“เพราะตาของยองแจสวย
ถ้ามองตลอดจะทำให้รู้สึกใจสั่นได้เลยครับ”
เชี่ย!!
กูให้สัมภาษณ์แบบนั้นไปได้ไงวะงี้น้องยองแจก็รู้แล้วดิว่ากูชอบน้องเค้า
ไอ้ชิบหายปากกูนี่ดันมาตรงกับใจอะไรตอนนี้วะ
บังยงกุกคนนี้จะเอาหน้าไปไว้ไหนล่ะอยากมุดดินหนีไปให้พ้นจริงๆ สบถกับตัวเองหลังจากสัมภาษณ์กับพิธีกรเสร็จเขาแทบจะหนีหน้ายองแจ
ถ้าเจอหน้าน้องเขากูต้องทำหน้าแบบไหนวะ ยังจำหน้าไอ้ฮิมชานที่มันกลั้นขำไว้จนตัวแทบแตก
ไอ้ห่า แม่งล้อเลียนกูเข้าไป
ลีดเดอร์ประวงกระเถื่อนมาถึงห้องพักในโรงแรมเป็นคนสุดท้ายเพราะเขาขอแวะเจอเพื่อนที่อยู่ในญี่ปุ่นก่อน
ทำให้เป็นเวลาดึกมากแล้วที่มาถึงโรงแรมเป็นคนสุดท้ายพอมาถึงห้องกลับไม่เจอฮิมชานอย่างที่ควรจะเป็น
เพราะทุกครั้งมีไอ้หมีขั้วโลกเป็นรูมเมทแล้วนอนเป็นเพื่อนทุกครั้ง ดีใจชิบ
ไม่มีใครต้องนอนเบียดกูแล้วว๊อย นอนด้วยทีไรกูนี่แทบลีบไอ้ห่าแม่งนอนอุบาทชิบหาย
ยงกุกถอดเสื้อผ้าเตรียมจะอาบน้ำมีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่ปิดป้องส่วนล่างไว้
สักพักได้ยินเสียงเปิดห้อง สงสัยเป็นไอ้หมีแน่ๆ กลับมาทำไมวะ
“พี่ยงกุก.. กลับมารึยังครับ”
เสียงคุ้นๆว่ะ เหมือนน้องยองแจของกูเลย
“พี่ยงกุก..เอ๋ กลับมาแล้วนี่” ยองแจเดินเข้ามาก็เห็นยงกุกยืนจังก้าผ้าขนหนูผืนเดียวอยู่มุมเตียง
ให้ตายสิ พี่เขาหุ่นดีชะมัดไหนจะรอยสักตรงแผงอกนั่นอีก ต้องทำไงดีเนี่ย
ป่านนี้พี่ยงกุกเห็นหน้าแดงๆของเรารึยังว๊า
“เฮ้ย.. มาได้ไง” กูลนครับพี่น้อง
ให้ตายเหอะน้องยองแจมาเจอสภาพนี้ หมดกันภาพลักษณ์ผู้ชายอบอุ่นที่กูสร้างมา..
“พี่ฮิมชานบอกว่าพี่ยังไม่กินอะไร ผมเลยมาเรียกให้ไปกินรามยอนด้วยกัน”
“อ...เอ่อ แล้วทำไมไม่ให้ฮิมชานมันมาเรียก”
“พี่เค้าเล่นไพ่อยู่กับจงออบแล้วก็จุนฮงอยู่น่ะ”
แหม่
ไอ้หมีไปหลอกแดกมังเน่อีกแล้วนี่ ไอ้ชิบหายอย่าให้เจอกูจะเหยียบให้หำแตกคราวก่อนก็ทีนึงแล้วทำเป็นซื้อของขวัญให้แดฮยอนดีที่ไอ้ดำแม่งร้ายกว่าได้ของขวัญปุ๊บหนีไปเที่ยวกับไอ่ชูอุง
ไม่งั้นนะมึงโดนไอ่อ้วนหลอกแดกแน่ๆ
“เดี๋ยวพี่อาบน้ำก่อน จะตามไปนะ”
“โอเคครับ”
ยองแจออกไปแล้ว
กูถึงกับขั้นปาดเหงื่อเลยครับนี่น้องเขาไม่รู้เลยไงว่ะกูลนลานจนสั่นไปหมด ไหนๆ
ส่องกระจกหน่อยดิ
กูสภาพดีมั้ยตอนอยู่ต่อหน้าน้องเนี่ยไม่ใช่ว่าผมกระเซิงหรอกนะเพิ่งถอดเสื้อไปด้วย
บังยงกุกต้องดูดีเวลาอยู่ต่อหน้าน้องเจี้ยบว๊อย กับคนอื่นช่างแม่งเถอะ
อาบน้ำแม่งตัวจะได้หอมๆ น้องยองแจจะได้อยากเข้าใกล้
01:10 am
พวกมึงเล่นกันกี่ตาแล้ววะ
