คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : 15th miles... In each loss there is a gain (1/2)
อบุอมเม้นให้ำลัในะะ อมเม้นที่ไ้ือทำเราีมา ปั่นนิยาย้วยสปีนรเหมือนอนั m150 อ่านหนัสือสอบสมัยมหาลัยเลย 5555555
ในบทนี้มีเนื้อหาที่เี่ยวับารระทำที่เป็นอันรายถึีวิ โปรใ้วิาราในารเสพและพิาราเหุาร์ที่เิึ้นนะะ เรื่อทั้หมเป็นเรื่อสมมิ่ะ
------
ในอนนั้นพวเาอยู่้วยันมาไ้เือบปี
หลายเือนที่ผ่านมาเ็มไป้วยารทะเลาะเบาะแว้ ืนี แล้ว็ทะเลาะันใหม่ วนอยู่อย่านี้
เปรมไปๆ มาๆ ระหว่ารุเทพและสนามแ่ ส่วนเธอไม่ย่าเท้าไปไหนนอาร้าน อนโ ร้านพี่โอ สูิโอที่บ้านพี่ัน และบ้านัวเอ
หลัาทะเลาะันอยู่นาน พวเา็ลันไ้ว่าห้ออเปรมประภาสที่ลทุนมาื้อห้อที่อนโเียวันับอเธอะลายเป็นสถานที่ที่พวเาใ้ีวิร่วมัน เพราะระบบรัษาวามปลอภัยที่แน่นหนาและรัษาวามเป็นส่วนัวอย่ายิ่ยวออนโแห่นี้เหมาะับาร ‘แอบ่อน’ อพวเา
“ลับมาแล้ว…”
เปรมประภาสะั มอนที่นั่หลับอยู่บนโฟา ทีวีที่ถูเปิไว้มีเพียุ่าสีาว เาบอพลอยว่าะพยายามรีบลับให้เร็วที่สุ… มอเ็มสั้นอยู่ระหว่าเลสามับเลสี่ เปรมถอนหายใ รั้นี้เาะยอมรับแรพิโรธานรหน้าโยี
“ลับมาแล้วเหรอ”
พลอยัวเียื่นึ้นมาเมื่อรู้สึถึารเลื่อนไหว้าัว
“รับ เปรมอโทษ”เปรมอนัวเล็
“ไม่้ออโทษหรอ วันนี้เปรม้อลอับเพื่อนๆ วามริไม่้อลับรุเทพมา็ไ้ ะไปๆมาๆทำไม”
พลอยยับัวให้นั่อิเา ทั้สอนนั่อันอยู่รนั้น มีเสีย่าอทีวีัลอ
“เปรมอยามาบอผลารแ่วันนี้”เปรมยิ้ม พลอยไม่โรธ
“เปรมส่้อวามมาบอแล้วไ ไม่เห็น้อลำบาเลย”พลอยหัวเราะ ยินีับเปรมอย่าริใ
“เปรมอยาบอ้วยัวเอ เปรมทำไ้แล้วนะพลอย”
เาหัวเราะ้วยวามสุที่ไม่อาลั้นไว้ไ้ ในที่สุวันนี้็มาถึ วันที่เาว้าแมป์ารแ่ันในรายารระับเอเีย
ในอนนี้ีวิอเปรมเหมือนล่อลอยอยู่ในสรวสวรร์ ทั้วามฝันที่ประสบวามสำเร็อย่าให่หลว รอบรัวสนับสนุนเส้นทาที่ำลัเิน แถมยัมีนรัอยู่เีย้าอยร่วมยินี ยัมีอะไรที่เา้อารอีั้นเหรอ
“ีใ้วยนะ พลอยรู้ว่าเปรมหวัับรายารนี้มา”
