คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : EP.2 อดีตของบอสมัส?
เสียงปิดประตูห้องดังขึ้นเบาๆ ก่อนที่ร่างบางของมัสที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อจะเคลื่อนตัวไปยังห้องน้ำในห้องของเขา
มัสอยู่คนเดียวที่คอนโด JM ซึ่งเป็นคอนโดที่ใกล้มหาลัยที่สุด เรียกว่าเดินไม่กี่ก้าวก็ถึงมหาลัย ป๊าและม๊าของมัสจึงเลือกที่จะซื้อคอนโดนี้ไว้ให้ เพื่อให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนได้สะดวกสบาย เดินทางไม่ลำบาก แถมยังซื้อรถให้อีก จะได้ไม่ลำบากเวลาไปเที่ยวที่ไหน
ใช้เวลาไม่นาน มัสก็จัดการอาบน้ำชำระร่างกายของตัวเอง ก่อนที่จะออกมานั่งเช็ดผมที่โซฟาในห้องนั่งเล่นของตัวเอง มือเรียวสวยหยิบรีโมทขึ้นมาเพื่อหารายการที่น่าดู แต่คงเป็นเพราะว่ามันเพิ่งจะบ่ายสาม ทำให้รายการที่ฉายอยู่ในทีวีขณะนี้จะเป็นข่าวซะส่วนใหญ่
ดังนั้นมัสจึงเลือกที่จะปิดทีวีและหันมาเช็ดผมให้แห้งแทน พอผมแห้ง มัสก็จัดการเดินเข้าครัวเพื่อหาอะไรง่ายๆกิน ถึงแม้ว่าห้องครัวของมัสจะมีอุปกรณ์ครัวมากขนาดไหนก็ตาม สิ่งที่มัสทำได้ก็แค่ต้มมาม่า ไม่ก็อุ่นอาหารแช่แข็งแค่นั้นเอง มีแค่ไมฌครเวฟเท่านั้นแหละที่มัสจะใช้ประจำ ก็คนมันทำอาหารไม่เป็นนี่หน่า ทอดไข่เจียวยังไหม้ ต้มไข่ยังระเบิด จะทำอาหารอะไรได้อีก
ทุกวันนี้ก็มีชีวิตอยู่ได้ด้วยอาหารแช่แข็ง ไม่ก็อาหารตามสั่งที่ร้านเจ๊จุ๊บแหละ ไม่ใช่ว่าไม่พยายามนะ เคยลองทำอาหารง่ายๆอย่างผัดกะเพราแล้ว แต่ผลออกมาคือ ครัวเกือบไหม้ แถมกินก็ไม่ได้ต้องเททิ้งหมด เฮ้อ ชีวิตลูกคุณหนูอะเนอะ พอมาทำอะไรเองก็จะลำบากๆหน่อย
ทางด้านของบอส ถึงจะหมดคาบเรียนแล้ว แต่ว่าบอสก็ไม่ได้กลับบ้านหรอกนะ เพราะบอสต้องเข้าชมรมบาส ที่ตัวเองเป็นหนึ่งในทีมที่ต้องทำการแข่งขันด้วย ไม่แปลกที่จะเห็นหน้าบอสที่สนามบาสบ่อยๆ
หลังจากที่บอสเล่นบาสเสร็จ เจ้าตัวก็เข้าไปอาบน้ำในห้องชมรม เหงื่อที่มาจากการตากแดดร้อนๆในช่วงเช้าที่อุณหภูมิสูงถึง 34 องศา แถมมาเล่นบาสตอนบ่ายสาม ทำให้ร่างกายของบอสชุ่มไปด้วยเหงื่อ โชคดีหน่อยที่บอสไม่มีกลิ่นเหม็นเหงื่อ ทำให้เขาไม่กังวลเท่าไหร่
