คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Trap xxx 4 ::: Funeral second Part2 (END)
Trap xxx 4
Funeral second
<<ศพที่สอง>> Part 2(end)
Talk ::: Kim jongin
เสียงพระอาทิตย์ของเช้าวันใหม่แยงตาจนทำให้ผมต้องตื่นขึ้นมาทั้งๆที่ผมไม่อยากจะตื่นเท่าไร และอีกอย่างเมื่อคืนผมฝันร้าย...
ฝันว่าคยองซูโดนรถชน จนมันทำให้ผมอดเป็นห่วงไม่ได้เมื่อคนที่ขับรถขับรถชนคยองซูในฝันคือตัวของผมเอง!!!
แต่บางทีอาจจะเป็นเพราะ “ข้อความ” ทั้งสองข้อความนั้นก็ได้ ตั้งแต่ที่ผมมาอยู่ในห้องนี้ สิ่งแรกที่ผมเจอก็คือ... ข้อความเลือด... ภาพมันยังติดตาของผมอยู่เลย ตอนนั้นผมลองเอามือไปลูบดูก็เป็นเลือดจริงๆ...เลือดของคน...
แต่...ผมคงคิดมากไปเองจริงๆ...
ตึก ตึก ตึก
เสียงฝีเท้าของคนสองคนกำลังเดินผ่านประตูหน้าห้องของผม มันจะไม่ทำให้ผมสนใจได้เลย ถ้าเจ้าของเสียงฝีเท้าหนึ่งในนั้นไม่ใช่คยองซู
“ว่ามา..”
“เย็นชาจังเลยนะนายนี่~~~~”
ตอนนี้เสียงเปลี่ยนจากหน้าห้องกลายเป็นห้องข้างๆผมซึ่งห้องนั้นมันไม่มีใครใช้ไม่ใช่หรอ!!!!
ผมแนบหูลงไปบนผนังของห้องเพื่อฟังว่าสองคนนั้นคุยอะไรกัน แต่ก็จับใจความไม่ค่อยได้ซักเท่าไร
“แอบฟังคนอื่นอย่างนี้ไม่ดีมั้ง คิม จงอิน...”
เฮือก !!!
ผมหันขวับไปทันทีที่รู้ว่ามีผู้มาใหม่เข้ามาให้ห้องของผมตอนไหนก็ไม่รู้
“แอบเข้าห้องคนอื่นก็ไม่ดีเหมือนกันล่ะ หวง จื่อเทา!!!!”
“ก็แค่เห็นประตูมันไม่ได้ล็อค ลงไปกินข้าวได้แล้ว”
“แล้วทำไมนายยังไม่ลงไป”
ผมมองเขาด้วยความสงสัย ปกติเราก็ไม่ค่อยจะได้คุยกันอยู่แล้ว น่าแปลกที่เรามาเป็นเพื่อนกันได้ อาจจะเป็นเพราะเราเรียนอยู่ห้องเดียวกันก็ได้มั้ง ที่ทำให้ผมกับจื่อเทา อ้อ แล้วก็ หมอนั่นนี่ คยองซู ที่ทำให้ผมค่อยๆเริ่มได้คุยกับจื่อเทาด้วย
“ก็...ตื่นสายนิดหน่อยนะ ไปพร้อมกันมั้ย จงอิน ดูเหมือนว่าคยองซูเป็นห่วงนายอยู่ข้างล่างด้วย”
จื่อเทาพูดพร้อมเดินเข้ามาในห้องของผม พร้อมมองไปรอบๆห้อง พลางหยิบจับของประดับตกแต่งห้อง และของใช้ส่วนตัวของผม
“คยองซูหรอ....”
“อื้อ เขาอยู่ข้างล่างน่ะ”
เทาบอกพลางยักไหล่อย่างไม่สนใจ โกหกแล้วล่ะ จื่อเทา!!!
“นายโกหกฉัน คยองซูอยู่บนนี้!!! “
ผมพูดพร้อมกับถอยหลัง ส่วนมือของผมก็พยายามที่จะหา อาวุธ เป็นไปได้ที่หมอนี่...อาจได้ข้อความนั่น!!!
