ของขวัณที่ทิ้งอยู่...ในกล่อง

     นิคโคโล  ปากานินี่  ถูกยกย่องว่าเป็นนักเปียโนผู้ยิ่งใหญ่ตลอดกาล  เค้าเป็นนักดนตรีที่ยอดเยี่ยมผู้สามารถมีคอนเสิร์ตของตัวเองเมื่ออายุได้  11  ปีความสามารถทางเทคนิคอันยิ่งใหญ่ของเค้าได้ปฏิวัติเทคนิคการเล่นการเล่นเปียโนทั่วทั้งยุโรบ
     เมื่อเค้าเสียชีวิตในปี ค.ศ.1840 เขายกไวโอลีนของเค้าไว้เป็นมรดกให้กับเมืองจีโนอา  ประเทศ-อิตาลีเมืองเกิด  โดยมีเงื่อนไขประการหนึ่งนั่นก็คือ  จะต้องไม่มีศิลปินคนไดเล่นไวโอลีนของเค้าอีกเลย  ผู้ชายในเมืองต่างยินดีที่จะได้ไวโอลีนมาครอบครอง  พวกเค้าตกลงตามเงื่อนไข  และเก็บมันไว้ในกล่องอันสวยงามให้ทุกคนชม  แต่เครื่องดนตรีไม่มีลักษณะพิเศษอย่างนึง  ตราบใดที่มีคนใช้งาน  เครื่องดนตรีก็จะมีสภาพดี  แต่หากเก็บไว้ไม่ได้เอามาใช้  มันก็จะเริ่มเสื่อมสภาพ  ซึ่งเกิดขึ้นกับไวโอลีนของปากานินี่  เครื่องดนตรีที่เคยงดงาม  ถูกปลวกกัดกินจนสิ้นสภาพ  ขณะที่ไวโอลีนอื่นที่มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกันได้รับการสืบทอดสู่รุ่นลูกหลาน  จากนักดนตรีผู้มีพรสวรรค์คนนึงสู่อีกคนนึง  ดำรงการสร้างสรรค์ผลงานอันเยี่ยมยอดสู่ผูเฟงแต่ทว่าไวโอลีนของปากานินี่กลับกลายเป็นซากผุผัง
     พรสวรรค์ที่พระเจ้าได้มอบให้คุณไม่สมารถเก็บไว้เฉยๆ ได้เช่นเดียวกับไวโอลีนของปากานินี่หากคุณไม่หมั่นใช่ความสามารถของคุณ  มันจะค่อย ๆ มลายไปจนกระทั่งหาประโยชน์ไม่ได้  หากคุณใช้มันอยู่เรื่อย ๆ ใช้ความสามารถอย่างเติมที่  เสียงดนตรีก็จะขับขานไม่เพียงแต่ให้ความรื่นเริงกับคุณ  แต่จะมอบความสุขให้คนอื่นด้วย  และนั่นจะนำมาซึ่งความสำเร็จ