หมาหงอย ไดอารี่ 01 - อ้าว

ข้อมูลเบื้องต้น

คือนั่งดูยูทูปฟังเพลง อ้าว แล้วก็คิดว่า ถ้าเราเป็นคนทำ MV หรือ เขียนเรื่องตามเพลง ให้มัน "อ้าว" จะเป็นยังไง ก็เลยลองเขียน

เรื่องของคนเคยรักกัน นัทไอทีหนุ่มรุ่นพี่ที่เคยโดนมะนาวสาวรุ่นน้องบอกเลิก จู่ๆมะนาวก็พยายามมาขอคืนดี เขาจะตัดสินใจอย่างไร

มันคงเป็นมุมมองที่ไม่รู้จะเศร้าหรืออึ้งดี อยากให้ลองอ่านดูหรือช่วยแชร์มุมอื่นๆว่าเป็นอย่างไร หรือใครจิตนาการเป็นเรื่องอื่นก็บอกกันได้
ขำๆ ถ้าอยากให้เขียนเรื่องสั้นจากเพลงอื่นก็แนะนำหรือติชมมาได้

#Aug 28 '16 แก้ชื่อ & แก้คำผิด

เนื้อเรื่อง

อ้าว!

7:20 น. วันอังคาร

ที่หน้าลิพท์ในตึก นัทเจ้าไอทีหนุ่มบริษัทขายเครื่องเสียงรถยนต์ใส่แว่นท่าทางเซอนิดๆ ใส่เสื้อผ้าสีเรียบๆแต่ไม่หวีผม ใส่เข็มขัดลายจุดแบบคนชอบแต่งตัวที่ตามแฟชั่นแนวชอบไปแฮงค์เอาท์กับเพื่อนซึ่งแลจะขัดกับเสื้อทำงานนิดหน่อย วันนี้เขามาแต่เช้าจะรีบเซตแลปทอปชุดใหม่ เขากดลิพท์เพื่อขึ้นไปชึ้นบน เขากดปุ่มชั้น 20 แต่ระหว่างที่ประตูลิพท์จะปิด ปิ้บๆ เขาเหลือบเห็นคนอื่นกำลังมา เขาจึงกดปุ่มเปิดค้างไว้ให้

“ขอบคุณค่ะ” มะนาวหญิงสาวผมยาวขาวหมวยเจ้าหน้าที่ฝ่ายขอธุรการงบริษัทเครื่องสำอางค์ มะนาวรีบขอบคุณที่มีคนช่วยเปิดประตูข้างไว้ให้ ทันทีที่เธอเห็นนัท เธอชะงักเล็กน้อย เหมือเธอจะเปลี่ยนใจไม่ไปแต่ก็มีคนตามหลังเธอมา เธอจึงเดินเข้ามาในลิพท์ไปยืนชิดมุมด้านในฝั่งตรงข้ามของนัท

“...” นัทเห็นมะนาวแล้ว เขาไม่ได้พูดอะไร เขารอจนชายอีกคนเข้ามาแล้วกดปิดประตู ปิ๊บๆ กึก

“ชั้น 12 ด้วยครับ ขอบคุณครับ” ชายที่เพิ่งเข้ามาบอกนัทพร้อมขอบคุณล่วงหน้า นัทที่ยืนชิดแผงก็กดให้

“เอ่อ...” ทันทีที่นัทได้ยินเสียงมะนาว เขาก็กดปุ่มชั้นที่ 16 ให้โดยไม่ต้องรอให้เธอบอกหมายเลขชั้น

“ขอบคุณค่ะ” มะนาวขอบคุณแล้วไม่พูดอะไรต่อ

จนลิพท์หยุดที่ชั้น 12 กึก ประตูปิด จำนวนคนในลิพท์ก็เหลือแค่สองคน

ระหว่างที่ลิพท์เลื่อนขึ้นไปต่อ บรรยากาศกลับดูอึดอัด ทั้งคู่รู้จักกันมาก่อน แม้นัทและมะนาวอยู่ในลิพท์ตัวเดียวกันแต่ก็ไม่พูดอะไร ทั้งคู่ได้แต่หลือบมองหน้ากัน

ลิฟท์จอดชั้นที่ 16 มะนาวก็เดินออกไป จู่เธอก็ตัดสินใจหันหน้ากลับมามองนัทที่ยังอยู่ในลิพท์

“เอ่อ... พี่นัทค่ะ เรา...”