ตัวหนังสือของข้อความในมือถือที่ผมดูเป็นร้อยรอบหลั่งไหลเข้ามาในหัวของผมอีกครั้ง
To You…
ขอต้อนรับคุณเข้าสู่ค่ำคืนสุดระทึกขวัญสำหรับคุณ ต่อจากนี้ไปจะเป็นภารกิจที่คุณ ต้อง ทำ
......ฆ่า.... ทุกคนซะ แล้วคุณจะรอด.....
นี่ไม่ใช่คำขู่ นี่คือเรื่องจริงและนี่ก็คือเกมส์ของฉัน
อ้ะๆๆๆ คิดจะเอาไปให้เพื่อนของคุณดูหรอ คิดดูดีๆนะ คุณจะเป็นคนฆ่าหรือโดนฆ่าถ้าเอาให้เพื่อนคุณดู ยินดีต้อนรับเข้าสู่ Trap XXX ขอให้พระเจ้าคุ้มครองคุณล่ะกัน.....
xxx-xxx-xxxx
“ว้า~~~ ความแตกแล้วล่ะสิ”
เทาพูดพร้อมเดาะลิ้นทำท่าทางกวนประสาทมาให้ผม นี่มันคงอยากจะฆ่าผมจริงๆสินะ!!!
“นายได้ข้อความ?” แล้วผมก็ถามคำถามโง่ๆนั้นออกมา คิดบ้างสิจงอิน ไม่อย่างนั้นไม่มีทางที่คนอย่างจื่อเทาจะเข้ามาคุยกับนายหรอก ผมก่นด่าตัวเองอยู่ในใจ
“อ่าฮ่ะ นายคิดว่านายได้ข้อความคนเดียวหรอจงอิน ตลกน่า ใครก็ได้ทั้งนั้นล่ะ อยู่ที่มันจะทำเป็นเฉยและหาวิธีฆ่าฝ่ายตรงข้ามยังไงแค่นั้นล่ะ”
“!!!”
“แล้วนายรู้มั้ย... อี้ชิง ก็ตายแล้วด้วย หมอนั่นส่งข้อความมาบอก แต่ก็ไม่รู้ว่าใครฆ่า... ตอนนี้ทุกคนก็กำลังสวมหน้ากากเข้าหากันทั้งนั้น หึ!!!”
“!!!!”
“มาเรามาเริ่มแบทเทิลของเราดีกว่าน่า คิม จงอิน ฉันชักเครื่องร้อนแล้วสิ พอฉันฆ่านายเสร็จ ก็เป็น...อืม....คยองซูดีมั้...”
พลั๊ก!!!!
ยังไม่ทันที่เทาจะพล่ามเสร็จผมก็ตรงเข้าไปต่อยมันทันที เสียงเนื้อกระทบเนื้อมันฟังดูน่ากลัว
“แก!!! เล่นทีเผลอนี่หว่า!!! “
ดูเหมือนเทาจะเลือดขึ้นหน้าไปแล้ว ตอนนี้หน้าของเขาแดงเป็นรอยกำปั้นของผมเลย เทาบ้วนเลือดออกจากปากก่อนจะเดินเข้ามาหาผม ด้วยหน้าตาที่ดูเหมือนพวกฆาตกรไปอีก!!!
“ฉันจะฆ่านายก่อนที่นายจะฆ่าฉันให้ได้ หวังจื่อเทา!!!”
ผมพูดพลางมองไปรอบๆเพื่อหาอาวุธอีกครั้งแล้วสายตาของผมก็ไปเจอหยุดอยู่ที่ดาบสองเล่ม....
“งั้นมาพนันด้วยชีวิตกัน คิม จงอิน นายกับฉันใครมันจะอยู่ใครมันจะตาย!!!”
