คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : ตอนที่39
เมื่อผมอาบน้ำเสร็จก็เห็นไอ้ห้อยนอนหลับอยู่ หึๆๆ เมื่อกี้นายทำฉันตกเตียงใช่มั๊ย ถึงทีฉันมั่งล่ะไอ้ห้อย หึๆๆ^^ แล้วผมก็เดินเข้าไปใกล้ๆกับเตียงที่มีจงฮุนนออยู่ ฮิฮิ เสร็จฉันล่ะ ผมหยิบปากกาเมจิกที่มันวางอยู่บนหัวเตียงมาแล้วหมายจะขีดเขียนบนใบหน้าอันหล่อเหลาของไอ้ห้อย แต่ว่า.....
“เฮ้ยยยย!” ร่างของผมล้มไปนอนอยู่บนเตียงตามแรงกระชากของคนที่นอนอยู่ก่อน ไม่ใช่สิบอกให้ถูกคือร่างของผมล้มไปทับกับร่างของไอ้คนที่นอนอยู่ก่อนตะหากล่ะ แล้วเจ้าของร่างมันก็พลิกตัวทำให้ตอนนี้ตัวผม นอนอยู่กับเตียงจริงๆตามที่ว่าแต่ไอ้คนที่กระชากผมมันกำลังคร่อมตัวผมอยู่>////< อ๊ากกกกก!!!! หัวใจจะวาย!
“ทะ.. ทำบ้าอะไรของนายเนี่ย><”
“ป่าวนี่ ว่าแต่นายเถอะคิดจะทำอะไรฉัน?” จงฮุนว่าพลางมองมาที่ปากกาเมจิกที่ผมจะเอามาขีดเขียนละเลงบนหน้าของมัน
“ปะ...ป๊าวว ไม่ได้คิดอะไรซะหน่อย”
“แล้วในมือล่ะอะไร-_-” เอาแล้วไงฮงกี เอาแล้วงายยยย
“กะ ก็ ปะ ปากกาไง นายไม่รู้จักปากการึไงล่ะ”
“รู้แต่นายจะเอามันมาทำอะไร” นั่นไง ตอบไงดีฟร่ะเนี่ยย แง่ๆๆๆๆ ใครก็ได้ช่วยผมด้วยไอ้ห้อยเอาผมตายแน่เลยถ้ามันรู้ว่าผมจะเอามาเขียนหน้ามัน
“เอ่อ...คือ..คือว่า..กะ ก็ คือ...แบบว่า......” ตอบไงดีล่ะ ตอบไงดี ตอบไงดี><
“ว่าอะไร?-_-” ง่ะ อย่าทำหน้างี้ดิ กลัวนะเฟ้ย
“ฉันจะ เอ่อ.... ฉันจะเอามาเขียน..เขียนบอร์ดไง เออๆ ใช่ๆเขียนบอร์ดน่ะเขียนบอร์ดตรงนั้นไง แห๊ะๆ ไม่มีไงซะหน่อย”
“หรอ แน่ใจ”
“แน่ในสิฉันจะเอามาเขียนบอร์ดว่าพรุ่งนี้ฉันมีอะไรต้องทำบ้างไง^^”
“ไม่ใช่คิดจะเอามาเขียนหน้าฉันหรอกหรอ ฮงกี-_-” ก็เออสิ รู้แล้วจะถามทำไมไม่ทราบ อะจ๊ากกกกก มันรู้ได้ไงหว่า
“ป๊าววว ไม่ได้คิ๊ดด ไม่ได้คิ๊ดสักนิ๊ดเล๊ยยย”
“เสียงสูงนะนายน่ะ”
“ป่าวสักหน่อย”
“ฉันรู้นะว่านายคิดอะไรอยู่” จงฮุนเข้ามากระซิบข้างๆหูของผม อ๊ากกกกกกก ผมจาเป็นลมม>///<
“ทะ ทำไมรู้ไร><”
“หึๆ ก็ ^__^”จงฮุนเลื่อนมือมาหยิบปากกาที่ผมถืออยู่แล้วววว
“อ๊ากกก ไอ้บ้านายจะทำอะไรฉานนนนน” จงฮุนจะเขียนหน้าผมคร๊าฟ
“ก็ทำอย่างที่นายคิดจะทำในตอนแรกไงอ้วนน้อย^^”อ๊ากกก ไอ้บ้าเอ้ย ไอ้ฮุนบ้า