ปิ๊บๆ กึก นัทกดปิดประตูทันทีที่มะนาวก้าวออกจากลิพท์ ไม่ทันที่เธอจะหันมาทักเค้าลิพท์ก็เลื่อนขึ้นไปชั้นต่อๆไป

-----

21:30 น. วันอังคาร

นัทกำลังนั่งเล่นเกมคอมในห้องพัก ติ้งตึ่ง เสียงข้อความแอพเข้า

‘โกรธมะนาวอยู่เหรอ ที่บอกเลิกพี่’ นัทอ่านข้อความแล้วทำหน้าเซ็ง

‘มะนาวเลิกคุยกับพี่แมนตั้งหลายเดือนแล้ว’ เขาอ่านข้อความถัดไปแล้วกดสต็อปเกมส์

‘มะนาวไลน์ไปหาตั้งหลายครั้งก็ไม่ตอบ ทำไมอยู่ๆพี่นัททำตัวเงียบไปล่ะ’ เขาเริ่มมีสีหน้าลังเลเล็กน้อย

 ‘งั้นเหรอ แต่ไม่เกี่ยวอะไรกับพี่นี่ อยากทำอะไรก็เอาที่มะนาวสบายใจเถอะนะ นอนล่ะนะ’ นัทพิมพ์ตอบ

มะนาวส่งรูปเซลฟี่ตัวเองในชุดนอนยิ้มมาให้พร้อมข้อความ ‘งั้นฝันดีนะ ฝันถึงมะนาวนะ’ นัทอ่านข้อความแล้วขมวดคิ้ว วางมือถือที่โต๊ะ แล้วก็เปลี่ยนใจหยิบมาเปิดรูปมะนาวดูอีกครั้ง

-----

12:10 น. วันพุธ

นัทแอบเห็นมะนาวยืนอยู่กับคนอื่น ทั้งคู่ยืนคุยกันอย่างสนิทสนม ฝ่ายชายท่าทางดูดีสูงเพรียวใส่แว่น ผมเสยแลดูเรียบร้อยเข้ากับเสื้อผ้าแบรนด์เนม ต่างกับเขาที่ไม่หวีผมดูเซอๆมีหนวดหลอมแหลมอีกต่างหาก

“เฮ้ย เป็นรัยว่ะ ทำท่าเป็นหมาหงอย” ทศถามเพื่อนรุ่นน้องที่เดินมาด้วนกันจู่ๆก็ทำท่าทีหยุดชะงัก

“ป่าวพี่ ไม่มีรัย ไปต่อดิ” นัทพยายามทำไม่สนใจในสิ่งที่เห็น และพยายามทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

-----

21:10 น. วันพุธ

นัทนั่งเล่นโซเชี่ยล เปิดเปิดโปรไฟล์ของมะนาว

“สเตตัสโสด” เขาบอกตัวเองในใจ ข้อความที่โพสล่าสุด “เมื่อไหร่จะมีความรักดีๆ เป็นสาวโสดมันเหนื่อยจุง”

เขากดดูรูปที่มะนาวโพส ส่วนใหญ่เป็นรูปเดี่ยวกับเพื่อนสาวๆที่ไปปาร์ตี้กัน มีรูปกับผู้ชายบ้างบางภาพ ระหว่างนั้น ติ้งตึ่ง เสียงเตือนข้อความแอพเข้าก็ดังขึ้น

‘คิดถึงมะนาวอยู่ใช่มั้ยล่ะ เค้ารู้นะ’ นัทอ่านข้อความแล้วยิ้มมุมปากนิดๆ

‘อยากดูหนังวันเสาร์ แต่ไม่มีคนพาไปง่ะ’

‘ไม่ตอบมะนาวถือว่าตกลงเหมือนเดิมนะ’

