Into Eternity กลับสู่ความเป็นนิรันดร์

เย็นพรุ่งนี้เมื่อใบมีดบาลิซองของพ่อเราปลดปล่อยเราออกจากร่าง ความตายและเวลาไม่อาจแทรกแซงการพักผ่อนนี้ได้ เราเชื่อว่ามีโลกหน้ารอเราอยู่ปอนด์ โลกที่ดีกว่า และเราจะรอนายอยู่ที่นั่น ทุกสิ่งหมุนเวียนกันไปในวัฏฏะ วนเวียนอยู่ในห่วงที่ไม่รู้จบ อาณาจักรทั้งหลายจะยิ่งใหญ่และล่มสลายซ้ำแล้วซ้ำเล่า เมื่อชีวิตใหม่ของเราได้เริ่มต้น แปดปีจากนี้เราจะพบนายอีกครั้งที่โรงเรียน หนึ่งปีจากนั้นพวกเราจะได้พบเนยอีก ห้าปีจากนั้นสาวน้อยของพวกเราจะจากไปอีกครั้ง ปีต่อมานายจะมอบจูบแรกแก่เราในถ้ำนั้นอีกครั้ง พวกเราจะทอดตัวบนเนินแห่งเคริอันลอธอีกหน สองปีจากนั้นเราจะพบพิมอีกครั้ง จะรักและเลิกรักเธออีกหน นายกับเราจะได้หลับนอนด้วยกันใต้แสงดาวของดินแดนคอร์สิกันอีกครั้ง เราจะเดินทางไปถึงเชียงใหม่เพื่อทุกข์ทรมานดังเดิมเป็นพันหน เราจะกลับมายังบ้านเกิดเช่นที่เคยทำ พิมพ์ข้อความเดิมลงไปในพิมพ์ดีดอีกหน เอามีดเล่มเดิมเชือดข้อมือ และวิญญาณเราก็หลุดลอยไปอีกครั้ง

เราเชื่อว่าเราคงตายไปไม่นานนัก มาหาเราในถ้ำเหนือทะเลสาบใต้แสงดาวแห่งเมืองเชียงรัฐที่เราจูบกันครั้งแรก

เป็นของนายชั่วกัลปาวสาน