ลำดับตอนที่ #23
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : 14th miles... ความฝัน (2/2)
ลัเลนินึว่าะลีไหม แ่วันนี้ไ้รับำลัใาุนัอ่าน่ะ อบุมานะะ ถึมันะเล็น้อยแ่ปุ่มปุ่มเียว แ่เราึ้ใมา เราะั้ใแ่ให้ีที่สุนะะ
เปรมลาเสียให้พี่น้อสสัยว่า 'ไม่ไ้ัวนเียว' ที่ว่าเาหมายถึใร
"...มีไอ้ปั้นทำานๆอยู่ับเปรมอีน ถ้าทนไม่ไหวริๆ เราสอนะไปลาอเฮียลับมาเอ เ๊ับเฮียปราบ็อย่าหวัว่าะหนีพ้น”
เปรมประภาสหัวเราะเสียั น้อสาวนเล็พยัหน้าเป็นลูู่อย่าแ็ัน ปาลทัหัวเราะาม แ่สอฝาแฝมอหน้าัน ถอนหายใเฮือ
“เปรม… อเวลาเฮียสามเือน”ปราบไพรินทร์ัสินใไ้ในที่สุ
“หืม?”เปรมมอพี่ายนรออย่าสสัย
“ถ้าภายในสามเือนนี้เฮียยัไม่ัึ้นมาอย่าที่หวั เฮียว่าเฮียะลาวารแล้ว...เสียเวลามาั้เท่าไหร่ ถ้ารั้นี้ยัไม่สำเร็ ลับไปอานน้อทำน่าะีว่า”
“เฮีย…”เปรมมอพี่ายอย่าไม่เห็น้วย เาไม่้อารให้พี่ายละวามฝันอัวเอ
“บาวามฝันมัน็มีไว้ให้เราฝันอย่าเียวมั้… ะมามัวไล่ามวามฝันนละเลยวามเป็นริว่าเอาเปรียบพี่น้อนาไหนแบบนี้ไปเรื่อยๆ ไม่ไ้หรอ”
“ไม่ ไม่มีใรเอาเปรียบใรทั้นั้นแหละ พวเฮียน่าะเ้าใว่าเปรมเป็นนยัไนะ อะไรที่เปรมไม่อยาทำ ไม่มีทาที่เปรมะยอมทำ ไม่ั้นสมัย่อนป๊า้อเอานั่นนี่มาล่อให้เปรมทำอะไรที่ป๊าแม่อยาให้ทำเหรอ เปรมมาอยู่รนี้เปรม็มีเป้าหมายที่เปรมอยาะให้มันสำเร็ อย่าโทษัวเอว่าเป็นนที่ทำให้เปรมยอมทิ้วามฝันอเปรม… นเราไม่ำเป็น้อมีวามฝันแ่อย่าเียวัหน่อย วามฝันที่เปรมอยาเป็นนัแ่รถ เปรมทำมันไ้แล้ว… อนนี้เปรมมีวามฝันใหม่ที่อยาทำให้สำเร็มาว่านั้นเยอะเลย ถ้าถึเวลาพวเฮียะไ้รู้ ถึอนนั้นทุน้อีใับเปรมนะที่ทำสำเร็”เปรมยิ้มให้พี่น้อ
“เปรมให้เวลาเฮียปราบ สามเือนนับานี้ไม่ว่าะัระเบิระเบ้อึ้นมาริๆหรือยัโนาวเน็เร z เียนแะเรื่อาปลอมหรือเป็นเย์เหมือนทุวันนี้ เฮียะ้อเ้ามา่วยานเปรม...อาทิย์ละสามวัน็พอ และเปรมไม่อนุาให้เฮียเลิเป็นนัร้อ...เินเือนาเปรมอย่าเียว่าย่าเหล้าเฮียไม่พอหรอ เป็นนัร้อ่อหารายไ้เสริมน่ะีแล้ว ห้ามปิเสธหรือ่อรอใๆทั้สิ้น ลนะ”
“...ถ้าัึ้นมาริๆ เฮียอลเป็นอาทิย์ละวันไ้มั้ย”
ปราบไพรินทร์ทำเสียอ่อน ห้าพี่น้อหัวเราะให้ับเรื่อราวที่ลี่ลายล้วยวามเ้าใ
“เอ้า พี่น้อรนั้นเลียร์ปัหารอบรัวันเสร็แล้ว็มาแเหล้า่อรับ รารีนี้ยัอียาวไล อย่าเพิ่ึ้นลืมเมา ฮ่าๆๆ”ีเพี่ายั้วประาศออไม์อีรั้
รารียัเหลืออีมาอนเปรมเปิประูให้นัวเล็ที่โนน้อสาวเาประอเ้าไปนั่ในรถ