End talk ::: Kim Jongin
ทางด้านข้างล่างที่กำลังจะรอเกมส์ที่จะเริ่มขึ้น จู่ๆ ปาร์ค ชานยอล ก็เอ่ยกติกาขึ้นมาอีกครั้ง มันจะไม่ทำให้พวกเขากลัวได้เลยถ้าไม่ใช่กติกาสุดโหดนี่
“เอาล่ะๆๆๆ ฉันเพิ่งคิดกติกาใหม่ได้เมื่อกี้ >_< “ ชานยอลพูดอย่างตื่นเต้น ทุกครั้งเวลาที่เขาจะทำอะไร ท่าทางก็จะมาก่อน ท่าทางน่ารัก...ที่อาบยาพิษ...แต่ใครจะรู้...ก็พวกนั้นไม่ใช่เขานี่ หึ!!!
“ว่ามาเลยชานยอล “ คราวนี้เป็นลู่หานที่ค่อยสนับสนุนชานยอล ส่วนอู๋ฟานนั้นนั่งมองดูชานยอลอย่างนิ่งๆพลางส่งร้อยยิ้มอันอบอุ่นมาให้เหมือนเดิม
“ฉันคิดว่าเพื่อเกมส์ที่จะสนุกขึ้น เราควรที่จะจับเวลา...ในการหา การซ่อน แบบนี้อ่ะมันจะได้ไม่เสียเปรียบกันเวลาโดนลงโทษ”
“ยังไงอ่ะ” มินซอกที่ชอบเรื่องสนุกๆอยู่แล้ว ถามด้วยความตื่นเต้นพลางส่งตาแบ๊วๆเป็นคำถามมาให้อีกฝ่าย
“ฉันจะให้ทุกคนจับสลากกันแบ่งทีมกัน ว่าใครจะเป็นคนหาและคนซ่อน และคนที่หานั้นมีเวลาแค่ 2 ชั่วโมงเท่านั้นที่จะต้องหาให้เจอ ถ้าไม่เจอฝ่ายที่หาจะโดนลงโทษ แต่ถ้าหาเจอครบก่อน ฝ่ายที่ซ่อนก็จะโดนลงโทษ”
“แบ่งทีม? นี่เป็นซ่อนแอบที่แปลกที่สุดที่ฉันเคยเล่น” โอ เซฮุนท้วงติงขึ้นมาหลังจากที่ฟังแบบเงียบๆมานาน
“ไม่เป็นไรหรอกเซฮุน น่าสนุกออก” เป็นอีกครั้งที่ลู่หานพยายามโน้มน้าวใจเซฮุน
“ก็ได้ๆๆๆ “
เซฮุนบอกปัดพลางหันหน้าไปทางอื่น เพราะไม่อยากให้ลู่หานเห็นใบหน้าที่ร้อนผ่าวของเขา ก็เมื่อกี้ลู่หานเล่นจงใจเอาหน้ามาจ้องเขาแบบใกล้ๆนี่ หน้าก็สวยอย่างกับผู้หญิง....
“แบคฮยอน นายไม่ต้องห่วงนะ” ชานยอลพูดพร้อมกับมองไปที่แบคฮยอนที่เอาแต่มองไปข้างบนอย่างกังวล
“อู๋ฟานบอกแล้วนี่ว่าหมอนั่นกินยาแล้ว เนอะ >_< มาๆๆ เล่นเกมส์กันดีกว่าน้า ~~~ แบคฮยอนอา~~ ”
นั่นล่ะ ที่ฉันห่วง
แบคฮยอนคิดในใจ พลางหันไปมองหน้าอู๋ฟานที่ยิ้มให้ชานยอล ก่อนที่จะตวัดสายตามาที่แบคฮยอนเมื่อรู้ว่าคนตัวเล็กกว่ากำลังจ้องมา
ชานยอลพยายามที่จะเบี่ยงเบนความกังวลใจของแบคฮยอนให้มาสนใจที่เกมส์ของเขาแทนเรื่องของคยองซู!!! เขาไม่ชอบที่แบคฮยอนไม่สนใจเขา แต่ก็แสดงออกอะไรมากไม่ได้...ในตอนนี้
“มาๆๆๆ เริ่มเกมส์กันได้แล้ว เดี๋ยวนะ ชานยอล สลากล่ะ” จงแดที่เครื่องเริ่มติด ตามมินซอกอีกคนเร่งให้ชานยอลเริ่มเกมส์ซะที เขารู้สึกได้ว่ามันต้องสนุกแน่ๆ!!
