นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
[EXO] U N F R I E N D :: ChanBaek
น่าเสียดายที่เราเป็นได้แค่เพื่อนกันเท่านั้น...น่าเสียดายที่ฉันยังไม่ทันได้พูดอะไรออกไปเราก็ต้องจากลา
ผู้เข้าชมรวม
735
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
735
หมวด : แฟนฟิคเกาหลี
อัปเดตล่าสุด : 30 ธ.ค. 57 / 01:17 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
เป็น OS ชานแบคเนอะ ชายXชาย นะฮับรับไม่ได้ไม่ชอบกดออกเลยฮับ
ไม่เรทนะเพราะไม่ชอบแต่งเรทเท่าไหร่(แต่ชอบอ่าน-.,-)
เนื้อเรื่องทั้งหมดนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งศิลปินไม่ได้มีความเกี่ยวข้องแต่อย่างใดนะแจ้ะ
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
น่าเสียายที่เราเป็นไ้แ่เพื่อนันเท่านั้น...น่าเสียายที่ันยัไม่ทันไ้พูอะไรออไปเรา็้อาลา
“แบ...ไปถ่ายรูปันเถอะนี่วันสุท้ายอารเรียนแล้วนะ” เสียเรียทุ้มอปาร์านยอลเพื่อนที่เ้า ‘รั’ มาที่สุเอ่ยเรีย
“แปปนึิานยอลอเ็บอ่อน”เ้าเอ่ยอย่าใเย็น่อนะลุหยิบระเป๋านัเรียนและเินออาห้อไปพร้อมานยอล
.
.
.
.
วันนี้เป็นวันสุท้ายอารเรียนม.หแล้ว...ใ่มันเป็นวันสุท้ายที่ผม พยอน แบฮยอนะไ้เรียนและเล่นไปพร้อมับเพื่อน
ผมและเพื่อนๆ ร่วมระับั้น่าร่วมันเียนเสื้ออวยพรอำลาัน มันเป็นประเพีอารเรียนบอยู่แล้วนี่รับ
“านยอ ลเียนเสื้อให้เราหน่อยิ” เสียผู้หิในระับั้นเ้ามารุมเพื่อนสุหล่ออผม ปาร์านยอล เพื่ออให้เียนอวยพรให้ับพวเธอ ผมทำไ้เพียมอเพื่อนผมอยู่ห่าๆ แน่ล่ะรับเพื่อนผมมันนันรีอโรเรียนธรรมาที่สาวๆะิพัน
ระหว่า ที่รอานยอลผมหยิบล้อู่ใในระเป๋าึ้นมาถ่ายรูปภาพบรรยาาศโรเรียน บรรยาาศอันน่าประทับในี้ไว้ เพราะเยมีนบอผมไว้ว่า นอาวามทรำแล้วภาพถ่าย็ือารบันทึเรื่อราวที่ีที่สุ
ุ๊บ!