“พี่พลอย นอนที่นี่ไม่ีว่าเหรอ หรือไปนอนับปั้น็ไ้”
ปั้นหยาพยายามล่อมนเมาที่ยิ้มหวานไม่มีสิให้ สสัยวันนี้พวเธอสนุันหนัมือไปหน่อย พี่สาวสายแ็เลยเมาัวอ่อนแบบนี้
“ม่าย พลอยะลับบ้าน ลับไปนอนเียนุ่มๆ ออุ่นๆ”พลอยส่ายหน้า
“เฮ้อ ปั้น้อโนพี่ันเะโหลแห ทำไมวันนี้พี่พลอยเมาเร็วั”
“แะโนเฮียเะโหล่อน ถึะบอว่าเมาไ้เ็มที่เพาะเวลาที่อยู่ับพวเฮีย็ไม่ไ้แปลว่าะเ็มที่นานี้นะ”เปรมเหัวน้อสาวเบาๆ
“เมื่อ่อนเฮียเละเทะว่านี้อีปั้นยัไม่เยว่าเลย”
“นั่นมันเมื่อ่อน เฮียไม่ไ้ทำัวเหลวไหลเหมือนเมื่อ่อนแล้วนี่ าเ็มัให้พลอย้วย เอาถุเรียมไว้ให้แล้วใ่ไหม ถ้าพลอยอ้วใส่รถเฮีย เฮียร้อไห้แน่”เปรมเินอ้อมไปเปิประูฝั่นับ
“เรียบร้อย อยู่ในมือพี่พลอยนั่นไ เฮียับรถีๆ ถึแล้วบอ้วย เอาพี่พลอยไปส่ให้ถึห้อนะ ห้ามทำอะไรไม่ีไม่าม้วย”ปั้นหยาำับำา
“เออ เ้าใแล้วน่า ไปๆ ปิประู เฮียะไปแล้ว”
เปรมบอลาน้อสาว มุ่หน้าลับที่พััวเอ พลอยเอพอรถเลื่อน็ผล็อยหลับลไปอย่ารวเร็ว
านเมาถูแบึ้นห้อถูาย้ำแ่สลับัวละร
เ็หน้าเ็านเมา เปลี่ยนเสื้อผ้าให้พลอยหลับสบาย ห่มผ้าให้่อนอาบน้ำำระร่าายัวเอ เาไม่ไ้ามไปนอนบนเียแ่ออมาาห้อนอน นั่ลที่โ๊ะทำาน หยิบเอสารที่ใ้ในารประุมพรุ่นี้ึ้นมาอ่านทวนอีรอบ
เปรมไม่หยุอ่าน้อวามาระาษเอสี่อนนที่วรเมาหลับเินออมาาห้อนอน นั่ลบนั โอบอเาแล้วบนิ่
“เมาริๆ”
พลอยอบเสียอ่อน สูลิ่นหอมาัวเปรมประภาส
“ไม่่วแล้วเหรอ ลุึ้นมาอาบน้ำเอ้วยแฮะ”
เปรมละสายามามอุนอนสายเี่ยวผ้าาินประับลูไม้ที่พลอยใส่อยู่ เป็นนละุับที่เาใส่ให้เมื่อรู่
“ร้อน ุเมื่อี๊ที่เปรมใส่ให้มันอึอั...เปลี่ยนมาเป็นุนี้็ยัอึอั… ถอีไหม”
เาวาเอสาร ับเอวแม่สาวน้อยที่ล้าหาว่าปิ ูบหนัๆไปทีนึ
“เอาืนเปรมเมื่อลาวันเหรอ”เปรมถามนบนั พลอยยิ้มหวานาเป็นประาย
“เปรมบอให้ถามอีทีืนนี้ไ เปรมว่าพลอยถอีไหม”
“ไม่ี รอเปรมถอให้ีว่า อนนี้เป็นเ็ีรอเปรมทำาน่อนนะ”
เาลูบหัวนที่พยัหน้าเป็นเ็ีามสั่ ลับไปอยู่ในท่านั่บอ อยู่เป็นเพื่อนเาเหมือนทุที
พลอยมอรอบรูปสามอันที่อยู่บนั้น้าโ๊ะทำาน รูปแรือรอบรัวอเปรม ถัมาเป็นรูปที่เธอและเาถ่าย้วยัน และรูปที่เะาที่สุือรูปเี่ยวอเปรม
ายหนุ่มในุแ่รถถือถ้วยราวัลยิ้มเิ้ามอเธอลับมา รูปนี้ถูถ่ายเมื่อสอปีที่แล้ว สายาอเปรมเ็มไป้วยวามมีีวิีวา วามหวัและวามภาภูมิใในัวเอ พลอยอะรู้สึเ็บปวแทนนที่เธอบอยู่ไม่ไ้
้วยเลิฟาแมวลั่ม