“เตรียมไว้แล้ว ฉันคิดเกมส์นี้ทั้งคืนเลยนะจงแด!!! >_<” ชานยอลพูดอย่างตื่นเต้นอีกครั้งเมื่อมีเพื่อนร่วมอุดมการณ์
“เอาล่ะๆๆ เรามาจับสลากกันเลยเถอะ” อู๋ฟานเป็นคนพูดก่อนจะเดินไปหยิบ ถ้วยชาที่ตอนนี้ถูกใช้เป็นภาชนะบรรจุสลากไปเรียบร้อยแล้ว
“เอาเลยทุกคน ขอให้โชคดี>_< ” เมื่อชานยอลพูดจบ เขาก็หลีกทางให้เพื่อนๆเข้ามาจับสลาก คนแรกคือ จงแด ต่อมาคือ มินซอก เซฮุน ลู่หาน จุนมยอน อู๋ฟาน...
“แบคฮยอนอา จับสลากได้แล้วน้า ~~ “
“อืม...”
ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่จิตใจของเขาก็ยังคงกังวลกับเพื่อนรักของตัวเองที่อยู่ข้างบน
“สุดท้ายก็ของฉัน จะได้อะไรน้ออออ ตื่นเต้นๆๆๆ >_< “ ชานยอลค่อยๆ จับสลากจองเขาแล้วคลี่มันออกอย่างช้าๆ
“ทุกคนฉันได้หาล่ะ >_< เย่ๆๆๆ ใครได้อะไรบ้างๆๆๆ ” ชานยอลถามอย่างตื่นเต้นพลางมองไปที่ทุกคน
“ฉันได้ซ่อน” จงแดเป็นคนพูดก่อน
“ฉันก็ซ่อน โห่ย เซ็งอ่ะ ” ต่อมาเป็นมินซอกที่พูดอย่างเซ็งๆ เขาอยากหามากกว่าซ่อน
“ฉันได้หา!!! “ ลู่หานพูดอย่างดีใจพร้อมกับกระโดกอดคอชานยอลจนทำให้เซฮุนถึงกับมองตาขวาง
“ซ่อน...” แบคฮยอนพูดออกมาเบาๆ
“ฉันหาอ่ะ”
จุนมยอนพูดขึ้นมาบ้าง เขาอย่างเริ่มเกมส์นี้เร็วๆเหมือนทุกคน น่าสนุกดีนี่... เขาคิดในใจ
“...ลู่หาน...” เซฮุนพูดออกมาเบาๆพร้อมกับมองมาที่ลู่หาน...ด้วยสายตาที่เป็นห่วงในบทลงโทษถ้าพวกเขาทำเวลาได้ไม่ดี
“ฉันได้หา!!”
“จริงหรอ O_O!!! “ ลู่หานถามอย่างตื่นเต้น พลางดีใจไปด้วยที่เซฮุนได้อยู่ทีมเดียวกัน
“อื้อ..” คราวนี้ลู่หานเปลี่ยนมากอดเซฮุนแทน เซฮุนถึงกับตัวแข็งทื่อด้วยความ...เขิน
“เอาล่ะๆๆ เลิกบทเลิฟซีนก่อนได้มั้ยลู่หาน” อู๋ฟานตำหนิเบาพร้อมพูดสลากของตนเองมา
“ซ่อน...” พร้อมกับสายตาที่ว่างเปล่ามองไปที่ทีมของเขา...ที่ไม่มีชานยอล...
“เอาล่ะ แล้วไงต่อชานยอล” จงแดถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นกว่าเดิมนิดหน่อย และเขาก็ค่อยข้างมั่นใจว่าคราวนี้ทีมเขาต้องชนะ ก็นะทีมนั่น มีแต่คนซื่อๆทั้งนั้นนี่... อย่างน้อยก็ในความคิดของเขา...