-----

12:05 น. วันพฤหัสบดี

“เฮ้ยเที่ยงแล้ว ไปกันยัง” เสียงทศเดินมาทักนัทที่โต๊ะ

“ได้พี่ วันนี้พี่เลือกเลย” นัทดูนาฬิกาก็รู้ว่าเที่ยงแล้ว

“งั้นไปดิ หิวแล้ว กินเตี๋ยวนะ” ทศเลือกร้าน ก็เป็นที่ทั้งคู่ก็รู้กันว่าเป็นร้านประจำในเต็นท์ขายอาหารข้างตึก

ทั้งคู่เดินไปในตลาดเต็นท์ ต่อคิวซื้อก๋วยเตี๋ยวแล้วเลืองมุมนั่งด้านในใกล้ต้นไม้ที่ดูค่อนข้างโปร่งกว่าตรงกลาง เขาเหลือบมองเห็นมะนาวนั่งหันหลังอยู่ที่โต๊ะถัดไป 4 โต๊ะแนวระนาบเดียวกัน เขาจำเธอได้ เธอนั่งคนเดียวกำลังเล่นมือถืออยู่และคงไม่เห็นเขากับเพื่อน ติ้งตึ่ง เสียงข้อความแอพเข้า นัทหยิบเปิดอ่าน

‘พี่นัททำอะไรอยู่ หิวจัง ว่างๆมากินข้าวด้วยกันนะ’ เขาอ่านข้อความแล้วมองมะนาวตามหลัง มะนาวร้อน รวบผมมัดเผยให้เห็นต่างหูเงินแบบห้อยรูปจันทร์เสี้ยว นัทเพ่งมองไปที่ต่างหู นัทคิดถึงภาพเก่าๆ ตอนที่เขาเดินห้างซื้อของ เข็มขัดแฟชั่นลายจุดที่มะนาวเป็นคนเลือกให้ คะยั้นคะยอให้เขาใส่ทั้งๆที่เขาคิดว่าไม่ค่อยเหมาะกับตัวเขา แต่สุดท้ายก็ยอมใส่จนได้ ส่วนตัวเขาเองก็เป็นคนเลือกต่างหูเงินแบบห้อยรูปจันทร์เสี้ยวให้มะนาว จริงๆแล้วทั้งคู่เคยทำงานด้วยกัน นัทลาออกแล้วย้ายที่ทำงานมายังบริษัทใหม่เมื่อ 6 เดือนก่อน แต่ออฟฟิสก็ยังอยู่ตึกเดิม เปลี่ยนจากชั้น 16 เป็นชั้น 20 ติ้งตึ่ง เสียงข้อความแอพเข้าอีกครั้ง

‘วันนี้มะนาวกินคนเดียว เหงาจัง’ เขาอ่านแล้วแอบยิ้ม

“เฮ้ย รัยว่ะ มีสาวส่งข้อความให้เหรอ ถ้าเค้ามีเพื่อนว่าง แนะนำให้พี่มั่งนะ” ทศที่นั่งฝั่งตรงข้ามแซว โดยที่ไม่รู้ว่านัทแอบคอยมองสาวด้านหลังเของเขา

‘ดีกันไหม เค้าให้ตีมือ 1 ที’ นัทอ่านข้อความถัดไปแล้วยิ้ม

‘จ้า... แล้วจะโทรหา’ นัทพิมพ์ข้อความตอบกลับพร้อมส่งรูปไออนแสดงอารมรณ์ยิ้มกลับตามไป

แต่จู่ๆเขาก็ทำหน้าเจื่อนหงอยอีกครั้ง เมื่อมองไปเห็นชายหนุ่มหน้าตาดีคนเมื่อวานที่คุยกับมะนาวกำลังหยิบแก้วน้ำส่งให้มะนาว พวกเขาคงมาด้วยกันแล้วเมื่อครู่ชายหนุ่มคงอาสสาไปหาเครื่องดื่มนั่นเอง

“เฮ้ย รัยอีกว่ะ หน้าหงอยเชียว” ทศทำหน้างง

“เหอะ หรือ โดนทิ้งจากข้อความเมื่อกี้แล้ว” ทศสงสัยพูดไปลอย นัทกลับพยังหน้ารับ “อะไรจะมาไวไปไว โอ... สมัยนี้ กินต่อดีกว่า” ทศส่ายหัวแล้วก้มหน้ากินต่อ