-----
เปรมลาเสียให้พี่น้อสสัยว่า 'ไม่ไ้ัวนเียว' ที่ว่าเาหมายถึใร
"...มีไอ้ปั้นทำานๆอยู่ับเปรมอีน ถ้าทนไม่ไหวริๆ เราสอนะไปลาอเฮียลับมาเอ เ๊ับเฮียปราบ็อย่าหวัว่าะหนีพ้น”
เปรมประภาสหัวเราะเสียั น้อสาวนเล็พยัหน้าเป็นลูู่อย่าแ็ัน ปาลทัหัวเราะาม แ่สอฝาแฝมอหน้าัน ถอนหายใเฮือ
“เปรม… อเวลาเฮียสามเือน”ปราบไพรินทร์ัสินใไ้ในที่สุ
“หืม?”เปรมมอพี่ายนรออย่าสสัย
“ถ้าภายในสามเือนนี้เฮียยัไม่ัึ้นมาอย่าที่หวั เฮียว่าเฮียะลาวารแล้ว...เสียเวลามาั้เท่าไหร่ ถ้ารั้นี้ยัไม่สำเร็ ลับไปอานน้อทำน่าะีว่า”
“เฮีย…”เปรมมอพี่ายอย่าไม่เห็น้วย เาไม่้อารให้พี่ายละวามฝันอัวเอ
“บาวามฝันมัน็มีไว้ให้เราฝันอย่าเียวมั้… ะมามัวไล่ามวามฝันนละเลยวามเป็นริว่าเอาเปรียบพี่น้อนาไหนแบบนี้ไปเรื่อยๆ ไม่ไ้หรอ”
“ไม่ ไม่มีใรเอาเปรียบใรทั้นั้นแหละ พวเฮียน่าะเ้าใว่าเปรมเป็นนยัไนะ อะไรที่เปรมไม่อยาทำ ไม่มีทาที่เปรมะยอมทำ ไม่ั้นสมัย่อนป๊า้อเอานั่นนี่มาล่อให้เปรมทำอะไรที่ป๊าแม่อยาให้ทำเหรอ เปรมมาอยู่รนี้เปรม็มีเป้าหมายที่เปรมอยาะให้มันสำเร็ อย่าโทษัวเอว่าเป็นนที่ทำให้เปรมยอมทิ้วามฝันอเปรม… นเราไม่ำเป็น้อมีวามฝันแ่อย่าเียวัหน่อย วามฝันที่เปรมอยาเป็นนัแ่รถ เปรมทำมันไ้แล้ว… อนนี้เปรมมีวามฝันใหม่ที่อยาทำให้สำเร็มาว่านั้นเยอะเลย ถ้าถึเวลาพวเฮียะไ้รู้ ถึอนนั้นทุน้อีใับเปรมนะที่ทำสำเร็”เปรมยิ้มให้พี่น้อ
“เปรมให้เวลาเฮียปราบ สามเือนนับานี้ไม่ว่าะัระเบิระเบ้อึ้นมาริๆหรือยัโนาวเน็เร z เียนแะเรื่อาปลอมหรือเป็นเย์เหมือนทุวันนี้ เฮียะ้อเ้ามา่วยานเปรม...อาทิย์ละสามวัน็พอ และเปรมไม่อนุาให้เฮียเลิเป็นนัร้อ...เินเือนาเปรมอย่าเียว่าย่าเหล้าเฮียไม่พอหรอ เป็นนัร้อ่อหารายไ้เสริมน่ะีแล้ว ห้ามปิเสธหรือ่อรอใๆทั้สิ้น ลนะ”
“...ถ้าัึ้นมาริๆ เฮียอลเป็นอาทิย์ละวันไ้มั้ย”
ปราบไพรินทร์ทำเสียอ่อน ห้าพี่น้อหัวเราะให้ับเรื่อราวที่ลี่ลายล้วยวามเ้าใ
“เอ้า พี่น้อรนั้นเลียร์ปัหารอบรัวันเสร็แล้ว็มาแเหล้า่อรับ รารีนี้ยัอียาวไล อย่าเพิ่ึ้นลืมเมา ฮ่าๆๆ”ีเพี่ายั้วประาศออไม์อีรั้
รารียัเหลืออีมาอนเปรมเปิประูให้นัวเล็ที่โนน้อสาวเาประอเ้าไปนั่ในรถ
“พี่พลอย นอนที่นี่ไม่ีว่าเหรอ หรือไปนอนับปั้น็ไ้”
ปั้นหยาพยายามล่อมนเมาที่ยิ้มหวานไม่มีสิให้ สสัยวันนี้พวเธอสนุันหนัมือไปหน่อย พี่สาวสายแ็เลยเมาัวอ่อนแบบนี้
