SomeBodyใครซักคน

เนื้อเรื่อง

By:; ปลาเก๋า ราดพริกก!
เริ่มที่ 1
พบเจอ...
 8โมง ของเช้าวันใหม่ที่สดใสยิ่งกว่าวันอื่นๆ เอวิล ตื่นขึ้นมาพร้อมความสดชื่นน~
แล้วเธอก็รุ้สึกว่าวันนี้คงไม่ธรรมดาแน่ๆ
เพราะอะไรหนะหรอ ไม่รู้เหมือนกันสิ
เธอรุ้สึกใจมันเต้นแรง อย่างกับจะโดนเชือด(เธอคิดในใจ)
เอ้ยไม่ใช่ มันเหมือนมีบางอย่าง ดลใจให้เทอร์ ตื่นแต่เช้าาา กว่าทุกวัน
เธอรุ้สึกตื่นเต้นมากๆ (อ๊ายๆ)
หลังจากเธอตื่นขึ้นมาทำไรไม่เข้าท่า
เธอก็ไปอาบน้ำ แล้ว แต่งตัวด้วยชุดเก๋ กู๊ดส์
เสื้อดำ กางเกง ดำ รองเท้าดำ
ดีนะที่เทอร์ตัวไม่ดำ- -"
"มานเป็นชุดโปรดของชั้นน  แกยุ่งอารายกะชั้นด้วย" เธอพึมพำในใจ
 แอวิล เธอเป็นใครหน่ะหรอ เธอเป็น เด็กสาวอายุ 22 (อ๊ายม่ายช่าย แก่ไป)
ล้อลเล่นเธออายุ 18หนะ แต่ไม่รุ้ว่าทำไมหน้าเธอหละแก๊แก่
(ปลาเก๋า!พูดกะเอวิล)
แอวิล : อารายยะว่าช้านแก่ได้ไง ,ปลาเก๋า!: ก้อแก่จิงๆนี่,แอวิล: อ๊ายๆมะยอม)
เธอหนะ อยู่บ้านคนเดียว เพราะครอบครัวของเธอย้ายไปอยู่ L.a น่าสงสัยทำไมไม่เอาลูกไปด้วย
เธอเลยต้องใช้ชีวิตเดียวดาย อยู่กะเพื่อนๆข้างบ้าน และเพื่อนที่มหาลัย
ปีนี้เธออยู่ปี1 แล้วนะ (ไวจังวันนั้นยัง ป.1) ("แกแอบเหนช้านเมื่อไหร่ย้าาา")

 หลังจากนั้นไม่นาน เธอก้อหยิบมือถือ สีดำทมึน เข้ากับสีชุดของเทอร์
แล้วกดโทรไปหามินาเพื่อนรัก
 มินา เทอร์เป็นหญิงแสนหวาน หน้าตาน่ารักมากมาย
สูงยาว ขาวสวย สวยยยเพอเฟค สวยยิ่งกว่ายายแอวิลอีก
 
 ตู๊ดดดด ตู๊ดดดด...
แอวิลกดโทรสัพหามินา
"มินา ไปเที่ยว กันมะ"
"เอางั้นหรอแก ช้านว่า วันนี้ไม่ว่างอ่ะ"
"เชอะงั้นชั้นไปคนเดียวก็ได้"
"ตายจายย~"
"จำไว้เรยแก"
"จ้าาา"

อ๊าย ยายมินาไม่ไปกะช้านนนน แกตายยย55+ เธอพึมพำ งุงิๆ
(จิตใต้สำนึกของคนมานต่างกัน)
แอวิลเลยเดินออกจากบ้านอย่างโดดเดี่ยว
ก็คนมันมะมีคนรู้ใจ เธอพึมพำagian
แอวิลโบกแทกซี่ สีฟ้าๆเหลืองๆเขียวๆ
เธอนั่งขึ้นไปอย่างระมัดระวัง คิดว่าคนขับแทกซี่ อาจเกิดโรคจิตขึ้นมา!!
(หน้าอย่างเธอกัลวด้วยหรอย่ะ)
"พี่ๆ ไปสยามค่ะ"
"ได้ครับ 300นะ"
" ป๊าดดด300,250ได้มะ"
"โถ่น้องเค็มจังอ่าๆไม่ได้ๆ" คนขับชักสีหน้าโกรธๆ*-*
"เออ ไปก้อไป " แอวิลเริ่มหงุดหงิดซะแล้ว