“อื้อ อใรออีนินะ… สัวันพลอยะไ้มีแฟนเป็นแมป์โล...นถึอนนั้นพลอย้อยอมเป็นแฟนเปรมแล้วนะ”
พลอยมอนที่มอเธออย่าาหวั อเ็บแปลบในหัวใไม่ไ้ ีวิอเปรมในอนนี้่ามีสีสัน และในอนา็ูะูามานเธอไม่แน่ใว่าะยัเหลือพื้นที่ให้สีพื้นืาอย่าเธออยู่หรือไม่
ยิ่เาประสบวามสำเร็ เส้นทาีวิเปรม็ยิู่ะห่าไลาเธอออไปเรื่อยๆ
ยิ่เปรมประภาสส่อประายมาเท่าไหร่ วามลัวในใเธอยิ่มาึ้นเท่านั้น
“เอาถ้วยแมป์โลมาอพลอยเป็นแฟน็แล้วัน”
ถ้าวันนั้นเายัไม่เบื่อัน...ยัอยาอยู่้าเธอเหมือนเิม เธอูบนรหน้า หลับาปัวามิร้ายๆออาหัว
“เปรมะถือว่าพลอยสัาแล้วนะ”
เปรมรวบัวนาฟ้าอเาไปยัห้อนอน ในอนนี้ที่พลอยบอออมา เป้าหมายอเา็ัเนและน่าไว่ว้าึ้นมาอย่าประมาไม่ไ้ มันลายเป็นเป้าหมายให่เพื่อวามฝันและวามสุในีวิอเา
สวรร์อเปรมพัทลายลเร็วว่าที่า
พวเาื่น้วยเสียโทรศัพท์ที่น้อสาวเปรมระหน่ำโทรมาแ่เ้า เปรมยี้าัวเีย ไม่ิว่า่าวร้ายะมาโยไม่ทันั้ัว
“ฮัลโหล มีอะไรปั้น”เาลุึ้นมานั่้าเีย ส่เสียอู้อี้
“เฮียอยู่ไหน”
น้ำเสียอน้อสาวผิไปาปิ เปรมใหายวาบเมื่อไ้ยินเสียรถุเินัมาาอีฝั่อสาย
“อยู่อนโ มีอะไร”
“เฮีย เฮียป้อ เฮียเ้า ฮือออ”
ปั้นหยาร้อไห้โฮ ละล่ำละลับอเาทั้สะอื้น ในน้ำเสียยัมีวามระหน เปรมใระุวูบ
“ปั้น เิอะไรึ้น ใเย็นๆ ่อยๆ บอเฮีย”
“เฮียป้อินยา่าัวาย ฮือออ”
เปรมะลึ ัวาวาบไม่อยาเื่อสิ่ที่ไ้ยิน มือไม้อ่อนนมือถือในมือลพื้นแระาย
“เปรม เิอะไรึ้น… เปรม”พลอยเย่าแนนที่ยั็อนิ่ เปรมไม่อบสนอ่อเสียเรียนี้
“ฮัลโหล”
พลอยรับโทรศัพท์อัวเอที่ัึ้นหลัานั้นไม่นาน เป็นปั้นหยาที่ร้อไห้สะอึสะอื้น
“พี่พลอย พี่พลอย่วยปั้น้วย ฮือออ”ถึะยัไม่รู้ว่าเิอะไรึ้น แ่พลอยิว่าไม่ใ่เรื่อี
“เิอะไรึ้น ปั้นรีบบอพี่”
“พี่พลอย เฮียป้อพยายาม่าัวาย เฮียินยาเินนา ฮึ ปั้นำลัไปโรบาล แ่ แ่ปั้นโทรบอเฮียเปรมเมื่อี๊ เฮียเปรมอยู่ที่อนโ พอรู้เรื่อเฮีย็สายัไปเลย พี่พลอย พี่พลอยอยู่ที่อนโไหม พี่พลอยไปูพี่ายปั้นให้หน่อยไ้ไหม ฮึ ถ้าเิอะไรึ้นับเฮียเปรมอีน ฮึ ฮืออออ…”
