คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
Intro
ท่ามกลางผู้คนมากมายเดินไปเดินมาจนน่าปวดหัว ณ สนามบินสุดกว้างขว้างแห่งหนึ่งของดินแดนกิมจิ ดินแดนชื่อดังและเป็นดินแดนที่หนุ่มๆสาวๆชาวเอเชียใฝ่ฝันที่จะได้มาท่องเที่ยวพักผ่อนกับคนรักและครอบครัว
“ฉันรักเธอนะรู้มั๊ย”ชายหนุ่มคนหนึ่งเอ่ยขึ้นอย่างจริงจังก่อนที่จะจับมือทั้งสองข้างของผู้หญิงตรงหน้าตนไว้ด้วยมือทั้งสองข้างของตนอย่างอ่อนโยน
“รู้สิ ฉันก็รักนายนะ”หญิงสาวจับมือชายหนุ่มแน่นอีกทั้งยังส่งสายตาสื่อความหมายให้กันและกันอีกด้วย
“ครับผม แล้วอย่าลืมคิดถึงฉันนะรู้มั๊ย ไม่งั้นฉันจะงอนเธอนะยัยโง่”
"ว่าคนอื่นโง่ไม่ดูตัวเองเลยนะไอ้บ้า!”หญิงสาวจิกกัดชายหนุ่มเล็กๆก่อนที่ทั้งสองจะผละมือออกจากกันเพราะจวญจะได้เวลาที่เครื่องบินจะออกแล้ว
“ฉันไปแล้วนะ”หญิงสาวค่อยๆก้าวถอยออกห่างจากชายหนุ่มไปที่ละนิดๆก่อนที่จะเธอหยุดเหมือนคิดอะไรได้และเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง
“สัญญากับฉันได้ไหมว่านายจะมีแค่ฉันคนเดียว....ฮงกี”
“หึ ยัยบ้าฉันมีแค่เธอคนเดียวอยู่แล้ว...อี ฮงกี จะมีแค่ นา ดูริมคนเดียวสัญญา^^”ชายหนุ่มให้คำมั่นสัญญากับหญิงสาวพลางก้าวขาไปหาหญิงสาวใกล้ๆและเอื้อมมือนุ่มๆของตนไปสัมผัสกับใบหน้าของหญิงสาวประคองใบหน้าสวยนั้นไว้ด้วยมือทั้งของข้าง
“รักษาตัวดีๆนะ”
“อื้ม ขอบคุณนะ แล้วฉันจะติต่อหานายทุกวันเลย^^”หญิงสาวระบายยิ้มสดใสน่ารักรักให้กับชายหนุ่มตรงหน้า
“ฉันไปจริงๆแล้วนะ”หญิงจับมือนุ่มๆของชายหนุ่มออกจากใบหน้าของตนเบาๆแล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ไม่อยากไปเลย...
“โชคดีครับ^^”ชายหนุ่มว่ายิ้มๆเก็บอาการเศร้า ไม่อยากให้หญิงสาวจากตนไปไว้ข้างในจิตใจ โบกมือลาหญิงสาวที่กำลังจากตนไปไกลแสนไกลในเวลานานแสนนานด้วยความรักและเป็นห่วง....
แต่ความรู้สึกแบบนี้ที่ทั้งคู่รู้สึกต่อกันอาจจะเป็นความรู้สึกครั้งสุดท้ายแล้วก็เป็นได้
.
.
.
.
.
.
.
“กริ๊งๆ”
“.....”
“กริ๊งๆๆๆๆ”
“โว้ยยยยย!! รู้แล้วครับๆ กำลังไป จะกดให้หวยขึ้นหรือไงวะ-_-“ ผมโวยวายดังลั่นห้องหรูบนคอนโดสวย ก็ไอ้บ้าที่ไหนมันมากดออดหน้าห้องผมรัวๆแบบนี้ก็ไม่รู้ เสียเวลาหลับเวลานอนผมหมด ฮึ่ยยยยย!
“กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” โอ้ยยย!ยัง ยัง มันยังไม่หยุดอีกเดี๋ยวผมก็ฆาตกรรมซะนี่ ใครวะบังอาจมากนะรู้ยัง
"เอออออ มาแล้วๆๆ”ผมบ่นๆแล้วเดินไปเปิดประตูหน้าห้องก่อนที่ผมจะพบกับคนที่มันกดออดได้กวนอารมณ์ผมมากที่สุด
“ชักช้า ลีลา!”แล้วนี่ก็คือประโยคแรกที่ผมพบเจอหลังจากเปิดประตูห้องออกไป ห๊ะ! อะไรนะ นี่ผมกำลังโดนด่าอยู่ใช่ปะ-0-
“สายป่านนี้แล้วทำไมเพิ่งจะตื่น นายจะนอนกินบ้านกินเมืองหรือไง ห๊ะ!”แล้วแขกที่ผมไม่ได้รับเชิญมาเลยก็เอ่ยขึ้นอีกครั้งสามโมงเช้านี่นะบ่นอย่างกับพ่อแถมพลางย้ายเรือนร่างที่ยืนอยู่หน้าประตูห้อง เข้ามาในห้องอย่างสมบูรณ์ทั้งที่ผมยังไม่อัญเชิญเลยสักคำพูด
“ฉันยังไม่ได้อนุญาตให้นายเข้ามาในห้องฉันเลยนะ”
“เปิดประตูให้ก็ถือว่าอนุญาตแล้ว” แล้วไอ้แขกไม่ได้รับเชิญก็ยังหน้ามึนเดินไปนั่งโซฟากลางห้องของผมอีกด้วย มันจะเกินไปแล้วนะ!