“เห้ยโทษทีวะแบที่ปล่อยให้รอนานพอีนมันหล่อสาวๆเลยิเยอะ” านยอลบไหล่ผมเสียั่อนะเอ่ยอย่าอารม์ี
“เออ ูไม่ไ้ว่าอะไรเ้าใไอ้นหล่อ” ผมอบลับไปอย่าหน่ายๆ ่อนะหันมาสนใบรรยาาศรอบๆโรเรียน่อและัเอร์ถ่ายรูป่อไป
“มึ ถ่ายรูปอีแล้วหรอวะ ไหนเอามาใหู้หน่อยว่ามึถ่ายอะไรไปบ้า” ยัไม่ทันไ้อบอะไรไปานยอล็ว้าล้อในมืออผมไป่อนะเลื่อนูภาพและทำ หน้าแหยๆ ่อนะเอ่ยออมา
“ทำไมมี แ่รูปบรรยาาศวะ มึนี่ท่าทาะอบถ่ายรูปแนวนี้นะ” ผมไม่ไ้อบอะไรลับไปเพียแ่ส่ำปั้นออไป่อยไหล่านยอลเบาๆ ่อนที่ผมะมอไปที่สนามบอลอโรเรียน ที่อนนี้มีพวเพื่อนร่วมรุ่นหลายๆนลไปถ่ายรูปแปรอัษรันและ็มีน้อๆมา ร่วมบูม
แะ แะ แะ
ผมไ้ยินเสียัเอร์ เมื่อหันไปทา้นเสีย็พบเพื่อนหูาอผมำลัยิ้มร่า
“เวลา มึเหม่อนี่น่ารัีเนอะ ฮ่าๆ” านยอลส่เสียหัวเราะร่าั้นแสว่าเสียเมื่อี้มันถ่ายรูปผมน่ะสิ ผมไม่พูพร่ำทำเพลเอื้อมมือไปว้าล้อมาูรูปที่มันถ่าย่อนะโวยวายออ มา
“โหมึูน่าาีนะเว้ยทำไมมึถ่ายููแย่แบบนี้อ่ะมาลบๆๆให้หม” ผมำลัะลบรูปภาพแ่านยอลลับว้าล้อไปเสีย่อน
“มึะ ลบทำไมรูปถ่าย็เป็นวามทรำนะเว้ย” านยอลพู่อนะเินาไปพร้อมล้ออผม ูท่าแล้วมันเอาไปถ่ายรูป่อแน่ๆ ผมทำไ้เพียเินามหลัอานยอลไป
“พวเรา มาถ่ายรูปรวมห้อเร็ว” เสียอหัวหน้าห้อเอ่ยึ้น่อนที่พวเราที่ระัระายอยู่ทั่วทั้ั้น ะวิ่ลับมารวมัวันที่ห้อ
.
.
.
“เห้ย มึมานี่ิเี้ยยิ่ัวเล็ๆอยู่ไปยืนรนั้นใระเห็นมึ” านยอลว้าัวผมที่ทำหน้าเหลอหลาให้มายืน้ามัน่อนะเอาแนมาล้ออผมและ ูสอนิ้ว ใบหน้าอานยอลนั้นยิ้มว้า ทำให้ผมที่มอามนั้นอยิ้มไป้วยไม่ไ้
“มอูทำไมมอล้อิเห้ย” านยอลหันมาเอ็ผมเมื่อับไ้ว่าผมำลัมอหน้ามันอยู่ ผมึหันหน้าลับไปทาล้อ
“พร้อมนะทุน หนึ่ สอ สาม” เสียอาล้อเอ่ย
“ีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส” เสียอสาวๆในห้อ
หลัานั้นผมและานยอล็เปลี่ยนท่าแอถ่ายรูปันนเมื่อยไปเลยล่ะรับ
“เห้ยแบ เหลือมึนเียวนะเว้ยที่ยัไม่ไ้เียนเสื้อใหู้อ่ะ..” านยอลเอ่ยหลัาที่พวเราถ่ายรูปันเสร็แล้วอนนี้พวเรา็เหมือนเิม รับ นั่เียนเฟรน์ิพ นั่เียนเสื้อให้อุหลาบ สารภาพรัอะไร็ว่าันไปามประเพีอ่ะรับ (านยอล็ถูสาวมาอถ่ายรูป้วยามประสานหล่อเหมือนเิมอ่ะรับ)
“ทำไมู้อเียน้วยวะ” ผมเอ่ยลับไป
“เอ๊า มึเป็นเพื่อนรัูะไม่อวยพรูไ้ยัไวะ” านยอลเอ่ยอย่าำๆ ่อนะมอผมที่อนนี้ำลัถ่ายรูปบรรยาาศอีรั้ บรรยาาศอนนีู้ริัมาว่ารั้แรเพราะอนนี้ใล้ไ้เวลาเลิเรียน แล้ว(ลืมบอน่ะรับวันนี้เราว่ารึ่บ่ายเนื่อาเรียนวันสุท้ายอม.ห) ผู้น่าเริ่มร้อไห้ที่้อาลาันบ้าแล้ว บาน็ไ้แฟนในวันนี้นี่แหละรับ บาน็นำพวมาลัยไปอมาไปราบรูที่เารพ หรือไม่็มีพวที่รุ่นน้อเอาอมาให้
“เออไวู้เียนให้แู่อเียนเป็นนสุท้ายไ้ป่าววะ” ผมเอ่ยลับไปหลัาที่ัเอร์รูป
“เออไ้ิ แ่มึอย่าลืมมาเียนนะเว้ยย”
.
