อกหักนั้นหรือคือ ตัวตัดสิน

เนื้อเรื่อง

  อกหัก  จากความรัก ..ไม่ได้หมายความว่า คุณ  ..หมดสิ้นทุกอย่างแล้ว.................

                            หนาวเหน็บ ปวดร้าว เมื่อคราวจาก
                    พลัดพราก ผิดหวัง ครั้นฝันสูง
                    หยดน้ำตา อาบแก้ว แสนอาดูร..
                    ทวีคูณร้อยเท่า เมื่อเจ้าไป...............
        
           จากวันนั้นจนถึงวันนี้  หลายครั้งที่นั่งร้องไห้ กับการจากไปของเขา....เขา.จากไปพร้อมกับความปวดร้าวที่ก่อตัวขึ้นทุกขณะ  ฉันยังคิดว่า มันเป็นเพียงฝันร้ายที่ผ่านเข้ามา ไม่นานฉันก็จะตื่นจากฝันในครั้งนี้   แต่ทว่า  ทำไมนะ มันถึงได้รู้สึกปวดร้าวหัวใจอย่างบอกไม่ถูก
ฉันติดอยู่ในความฝันอย่างไม่มีวันตื่น  .....ภาพของเขา กับการจากลา ในวันที่ฝนพรำ และหยาดน้ำตาที่ร่วงรินไม่ขาดสาย  เหตุผลที่เขาจากไป เพราะ " เราไปกันไม่ได้" เพียงคำสั้น ๆ ที่เขานำมาตัดสินความรู้สึกของฉันที่มีให้เขาตลอด 5 ปี ก่อนหน้านี้ดูเหมือนเราจะรักกันมาก แต่ เมื่อเวลาเปลี่ยนไป แน่นอน อะไรก็ย่อมเปลี่ยน คงไม่มีอะไรยั้งยีจีรังหรอก  แต่....หัวใจของฉันซิ...มันปวดร้าวเหลือเกิน เกินที่ฉันจะยิ้มได้    .......
          หลายวันมาแล้วที่ฉันที่ฉันยังนั่งอยู่ที่เดิมที่นี่ ..ที่ๆเราพบกันครั้งแรก ฉันหวังว่าเธอผู้เป็นที่รักของฉันจะกลับมา ...แต่ก็ยังไม่เห็นเธอสักที จนถึงวันนี้ฉันดีใจมาก ที่ฉันเห็นเธออีครั้ง ....แต่ เธอไม่ได้มาคนเดียวเสียแล้ว  เธอมากับสาวน้อยหน้าตาน่ารัก อ่อนหวาน 
รอยยิ้มที่เธอมอบให้เขาคนนั้นมันช่างน่าเศร้าใจเหลือเกิน    หรือนี่คือเหตุผลที่แท้จริงที่เธอ....จากฉันไป....
                            ภาพวันนั้นยังติดตา   แต่ขอให้รู้ไว้ว่า เธอไม่อยู่ในใจฉันแล้ว.........
         รักได้ก็เลิกได้   ฉันยังมีปัญญาหาใหม่ ง่ายยิ่งกว่านับ 1 2 3 แค่ผู้ชายที่ไม่ได้ความ ..เพียงคนเดียวจะมาตัดสินชะตาชีวิตของฉันไม่ได้หรอก   ตอนไม่มีเขาเราก็อยู่ได้ เมื่อเขาจากไป เขายังพรากรอยยิ้ม และเสียงหัวเราะของเราไปอีก มันคุ้มแล้วหรอที่เรา จะไปเสียดายผู้ชายพรรณนั้น  แค่เขาทำให้เราเสียใจ   เขาก็ไม่มีค่าคู่ควรกับน้ำตาของเราแล้ว....อย่าเสียใจ..อย่าร้องไห้..อีกเลย  ทำให้เขาเห็นซิว่า 
" ขาดเขา เราก็อยู่ได้" แล้วที่สำคัญทำให้เขารู้ว่า เขา ไม่ได้เป็นทุกอย่างสำหรับเราอีกแล้ว   เวลาของเรามีค่ามากกว่าที่จะมาเสียดายกับผู้ชายอย่างนี้  ในชีวิต ยังมีอะไรอีกหลายอย่างที่ต้องคิดต้องทำ กะอีแค่คนไม่รักดี แล้วใฝ่ตำ เหตุใดเราต้องจำฝังใจด้วย.........