“อย่างนะ ไม่เอา ฉันไม่เล่นนะ ไม่ๆๆ><” ผมร้องบอกแล้วดิ้นหนีสุดชีวิต
“จะหนีไปไหน หือ” จงฮุนว่าแล้วดึงแขนผมให้เข้าไปหา ตอนนี้ผมเพิ่งรู้สึกตัวว่าหน้าผมกับหน้าจงฮุนอยู่ใกล้กันมากกกห่างกันไม่ถึง5เซนด้วยซ้ำ อ๊ากกกกกก>/////<
“นายมันดื้อฮงกี” ง่ะว่าผมดื้ออีกผมยังไม่ได้ทำอะไรซะหน่อยเดี๋ยวกัดคอ เฮ้ย!ไม่ใช่ กัดหัวเลย
“ฉันว่านายมากกว่าที่ดื้อ ฉันน่ะยังไม่ ...อุ๊บOxO”
“เด็กดื้อต้องถูกลงโทษ”
“บะ บ้า>///<” ผมคงไม่ต้องบอกนะว่าเมื่อกี้จงฮุนทำไรผม อ๊ากกกก เขินนนน>////////<
“^^ เขินหรอ”ก็เออสิ นึกว่าฉันหน้าด้านเหมือนนายรึไงล่ะ><
“กะ ก็ เออสิฉันไม่ได้หน้าด้านนี่ แล้วจะปล่อยฉันได้ยัง><”ก็นะจงฮุนมันกอดผมไว้นี่หว่า ไอ้บ้านี่นับวันยิ่งชอบฉวยโอกาสตลอด
“ไม่ปล่อย^^”
“ไม่ปล่อยใช่มั๊ย?” แล้วจะรู้สึกจงฮุนที่ไม่ยอมฟังฮงกีคนนี้^^
“นี่แน่ะ!”
“โอ๊ยยย ฉันเจ็บนะ!!!!”เสียงของจงฮุนร้องลั่น ไม่ต้องตกใจไปผมแค่กัดแขนของจงฮุนเท่านั้นล่ะ ฮ่าๆๆ(กล้ามปูโดนหมูกัดฮ่าๆๆ>>ไรเตอร์)
“ดีสมน้ำหน้าบอกให้ปล่อยไม่ยอมปล่อยเองนี่ ช่วยไม่ได้ แบร่” ผมว่าพลางผลักจงฮุนออก หึๆๆสะใจ
“ร้ายนักนะเจ้าอ้วน”
“แน่นอน แบร่” หลังจากนั้นเราก็วิ่งเล่นไล่จับกัน(-_-^) จนเหนื่อย
“ฉันไม่เล่นแล้วนอนดีกว่า”ผมว่าแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงนอนอันเป็นที่รักของผม
“ฉันนอนด้วย^^” จงฮุนว่าแล้วจะล้มตัวลงข้างๆผม เดี๋ยว นี่ก็หมายคามว่า ผมกับจงฮุนต้องนอนเตียงเดียวกันงั้นหรอ
“เฮ้ยยย!!อะไรของนายจะมานอนบนเตียงนี้ได้ไง”ผมเด้งตัวลุกขึ้นมาและพูดทันที
“แล้วนายจะให้ฉันนอนที่ไหนล่ะ”
“พื้นไง” ใช่มันต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว
“ไม่อะ ฉันจะนอนบนนี้ จะเป็นไรไป ขนาดตอนนายไปนอนที่บ้านฉัน ฉันยังให้นายนอนบนเตียงฉันเลย แล้วนี่อะไรจะให้ฉันไปนอนที่พื้น ไม่มีทาง” ชิ แล้วใครว่าตอนที่ฉันไปนอนบ้านนายฉันอยากจะไปนอนเตียงของนายกันล่ะ
“ก็เตียงฉันมันเล็กกว่าเตียงนายตั้งเยอะ นายลงไปนอนที่พื้นเลย”
“ไม่ฉันจะนอนบนนี้”จงฮุนว่าแล้วหยิบผ้าห่มมาคุ้มตัว โอ๊ยยยยย
“ก็ได้ว่ะ ชิ” มันอยากนอนก็ปล่อยมันไปนอนก็นอน แค่เตียงแคบขึ้นมาหน่อยคงไม่เป็นไรหรอก
“งอนหรอ”จงฮุนถามผมขึ้น เอองอนมีไรมั๊ย