จากนั้นไม่นาน คนขับก็ดั๊น ขับไปที่ๆมันเปลี่ยวๆ
แอวิลเริ่มเอะใจ "พี่คะ นี่มันไม่ใช่ทางไปสยามนี่คะ??"
"อ๋อ ทางลัดหนะครับ"
"อ่อคะๆ" เวลานั้นเอวิลไม่ได้เอะใจอะไร เพียงแต่คิดว่า คนชับอาจจาเกิดอยากขึ้นมา
แล้วชั้นจะทำยังไงหละอ๊ายยๆ เธอบ่นคนเดียว
ผ่านไปครึ่ง ชม. ก็ยังไม่มีทีท่าว่าเธอ จะถึงสยาม
"พี่คะ จาถึงยัง ทางลัดทำไมไกลจังคะ??"
"แล้วทำไมพี่มีจมูกยาวๆจังคะ"
"อ๋อ ก็เพื่อดมกลิ่นลูกค้าให้ชัดๆไงครับ"
"พี่คะ ทำไม พี่มีหูยาวจังคะ"
"อ๋อ ก็เพื่อฟังเสียงน้องชัดๆไงครับ"
แอวิล ชักงง ๆ ว่าคนขับเปงหมาป่าในหนูน้อยหมวกแดงรึป่าว??
(ว่าไป จาเปนไปได้ไง หมาป่าไรจาขับรถได้ พูดเปงนิยาย)
(แล้วนี่ไม่ใช่นิยายหรอยะ)
"แล้วพี่ทำไม มีฟันยาวจังคะ"
"ก็เพื่อฟันหนูไง 55"
"พี่จะทำไรหนูหรอคะ" แอวิลถาม
"โธ่ ยัยเด็กทึ่ม ชั้นก้อจา...เธอไง"
ฮ่าฮ่า ชายร่างใหญ่ เปิดประตูรถด้านหน้า แล้วเดินมาทางด้านหลัง
เขาเปิดประตูออก ด้วยแรงอันมหาสาร
เขาเดินมายังเทอร์ แอวิลรุ้สึกได้ ถึงภัยที่มาถึงแล้วในตอนนี้
เธอพยายามรงบรวมสติที่มีเหลือน้อยเต็มที
เธอคิดได้ดังนั้น เธอจึงใช้ขาเรียวๆของเทอร์
เตะ ผ่าหมาก ไอ่เจ้าคนขับรถวิตรถานน
*-* แล้วเธอก็เปิดประตูอีกด้านของรถ วิ่งออกไปอย่างสุดแรงเกิด
เธอวิ่งไปทั้งๆที่ไม่รุ้ว่าที่นี่ที่ไหน
คนขับแทกซี่คนนั้นวิ่งตามเทอร์มาเรื่อยๆ
เธอร้องไปตลอดทาง
"ช่วยด้วยๆใครก็ได้ ช่วยทีช้านจะโดนคนขับข่มขื่น" แอวิลตะโกนเสียงดัง
"หยุดนะนังเด็กทิ่ม" คนขับแท๊กซี่ตะโกนออกมา
"หยุดให้โง่สิ อีคนขับแทกซี่โรคจิต" แอวิลว่า
แต่ความอดทนของคนนั้นก็ย่อมมีจุดสุดยอด
เธอเริ่มหมดแรง แต่ยังไง คนขับคนนั้นก็ยัง วิ่งตามเทอร์มาเรื่อยๆ
ใกล้ถึงแล้วๆ คนชับบ้ากามพึมพำ
เสจชั้นหละแก ฮึ่มๆ
เขาคว้าผมยาวๆของเอวิลไว้ได้ แอวิลฟุบลง แล้วร้องด้วยความเจ็บปวด
คนขับกำลังงจะทำอะไรบางอย่างกับเธอ เธอหลับตาลงอย่างตระหนก
"ต๊าบ!!" เสียงเหมือนคนโดนตีดังขึ้น
แอวิลลืมตาขึ้นพร้อมความหวั่นๆ
คนขับรถสลบไป เพราะการไม้หน้า3ของใครบางคนคนนั้น
เทอร์เหลือบไปเห็น ชายคนนึงกำลัง ถือไม้ที่คาดว่าจะเป็นไม้ที่ทำให้คนขับสลบไป
"เป็นไรมากมั้ย" ชายเอ่ย
"มะๆ...ไม่เปงรายค่ะ" แอวิล ยังตื่นไม่หาย
"งั้นถ้าไม่เป็น ขอตัวนะ" หนุ่มคนนั้นกล่าวอีกครั้งด้วยน้ำเสียงห้าวๆ
"เออ... อืมคะ" แอวิลเอ่ยขึ้น
หลังสิ้นวลีนั้น ชายคนนั้นจึงขึ้นรถมอเตอร์ไซค์สีดำคันใหม่เอิ่ยม
ทิ้งแอวิล อยู่กับร่างของคนขับรถคนนั้น
"เออ เดี๊ยวค่ะ ชื่ออะไรคะ???"
"ลี..ลีโอ"
หลังสิ้นคำพูดฮ้วนๆนั้น เสียงสตาร์ทมอไซค์ก็ดังขึ้น
และเริ่มไกลออกไป  แอวิลมองตามหลังไปตลอด จนสิ้นสายตา