พอบอสจัดการอาบน้ำชำระร่างกายเสร็จ ก็จัดกระเป๋าเตรียมกลับบ้าน ซึ่งบ้านบอสไม่ได้ไกลจากมหาลัยนัก นั่งรถเมล์ไปสองป้ายก็ถึง อีกอย่าง บอสก็ขับมอเตอร์ไซด์มา เลยประหยัดเวลาในการเดินทางได้อีกหน่อย
"ไอ้บอส มึงกลับบ้านเลยป่ะวะ" ยอร์ชที่นั่งรอบอสอยู่ถามขึ้น
"อืม ไม่รู้จะไปไหน เลยว่าจะกลับบ้านเลย"
"เออ กูถามอะไรมึงหน่อยดิ จะด่ากูเสือกก็ได้"
"รู้ตัวก็ยังจะเสือกต่อ เออๆ ถามมา"
"ทำไมมึงถึงไม่ชอบหน้ามัสวะ ทั้งๆที่ตอนม.ปลายมึงสองคนก็สนิทกันดี" ยอร์ชเอ่ยถามในสิ่งที่ตัวเองสงสัยมานาน ยอร์ชเห็นทั้งคู่มาตั้งแต่ม.ปลาย ในตอนนั้นถ้าไอ้มัสเป็นผู้หญิงละก็ คงคิดว่าพวกมันสองคนคบกันอยู่ แต่ใช่ว่าจะไม่มีคนคิดแบบนั้นนะ สมัยนี้สังคมมันเปิดกว้าง การที่ชายรักชาย หญิงรักหญิง มันจึงเป็นเรื่องที่โครตจะธรรมดา ไม่ได้แปลกอะไร
"มึงอยากเสือกเรื่องไรกูไม่ว่านะ แต่ขออย่างเดียว อย่าเสือกเรื่องกูกับมัน กูไม่อยากรื้อฟื้น" บอสตอบยอร์ชด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกได้ว่าเจ้าตัวกำลังหงุดหงิดแค่ไหน
"เออๆ ตามใจเหอะ ไม่อยากเล่าก็เรื่องของมึง"
"อืม โทษที่หงุดหงิดใส่"
"ไถ่โทษด้วยการเลี้ยงข้าวกูเลยมึง"
"งั้นไปบ้านกู ป่านนี้แม่กูคงเริ่มทำอาหารแล้วล่ะ"
"ดีๆ กูคิดถึงฝีมือแม่มึงมากกก"
"จะไปก็รีบๆเดินตามมา ชักช้านั่งรถเมล์ไปเองนะมึง" บอสพูดพร้อมสะพายเป้ข้างนึง ก่อนจะเดินออกจากห้องชมรมไปที่ลานจอดรถมอเตอร์ไซด์
หลังจากที่มื้อค่ำจบลง บอสก็ขึ้นมาที่ห้องนอนของตัวเอง ก่อนจะหยิบกล่องไม้ในลิ้นชักของโต๊ะเขียนหนังสือ ก่อนจะทำการไขกุญแจ และนำสิ่งของในกล่องไม้ใบนั้นออกมาดู
รูปถ่ายคู่ของบอสกับมัส ถูกเก็บรักษาไว้อย่างดี เพื่อคอยตอกย้ำว่า ครั้งนึง บอสกับมัส สนิทกันแค่ไหน
สิ่งที่ยอร์ชพูดเป็นความจริง บอสกับมัสเคยสนิทกันมาก โดยความที่พ่อของบอสกับพ่อของมัส เป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่ประถม ทำให้ทั้งสองคนสนิทสนมกันตั้งแต่เด็กๆ ไม่ว่าบอสหรือมัสจะมีปัญหาในเรื่องใด อีกฝ่ายจะยื่นมือไปช่วยตลอด แต่สาเหตุที่ทำให้ทั้งสองคนทะเลาะกัน จนกลายมาเป็นศัตรูกันเพราะคนๆเดียว แต่จนถึงตอนนี้ ทั้งบอสและมัส ไม่รู้เลยว่า คนๆนั้น เป็นสาเหตุที่ทำให้ตัวบอสและมัสทะเลาะกัน
.
.
