนิ่งเฉยกับหยาดเลือดที่ไหล่ออกมาจากมือของตน
จนกระทั่งแม่บ้านเข้ามาเพราะได้ยินเสียงข้าวของแตก บาดแผลทั้งหมดจึงถูกทำแผลโดยฝีมือแม่บ้านของตระกูล และดูเหมือนว่าสิ่งที่ทำให้หัวหน้าแม่บ้านดูตกใจมากก็คือใบหน้าอันหล่อเหล่าของจินหลงในสภาพที่มีแต่เลือดเต็มไปหมดไม่ว่าจะเป็น คาง จมูก ปาก หัว คิ้ว ไม่มีที่ไหนไม่มีเลือด และตามเนื้อตัวที่ฟกช้ำและกลางแผ่นหลังก็มีรอยเท้าไซส์ใหญ่ของผู้ชายอยู่
แต่ดูเหมือนจะเป็นโชคดีในโชคร้ายของผู้ชายอย่างหลงจินหลง เพราะร่างกายของเขานั้นสามารถฟื้นฟูอาการบาดเจ็บของตัวเองได้เป็นอย่างดี ไม่อย่างนั้นตอนนี้เขาอาจจะไปนอนให้น้ำเกลืออยู่ในที่ที่เขาเกลียดแสนจะเกลียดอย่างโรงพยาบาลแล้วล่ะ
ส่วนเรื่องที่มีเรื่องจินหลงก็ให้แม่บ้านเก็บเป็นความลับ อย่าเพิ่งไปบอกพ่อของเขา เรื่องนี้เขาจะจัดการเอง เพราะต้นเหตุมันมาจากเขากับจื่อเทา...คนที่เขาอยากจะเหยียบมันให้จมดิน!!!!
ในตอนนี้สิ่งที่จินหลงคิดอยู่ในหัวมีเพียงเรื่องเดียวคือจะฆ่าจื่อเทายังไงดีให้สะใจกับสิ่งที่อีกฝ่ายทำกับน้องสาวสุดที่รักอย่างไฮ่หลาง...
ถึงแม้จินหลงกับไฮ่หลางจะเป็นลูกต่างแม่กัน แต่ทั้งสองก็รักกันดี อาจจะเป็นเพราะแม่ของทั้งสองเป็นพี่น้องกันด้วยก็ได้ ถึงไม่มีเรื่องให้ระแคะระคายใจ อีกอย่างพ่อของพวกเขาก็ไม่มีทีท่าว่าจะรักใครมากกว่าใครด้วยล่ะมั้ง
"พี่ขอโทษนะไฮ่หลาง..พี่สัญญาว่าจะเอาเลือดชั่วๆของมันมาล้างเท้าน้องสาวพี่ให้จงได้!!!"
+:+M A F I A+:+
ในเช้าวันใหม่หลังจากที่ตื่นนอนไปสักพัก ฮวังจื่อเทาก็เอาแต่นอนตะแคงมองร่างเล็กที่กำลังพริ้มหลับในอ้อมแขน หางตาของร่างเล็กแอบมีหยาดน้ำตาหยดเล็กๆซ่อนอยู่ มือหนาของจื่อเทาจึงจัดการเช็ดออกอย่างเบามือ ก่อนจะผละออกมายืนข้างๆเตียงแทน
ตาคมๆถูกทอดส่งไปให้ร่างเล็กที่หลับอย่างไม่รู้สึกรู้สาก่อนจะกระแอมเรียกสติของตัวเองขึ้นมานิดนึงเมื่อรู้ตัวว่าตนนั้นแอบลอบยิ้มเบาๆกับท่าทางน่ารักๆของร่างเล็กตอนหลับ
"นี่ตื่นได้แล้ว ไปอาบน้ำแต่งตัว ชุดนักเรียนอยู่ในตู้ ให้เวลา 10 นาที ไม่งั้นฉันไปก่อน"
"งื้อ~~" ลอบยิ้มอีกครั้งกับท่าทางขี้เซาของไฮ่หลางก่อนที่มือหนาจะเอื้อมไปดึงแขนนุ่มๆให้ลุกขึ้นตื่น
ทางด้านร่างบางที่ยังตื่นไม่เต็มตาก็เดินโซซัดโซเซเปโนลูกปูตัวเล็กๆยังดีที่มีมือหนารั้งไว้ไม่อยากนั้นคงได้ร่วงไปนอนกับพื้นอีกรอบแน่เลย
"อ๊ะ!!!"
"เฮ้!!ระวังหน่อยสิ!! ใช้ตาโตๆให้เป็นประโยชน์หน่อย!!"
