ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Hypnotize me, please! สะกดจิตสะกิดใจรักร้ายๆ ของยัยว้าวุ่น

    ลำดับตอนที่ #1 : HMP :) Intro

    • อัปเดตล่าสุด 22 พ.ย. 54


    ฉันเจอเธอตอนที่เธอไม่ได้สติ
    เธอเจอฉันตอนที่ฉันกำลังบ้าคลั่ง

    เราเจอกันโดยไม่ได้นัดหมาย
    แต่ในเมื่อบุพเพมันอาละวาดให้เรามาเจอกัน

    เพราะฉะนั้น
    จงรักฉัน จงเลือกฉัน จงอยู่กับฉัน

     

    บทนำ

    เวลา 21:24 .
    หลังโรงพยาบาลสราญรมณีย์

    ไป ไปเต๊อะไปแอ่ว ไปเต๊อะไปแอ่ว จังหวัดเจียงฮาย ไป ไปเต๊อะไปแอ่ว ไปเต๊อะไปแอ่ว จังหวัดเจียงฮาย~
                ริมฝีปากอิ่มถูกทาทาบด้วยสีแดงสด ดวงตาเฉี่ยวคมตวัดปลายด้วยอายไลน์เนอร์สีเขียว ใบหน้าขาวมากถึงมากที่สุดราวกับกระดาษยี่ห้อชั้นนำคุณภาพดี ผมยาวสยายเคลียใบหน้าและหลังของเธอ ประหนึ่งไม่ได้รับการจัดทรงใดๆ ร่างบางยังคงร้องเล่นเต้นรำโดยไม่สังเกตเห็นว่ามีใครบางคนกำลังจ้องมองเธออยู่

                ‘ฉันล่ะเป็นนกมีหู ยะฮูๆ เย้เฮ้ ฉันล่ะเป็นนกมีปีก ฮี้ย่า ฉันมีสัญญาณซูเปอร์โซนิค ไว้คอยหลบหลีกตามองไม่เห็นนน ฉันเป็นค้างคาววว ทะแหล่มๆ ฉันเป็นค้างคาว แถ่แดมๆ ฉันเป็นค้างคาว และฉันนอนกลางวัน คร่อกฟี้~

    โอ๊ยยย~ อะไรดลใจให้คนอย่าง บีแวร์ต้องมาบนกับศาลแห่งนี้ด้วยยย~ T^T แค่ชื่อศาลก็น่าสะดิ้งสะแด่วตามแล้ว! นี่ถ้าไม่ศักดิ์สิทธิ์จริงนะ ฉันจะด่าจนเจ้าพ่งเจ้าพี่ที่สิงสถิตอยู่ในศาลต้องจรลีหนีไปตั้งรกรากใหม่อย่างแน่นอน =_=++ แต่เพราะ ศาลเจ้าพี่เนินสะดิ้งแห่งนี้ ศักดิ์สิทธิ์! ทำให้ฉันสอบเข้าคณะศิลปกรรม การละครได้ดั่งใจหวัง ฉันเลยต้องมาแต่งหน้าเป็นโจ๊กเกอร์เต้นแร้งเต้นกาแบบนี้ไง แง้~

    ประตูด้านหลังอาคารจินตะประสาท โรงพยาบาลสราญรมณีย์
                ‘หมอคะนางพยาบาลสาวเอ่ยกับชายสูงวัยร่างท้วม ผู้ที่ได้ชื่อว่า หมอ
                ครับ ?
                ‘หมอว่าเธอปกติไหมคะนางพยาบาลสาวเอ่ยอีกครั้งด้วยเสียงหวาดๆ
                ‘คิดว่าไม่
                ‘แล้วทำไมเราไม่นำตัวเธอมารักษาล่ะคะ
                ‘ฉันต้องทำเหรอผู้เป็นหมอละสายตาจากผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งกำลังฟ้อนรำอยู่หน้าศาล และสบตากับพยาบาล
                ‘สมควรทำอย่างยิ่งค่ะ
                ‘งั้นก็ไปจับตัวเธอมาสิสิ้นเสียงเรียบๆ ของผู้เป็นหมอ บุรุษพยาบาลร่างใหญ่สองคนก็ปรากฏ
               
    ตามีเลี้ยงหอยยย ตามอยเลี้ยงหมี หอยตามีมากัดหมีตามอยยย เฮ้ย ! จับตัวฉันทำไม เฮ้ ใครเนี่ย มาจับฉันทำไม ปล่อยน้าาา~’ หญิงสาวกรีดร้อง แกสองคนเป็นใคร จับฉันทำไมวะ
                ‘ผมว่าคุณควรได้รับการรักษานะครับ
                ‘รักษาอะไร ฉันไม่ได้บ้า ฉันมาแก้บนโว้ยยย!’
                ‘ชัช ชัย เอาตัวเธอไป
                ‘ปล่อยฉันนะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด~
                เรื่องราวต่างๆ เหมือนจะจบลง

                แต่แท้ที่จริงแล้ว
    มันยังไม่ทันได้เริ่มเรื่องเลยด้วยซ้ำ!




    ---------------------------------------------------------------
    Akamma's say :)
    รีไรท์แล้วนะคะ อาจจะแค่บางส่วน
    แต่ไม่ได้เพิ่มความยาวมากกว่าเดิมเท่าไหร่ เพราะกลัวออกอ่าว
    T_______T; ยังไงก็ติชมได้นะคะ เดี๋ยวลงรีไรท์ของบทต่อไป
    และคาดว่าจะอัพบทใหม่ำได้ภายในอาทิตย์นี้
    ขอบคุณที่ติดตามนะคะ จุ๊บๆ :)


    Shalunla
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×