กูเห็นไอ้จุนฮงแม่งมองซ้ายมองขวาตลอดจะทิ้งไพ่ก็แม่งต้องหันมาถามไอ้ตี๋ด้วย
กูละรำคาญแทนจริงๆ ไหนน้องยองแจว๊า
ชะเง้อหาคนตัวเล็กหัวเหลืองอ๋อยเหมือนฝอยทองหวานๆ พอนึกถึงละน้ำลายแตก
อ้าวอยู่นั่นเอง กำลังทำรามยอนให้พี่สินะ รู้สึกวิน อิอิ
“นี่มึงฉีดน้ำหอมหรือเยี่ยวอูฐวะ ไอ่ห่ากะจะฆ่าพวกกูทางอ้อมรึไง”
ฮิมชานเอ่ยขึ้นเมื่อยงกุกเข้ามาในห้องของยองแจที่เป็นรูมเมทกับจุนฮง
แต่วันนี้ทุกคนกลับมารวมตัวกันและเล่นด้วยกันเช่นทุกครั้ง
“มึงหุบปากไปเลยไอ้หมี หลอกแดกน้องทุกครั้งที่มีโอกาสนะมึงนะ”
“หลอกแดกเชี่ยไร” ฮิมชานทำตาเลิ่กลั่กก่อนจะหันไปสนใจไพ่ตรงหน้าต่อ
“จุนฮงรีทิ้งไพ่มาดิวะ” จงออบเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นน้องไม่ยอมทิ้งไพ่มาซักที
“พี่ฮิมชานมีตัวนี้มั้ย”
จุนฮงพูดก่อนจะแอบไพ่ให้ฮิมชานช่วยดู
กูจะบ้าตายนี่มึงเล่นไม่เป็นก็เสือกอยากจะเล่น แถมมันแบบนั้นมันจะบอกมึงหรอกมีแต่จะหลอกให้มึงทิ้งไพ่ให้มัน
ยงกุกส่ายหัวก่อนเดินไปนั่งข้างๆจุนฮงที่กำลังจะทิ้งไพ่โดยมีฮิมชานรอกินเหยื่อ
“มานี่ เดี๋ยวกูสอน” พูดจบก็ทิ้งไพ่อีกใบลง
ทำเอาฮิมชานแทบใบ้แดกเพราะอีกใบเท่านั้นเขาก็จะชนะแล้วเชียว
แต่ยงกุกดันมาขัดไอ้ใบที่จุนฮงกำลังจะทิ้งมา
“จุนฮงยังต้องเรียนรู้อีกเยอะเลยนะเนี่ย” ยองแจเอ่ยขึ้นแล้วเดินถือถ้วยรามยอนมาให้ยงกุกที่นั่งสอนน้องอยู่ข้างๆ
ใจสั่นนี่ก็สั่นอยู่นั่นแหละ
กูจะอกแตกตายแล้ว ใกล้ทีงี้แกแทบจะลืมหายใจน้องเขายังจำที่กูสัมภาษณ์ได้อยู่ป่ะวะ
เอามือไปรับถ้วยจากน้องเขางี้ขนาดกูชอบรามยอนกว่าสิ่งใดในโลกนี้ยังน้อยกว่าน้องยองแจเลยเว้ย
หมับ!
เชี่ยยยย! โดนมือน้องเต็มๆเลย
ลน..ลนอีกแล้ว รามยอนแทบจะหกใส่ขากู สั่นทำเหี้ยไรเนี่ย
“ขอบใจนะ น้องยองแจ”
“น้องยองแจเหี้ยไรเมิง เมารามยอนรึไงวะ ทีคนอื่นๆเคยเรียกน้องมั้ย”
ไอ่ชิบหาย ไอ้หมีมันไม่พูดซักวันจะตายมั้ยวะครับ ขัดกูอยู่นั่นแหละ ฮิมชานพูดจบแล้วทิ้งไพ่อีกใบลงบนพรมที่
จงออบนั่งอยู่ถัดไป
“นั่นไง ได้แล้วไพ่ของผมครบแล้ว พี่ฮิมชานทิ้งไพ่ลงมาแล้ว” จุนฮงเอื้อมมือไปหยิบไพ่ที่ฮิมชานทิ้งไปฝั่งของจงออบ
แต่ไม่ทันได้หยิบก็โดนจงออบตบหัวดังป๊าบ
“มึงข้ามมาเอาได้ไง นี่มันต้องไพ่ของกูถึงกูจะไม่มีก็เถอะ” จงออบเอ่ยขึ้น
“มึงพาน้องเล่นไพ่ไรวะฮิมชาน”
“ดัมมี่” นั่งเลือกไพ่ต่อ
ดัมมี่...
“มี่พ่อง...!!! เล่นสามขาเนี่ยนะ!!”
“เออดิ ก็พวกมันอยากเล่นแต่ขาดขา
ไอ้แดฮยอนก็เล่นไม่เป็นยองแจแม่งก็บ่นว่าไม่อยากเล่น กูเลยพาเล่นสามขานี่ละ”
50%