        เมื่อยามที่ผ่านพ้นไป  เวลาจะเป็นยารักษาแผลใจให้หายเจ็บปวด   จงยิ้มรับอรุนของวันใหม่ และบอกกับตัวเองให้ขึ้นใจว่า  สักวัน เราจะทำให้เขารู้ว่า เขาได้ทิ้งสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตไป  และเมื่อถึงวันนั้น  จงทำให้เขารับรู้รสชาติของหยาดน้ำตาเสียบ้าง..
หากเราอกหัก  แล้วมัวแต่เจ็บปวดกับอดีตที่ผ่านพ้นมา และเราไม่สามารถย้อนเวลากลับไปได้มันก็เท่ากับ เราเอาเกลือมาลาดแผล 
 แม้แต่สุนัข....เมื่อเวลาที่มันบาดเจ็บมา ..มันจะเลียแผลของมันเอง โดยไม่รอให้ใครมารักษา   แต่เราล่ะ....เราเป็นมนุษย์ผู้มีปัญญาเหตุใดจึงไม่สามารถผ่านมันไปได้   หากเราเอาคำว่า อกหัก  มาตัดสินชีวิต แล้วเราไม่อายหมาหรือ  .....
        ลุกขึ้นเถิด....ลุกขึ้นแล้วมองออกไปข้างหน้า....มองสิ่งที่เราต้องพบต้องเจอ  หากเราบอกกับตัวเองว่าเราทุกข์ เราก็จะทุกข์ แต่เมื่อยามใดก็ตามที่เราบอกกับตัวเองว่าสุข เราก็จะสุขตาม ล้มได้ก็ลุกได้  แถมต้องกราบขอบคุณเขางามๆด้วยซ้ำที่ทำให้รู้ว่า ที่ผ่านมาก็แค่ผู้ชายธรรมดาที่เฮ็งซวยคนหนึ่ง  ดีเสียอีกที่เขาจากไป..เพราะบางทีการจากไปของเขา อาจทำให้เราเข้มแข็งขึ้น  และพบกับคนที่ดีกว่า......ยิ้มเถิด....ยิ้มกับโลกแล้วโลก จะยิ้มให้คุณเช่นกัน   อย่าให้เขามาขโมยรอยยิ้ม และความสุขของเราซิ......แต่ก่อนไม่มีเขาเราก็อยู่ได้ไม่ใช่หรือ กินอิ่มนอนหลับสบายดี  พอตอนนี้เขาจากไป...ทำไมต้องจะเป็นจะตายเพราะเขาด้วย....
                                                        ขอบคุณเธอมากๆนะที่จากไป
                                                     ที่ทำให้ฉันตัดสินใจอะไรได้ในตอนนี้
                                                    ขอบคุณสำหรับช่วงเวลาที่ดีๆ...
                                                    ที่เธอจากไปคราวนี้.....แล้วโลกมันเบ๊าเบา......
       จงมองไปข้างด้วยความหวัง    อย่ามองกลับหลังด้วยความแพ้    แม้รู้ว่าวันนี้มันแสนจะอ่อนแอ   แต่อย่าท้อแท้นะคนดี........โลกใบนี้ยังมีอะไรอีกมากที่เรายังไม่รู้.....หลายสิ่งหลายหลายยังรอให้เราไปหา.......เดินไปเถิดเดินไปข้างหน้า แล้วคุณจะรู้ว่า ที่ผ่านมาก็แค่เรื่องธรรมดาเรื่องหนึ่ง...................
                                              ....................................................................................