“ป่าวนี่”ผมบอกไปเพื่อรักษามารยาท(ฮงกีฮยองเคยมีมารยาทกับเค้าด้วยหรอ?:ไรเตอร์)
“ฉันขอโทษนะฮงกีน้อย ดีกันนะ น๊า”จงฮุนพูดเสียงหวาน จนทำให้ผมอดหันไปมองไม่ได้
“รู้สึกเดี๋ยวนี้นายพูดเก่งขึ้นเยอะเลยนะจงฮุน”
“จริงหรอ คงงั้นมั้ง แล้วไม่ดีหรอไง รึว่านายชอบให้ฉันแบบเมื่อก่อนกัน”จงฮุนพูดพลางทำหน้ามุ่ย เหมือนเด็กเลย นายอายุเท่าไรแล้วจงฮุน
“ไม่ๆ ฉันชอบที่นายเป็นแบบนี้มากกว่า น่ารักดี^^”ผมว่าแล้วเอื้อมมือไปจับแก้มทั้งสองข้างของจงฮุนมาดึงเล่นด้วยความหมั่นไส้ น่ารัก นายน่ารักจริงๆนะจงฮุน^^
“แล้วรักมั๊ย?”อยู่ๆจงฮุนก็ถามขึ้น จุกเลย จะตอบไงดีล่ะเนี่ยยยยย
“ห้าววว ฉันง่วงแล้วนอนเถอะ^^”ผมว่าแล้วหันหน้าไปอีกทาง ถามบ้าอะไรของนายเนี่ยย รักอะไร อะไรรัก โอ๊ยยยย นอนดีกว่า><
………………………………………..
Seunghyun Talk
แล้วผมก็ยังคงรอมินฮวานที่หน้าบ้านของมินฮวานอยู่ ผมไม่รู้หรอกว่าไอ้แว่นนั้นมันเป็นอะไรกับมินฮวานจะเป็นเพื่อนสนิทกันหรือสนิทกันมากๆ ผมก็ไม่สน ผมสนแค่ว่ามินฮวานต้องเป็นของผมคนเดียว สักพักมินฮวานก็เดินออกมาพร้อมกับไอ้แว่น ชิ ยิ่งเห็นยิ่งอารมณ์เสีย
“นี่ฮยองยังไม่ไปอีกหรอไง”มินฮวานถามผมขึ้นแต่น้ำเสียงยังคงด้วยความไม่พอใจ เฮ้ออ ฉันมันเลวมากเลยใช่มั๊ยล่ะ
“ใช่ ก็ฉันรอนายอยู่หนิ”
“ผมไม่ได้ขอให้รอ กลับไปได้แล้ว เดี๋ยวก็ไปเรียนไม่ทันหรอก”มินฮวานพูดแล้วเดินจับมือไอ้แว่นไปขึ้นรถคันหนึ่งซึ่งผมเดาว่าน่าจะเป็นรถของไอ้แว่น นั้นสินะมินฮวานไม่ได้ขอให้ผมรอนี่ ผมคิดอยู่ในใจแล้วก็ขึ้นรถองตัวเองและติดเครื่องทะยานไปข้างหน้าอย่างไรจุดหมายถ้าวันนี้ผมไปเรียนสายสักวันคงไม่เป็นไรใช่มั๊ย ผมอยากไปหาที่เงียบๆสงบสติอารมณ์ของผมสักพัก…… เวลาผ่านไป ซึ่งผมไม่รู้ว่านานเท่าไรผมก็ขับรถกลับมาที่บ้านแต่งตัวและออกรถไปโรงเรียน ผมหวังว่าพอผมไปโรงเรียนแล้ว ผมจะไปปรับความเข้าใจกับมินฮวาน ไปขอโทษมินฮวานที่ตะคอกใส่สักหน่อย พอผมไปถึงโรงเรียนมันก็เป็นคาบสุดท้ายของช่วงเช้าแล้วผมเลยไม่เข้าเรียนมันซะเลย เรียนไปก็เท่านั้นตอนนี้สมองของผมมันไม่รับแล้ว มันตันไปหมดแล้วล่ะ ผมเลยเดินเล่นไปเรื่อยๆเพื่อรอเวลาพักกลางวัน
……………………………………………………
Wonbin talk
วันนี้ผมมารับจินนี่น้อยของผมที่บ้านล่ะ
“มาแล้วครับ มาแล้วๆๆ” แจจินว่าอยากกระตืนรือล้นวิ่งมาหาผมที่จอดรถรออยู่ที่หน้าบ้าน