“ก็เหมือนทั่วๆไป เราจะหลับตา แล้วพวกนายก็ไปซ่อน แต่อย่าลืมนะ ว่า ถ้าพวกฉันหาพวกนายเจอก่อนแล้วนายจะ...”
“โดนลงโทษ” เป็นมินซอกที่พูดออกมาพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอ..
“เอาล่ะน้า~~~~ “ ชานยอลพูดพร้อมกับเดินหันหน้าเข้ากำแพง พร้อมกับหลับตา
“เดี๋ยวๆๆๆ ถ้านายแอบโกงดูพวกเราล่ะ” มินซอกถามอีกครั้ง
“พวกฉันไม่โกงหรอกน่า นายคิดมากแล้วมินซอก.. “ ลู่หานเดินไปจับบ่าคนตัวเล็กกว่าพลางส่งรอยยิ้มให้อีกฝ่ายสบายใจ
“ไปเถอะ มินซอก “ เป็นอู๋ฟานที่ชวนเพื่อนในทีมไปหาที่ซ่อน เหลือแบคฮยอนที่ตอนนี้ยังอยู่ที่เดิม
“แบคฮยอน...” ชานยอลเรียกแบคฮยอนออกมาเบาๆ พร้อมกับเดินเข้าไปหา
“ชานยอล ฮึก ฉันเป็นห่วงคยองซู”
แบคฮยอนร้องออกมาทันทีเมื่อชานยอลเดินเข้าไปเกือบจะถึงตัวเขา ทำเอาคนตัวสูงถึงกับทำอะไรไม่ถูก เขาไม่คิดว่าแบคฮยอนจะเป็นห่วงคยองซูขนาดนี้
“ไม่เป็นไร แบคฮยอน ไม่เป็นไรนะ คยองซูเขาไม่สบาย เขาพักผ่อนอยู่ข้างบน “
ชานยอลพูดพลางดึงคนตัวเล็กมากอด โดยที่คนตัวเล็กแต่สะอื้นอยู่ในอ้อมกอดนั้น ที่แบคฮยอนคิดถึง...
“เอาล่ะครับ ไปซ่อนได้แล้วนะ “
ชานยอลจับบ่าแบคฮยอนพร้อมกับย่อตัวลงเล็กน้อยเพื่อให้ใบหน้าอยู่ในระดับเดียวกัน.. พร้อมกับส่งยิ้มที่แบคฮยอนคุ้นเคยไปให้ โดยที่ทั้งสองไม่รู้ว่ามีสายตาหลายคู่ที่มองด้วยความ...เจ็บปวด และ ริษยา...
1..
2..
3..
4......
.
.
.
100
“จะหาล่ะน้า~~~” ชานยอลพูดเสียงดังจนแทบจะตะโกนออกมาเลยก็ได้ เขาหวังว่าพวกที่ซ่อนจะซ่อนดีแล้วนะ ไม่งั้นมันไม่สนุก หึ!!!
“เอาล่ะ ทุกคน แยกกันหา โอเค๊ “ จบคำสั่งทุกคนก็หายไปราวกับสามารถหายตัวได้เลย ส่วนเป้าหมายของแต่ล่ะคนนั้น...จะเป็นใครนะ..
Talk ::: huang zi tao
ตึกๆๆๆ เสียงฝีเท้าหลายฝีเท้าวิ่งผ่านมาทางนี้ทำเอาผมกับจงอินถึงกับสะดุ้งพร้อมกับมองไปที่ประตู
เสียงเงียบไปสักพัก ผมกับจงอินจึงเริ่มสู้กันอีกครั้งหนึ่ง ผมไม่สนหรอกนะถึงแม้มันจะเป็นเพื่อนของผม แต่ถ้าไม่มีมันผมอาจจะรอดก็ได้ ก็แค่ฆ่าทุกคน... คิม จงอิน บยอน แบคฮยอน โด คยองซู ปาร์ค ชานยอล คิม จงแด คิม มินซอก อู๋ อี้ฟาน เสี่ยว ลู่หาน โอ เซฮุน คิม จุนมยอน.. เท่านั้น ไม่สิ จุนมยอนหรอ... ผมจะไม่ฆ่าเขา..