-----

7:40 น. วันศุกร์

นัทมาเช้าเหมือนเคย เหมือนบังเอิญแต่ในลิพท์ก็มีแค่นัทกับมะนาว บรรยากาศกำลังมาคุเหมือนจะทะเลาะกัน

“ทำไมพี่นัทไม่โทรหามะนาวเมื่อคืน” มะนาวเริ่มบทสนทนาก่อน เสียงแข็งเล็กน้อย

“พี่ง่วง แล้วก้อเมื่อวานมะนาวก็มีคนกินข้าวเที่ยงอยู่ด้วยแล้วนี่ พี่ไม่โทรก็คงมีคนอื่นโทรไป” นัทควบคุมอารมณ์ตัวเองตอบกลับด้วยเสียงเรียบๆ ทำเอามะนาวหน้าเหวอเล็กน้อย

“อ๋อ พี่หึงใช่มั้ยล่ะ” มะนาวเปลี่ยนทีท่า หันมายิ้มให้

“มะนาวไม่คยคบซ้อนนะ ไม่เชื่อมะนาวเหรองัย” มะนาวกระโดดมากอดแขนนัทมันที แล้วหยิบมือถือมาเปิดรูปเพื่อนชายที่ถูกพูดถึงกำลังเล่นฟิตเนสให้ดู “พี่เค้าชื่อพี่โมทย์ พี่เค้าเป็นเกย์ แต่งตัวเรียร้อยออกจะสาวขนาดนั้น นี่งัยไปฟิตเนสล่าผู้ชายด้วย ตะเองดูไม่ออกรึงัย”

“อ้าว ใครจะรู้” นัททำหน้างงเล็กน้อย แต่เขินมากว่าที่ถูกกอดแขน

ทันทีที่ลิพท์หยุดชั้น 16 มะนาวก็ผละออก “พรุ่งนี้ทีห้างเดอะเกต 22 นะคะ” เธอยิ้มแล้วโบกมือให้ก่อนเดินออกจากลิพท์ นัทยิ้มแล้วพยักตอบ กึก ทันทีที่ลิพท์ปิด “เยส!” เขากลั้นความดีใจไม่ไหวต้องหลุดปากพูดออกมา

-----

13:45 น. วันเสาร์

นัทมารอมะนาวตั้งแต่ 11 โมงนิดๆ เขารอไม่ถึง 10 นาทีมะนาวก็มา พอทั้งคู่พบกันมะนาวขอเปลี่ยนแผนวันนี้เหลือแค่ทานข้าวมื้อเที่ยง เพราะเธอเพิ่งนึกได้ว่ารับปากจอยที่ญาติห่างๆมาซื้อชุดไปงานแต่งงาน มะนาวบอกนัทว่าเธอเพิ่งได้การ์ดเชิญมาซึ่งนัทก็รู้เคยเจอจอยมาก่อนเขาจึงไม่ได้ว่าอะไรและตกลงแยกกันหลังทานมื้อเที่ยง มะนาวบอกว่าเธอคงจะเดินเลือกชุดกันอยู่ชั้นบนเพราะมีร้านดังๆอยู่หลายร้าน ระหว่างที่นัทกำลังจะขึ้นรถไฟฟ้า

‘ขึ้นรถดีๆนะ อย่ามัวแต่เหม่อถึงเค้านะ เป็นห่วง’ นัทอ่านข้อความที่เพิ่งได้รับแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เขารู้สึกหัวใจพองโตที่ได้คืนดีกับมะนาว

‘รับแซ่บ’ นัทพิมพ์ข้อความตอบกลับพร้อมส่งรูปไออนรูปหัวใจกลับไป

หลังจากซื้อตั๋วที่ตู้อัตโนมัติแล้ว เขาเพิ่งนึกได้ว่าปลั๊กไฟพ่วงในห้องเสียเลยเดินย้อนกลับไปในห้างจะหาซื้อเปลี่ยน นัทจึงถือโอกาสเดินเลือกซื้อของที่ชั้นล่างจนเสร็จ หลังจากที่นัทซื้อของเสร็จเขาขึ้นบันไดเลื่อนกลับขึ้นมา เขาเหลือบเห็นมะนาวนั่งอยู่ที่ม้านั่ง เขาคิดว่ามะนาวคงรอญาติที่กำลังเข้าห้องอยู่ ไหนๆเขาก็ซื้อของแล้วจะไปทักญาติมะนาวหน่อยคงจะดีกว่า