ย้อนกลับไปเมื่อม.6 เทอมสอง เป็นเทอมสุดท้ายที่เด็กม.6จะจบการศึกษา และก้าวเข้าสู่การเป็นนักศึกษา ซึ่งมัสและบอสก็เป็นคนที่กำลังเรียนจบม.ปลายเช่นกัน รวมถึง เจฟ เพื่อนสนิทอีกคนของบอสกับมัสด้วย ด้วยความที่เจฟย้ายมาเรียนกลางเทอมในตอนเทอมหนึ่ง ทำให้เจ้าตัวไม่ค่อยมีเพื่อนสักเท่าไหร่ มัสกับบอสจึงอาสาเป็นเพื่อนให้กับเจฟ ทั้งสามคนมักจะไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ
อยู่มาวันนึง เป็นวันที่สอบปลายภาควันสุดท้ายก่อนที่ชีวิตเด็กม.ปลายจะสิ้นสุดลงและก้าวไปเป็นนักศึกษาอย่างเต็มตัว บอสกับมัสได้เรียนที่มหาลัยเดียวกัน แถมยังคณะเดียวกันอีก แต่เจฟดันสอบไม่ติด ทำให้เจฟต้องไปเรียนอีกมหาลัยนึงแทน
บอสได้ให้สร้อยที่เป็นรูปหยกกับมัสเพื่อเป็นการอวยพรให้สอบปลายภาคผ่าน เพราะในวิชาสุดท้าย มัสไม่ถนัดสักเท่าไหร่ เพื่อเป็นการเรียกความมั่นใจของมัส บอสจึงหาของบางอย่างมาให้กำลังใจ มัสยกยิ้มก่อนจะขอบคุณบอส ในการกระทำของทั้งคู่ มีสายตาของคนๆนึงจ้องมองมาด้วยความริษยา
หลังจากที่สอบเสร็จ มัสก็พบว่าสร้อยที่บอสให้มันหายไป มัสจึงต้องเดินหาสร้อยเส้นนั้น เป็นจังหวะเดียวกันกับที่บอสไปเจอสร้อยเสร็จนั้น ในถังขยะหน้าห้องสอบพอดี
บอสหยิบมันขึ้นมาพร้อมความรู้สึกจุกในอก เพราะสร้อยเส้นนี้ เขาเป็นคนให้มัสกับมือเขาเอง แล้วทำไมถึงมาอยู่ในนี้ได้ หรือว่ามัสเป็นคนเอามาทิ้ง ไม่น่าใช่ อาจจะหล่นก็ได้ อย่าคิดเยอะสิบอส
"อ้าว บอส มาหาเราหรอ" เจฟพูดขึ้นมาเมื่อเห็นว่าบอสกำลังยืนอยู่หน้าห้องที่ตัวเองสอบ
"อะ.. อ่อ อืม มัสล่ะ?"