“เทา เทา จื่อเทา นายอยู่ไหน ออกมาช่วยฉันหน่อยสิ”
เสียงของจุนมยอนที่อยู่ในห้องของผมดังมาในห้องของจงอิน ท่าทางจะเรียกผมดังซะด้วย หรือมีใครทำอะไร!!!
“อ่า จงอิน จุนมยอนเรียกฉันน่ะ งั้นฝากแผลไว้ก่อนนะ”
ฉึก
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก”
ผมพูดพลางเสียบดาบลงไปที่ท้องของจงอินที่ผมคร่อมไว้อยู่ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องของมัน...
.
.
.
“ไง จุนมยอนมีอะไรให้ฉันช่วยหรอ เรียกซะดังเชียว” ผมพูดยิ้มๆให้จุนมยอนพร้อมกับดึงคนตัวเล็กมากอด
“นายไปไหนมา ตอนนี้พวกเรากำลังเล่นเกมส์ซ่อนแอบกันนะ ฉันได้เป็นคนหา”
“เกมส์ปัญญาอ่อนอย่างนี้ไอ้ชานยอลมันคิดใช่มั้ย ฮ่าๆๆ”
“ชู่ววว เดี๋ยวอู๋ฟานก็ได้ยินหรอก เทาฉันเก็บไอ้นี่ได้อ่ะ “
จุนมยอนพูดพร้อมกับหยิบดาบโบราณของไทยขึ้นมา เขาชอบประเพณีไทย ชอบศึกษาเกี่ยวกับวัฒนธรรมของที่นั่น
“เฮ้ย ไปเก็บมาจากไหนอ่ะ ที่เกาหลีไม่น่าจะมี”
“บ้านชานยอลเอามาตกแต่งอ่ะ ตรงมุมโน้น ฉันไปหาพวกที่ซ่อน เลยเก็บมันมาด้วย วันก่อนที่จะมาก็ฉันดูสาระคดีเกี่ยวกับไทยด้วยนะ ดาบแบบนี้อ่ะ เขาเอาไว้ประหารนักโทษโดยรำแล้วฟันหัว”
จุนมยอนพูดพลางเดินไปหาผ้ามามัดเพื่อปิดตาตัวเอง พร้อมกับดึงฝักดาบออก เขาเริ่มรำไปเรื่อยๆ พร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ๆผมที่กำลังมองคนตัวเล็กข้างหน้าอย่างเพลินๆ
“นายรู้มั้ย ฉันอยากไปไทยจังเลย”
“รู้แล้วๆๆ นายบอกฉันหลายครั้งแล้วนี่” ๆผมกลั้นขำเมื่อคิดไปถึงก่อนหน้านั้น เขามักจะบอกผมว่าอยากไปไทย อยากไปไทย อยู่ตลอดเวลา
จุนมยอนรำไทยเข้าใกล้เรื่อยๆจนผมต้องถอยหลังหนีดาบที่เขาเหวี่ยงไปมา จนติดกับฝาผนัง ตรงกับท่าเสียบไปข้างหน้าของท่ารำพอดี
ฉึก!!!
“อ๊ากกกกกก”
ดาบทะลุเข้ามาในตัวของผมทันที เขารีบเอาผ้าปิดตาออกเมื่อได้ยินผมร้องออกมา
“เทา!!! ฉันขอโทษ เทา ฮือๆๆ ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ” จุนมยอนร้องออกมาทันทีที่รู้ว่าตัวเองนั่นได้แทงผม
“ฮือ เลือด เลือดเต็มเลย “ เขาร้องฟูมฟายไม่หยุดเมื่อเห็นเลือดอันมหาศาลที่ไหลออกมาจากตัวผม
มันทำให้ผมค่อยๆก้มลงไปมองที่ๆเขาเผลอแทงไป...หน้าอก...ฝั่งซ้าย...