“อรุณสวัสด์ครับที่รักของผม ฟ๊อดดดด^3^”ผมพูดแล้วขโมยหอมแก้มนุ่มๆของแจจินหนึ่งที แต่ก็โดนแจจินตีกลับมาอย่างแรง มือหนักเหมือนกันนะเนี่ย แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก ผมรักของผมอะไม่ว่าแจจินจะตีผมแรงกว่านี้แค่ไหนผมก็ยอม
“ไปได้แล้ว เดี๋ยวสาย-///-”แจจินว่า
“ไม่สายหรอกน่า ฉันขับถึงโรงเรียนภายในห้านาทียังได้เลย^o^”ผมบอกอย่างใจเย็น ก็ผมสามารถขับไปได้จริงๆนี่น่า
“ฉันยังไม่อยากตายตอนนี้”
“จ้า แพะน้อยของวอนบิน”
“ว่าฉันเป็นแพะอีกแล้วนะตาเต่าล้านปี-o-”แจจินว่าแล้วทำหน้าง้อใส่ผม น่ารัก มองยังไงคนๆนี้ก็น่ารักแล้วผมก็รักเอามากๆด้วย
“นายก็ว่าฉันเป็นเต่าเหมือนกันล่ะ แถมว่าเป็นเต่าล้านปีด้วย ว่าแบบนี้เดี๋ยวเต่าก็จับแพะกินซะเลย”ผมพูดเชิงล้อเล่นกับแจจิน
“หึ เต่าอย่างนายมันจะทำอะไรแพะได้ กว่าจะได้กินแพะ เต่ามันก็ตายคาเท้าแพะแล้ว”
“แน่ใจได้ไงว่าเต่าจะทำไรแพะไม่ได้...”ผมว่าแล้วเดินเข้าไปซิบๆข้างๆหูของแจจิน…
“จะลองมั๊ยล่ะจะได้รู้ว่าเต่ามันจะทำอะไรแพะได้บ้าง^^”
“ ไอ้เต่าบ้า ไอ้เต่าหื่น ไอ้เต่าลามก>////<” ยิ่งนายเขินยิ่งน่ารักนะแจจินรู้ตัวมั๊ยเนี่ย><
“ว่าฉันแบบนี้รู้รึไงว่าฉันหมายถึงอะไร”
“ไม่รู้ๆๆ ฉันจะไปโรงเรียนแล้วววว>////<” ได้แกล้งแจจินแบบนี้ก็สนุกเหมือนกันเพราะยิ่งแจจินเขินก็ยิ่งน่ารัก น่ากอด น่าหอม น่าจูบ น่า………….ทะนุทะนอม(ฮะแน่ะ คิดไรอยู่เค้ารู้นะ:ไรเตอร์)
“ไม่เอาอะ ยังไม่ไป นี่ๆ”ผมว่าแล้วชี้มาที่แก้มของผม เป็นการบอกแจจินว่า หอมแก้มผมก่อนสิแล้วค่อยไป
“อะไรของนาย”
“ก็แบบนี้ไง ฟ๊อดดดด!”ผมขโมยหอมแก้มแจจินอีกรอบแล้วล่ะ^^
“ไอ้คนนิสัยไม่ดี><”
“เร็วๆๆ เดี๋ยวไปโรงเรียนไม่ทันนะ^^” ผมว่าแล้วชี้มาที่แก้มของผมอีกที่
“ฟ๊อดดดด><” ก็แค่นั้นล่ะ แจจินของฉัน^^ นายจะรู้มั๊ยนะว่าฉันรักนายหลงนายมากเคยไหนเนี่ยแจจิน นับวันนายยิ่งน่ารักขึ้นๆ
“อะแฮ่มๆ เมื่อไรจะไปกันสักทียืนจีบกันอยู่นั้นล่ะ ไม่ได้สนสายตาใครเลยนะ-o-”นี่ไม่ใช่เสียงผมไม่ใช่เสียงแจจิน แต่เป็นเสียง….พ่อของแจจินนั้นเอง
“ไปแล้วครับคุณพ่อ หวัดดีครับ^^” ผมว่าแล้วรีบเปิดประตูรถให้แจจินนั่งแล้ววิ่งไปฝั่งคนขับติดเครื่องรถและขับออกมาทันที
………………….