.
“านยอลเราอุย้วยหน่อยสิ” เสียหวานๆอีมินเรียานยอล ทำให้ผมและานยอลที่ำลัยืนมอบรรยาาศอโรเรียน
านยอ ลหันมามอหน้าผมอย่าเหลอหลา เหมือนเิออนุาึ่ผม็ยัไหล่อย่าไม่แยแส ทำให้านยอลเินออไปับีมิน ผมึหยิบล้อถ่ายรูปออมาถ่ายรูป่อ
.
.
.
เวลา ผ่านไปนานพอสมวรผมหันไปเห็นีมินและานยอลเินับมือมา้วยันแถมานยอลยั ยิ้มร่าอี้วย่อนที่เพื่อนอีมินะมาพาัวีมินไปถ่ายรูปและานยอล็ เินลับมาหาผมที่ยัยืนอยุ่ที่เิม
“แบมึูมี่าวีมาบอ”านยอลพู้วยเสียระือรือร้น
“ทำไมวะ หรือว่ามึับีมินมีไร”ผมเอ่ยถาม
“็เอ อิเมื่อี้อ่ะีมินเ้ามาอบลทีู่อเ้าบแล้วนะเว้ยโหยแมู่ไม่ิ ไม่ฝันเลยว่าะมีวันนี้ีใสุๆเลยวะ” านยอลพูและทำท่าีใเหมือนเ็ๆ ส่วนผมน่ะเหรอ็ยืนนิ่ๆไม่ไ้แสอะไรออ
“หรอ...อืม”
“เห้ยไม่ีใับูหน่อยหรอวะเพื่อนรัอมึมีแฟนทั้นเลยนะเว้ย” านยอลหันมาเย่าัวผม
“เออๆ ีใ้วยไอสั มีแฟนับเ้าะที” ผมพูปัๆ ่อนะว้าระเป๋านัเรียนเินออมาและปล่อยให้มันเอา่าวีอมันไปบอน อื่น่อ แ่็ยัไม่วายไ้ยินเสียอานยอละโนไล่หลัมาว่า
“ไปไหนวะเี้ยวู้วๆๆๆ ลับบ้านพร้อมูนะเว้ยวันนี้ ฮ่าๆ”
ะให้พูออไปไ้ยัไ ในเมื่อรู้ว่าพูไปวามสัมพันธ์ะเปลี่ยนแปล...ยัไม่อยาเสียเธอไป...
.
.
.
.
.
ผมนั่ อยู่ที่หลัโรเรียนและำลันั่เปิูรูปแ่ละรูปที่ผมถ่ายมา่อนะเปิไป เอไฟล์วีีโอไฟล์หนึ่ผมัสินใเปิูมันอย่าไม่ลัเล
มันือลิปที่เพื่อนๆอผมถ่ายให้ผมอนที่ผมับานยอลำลัเล่นี้าร์และผมเป็นนัร้อให้
และ เมื่อผมเปิย้อนูไฟล์เ่าๆไปเรื่อยๆ ผม็พบว่าผมและานยอลมีรูปู่ันเยอะมาเหลือเิน...มานผมไม่ิว่าผมและ มันะถ่ายรูป้วยันมามายนามีไฟล์แยไว้ในล้ออผมนานี้
“เห้ยเี้ยมานั่อยู่นี่เอามหาั้นานลับบ้านันเหอะว่ะมึเย็นแล้วเนี่ย” านยอลนั่นเอที่มาามผมลับบ้าน
“อืมไป ินีู่็นั่รอมึราอแล้วเหมือนัน” ผมเอ่ย่อนะส่ระเป๋านัเรียนให้มันถือ แ่แปลที่วันนี้มันไม่ยอมถือให้ผมเหมือนทุวันแ่ยัไม่ทันะอ้าปาถามอะไร ออไปมัน็ิอบผมลับมา