“มะนาว” นัททักเมื่อเดินไปหาใกล้ๆ

“หึ!” มะนาวสะดุ้งเล็กน้อย “อ้าว ไม่ใช่ตะเองกลับไปแล้วเหรอ”

“พอดีย้อนกลับมาซื้อปลั๊กพ่วงนะ เห็นมะนาวพดี เลยว่าจะมาทักจอยสักหน่อย” นัทพูดพร้อมยกถุงขึ้นให้ดู

“อ้าว! นั่นใครนะ มะนาว” ชายหนุ่มหน้าตาคุ้นๆ เกย์ที่มะนาวเคยพูดถึงเดินออกมาจากช่องทางเดินไปห้องน้ำและกำลังทักทุกคน

“อ๋อ พี่ที่เคยทำงานที่เดียวกันนะ ชื่อพี่นัทค่ะ” มะนาวหันไปตอบชายที่เพิ่งเดินมาถึง

“พี่นัท นี่พี่โมทย์ค่ะ” มะนาวแนะนำโมทย์ให้นัทบ้าง ด้วยท่าทางยิ้มแหยๆเกร็งๆ

“หวัดดีครับ ผมชื่อโมทย์นะเป็นแฟนมะนาว เราคบกันมาปีกว่าล่ะ ยังไงก็ถือว่าเราเป็นเพื่อนกันด้วยนะ” โมทย์รีบยื่นมือขอจับทักทายแบบตะวันตกด้วยท่าทางเป็นมิตร

“เอ่อ... หวัดดี” นัทยื่นมือไปจับรับไมตรีจากอีกฝ่าย

“เพิ่งเจอกันทั้งที ต้องขอโทษที ไม่ได้อยู่คุยด้วย ว่างนัดไปกินข้าวกันหลายๆคน จริงๆวันนี้ผมจะพามะนาวไปหาแม่ ท่านชอบมะนาวมาก คงจะหาฤกษ์แต่งกันเร็วๆนี้ ไว้จะบอกวันแน่ๆอีกทีนะ”  โมทย์บอกข่าวดีกับเพื่อนใหม่ทันที

“...” นัทติดสตั้นทันที โมทย์เห็นนัทเงียบเขาก็งงกับท่าทีเพื่อนใหม่นิดหน่อย เขาไม่แน่ใจว่าทำอะไรไม่ถูกรึเปล่าแลยหันไปหามะนาว

“ใช่... ใช่ค่ะ” มะนาวตอบ “พี่นัทเค้าคงงง พี่นัทเค้าเป็นไอทีจะออกตีสต์ๆค่ะ พี่เค้าก็ดีใจกับเราเนอะ” มะนาวรีบตอบแทนทุกคน

“...” นัทพยักหน้า ยิ้มๆ

“โทษทีนะ วันนี้เรารีบ แล้วว่างๆไปแฮงเอาท์กัน” โมทย์ตบไหล่เพื่อนไหม่ก่อนหันไปโอบมะนาว “งั้นเราไปกันเถอะ” แล้วโมทย์ก็พามะนาวเดินจากไป นัทยืนหิ้วถุงมองดูตามหลังเป็นหมาหงอย ทั้งที่เคยโดนหลอกให้ชอบแล้วก็ทิ้งไปอีกหน

“อ้าว... เฮ้ย” นัทเพิ่งได้สติบ่นกับตัวเอง หลังจากยืนหงอยอยู่ครู่ใหญ่ ติ้งตึ่ง เสียงข้อความแอพเข้า นัทยังอึ้งๆค่อยหยิบมือถือเปิดอ่าน

‘มะนาวสงสารพี่เค้า เดี๋ยวมะนาวจะบอกเลิกพี่เค้าแล้วจริงๆ อย่างอนเค้านะ’

--- End ---