Call me please..คำว่ารักพูดสักทีสิ

      ฮ้าววว~ โรงเรียนนี้จะมีที่ให้ฉันนั่งกินไอศกรีมคนเดียวเงียบๆมั้ยน้า =W= ฉันคิดพลางเดินไปเรื่อยๆตามทางเดินของตึกเรียนในช่วงพักกลางวัน จนไอศกรีมในมือเริ่มละลาย

     เอ๊ะ! ตรงสุดทางเดินมันมีอะไรหน่ะ คล้ายๆกับอุโมงค์เลย เอ ช่องกว้างขนาดนี้ทำไมโรงเรียนถึงไม่มาซ่อมนะ เดินเข้าไปดูดีกว่า

     ตึก ตึก ตึก

     แสงไฟตรงปลายอุโมงค์! เจอคนในนี้แล้ว ><’’

     ฟุ่บ! โครม!

     “กรี๊ดดดดดดดด”

   -----------------------------------------------------------------------











สวัสดีทุกคนค่ะ -^- // ยกตัวขึ้นมาจากหลุม 
นิยายเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องแรกเลยนะคะ ฝากทุกคนติดตามด้วยเน้อ~~
 

Rasp berry