ผมค่อยๆ ย่อตัวนั่งลงกับผนัง รู้สึกหายใจติดขัดไปหมด เหมือนกับลมหายใจใกล้จะหายไปเรื่อยๆ
“เทา พยาบาล โรงบาล เทา นายต้องไปโรงบาล เทา “ ดูเหมือนจุนมยอนจะสติแตกไปแล้วเมื่อเห็นเลือดผมไหลไม่หยุด
“ไม่เป็นไร..จุน..มยอน..ฉันคงมาได้แค่นี้ ฉัน..ไม่ไหวแล้ว...” ผมพูดออกมาอย่างช้าๆจนแทบจะจับใจความไม่ได้
“ไม่ เทา นายต้องรอดนะ”
“ขอ..ไร..อย่า..ง..สิ “ ผมพูดติดขัดมากกว่าเดิม สุดท้ายผมก็ต้องตายหรือนี่
“ว่ามาเลย “ จุนมยอนตอบกลับมาอย่างเร็วไว พร้อมกับดึงมือผมไปกุมไว้
“ฆ่า..ทุกคน.. แล้วก็...จูบฉัน...ได้มั้ย...”
ผมพูดอย่างมาพร้อมกับมองไปที่จุนมยอนอีกครั้ง น้ำตาของเขาไหลลงมากระทบแก้มของผม มันเย็นเชียบ... ผมค่อยๆ เอื้อมมือไปสัมผัสที่ใบหน้าของเขา
จุนมยอนค่อยๆโน้มหน้ามาจุมพิตที่ริมฝีปากของผมอย่างแผ่วเบา..และนั่นก็เป็นสัมผัสสุดท้ายก่อนที่ผมจะหมดลมไป....
End talk ::: huang zi tao
เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าหมดลมหายใจไปแล้ว จุนมยอนก็วางร่างที่ไร้วิญญาณลงพร้อมกับลากร่างนั้นไปซ่อนไว้ในห้องน้ำของห้องเขาพลางมองด้วยสายตาเย็นชาให้ร่างสูงที่ไร้ชีวิต
“หึ ฉันฆ่าทุกคนแน่เทา เริ่มต้นด้วยนายนี่ไง!!!”
ติ๊ด!!!
เสียงข้อความในมือถือเข้ามาอีกครั้ง
To You …
ว้าวววว ขอแสดงความยินดีด้วยนะ ที่นายได้ไปต่อ... แต่ทำอย่างนี้กับเพื่อนของนายนี่นะ ฉันละสงสารจื่อเทาจริงๆที่ไว้ใจนาย!!!
เอาล่ะๆ เริ่มรายต่อไปได้เลยจุนมยอน ไม่ต้องกลัวว่าจะมีใครรู้ว่านายฆ่าเทา ยกเว้นแต่นายจะทำพิรุธให้ ”เพื่อน” ของนายจับได้เอง
ขอให้พระเจ้าคุ้มครองนายก็แล้วกันนะ คิม จุนมยอน!!!
xxx-xxx-xxxx
…TO BE CONTINUED…
Trap XXX
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
สวัสดีค่า~~~
มาอีกครั้งกับ Trap xxx เรื่องกำลังเข้มข้นขึ้น
อ๊ะๆๆๆ ศพที่ 2 กลายเป็นเทาซะแล้ว
ตอนหน้ามีเซอร์ไพรส์น้า~~
แต่บางทีรีดเดอร์อาจจะเดาถูกก็ได้ว่าคืออะไร
อิอิอิ >.,<
เอางี้มั้ยคะรีด ใครอยากอ่านก่อนใคร ทิ้งเฟส ทิ้งทวิตไว้ เดี๋ยวอัพเมื่อไร ไรต์จะไปบอก >_< สนใจทิ้งไว้เลยยยย
ป.ล. นี่เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นเฉยๆ ไม่มีเจตนาทำร้ายศิลปินแต่อย่างใด โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะเคอะ
ความคิดเห็น