"ไปไหนไม่รู้อ่ะ เอ๊ะ นั่นสร้อยมัสนี่หน่า" เจฟพูดพลางชี้ไปที่มือของบอสที่ถือสร้อยอยู่
"อ่อ ใช่ เราให้ไปเมื่อเช้า สงสัยทำหล่นมั้ง"
"ไม่น่าจะทำหล่นนะ เราเห็นมัสเดินเอาออกมาทิ้งเองเลย บอกว่ารกคอ" เจฟพูดพร้อมทำตาใสแป๋ว แต่บอสกับรู้สึกเจ็บอย่างบอกไม่ถูก
"นี่เจฟ เห็... อ้าวบอส สอบเสร็จแล้วหรอ" มัสที่เดินไปหาสร้อยตามทางเดิน เดินย้อนกลับมาที่ห้องเพื่อจะถามเพื่อนเรื่องสร้อย แต่บังเอิญว่าเจอบอสซะก่อน
"สร้อยไปไหน?" บอสถามเรื่องสร้อยกับมัสทันที
"หายอ่ะ เราหาอยู่เนี่ย"
"ไม่ใช่ทิ้งมันหรอกหรอ"
"บ้าหรอ เราจะทิ้งทำไม บอสให้เรามานะ"
"แล้วทำไมเราเจอมันที่ทั้งขยะ ห้ะ!!" บอสตะคอก จนคนตัวเล็กถึงกับสะดุ้ง
"บอส เราไม่ได้ทิ้ง มันหายไปจริงๆ" มัสพยายามอธิบาย แต่ดูเหมือนว่าบอสจะไม่รับฟังอะไร
"มัสรู้ไหม เราตั้งใจทำมากขนาดไหน เราพยายามทำสร้อยเส้นนี้ให้มัส แต่มัสกับเอามันมาทิ้ง มันใช่หรอวะ"
"มัสไม่ได้ทิ้ง ทำไมบอสไม่เชื่อมัส" เสียงของมัสสั่น เขาพยายามกลั้นไม่ให้ตัวเองร้องไห้ออกมา ทำไมล่ะ ปกติบอสไม่เคยเป็นแบบนี้นี่
"ต่อไปนี้ กูกับมึงไม่ใช่เพื่อนกัน มึงแม่งโครตทำร้ายความรู้สึกกูเลยว่ะ" บอสพูดจบก็โยนสร้อยลงกับพื้นทันที จนหยกแตกออกเป็นเสี่ยงๆ มัสนั่งลงร้องไห้กับพื้นท่ามกลางเพื่อนร่วมห้องสอบที่มาปลอบประโลมมัสอย่างไม่ขาดสายร่วมถึงมีสายตายิ้มเยาะจ้องมองไปที่มัสอยู่
.
.
ตัดกับมาปัจจุบัน มัสที่กำลังนอนเล่นบนเตียงก็กำลังนึกถึงอดีตอยู่เช่นกัน ร่างบางค่อยๆดันตัวเองลุกจากที่นอนช้าๆก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักบนหัวเตียง และหยิบกล่องเหล็กที่เย็บเฉียบออกมา มือเรียวสวยค่อยๆบรรจงเปิดมันอย่างระมัดระวัง
ภายในกล่องมีสร้อยกับรูปถ่ายของเด็กผู้ชาย 2 คนถ่ายคู่กัน และมีจี้หยกที่มีรอยร้าวทั่วทั้งหยกนั้น น้ำใสไหลออกจากดวงตาสวย มือเรียวค่อยๆบรรจงหยิบหยกนั้นขึ้นมา ก่อนจะกดจูบเบาๆที่หยกนั่น
"บอส... มัสคิดถึงบอสนะ.. ฮึก"
----- TBC -----
กราบสวัสดีค่าาาา พอดีจะอัพนานแล้ว
แต่แอพนักเขียนเด็กดีล่ม แงงงง
ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรมากค่ะ แค่มาบอกเฉยๆว่าทำไมมัสกับบอสถึงได้เป็นคู่กัดกัน หลายคนอาจจะสงสัยว่า เอ้า แค่สร้อยเส้นเดียวทำไมถึงต้องทะเลาะกัน เราขออธิบายในส่วนนี้หน่อยนะคะ
คือว่าบอสเขาตั้งใจมากๆในการทำสร้อยหยกให้มัส พอเจอมันทิ้งในถังขยะ บวกคำพูดของเจฟ ทำให้บอสโมโหมาก คิดว่ามัสเล่นกับความรู้สึกเขา เลยทำให้ทะเลาะกันหนักหน่วงเพียงเพราะสร้อยเส้นเดียว และแน่นอนว่า ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจฟทำแบบนี้ค่ะ ยังไงก็ติดตามไปเรื่อยๆด้วยนะคะ
ฝากแท็ก #สลับร่างสร้างรักบีมาร์ค เข้าไปเล่นกันเยอะๆนะคะ
เดี๋ยวอีกนิดทั้งคู่ก็จะสลับร่างกันแล้วค่ะ อดใจรอหน่อยน๊าาา รักนะคะ ♡
ความคิดเห็น