Minhwan Talk
“นี่ๆมินฮวานเดี๋ยวันนี้ฉันจะเริ่มแผนเลยนะ” เจ้าเพื่อนตัวดีมินฮยอกว่า เฮ้อ ความจริงผมก็ไม่ค่อยอยากทำเท่าไรหรอกแต่ผมก็อยากรู้น่ะนะ ก็แค่อยากรู้ว่า ซึงฮยอนฮยองเค้าคิดไงกับผม ถึงผมจะรู้อยู่แกใจว่าเราเป็นแค่รุ่นพี่และรุ่นน้องกันแต่ ไม่รู้สิผมยังอยากรู้อยู่ดีว่าเค้าจะคิดเกินกว่านั้นอะป่าว แต่ผมก็ไม่ได้หวังหรอก ก็แค่อยากรู้ อยากรู้เฉยๆ><
“แล้วแผนนายคือไรล่ะ”
“ก็เดี๋ยวพักกลางวันนี้ขออนุญาตหอมแก้มนายนะมินๆ^^”มินฮยอกพูดด้วยเสียงเริงร่า
“เชิญตามสบายตอนเด็กๆก็ทำบ่อยนี่ไม่เห็นนายจะขอฉันเลย”ก้นะตอนเด็กๆผมกับมินฮยอกสนิทกันมาแค่ห้อมแก้มกันเนี่ยเรื่องปกติ
“ก็ตอนนี้กับตอนนั้นมันไม่เหมือนกันนี่ เดี๋ยวถ้านายไม่ให้ห้อมรึฉันห้อมไปแล้วนายฆ่าฉันขึ้นมา แผนก็เสียอะดิ”มินฮยอกว่าด้วยท่าทียิ้มๆ
“จ้าๆ ไอ้เพื่อนตัวแสบจะทำไรก็ทำ”แล้วหลังจากนั้นมินฮยอกก็เล่าแผนการที่คิดจะทำให้ผมฟังต่อ ผมก็ฟังๆไปแล้วคงต้องทำตามอยากที่เจ้ามินฮยอกบอกล่ะ ถึงบ้างเรื่องมันอาจจะเกินไปก็ตาม
พักกลางวัน
ผมกับมินฮยอกเดินเข้ามาในโรงอาหารซึ่งตอนนี้มีคนมากมายทั้งโรงเรียนมากองรวมกันอยู่
“หวัดดีฮะทุกคน^^”ผมเดินเข้าไปทักทายพวกอยองทั้งหลายที่โต๊ะประจำของพวกเรา
“หวัดดีจ้ามินฮวาน หวัดดีมินฮยอก^^”เสียงหวานแบบนี้เพราะแบบนี้ไม่ใช่ใครพี่แจจินไอดอลสุดน่ารักของผมนั่นเอง^^จะว่าไปก็น่าอิจฉาพี่วอนบินนะที่ได้เป็นแฟนกับพี่แจจิน แต่ว่าสองคนนี้เค้าก็เหมาะกันดีพี่วอนบินก็หล่อพี่แจจินก็น่ารัก^^
“จงฮุนฮยองฮะ เมื่อวานแม่บ้านบอกว่าพี่ไม่กลับมานอนบ้านหรอ พี่ไปนอนที่ไหนมา?”ผมเอ่ยถามพี่ชายคนเดียวของผมที่นั่งมองหน้าพี่ฮงกีอยู่ จะว่าไปพี่ชายก็เปลี่ยนไปนะพูดเยอะขึ้น ยิ้มหัวเราะด้วย คงเป็นเพราะพี่ฮงกีสินะพี่ชายผมถึงได้เปลี่ยนไปน่ะ ก็เห็นพี่จงฮุนบอกว่าพี่จงฮุนกับพี่ฮงกีเป็นแฟนกันคงจะจริงแล้วคงจะรักกันมากๆด้วย เพราะปกติพี่ผมคบใครก็ไม่เคยเกินวันหรอกแล้วก็เลิกกันเพราะพี่ผมมันเย็นชา แต่ตอนนี้คงไม่ใช่แล้วล่ะ พี่ฮงกีนี่เก่งจริงๆ^^
“พี่ก็ไปนอนบ้านแฟนพี่ดิ^^ ก็น้องมันดันไปนอนบ้านเพื่อนพี่ก็เลยไปนอนบ้านแฟนพี่บ้างจะเป็นไรไปเน๊อะ อ้วนน้อย^^”พี่จงฮุนว่า ที่แท้ก็หนีไปนอนบ้านพี่ฮงกีนี่เอง^^