่าวที่ไ้รับทำพลอยัวาวาบ แ่เมื่อมอนที่นั่หน้าีอยู่อนนี้ เธอรีบรวบรวมวามเ้มแ็อัวเอเพื่อเป็นหลัให้นรหน้า
“ปั้น ั้สิไว้นะ เี๋ยวพีู่เปรมให้ ปั้นใเย็นๆนะ”
“อบุ่ะพี่พลอย พี่พลอยอย่าให้เฮียับรถมาเอนะ ปั้น ปั้นลัว”
“ไม่้อเป็นห่ว ปั้นูทานั้นไปนะ… เี๋ยวพี่พาเปรมไปหาปั้นเอ เ้มแ็ไว้นะปั้น...แ่นี้่อนนะ พี่ะรีบูเปรมให้ ถ้ามีอะไระโทรหาปั้น”
พลอยปลอบน้อสาวเปรมประภาส วาสาย่อนผุลุึ้นมาเย่าัวนที่ยั้าอยู่ที่เิม
“พลอย…”
สายาอเาหายเลื่อนลอย เปรมเบิาว้า ใบหน้าีาวไม่มีสีเลือ ยมือสั่นระริึ้นมาับมือเธอไว้
“เปรม ทำใีๆไว้ ่อยๆหายใเ้าออนะ”เธอสัเว่าเปรมหน้าีึ้นเรื่อยๆ
“เฮีย...เปรมะไปหาเฮีย”เปรมผลุนผลันทำท่าะวิ่ออาห้อ ว้าุแรถที่วาอยู่นพลอยวิ่มาึไว้แทบไม่ทัน
“เปรมเี๋ยว่อน”
“ปล่อยเปรมเี๋ยวนี้ เปรมะไปหาเฮีย”เาวาเธอทั้น้ำา
“หยุ! ฟัพลอย สภาพแบบนี้ะไปเอยัไ ถ้าอยาะไปเิอุบัิเหุลาทา็ไปเลย… พี่ป้อำลัไปโรพยาบาล เปรมไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เี๋ยวพลอยถามปั้นว่าพี่ป้อแอมิทที่ไหนแล้วพลอยะพาเปรมไป ลไหม”
เธอ็ไม่ลัเลที่ะึ้นเสีย แ่เมื่อเห็นน้ำาที่นอหน้าเปรม เธอ็ลวามระ้าในน้ำเสียล
“พลอย เปรมลัว ลัวว่า…”เาสะอื้น
“พี่ายเปรมะ้อปลอภัย”
พลอยโอบนัวสู เปรมในอนนี้สะอื้นฮั ัวสั่นระริเหมือนลูนเปียฝน พอเธออเาไว้ เายิ่ร้อไห้หนัึ้น อเธอแน่นนพลอยแทบหายใไม่ออ
เปรมร้อไห้ไปลอทาที่พวเาไปโรพยาบาล เพราะพลอยับรถไม่เป็นพวเาึโบแท็ี่ โีที่เอนับใี โเฟอร์วัยลานใส่วามเร็วไม่มียั้เพื่อเร่พาลู้าที่ำลัเสียวัไปยัุหมายปลายทา
พวเาสอนเป็นลุ่มสุท้ายที่มาถึ ที่หน้าห้อุเิน รอบรัวอเปรมประภาสอยู่ันพร้อมหน้า เธอเอไม่ไ้เป็นนนอเพียนเียว สามหนุ่มเพื่อนร่วมบ้านอปราบไพรินทร์ยืนอยู่ไม่ไลนั้วยท่าทาเป็นัวลไม่แพ้ัน
“เฮีย…”
ปั้นหยาพอเห็นเปรมประภาส็ผละาอ้อมออปราบไพรินทร์ โผเ้าอพี่ายนเล็้วยวามเสียวั
“เฮียเป็นไบ้า”