“วันนี้ ถือให้ไม่ไ้เี๋ยวีมินะลับ้วยู้อถือให้เ้า” พอพูบผม็เ้าใในเหุผมอมันทันที อืม็นั่นสิมันมีแฟนแล้วนี่หน่าถือให้แฟนนั่นแหละถูแล้ว
ผมเิน ามานยอลและีมินนมาถึบ้านอีมิน(พอีเป็นทาผ่านบ้านอผมและานยอล) ีมินับานยอลร่ำลาันเรียบร้อยแล้ว่อนที่านยอลและผมะเินลับบ้าน้วย ันเหมือนทุวันและานยอลพยามะอระเป๋าผมไปถือมันให้เหุผลว่าีมินไปแล้ว มันถือให้ผมไ้แ่ผมไม่ยอมให้มันถือ ้วยเหุผมอะไรบาอย่าที่มีแ่ผมเท่านั้นที่รู้
“เออเี้ยมึยัไม่เียนเสื้อใหู้เลยว่ะมาๆ มาเียนะีๆอย่าให้พี่้อใ้ำลั” านยอลเอ่ยึ้นอย่าเพิ่นึไ้
“เออๆ เอาปาามาิ” ผมอบอย่าหน่ายๆ่อนะรับปาาที่านยอลส่มาให้
“หันหลัสิมึะใหู้เียนใส่หน้ามึเหรอ”ผมอบลับานยอล
านยอ ลเพียแ่ยัไหล่่อนะหันหลัให้ผม สายาอผมเห็นพื้นที่ว่าอเสื้อลาหลัอมันราวับว่ามันถูเว้นที่ไว้ ให้เพื่อผมโยเพาะ
“ูเว้นที่รนั้นไว้ให้มึเลยนะแบเพื่อนที่สำัที่สุในีวิู” ยัไม่ทันที่ผมะเอ่ยถามอะไรานยอล้ิอบมา่อน
ผมยืนลัเลอยู่ัพั่อนะรปลายปาาลไปรพื้นที่นั้นแ่็ยัไม่ไ้เียนอะไรไป นานนานยอล้อเอ่ยถาม
“ทำไมมึไม่เียนะทีอ่ะนีู่เมื่อยแล้วนะ”
“..ือ..ูมีำถามว่ะ” ผมเอ่ยออไป
“มึมีไรอ่ะว่ามาิวนป่ะเนี่ย”านยอลเอ่ยเสียรำา
“....ทำไมมึถึบอว่าูเป็นเพื่อนที่สำัที่สุในีวิมึวะานยอล...”ผมเอ่ยถามออไป
“...”าน ยอลเียบไปพันึ่อนะเอ่ยออมา “็เพราะว่ามึือนที่โมา้วยันับูไูเ้าใมึมึเ้าใู เพื่อนรัูไม่เยแย่ผู้หินเียวันแ่นี้ล่ะมั้ที่ทำให้มึเป็นเพื่อน ที่สำัที่สุในีวิู”
“....” ผมเียบไปัพั่อนะเอ่ยออมาอีรั้ “...แล้ว....แล้วถ้าูทำไรลไปมึ
ะโรธูมั้ย..”
“ทำมไมมึพูี้หรือว่ามึทำไมผิไว้วะ” านยอลเอ่ยถาม
“ป่าวู็แ่ถามเผื่อว่าูทำแล้วมึะโรธ”
“ถ้า มันไม่ใ่เรื่อใหู่ไม่โรธหรอเพื่อนันพร้อมะเ้าใันเสมอ...หมำถาม แล้วใ่ป่ะทีนี้มึเียนเสื้อูไ้ละูย่อนเมื่อยละเว้ย”
ผมทำาม ำพูที่านยอลบอผมัสินใเียนบาอย่าลไป...บาอย่าที่อาเปลี่ยน ทุอย่าั้แ่วันนี้เป็น้นไป...ูอโทษนะเว้ยานยอล...
