ฝนตก...
ในทุกๆวันที่ฝนตก ฉันจะเจอกับ 'เขา' คนนั้น
ท่ามกลางผู้คนมากมายที่มาหลบฝนเขามักจะโดดเด่นในสายตาของฉันเสมอ
แต่ทุกๆครั้งที่ฉันเห็นเค้า ฉันก็ได้แต่ยืนมองเขาที่โดดเด่นออกมาจากคนอื่น
เพียงแต่บางครั้ง... 'เรา' ก็สบตากันบ้าง แต่ก็แค่ครู่เดียวเท่านั้น
ถึงเราจะเจอกันเป็นร้อยครั้งพันครั้ง สบตากันเป็นสิบยี่สิบครั้ง
เราก็เป็นเพียง'คนแปลกหน้า'ต่อกันเท่านั้น
แต่เมื่อฤดูฝนนี้ผ่านพ้นไปเราก็ไม่เคยเจอกันอีกเลย
วันแล้ววันเล่าเวียนวนผ่านพ้นไปจวบจนฤดูฝนกลับมาอีกครั้ง
ฤดูฝนครั้งนี้เราได้'คุยกัน'
เราทักทายและพูดคุยกันทุกตอนเย็นระหว่างหลบฝนก่อนกลับบ้าน
สถานะระหว่างฉันกับเขาเป็นความสัมพันธ์แบบ 'ไม่รู้จักกันแต่ก็คุ้นเคย'
ฉันไม่เคยรู้ชื่อของเขา ไม่เคยรู้ว่าเขาเป็นใคร
จนกระทั่งวันนั้น
วันที่ฉันรู้จักเขา แต่ก็เป็นวันเดียวกันกับที่เขา 'ลืม' เรื่องราวของเราไปเช่นกัน
นับตั้งแต่วันนั้นฉันจึงเริ่มบันทึกเรื่องราวระหว่างฉันกับเขา
เผื่อวันนึงเค้าจะได้อ่านมันและอาจจำฉันขึ้นมาได้บ้าง
'แด่คุณ...ผู้มาพร้อมกับสายฝน'
'เธอ'คนนั้น ภรรยาของผม
ผู้หญิงที่ผมเจอ'ครั้งแรก'ตอนอยู่ใน'โรงพยาบาล'
แต่ผมกลับรู้สึกว่าเราไม่ได้เจอกันครั้งแรก
ในงานแต่งงานของเราปราศจากซึ่งความรัก
แต่เธอดูไม่ได้เสียใจเลยสักนิด
หรือนั้นคือการแสร้งเพื่อให้พ่อของเธอสบายใจกัน?
สายฝน...
เธอมักมีสีหน้าที่ดูหม่นหมองเสมอเมื่อมองเห็นสายฝนที่โปรยปรายลงมา
ราวกับว่ามันได้พรากสิ่งสำคัญจากเธอไป
ในวันแต่งงานที่เธอก้าวเข้ามาในชีวิตของผมมันก็มีฝนโปรยลงมาเช่นกัน
แม้แต่ในวันนั้นวันที่ผมจำเธอได้ฝนก็ตกลงมาเช่นกัน
แต่นั่นไม่ใช่เรื่องดีเลยสักนิด...
เธอผู้มาพร้อมกับสายฝนและจากไปพร้อมกับสายฝนเช่นกัน
[ Coming Soon ]
淑儒 ซูหยู
ผู้เขียน
ติดตามผู้เขียนได้ที่
Twitter : @ Mellmee25
Facebook : 淑儒 ซูหยู
?
?
ความคิดเห็น