ประโยคที่ติดไปทางดุถูกส่งมาปรามคนที่ไม่คิดจะลืมตาขึ้นมา แล้วเป็นไงล่ะ สะดุดกองหนังสือหัวเกือบทิ่มเลย โชคดีที่แขนแกร่งของจื่อเทารั้งเอวคอดๆนั่นได้ทัน
"นาย!!ปล่อยนะ!!"
เมื่อรู้ตัวว่าตกอยู่ในอ้อมแขนปีศาจมีหรือคนหัวรั้นอย่างไฮ่หลางจะยอมอยู่นิ่งๆ ตัวเล็กๆสะบัดไปมาหวังว่าจะออกจากอ้อมแขนนี้ได้ แค่เมื่อคืนก็เกินพอแล้วสำหรับผู้ชายคนนี้..ฮวังจื่อเทา
"อย่าดิ้นไปเลยหน่า เมื่อคืนก็ยังยอมอยู่นิ่งๆเลยนี่..."
"หยุดพูดนะ!!"
ไม่อยากรับรู้เรื่องราวๆทรามๆจากคนใจร้าย มือเล็กก็ได้แต่ยกขึ้นมาปิดหูหนีเรื่องที่เทากำลังพูด ใบหน้าสวยเริ่มที่จะคลอไปด้วยหยาดน้ำตาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ร่างเล็กพยายามอดกลั้นสุดขีด
ไม่เอาแล้ว...ไม่อยากอ่อนแอต่อหน้าคนคนนี้..มีแต่เจ็บปวด..
"รับไม่ได้หรอ?ทำไม?ฉันมันน่ารังเกียจ น่าขยะแขยงขนาดนั้นเลยหรอ?"
"ใช่!!!นายมันน่าขยะแขยงที่สุด!!!" ร่างเล็กหันไปจ้องหน้าอีกคนด้วยสายตาเคียดแค้น
จื่อเทาเองก็แค่ถามไปงั้นๆแต่ก็ไม่ได้คาดคิดว่าคำตอบของร่างเล็กจะมีผลต่อจิตใจมากมายขนาดนี้ ร่างสูงนิ่งงันราวกับรูปปั้นเมื่อโดนคำว่า'ขยะแขยง'กระแทกเข้ามาในหัวเต็ม
ขยะแขยงงั้นหรอ..?
"หึ!!!ถึงจะน่าขยะแขยงยังไง..ฉันก็เป็นผัวเธออยู่ดีนั่นแหละ!!!"
จบคำใบหน้าคมก็ฝังเข้าไปที่ซอกคอเล็กอีกครั้งหนึ่งก่อนจะขบเม้มอย่างแรงจนร่างเล็กถึงกับปล่อยให้หยาดน้ำตาที่พยายามกลั้นมันเอาไว้หล่นร่วงลงมา
"ฮึก!!พอใจหรือยัง?ฮวังจื่อเทา?"
"..."
"ฉันถามว่าพอใจหรือยัง!!!!!"
ไม่มีแม้แต่จะมองหน้าร่างสูง ร่างเล็กแผดเสียงออกมาดังมากจนร่างสูงอดกังวลไม่ได้ว่าเส้นเสียงใสๆของร่างเล็กจะเป็นอะไรหรือเปล่า
"..."
"ปล่อยได้แล้ว..ฉันจะไปอาบน้ำ.."
คราวนี้ร่างเล็กกลับออกจากอ้อมกอดอย่างง่ายดายจนรู้สึกใจหายเล็กๆและก็เล็กมากๆ นี่ยังน้อยสำหรับสิ่งที่เธอต้องเสียไปให้กับจื่อเทา
"ฉัน...ขอโทษ.."
ร่างเล็กชะงักทันทีที่คำที่คิดว่าจะไม่ได้ยินหลุดออกมาจากปากสวย แต่ก็แค่นั้น...
...ความรู้สึกของคนเรามันก็เหมือนกับกระดาษแผ่นหนึ่ง..ถ้าโดนฉีกขาดไปแล้ว..ก็ยากที่จะต่อให้เหมือนเดิม..และถึงมันจะเหมือนเดิมได้..แต่มันก็ยังคงมีร่องรอยว่า'ไม่สมบูรณ์'อยู่
"..."
ราวกับว่าไม่รับฟังเสียงของอีกคนที่หวังว่าร่างเล็กๆนี่จะยกโทษให้ ร่างเล็กกลับเดินเฉยไปโดนที่ทิ้งอีกคนไว้กับหยดน้ำตาของตัวเองที่ร่วงมาใส่แขนของจื่อเทาไว้
"ขอโทษ....ขอโทษ.."