อนนี้ ผมถึบ้านแล้วเหุาร์เมื่ออนเย็นยัวนเวียนอยู่ในหัวอผม ภาพอนที่ผมเียนบาอย่าลไปบนหลัอานยอลวามรู้สึทั้หมที่มี ผมัสินใเปิลิ้นัหยิบสมุเล่มนึึ้นมา่อนะ่อยๆเปิทีละหน้าแ่ละ หน้านั้นมีวามทรำมามายระหว่าผมและานยอล...
หน้าแร เป็นรูปเมื่อผมและานยอลเ้าโรเรียนมีั้แ่อนุบาลนม.ปลายเปิหน้า่อมา เป็นรูปอผมและานยอลอนไปเ้า่ายผมโนทำโทษเ้นลๆแ่็มีานยอลออมา เ้นเป็นเพื่อน เมื่อผมเปิไปเรื่อยๆ็เอรูปผมและานยอลในอิริยาบถแ่าันไปมีทั้อน ที่านยอลโนรูี ผมนอนหลับในห้อานยอลินนมหรือแม้ระทั้อนที่เราทั้สอนนอนน้ำลายยื นเมื่อเริ่มมาถึหน้าท้ายๆอสมุระาษยัว่าเปล่าไม่มีารแปะรูปหรือ เียน้อวามอะไรผมึัสินใหยิบรูปถ่ายอานยอลและผมที่แอบเอาไปล้า ่อนะเ้าบ้านมาเมื่อี้(แน่นอนว่าานยอลไม่อยู่้วย) ่อนะลมือแปะรูปๆนั้นและอีหลายรูปลไปในระาษสมุและเียน้อวามลไป เมื่อผมเียนเสร็ผม็ัสินใที่ะเ็บสมุเล่มนี้เ้าที่ไปเหมือนเิมแ่ สายาอผม็เหลือบไปเห็นั๋วเรื่อบิน
.
.
.
อเมริา พรุ่นี้แล้วสินะที่้อออเินทา ผมะออเินทาไปเรียน่อที่อเมริาไปอาศัยอยู่ับป้าที่นั่นแน่นอนว่า เรื่อนี้ผมไม่ยอมบอานยอล เมื่อเห็นันั้นผมึัสินใหยิบล้อวีีโอมาอัวีีโออัวเอ
"าน ยอลอโทษนะที่ไม่ไ้บอ่อนว่าะไปว่ามึะไู้วิีโอนีู้อยู่บน เรื่อบินเรียบร้อยแล้วไม่้อามูมานะอยู่ที่นั้นับีมินไปเถอะ...ะ โรธู็ไ้นะเว้ย...อบุเวลาที่ผ่านมามาๆมึเป็นนที่ีที่สุในีวิ ทีู่เยเอ มึำทีู่ถามมึไ้ใ่มั้ยว่าถ้าูทำไรลไปมึะโรธูรึเปล่ามึอบูมา ว่าไม่โรธเพราะะนั้นมึอย่าโรธในสิ่ทีู่ไ้ทำลไป่อานี้เลยนะ..... านยอลลอเวลาที่ผ่านมามึเห็นูเป็นเพื่อนที่ีมาลอ...แู่...ู...ู ไม่ไ้ิับมึแ่เพื่อนว่ะ ูอบมึอบมานานแล้ว้วย...ู..อโทษนะเว้ยที่ิไม่ื่อับมึอโทษที่ ู...รัมึ..ะ...ฮึ..อโทษ...มึ..ฮึ..ะเลียู็ไ้.....ละ..ลา่อน นะเว้ย....ฮือๆ”
หลัาไ้พูออไปผม็เอามือปิหน้าและไม่สามารถพูไ้อะไรไ้อีเพราะผมร้อไห้นไม่สามารถะพูออไปไ้แล้วยัไล่ะรับ J
**เนื้อวามบนเสื้ออานยอล
ู.........รั.......มึ
พล็อเรื่อนี้มันมาาเพล goodbye summer นะะพอีเราฟัเพลนี้แล้ว็เลยิว่าำแปลมันเหมาะี อบุทุนที่เ้ามาอ่านเนอะเราไม่ไ้หวัให้ใรมาเม้นแ่มีนอ่าน็ีใแล้ว :)
ผลงานอื่นๆ ของ Tumbellina ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Tumbellina
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น