เพียงมีคุณข้างกาย

“ดีดี้ พ่อมาแล้วๆๆ”

มัชฌิมาอุ้มเจ้าแมวอ้วนบอกให้มันรู้ว่าทยามาถึงแล้ว

หล่อนรู้ว่าเขาจะออกจากออฟฟิศกี่โมง เพราะทุกวัน หล่อนจะออกไปทำงานและกลับบ้านพร้อมกันกับเขา เพียงแค่ไม่ได้เดินข้างกัน จับมือกัน แต่ต่างคนต่างเดินแล้วขึ้นรถไฟฟ้าสายเดียวกันและเข้าตึกที่ทำงานพร้อมกัน

ทยาเดินตรงมาทางหล่อนด้วยใบหน้านิ่งขึงไม่บ่งบอกอารมณ์

“ออกมาทำอะไร?”

“ก็มารับคุณท็อปไงคะ นิดๆ หน่อยๆ แค่นี้ก็ให้กลางออกมาเถอะค่ะ อุดอู้อยู่แต่ในห้อง กลางจะเป็นประสาทอยู่แล้วนะ อีกอย่างนะ กลางก็...คิดถึงคุณมากๆๆๆๆ เลยด้วย” หล่อนยืดตัวยื่นหน้าไปพูดกับเขา

“แล้วเอาดีดี้ออกมาด้วยทำไม มันไม่ตกใจแย่เหรอที่ออกมาเจอคนเยอะๆ แบบนี้น่ะ”

“ดีดี้ตกใจไหมคะลูก~ ไม่ตกใจใช่ไหม เพราะดีดี้อยากออกมารับปะป๊าใช่ไหมคะ งู้ย~ เอ็นดู! ดูท่าสะบัดใส่แม่สิ ฮึ่ม!” หล่อนเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันในใจคิดว่า …นังดีดี้!...

"คุณว่ากลางกำลังอยู่ในโหมด ‘คลั่งคุณ’ อยู่หรือเปล่าคะ”

“ฉันว่า...”

“โอเคค่ะ กลางขอโทษ คุณไม่ต้องกลัวไปนะคะว่ากลางจะคิดลึกด้วย กลางมโนบ่อยๆ ตามประสาสาวโสด แต่ก็แยกแยะสิ่งที่มโนกับความเป็นจริงได้”

“เธอคลั่งฉันมันก็ดีแล้วนี่ เพราะงั้นก็ทำต่อไปเถอะ”

“วะ ว่า...ว่าไงนะคะ”