แม้จะอยากให้อีกฝ่ายได้ยินเพียงใดก็ไม่ทันแล้ว แต่ถึงจะทันยังไงก็คงไม่มีคำตอบรับหรือการยกโทษใดๆเกิดขึ้นแน่นอน...
+:+M A F A I+:+
"ไม่กินหน่อยหรอ.?" เทาถามอย่างเป็นห่วงเพราะหลังจากที่ร่างเล็กอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ไม่ยอมกินอะไรเลย ไม่ว่าเขาจะพยายามเอาใจแค่ไหนแต่ไฮ่หลางก็เอาแต่นั่งนิ่งเสียอย่างเดียว
"..."
"กินหน่อยนะ..เดี๋ยวเป็นโรคกระเพาะขึ้นมาล่ะแย่เลยนะ"
"..."
อีกครั้งที่ร่างเล็กเฉยเมยกับท่าทีเอาอกเอาใจของร่างสูง ไม่เบื่อบ้างหรือไงที่ต้องมาเอาใจคนโกรธ..เอ๊ะหรือนี่คือการง้อ? ไฮ่หลางครุ่นคิดกับสิ่งที่จื่อเทากำลังทำอยู่ แต่ทิฐิที่มีมากเกินไปทำให้ไม่กล้าที่จะหันไปมองอีกคน
"เฮ้อ~~ พี่ฮ่ะ เวลาเมียพี่งอนนี่จะทำไงให้หายงอนฮ่ะ?"
ร่างเล็กหันขวับทันทีที่ประโยคคำถามชวนปวดหัวนั่นหลุดออกมาจากปากจื่อเทา พี่คนขับรถคนสนิทหัวเราะน้อยๆก่อนจะตอบกลับมา เล่นตัวใบหน้าน่ารักๆร้อนฉ่าขึ้นมาเลย
"จับกดครับนายน้อย"
"อ่า..นั่นสินะ ผมลืมวิธีนี้ไปได้ไง?" ดีดนิ้วเสียงดังเป๊าะก่อนจะยิ้มกรุ้มกริ่มกับคำตอบที่ได้ ใบหน้าคมคายหันมามองร่างเล็กที่ตอนนี้แทบจะสิงกับประตูรถเลยทีเดียว
"อย่าแม้แต่จะคิดจื่อเทาแล้วก็อย่าเข้ามานะ!!"
ยกสองมือขึ้นมาตั้งการ์ดพลางขยับตัวให้ชิดกับประตูให้มากขึ้นเมื่อเห็นว่าร่างสูงค่อยๆขยับเข้ามาใกล้อีกแล้ว
ให้ตาย!!พูดอะไรเคยฟังกันบ้างมั้ย?!!!
"โทษที่แต่ฉันคิดไปแล้ว.."
"นายนี่มัน!!!"
"ยอมคุยกับฉันแล้วหรอ?"
ใบหน้าเล็กหันหนีทันทีที่เจอคำถามของร่างสูง มือเล็กก็ดันไหล่อีกคนให้ออกไปห่างๆเมื่อเห็นว่าจื่อเทาเองก็แทบจะสิงร่างเล็กอยู่รอมร่อ
"..."
"มองฉันสิ..ไฮ่หลาง.."
น้ำเสียงติดอ้อนวอนของจื่อเทากำลังละลายกำแพงน้ำแข็งที่ก่อขึ้นมาในใจของร่างเล็ก มือหนาก็จับที่ปลายคางมนอย่างแผ่วเบาให้หันกลับมาสบตากับเขา เพื่อย้ำเตือนกับสิ่งที่กำลังจะพูดออกไป
"..."
"ผมขอโทษนะครับ..ขอโทษนะคนดี..อย่าทำร้ายผมด้วยการไม่คุยไม่มองหน้าจะได้มั้ย?"
ดวงตาผสานกับดวงตาเพื่อตอกย้ำคำพูดของตัวเอง ก่อนจะกดจูบไปที่ริมฝีปากเล็กอย่างแผ่วเบาราวกับกำลังขอโทษในทุกๆสิ่งผ่านการกระทำนี้ มือหนาก็กอบกุมมือเล็กแน่น ส่งผ่านความอบอุ่นของกันและกันผ่านมือคู่นี้ ก่อนจะจับมือเล็กมาทาบที่ใบหน้าตัวเอง
"ขอโทษนะครับ.."
อาจจะดูเป็นผู้หญิงที่ใจง่ายไปหน่อยแต่ถ้าจะให้โอกาสร่างสูงตอนนี้จะเป็นไรมั้ยนะ?