“คร๊าฟๆๆ งั้นผมไปซื้อไรกินก่อนนะ ไปเถอะมินฮยอก”ผมว่าแล้วจับมือมินฮยอกเดินไปซื้ออะไรกินกัน ผมทำอะไรผิดหรอ ดูหน้าซึงฮยอนฮยองไม่พอใจผมเอามากๆเลย พอผมซื้อของกินเสร็จผมกับมินฮยอกก็กลับมาที่โต๊ะ แล้วเจ้ามินฮยอกก็เริ่มทำตามแผนที่วางไว้
“นี่ๆ มินน้อย กินนี่มั๊ย อร่อยนะ”มินฮยอกถามผมขึ้นแล้วยื่นขนมชิ้นหนึ่งให้
“จริงดิ”ผมก็ไหลตามน้ำล่ะนะ
“จริง เดี๋ยวฉันป้อน อ้ำๆ^O^”มินฮยอกพูดแล้วทำท่าอ้าปาก คิคิ นี่ถ้าไม่ติดว่าผมกับมินฮยอกรู้จักกันนะ ผมหลงรักเจ้าเพื่อนตัวแสบไปแล้วดูทำท่าเข้า ฮ่าๆๆๆ
“อ้ำ^O^”ผมว่าแล้วอ้าปากรับขนมจากมินฮยอก
“อร่อยมั๊ยล่ะ^^” มินฮยอกถามผมขึ้นเมื่อเห็นผมกินขนมนั้นหมดแล้ว
“อื้มๆ อร่อยดี^^”ผมว่าแล้วยิ้มให้มินฮยอกแล้วผมก็สังเกตได้ว่าตอนนี้ทุกคนในโต๊ะมองผมกับมินฮยอกกันใหญ่เลย โดยเฉพาะซึงฮยอนฮยอง มองผมเมื่อจะกินเลือดกินเนื้อเลย
“นายนี่มันน่ารักจริงๆเลยมินฮวาน ฟ๊อดดดดด^3^”มินฮยอกพูดแล้วหอมแก้มผม ตามแผนที่วางไว้
“นายก็มันก้น่ารัมินฮยอก ฟ๊อดดดด^^”ผมก็พูดและยิ้มแล้วหอมแก้มมินฮยอกเช่นกัน
“O_O”สายตาของทุกคนในโต๊ะ ยกเว้นพี่จงฮุน ก็พี่เค้าก็เคยเห็นผมหอมแก้มกับเจ้ามินฮยอกตัวแสบนี้ออกบ่อยเมื่อตอนเด็กๆน่ะนะคงไม่ตกใจหรอก แต่คนอื่นนี้สิ
“เคร้ง!!!”เสียงจานข้าวกระแทกกับโต๊ะกินข้าวอย่างแรงด้วยฝีมือของซึงฮยอนฮยอง
“จะทำอะไรกันก็หัดดูสถานที่ด้วย ที่นี่ไม่ใช่โรงแรมนะ!”ซึงฮยอนฮยองพูดด้วยน้ำเสียงที่โมโห
“คิคิ^^”เจ้าตัวแสบมินฮยอกหัวเราะคิคิกับอาการโมโหของซึงฮยอนฮยองอยู่ข้างๆผม ไม่ได้ดูเลยว่าคนที่กำลังโมโหมีท่าทียังไง
“มินฮยอก”ผมเรียกชื่อมินฮยอกเพื่อเตือนสติเพื่อนตัวดีให้หยุดหัวเราะ
“คร๊าฟๆ^^”
“ฉันอิ่มแล้วขอตัว”ซึงฮยอนฮยองพูดแล้วเดินจากไป ทำให้ผม งง กันเลยที่เดียว เป็นอะไรของเค้า
“เค้าหึงนายรู้มั๊ยมินน้อย”เจ้ามินฮยอกหันมาก็ซิบข้างหูผม หึงงั้นหรอซึงฮยอนหึงผมหรอ หึงทำไมล่ะแล้วทำไมต้องหึงผมด้วยเราไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อยนี่ พี่ซึงฮยอนคงหมั่นไส้ผมมากกว่าไม่ใช่หึงหรอก
“บ้า นายคิดไปเองมินฮยอก”
“งั้นเดี๋ยวเย็นนี้นายก็รู้”เจ้ามินฮยอกบอกผมพวกทำท่าใช้ความคิดแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา
…………………….