เปรมอน้อสาว มอพี่สาวสะอื้นอยู่ับพี่ายนรอ ปราบไพรินทร์เอ็เพิ่มาถึ เามอประูห้อุเิน้วยวามเลื่อนลอย
“หมอำลัูอยู่ ปป้อินยานอนหลับเ้าไปหมไม่มีเหลือในห้อัเม็ ไม่มีใรรู้เลยว่ามียาเหลืออยู่มาเท่าไหร่อนพี่แินลไป”
ุปิิยืนนิ่มีภรรยานั่น้ำาไหลเป็นทาอยู่้าๆ อาับอาม่าอเปรมเอ็นั่อยู่้าัน อาถือไม้เท้าหน้าเรีย ส่วนอาม่าสูยาลม ับน้ำาป้อยๆ
เป็นที่รู้ันว่าปาลทัมีปัหาเรื่อารนอนและพึ่ยานอนหลับมาไ้สัพัแล้ว
พลอยถอยมายืนับพวพี่ัน มอูรอบรัวอเปรมอยู่ในวามหวาลัวอย่า่วยอะไรไม่ไ้เลย
“โล่ใหน่อยที่เอ็เป็นนมาส่เปรมมัน”พี่ันลูบหัวเธอ พูเสียเบาไม่ให้รบวนรอบรัวอเพื่อน
“ปั้นหยาโทรหาพลอยให้่วยไปูเปรม ปั้นหยาไม่อยาให้เปรมับรถมาเอ...โีที่พลอยอยู่อนโพอี เปรมเือบะับรถออมาเอแล้ว...”พลอยเอ็อบเสียเบา
“เฮ้อ ีที่น้อพลอยพาเปรมมา… ไอ้ปราบเอ็ยืนไม่ไหว้วย้ำอนรับโทรศัพท์ปิ่น ไม่มีทาที่ะมาโรบาลันเอแบบปลอภัยไ้เลยริๆ”พี่บีมถอนหายใ มอพี่น้อสี่นที่อนนี้อันร้อไห้
ปาลทัฟื้นืนสิอย่าเ็มที่ึ้นมาในอีห้าวันให้หลั พลอยไม่รู้ว่าเปรมุยอะไรับรอบรัว แ่เาลับมาาโรพยาบาลในอนเย็น้วยท่าทาปิ
“เฮียป้อออโรบาลเมื่อไหร่ เปรมะไปทำานับที่บ้านล่ะ”
เปรมพู้วยวามสบในะที่ำลัทานมื้อเย็น
“...”
พลอยวา้อนที่ำลัั้าว มอนรหน้าเพื่อ้นหาร่อรอยอารม์่าๆ
“็ไม่ไ้เลิแ่รถไปถาวรหรอ...แ่เปรมไม่ไ้เป็นแมป์โลแล้วล่ะ ทีนี้เปรมะเอาถ้วยอะไรมาอพลอยเป็นแฟนีนะ”เายัล้อเล่นับเธอไ้
เปรมมอเธอ้วยสายานปัา รอยยิ้มบนใบหน้าไม่ไ้มีวามสุ แ่็ไม่ไ้เสียใ
เธอับเปรมผ่านมื้อนั้นไปโยที่่านูะไม่เริอาหารอย่าเย พาันอาบน้ำเ้านอนันั้แ่หัว่ำ
//////
อ่า... บออนนี้ยัทันมั้ยะว่านิยายเรื่อนี้เป็นนิยายแนวอบอุ่นหัวใ//น้ำาท่วมหน้าไรท์ 5555555
บอไว้่อนว่ายัยี้ไม่สุ ยั ยัมีอี 555555
เปรม: ไหนอนแรที่วนมาเป็นพระเอบอว่าแ่ทำหน้าหล่อ็พอไ ทำไมีวิมัน้อรันทนานี้ล่ะแมวลั่ม มาเลียร์ันหน่อยิ๊
แมวลั่ม: เหมือนไ้ยินอะไรแว่วๆ//เปิ getting by ะ my star รอหูวนไป
ความคิดเห็น