ร่างเล็กก้มหน้าทบทวนความรู้สึกของตัวเองอีกครั้งก่อนจะพยักหน้าน้อยไปเป็นคำตอบ
"อื้อ.."
แขนแกร่งรั้งคนตัวเล็กให้เข้ามาในอ้อมกอดทันทีที่ได้ยินคำตอบรับที่คิดว่าจะไม่มีวันได้เสียแล้ว
จื่อเทาไม่เข้าใจว่าทำไมถึงแคร์ผู้หญิงคนนี้มากถึงขนาดนี้...
เขายอมทำทุกอย่างเพียงเพื่อที่จะเห็นรอยยิ้มที่สดใสจากใบหน้าสวยนี้แทนคราบน้ำตาที่ติดอยู่
ถึงแม้คราบน้ำตานั่นจะเป็นฝีมือของเขาเองก็ตาม...
"เออ..นายน้อยครับ..แวะโรงแรมก่อนดีมั้ยครับ?" เสียงคนขับรถคนสนิทที่เติบโตมาด้วยกันแซวจื่อเทา เล่นเอาคนตัวเล็กก้มหน้าแทบจะฝังเข้าไปให้อกแกร่งเลยไหนจะคำตอบของร่างสูงอีก
"ก็ดีนะครับพี่ ฮ่าๆๆ"
"ไอ้บ้า!!!" ก้มหน้างุดเข้ากับแผงอกเมื่อคนไร้ยางอายพูดออกมา แต่ก็โดนมือเล็กๆฟาดใบที่แขนไปแล้ว
แต่มีหรือคนหน้ามึนอย่างจื่อเทาจะเจ็บ เพราะเขาเพียงแค่หัวเราะลั่นรถจนร่างเล็กอดยิ้มตามไม่ได้
ยิ้มแล้วดูน่ามองขึ้นเยอะเลยนี่..
แต่เขามักพูดกันว่า 'ความสุขมักอยู่กับเราไม่ได้นาน...'
+:+M A F I A+:+
"ไงมึง..กระทืบคนกัน.."
[ใครว่ะ?]เสียงปลายสายกรอกมาทันทีที่ฟังคำขอจากจินหลง
"ฮวังจื่อเทา.."
[เชี่ยมึง..เล่นของใหญ่เลยนะฮ่าๆๆ]
ปลายสายหัวเราะกับท่าทีของจินหลงซึ่งปกติถ้าร่างสูงที่ยืนคุยโทรศัพท์อยู่ไม่พอใจก็ให้คนในบ้านไปจัดการให้ก็ได้ แต่นี่ถึงกับลงมือเอง เรื่องมันชักจะสนุกแล้วสิ~~
"มึงจะเอาไง??ยงกุก?"
[เอาสิ..กูว่าง...อยากกระทืบคนพอดีแต่กูขอเหตุผมหน่อยดิว่ะ เดี๋ยวเข้าข้างคนผิดแล้วเสียหมาเลยนะมึง ฮิมชานเล่นกูเละแน่]
จินหลงหัวเราะหึในลำคอเบาๆที่คนอย่างบังยงกุก อันธพานชื่อดังกลัวเมียขนาดไหน
"มันทำร้ายน้องสาวกู.."
[โอ้วน้องสาวมึง..น้องไฮ่หลางสวยๆอ่ะหรอ?]
"เออ"
[เฮ้ยเพิ่งย้ายกลับไปไหงมันเล่นเร็วจังว่ะเออโอเคๆวันไหนล่ะมึง]
"เดี๋ยวนี้...โรงเรียนกูนี่ล่ะ!!!"
กระแทกเสียงไปกับปลายสาย สายตาก็จ้องไปที่รูปถ่ายที่สั่งให้บอดีการ์ดแอบถ่ายภาพของน้องสาวกับจื่อเทาในรถมาให้
ฉึก!!!
คมมีดเสียบเลยศีรษะของจื่อเทาไปนิดเดียวแต่ก็แทบทำเสียวได้ถ้าคนในรูปได้มาเห็นเข้า
"หึ!!มึงเจอกูฮวังจื่อเทา!!! สำหรับน้องสาวกูที่มึงทำกับกูที่มึงทำ!!!"
TBC
+:+M A F I A+:+
PLEASE COMMENT
ตอนต่อไป
"เธออยากให้ฉันชนะมั้ย?"
"ฉันอยากให้นายแพ้.."
ปัง/ปัง!!!!
เสียงกระสุนสองนัดกับร่างสองร่างที่ทรุดลงไปทำเอาน้ำตาที่แห้งเหือดไปแล้วกลับไหลมาอีกครั้ง
"พี่จินหลง!!จื่อเทา!!"
ความคิดเห็น