กลอน4.1

เนื้อเรื่อง

              ความเป็นห่วงของใครก็ไม่รู้                    มาซุกอยู่ใต้หมอนฉันนอนหนุน
พรางสื่อพจน์รสถ้อยร้อยละมุน                              ซ้ำยังกรุ่นกลิ่นแก้มไว้แกมกัน
                                                ...........................................................
              ฉันจะเป็นคนแรกที่มาหา                           เพื่อมาซับน้ำตาอันหมองหม่น
จะอยู่ถึงวันสุดท้ายที่ทุกข์ทน                                   จะร่วมเดินตากฝนไปกับเธอ
                                              ...............................................................
               เมื่อด้ายรักถักร้อยปลิวลอยฟ้า                  พันธนาการใจคนไกลห่าง
ไว้กับกลีบดอกรักซึ่งถักวาง                                      เก็บไว้กลางหัวใจใครสองคน
                                               ....................................................
              ความคิดถึงซึ่งไม่มีใครรับ                      ถูกส่งกลับมาหมดพร้อมจดหมาย
มาเก็บอัดกลางใจคนใกล้ตาย                              และสุดท้ายก็คงถมกลบจมดิน
                                                  ...............................................
              คิดถึงเธอเท่าที่ฉันมีสิทธิ์                         เธอเล่าคิดถึงฉันสักวันไหม
บอกเถิดถ้าลืมฉันเมื่อวันใด                                    ยินดีไปรู้จักคู่รักเธอ
                                                  ................................................
*แต่งดีเปล่าช่วยบอกกันมั่งนะและถ้าว่างๆจะแต่งมาอีกน้า*