Seunghyun Talk
ผมหมดความอดทนแล้วนะก็แหม หอมแก้มกันขนาดนั้นไม่ไปเปิดห้องกันซะเลยล่ะผมโมโหมากๆเลยนะจะบอกให้ มินฮวานนะมินฮวานไอ้หน้าจืดนั้นหอมแก้มตัวแล้วยังไม่ว่าไรแถมไปหอมมันกลับอีก อ๊ากกกกก ผมล่ะอยากเข้าไปต่อยหน้ามันจริงๆไอ้หน้าจืด พอตกตอนเย็นผมกำลังจะเดินไปที่รถแต่ว่าผมเห็นมินฮวานกับไอ้หน้าจืดนั้นยืนคุยกันอยู่แถวๆรถผมพอดีผมเลยแอบฟังซะหน่อย
“มินฮวานฉันชอบนาย คบกับฉันนะ”เสียงของไอ้หน้าจืดดังขึ้น ไม่นะมินฮวานปฎิเสธมันไปสิ
“มินฮยอก”
“ฉันชอบนายจริงๆนะมินฮวาน^^” ไอ้หน้าจืดนั่นพูดแล้วมันก็เอาหน้ามันเอามาใกล้กับมินฮวานเรื่อยๆ ไม่นะ ไม่ไอ้หน้าจืดมันจะจูบมินฮวานของผม ไม่ ผมไม่ยอม ไม่!!!!!!! อ๊ากกกก มันจะจูบนายอยู่แล้วนะมินฮวาน ผลักมันออกไปสิ
“มินฮยอก…..”อ๊ากกกกก มินฮวานนายจะไปกอดมันทำไมแล้ว ปากนายไม่นะ ไม่ ไอ้หน้าจืดแกตาย!!!!!!!!!!
“ทำอะไรกันน่ะ!”ผมทนดูต่อไปไม่ได้แล้วล่ะ
“ฮยอง!”มินฮวานหันมาแล้วเรียกผม คงตกใจมากเลยใช่มั๊ยล่ะ
“^^”ไอ้หน้าจืดมันยังคงยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่รู้จักนรกซะแล้ว
“ยิ้มไรของแกไอ้หน้าจืด!”
“คิคิ ป่าวนี่ครับ^^” ยังๆ ยังไม่เลิก เดี๋ยวก็ต่อยหน้ามันซะเลยนี่แต่พอดีผมต้องเคลียร์กับมินฮวานก่อน แล้วเดี๋ยวฉันจะกลับมาอัดแกไอ้หน้าจืด
“มินฮวานมากลับฉันหน่อย”ผมว่าแล้วกระชากแขนมินฮวานให้ตามผมมา
“โอ๊ยยยย ฮยองผมเจ็บนะปล่อย!”มินฮวานโวยวายดิ้นและพยายามแกะมือผมออกแต่คิดหรอว่าผมจะปล่อยไม่มีทางผมบีบแขนมินฮวานแรงขึ้นแล้วลากมินฮวานมาที่หลังโรงเรียนที่ตอนนี้มันเงียบและไม่มีใครอยู่ ได้ทีล่ะ
“ผมเจ็บ ปล่อย!”มินฮวานยังโวยวายไม่เลิกผมก็เลยปล่อยมินฮวานแล้วผลักร่างของมินฮวานไปติดกับกำแพงโรงเรียนอย่างแรง
“โอ๊ยยยย !! ฮยองทำบ้าอะไรเนี่ย”
“หึ ฉันน่าจะถามนายมากกว่าว่านายทำอะไร”ผมว่าอย่างเหลืออด
“ผมทำอะไร”
“แล้วเมื่อกี้นายทำอะไรกับไอ้หน้าจืดนั่นล่ะ”
“แล้วฮยองมายุ่งอะไรด้วย” ปากดีนักนะมินฮวานนายไม่เคยปากดีแบบนี้นะ
“ก็ไม่อะไรหรอกแต่ที่นี่มันโรงเรียนจะทำอะไรก็หัดดูบ้าง”
“แล้วยังไงผมจะทำอะไรกับใครมันก็เรื่องของผม ฮยองไม่เกี่ยวสักหน่อย” ปากดี ปากดีจริงๆนะมินฮวานอยากให้ฉันเป็นบ้ามากใช่มั๊ย
“มันไม่เกี่ยวกับฉันแต่ฉันไม่ชอบ”