“ม่าย พลอยะลับบ้าน ลับไปนอนเียนุ่มๆ ออุ่นๆ”พลอยส่ายหน้า
“เฮ้อ ปั้น้อโนพี่ันเะโหลแห ทำไมวันนี้พี่พลอยเมาเร็วั”
“แะโนเฮียเะโหล่อน ถึะบอว่าเมาไ้เ็มที่เพาะเวลาที่อยู่ับพวเฮีย็ไม่ไ้แปลว่าะเ็มที่นานี้นะ”เปรมเหัวน้อสาวเบาๆ
“เมื่อ่อนเฮียเละเทะว่านี้อีปั้นยัไม่เยว่าเลย”
“นั่นมันเมื่อ่อน เฮียไม่ไ้ทำัวเหลวไหลเหมือนเมื่อ่อนแล้วนี่ าเ็มัให้พลอย้วย เอาถุเรียมไว้ให้แล้วใ่ไหม ถ้าพลอยอ้วใส่รถเฮีย เฮียร้อไห้แน่”เปรมเินอ้อมไปเปิประูฝั่นับ
“เรียบร้อย อยู่ในมือพี่พลอยนั่นไ เฮียับรถีๆ ถึแล้วบอ้วย เอาพี่พลอยไปส่ให้ถึห้อนะ ห้ามทำอะไรไม่ีไม่าม้วย”ปั้นหยาำับำา
“เออ เ้าใแล้วน่า ไปๆ ปิประู เฮียะไปแล้ว”
เปรมบอลาน้อสาว มุ่หน้าลับที่พััวเอ พลอยเอพอรถเลื่อน็ผล็อยหลับลไปอย่ารวเร็ว
านเมาถูแบึ้นห้อถูาย้ำแ่สลับัวละร
เ็หน้าเ็านเมา เปลี่ยนเสื้อผ้าให้พลอยหลับสบาย ห่มผ้าให้่อนอาบน้ำำระร่าายัวเอ เาไม่ไ้ามไปนอนบนเียแ่ออมาาห้อนอน นั่ลที่โ๊ะทำาน หยิบเอสารที่ใ้ในารประุมพรุ่นี้ึ้นมาอ่านทวนอีรอบ
เปรมไม่หยุอ่าน้อวามาระาษเอสี่อนนที่วรเมาหลับเินออมาาห้อนอน นั่ลบนั โอบอเาแล้วบนิ่
“เมาริๆ”
พลอยอบเสียอ่อน สูลิ่นหอมาัวเปรมประภาส
“ไม่่วแล้วเหรอ ลุึ้นมาอาบน้ำเอ้วยแฮะ”
เปรมละสายามามอุนอนสายเี่ยวผ้าาินประับลูไม้ที่พลอยใส่อยู่ เป็นนละุับที่เาใส่ให้เมื่อรู่
“ร้อน ุเมื่อี๊ที่เปรมใส่ให้มันอึอั...เปลี่ยนมาเป็นุนี้็ยัอึอั… ถอีไหม”
เาวาเอสาร ับเอวแม่สาวน้อยที่ล้าหาว่าปิ ูบหนัๆไปทีนึ
“เอาืนเปรมเมื่อลาวันเหรอ”เปรมถามนบนั พลอยยิ้มหวานาเป็นประาย
“เปรมบอให้ถามอีทีืนนี้ไ เปรมว่าพลอยถอีไหม”
“ไม่ี รอเปรมถอให้ีว่า อนนี้เป็นเ็ีรอเปรมทำาน่อนนะ”
เาลูบหัวนที่พยัหน้าเป็นเ็ีามสั่ ลับไปอยู่ในท่านั่บอ อยู่เป็นเพื่อนเาเหมือนทุที
พลอยมอรอบรูปสามอันที่อยู่บนั้น้าโ๊ะทำาน รูปแรือรอบรัวอเปรม ถัมาเป็นรูปที่เธอและเาถ่าย้วยัน และรูปที่เะาที่สุือรูปเี่ยวอเปรม
ายหนุ่มในุแ่รถถือถ้วยราวัลยิ้มเิ้ามอเธอลับมา รูปนี้ถูถ่ายเมื่อสอปีที่แล้ว สายาอเปรมเ็มไป้วยวามมีีวิีวา วามหวัและวามภาภูมิใในัวเอ พลอยอะรู้สึเ็บปวแทนนที่เธอบอยู่ไม่ไ้
้อบเย้ยันนาเน้!!! แสวามเป็นเ้าอเหรอระะ แม่แ่อยาโนฟานิเียวเอ
มอไม่แรแ่มอนิ่ๆแล้ว้าไว้นว่าะสำนึ//เหมือนไ้ยินว่ามีนอยาโนฟา เปรมไม่ว่าทำานอยู่ แ่พลอยว่าพร้อมฟานะะ...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น