“ไม่ชอบก็ไม่ต้องชอบผมไม่เคยอ้อนวอนให้ฮยองชอบซะหน่อย ถอยไปผมจะกลับบ้าน”
“ไม่! ชอบนักใช่มั๊ยไอ้เรื่องจูบเรื่องหอมแก้มเนี่ย!”ผมตะคอกใส่พลางกระชากแขนของมินฮวานเข้ามาใกล้และกดจูบมินฮวานอย่างบ้าคลั่งผมโมโห โมโหมากๆ
“อื้อ…อื้อ!”เสียงของมินฮวานส่งเสียงห้ามในลำคอและตุบตีหน้าอกผม
“ทำไมเป็นไรไป ชอบนักไม่ใช่รึไงไอ้เรื่องแบบนี้”ผมว่าหลังจากที่ถอนริมฝีปากออก
“เพียะ!!!!!”เสียงมือกระทบกระเสียงเนื้อส่วนหน้า มินฮวานตบหน้าผมกล้ามาก
“อย่ามาดูถูกผมนะ”มินอวานพูดด้วยน้ำตาคลอๆ นายร้องไห้ไงหรอ หึ บีบน้ำตามากกว่า
“ทำไม รึนายจะบอกว่าไม่ใช่ เมื่อตอนกลางวันที่นายหอมแก้มกัน ตกเย็นก็กอดกันจูบกันจะบอกว่าไม่ใช่รึไง”
“เออ ใช่ แล้วจะทำไมถ้าผมจะกอดจะหอมแก้มจะจูบกับคนที่ผมรัก มันหนักตรงไหนของฮยอง แล้วฮยองจะมายุ่งอะไรกับผมทั้งๆที่เราไม่ได้เป็นไรกัน!”ปากดีเกินไปแล้วมินฮวานนับวันยิ่งปากดีขึ้น
“หุบปากเดี๋ยวนี้นะ!”
“ไม่ ผมจะพูดฮยองมีสิทธิอะไรมาสั่งผม ผมจะพูดๆๆๆๆ”
“ฉันบอกให้หุบปากมินฮวาน”
“ไม่!!!” นายกำลังทำให้ฉันหมดความอดทนกับนายแล้วนะมินฮวาน
“เพียะ!!!!!!” คราวนี้ไม่ใช่เสียงที่มินฮวานตบหน้าผมแต่เป็น……
“ฮะ ฮยอง!.......”หน้าของมินฮซานหันไปตามแรงที่ผมทำลงไป
“คะ คือ....”
“ผมเกลียดคุณ!!!!”มินฮวานว่าผลักผมและวิ่งหนีไป ใช่แล้วผมตบหน้ามินฮวาน ไม่จริงน่าผมตบหน้ามินฮวาน ผมตบหน้าคนที่ผมรักได้ยังไง ผมนี้มันเลวจริงๆ ผมมันเลว ไม่นะ ไม่มินฮวานเกลียดผม ไม่ ไม่!!!!!!!!!!!!!
“โธ่เว่ย!!”
……………………………
Minhwan Talk
“ฮือๆ ฮึก ฮือๆๆ” ผมไม่รู้ว่าซึงฮยอนฮยองเกิดบ้าอะไรขึ้นมาแต่ผมไม่คิดว่าซึงฮอยนฮยองจะทำแบบนี้กับผม ใช่ เค้าตบหน้าผม ตั้งแต่เกินมาพ่อแม่รึพี่ฮุนยังไม่เคยตีผมหรือตบผมสักครั้งเลย แล้วเค้าเป็นใครถึงกล้ามาตบหน้าผม ผมเกลียดๆๆๆ เกลียดเค้าที่สุด ผมไม่นึกเลยว่าเค้าจะเป็นคนอารมณ์ร้อนและไม่มีเหตุผลขนาดนี้ กะอีแค่ผมกับมินฮยอกเพื่อนของผมแกล้งกันเล่นๆ มันก็แค่เป็นแผนของมินฮยอกเท่านั้นที่จะลองพิสูจน์ว่าซึงฮยอนฮยองเค้าคิดยังไงกับผม แต่ตอนนี้ผมก็ได้รู้แล้ว เค้าคงเกลียดผมมากๆแน่เลยย ฮือๆๆๆ ผมเสียใจเสียใจมากๆแล้วตอนนี้ผมก็ เกลียด เกลียดเค้ามาก ผมเกลียดคุณ คุณซึงฮยอน!
ความคิดเห็น