“มารยาทสะกดเป็นมั๊ยวะเนี่ย”ผมบ่นเบาๆแล้วขยี้ผมตัวเองแรงๆหนึ่งทีก่อนที่จะเดินมานั่งข้างๆกับแขกไม่ได้รับเชิญ ก็หน้ามึนแบบนี้ผมจะไปทำอะไรได้ล่ะครับนอกจากทำใจ=_=
“มารยาทฉันดีกว่านายอีกเถอะ”เหมือนคำบ่นเมื่อกี้ของผมหมอนี่จะได้ยินด้วยแหะ
“หรา! แล้วนี่ว่างนักหรือไงมากวนคนอื่นแต่เช้าแบบนี้เนี่ยไอ้ว่าที่คุณหมอ”
“ไม่ได้ว่างแค่คิดถึงว่าที่คุณภรรยาหมอในอนาคตไม่ได้หรอ-..-“ อ้ากกกกก! ดู มันเล่นกับผมดิ๊ โอ้ยผมนี่ขนลุกเลยครับไอ้ว่าที่หมอบ้า! ถ้าจะเล่นแบบนี้แนะนำให้กลับไปเหอะ
“ไอ้บ้าจงฮุน!พูดซะขนลุกเลย”ผมว่าแล้วตีแขนว่าที่คุณหมอไปแรงๆหนึ่งที อ่อ ผมยังไม่แนะนำให้ทุกคนรู้จักว่าที่คุณหมอของผมคนนี้ใช่ปะ หมอนี่ชื่อ ชเว จงฮุน เป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยมัธยมของผมเองแหละ แล้วก็ยังเป็นเพื่อนร่วมมหา’ลัยในปัจจุบันตอนนี้ของผมด้วยแต่จงฮุนมันล้ำไงเออคือมันฉลาดมันเก่งบ้านมันรวย จะให้พูดง่ายๆคือจงฮุนมันพร้อมไปซะทุกอย่างอ่ะแหละ มันเลยสอบเข้าแพทย์แล้วมันก็ติดได้อย่างสบายๆโดยไม่ต้องสงสัยก็มันเก่งนี่น่า นี่ผมมีเพื่อนเป็นนักเรียนแพทย์เลยนะครับรู้ยัง ต่อไปผมจะได้สบายแล้วครับจะได้เป็นภรรยาคุณหมอ...เอ้ยยย!! ไม่ใช่ๆ นี่ผมเบลอตามจงฮุนมันแล้วเนี่ย ไอ้จงฮุนไอ้เพื่อนบ้า ผมว่ามันต้องเรียนหนักแน่ๆเลยสมองมันเลยเริ่มจะเพี้ยนๆขึ้นทุกวันๆ -0- ที่บอกว่าต่อไปผมจะสบายแล้วคือเวลาป่วยเวลาไม่สบายผมจะได้รักษาฟรีไงล่ะครับ ฮ่ะๆๆ ชอบๆ ><
“หึๆ ไปอาบน้ำไปเดี๋ยวไปกินข้าวกัน”จงฮุนพูดแล้วผลักหัวผมเบาๆ พูดเฉยๆก็ได้ทำไมต้องผลักหัวด้วยวะ นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนผมกระโดดถีบแล้วนะเนี่ย มีอย่างที่ไหนมาผลักหัว อี ฮงกี คนนี้ได้ เห็นแบบนี้ผมก็เป็นลูกชายของท่านรัฐมนตรีเชียวนะ ถึงหัวผมจะไม่ได้ดีอะไรมากมาย แต่บ้านผมก็รวยมากมีเกรียติมาก แถมผมยังหล่อมากด้วยประเด็น หล่อไม่หล่อผมนี่เป็นเน็ตไอดอลนะครับคุณ ฮั่นแน่ะหลงรักผมกันแล้วอะดิ๊>< ก็ไม่น่าแปลกเพราะผมหล่อมาก ฮ่ะๆๆ แล้วผมก็เรียนนิเทศเอกการแสดงด้วยนะ ในอนาคตผมอาจจะได้เป็นนักแสดงชื่อดังก็ได้นะ ก็หล่อซะขนาดนี้อ่ะใช่ปะล่ะ
“ชิ นายเลี้ยงนะ”
“ปกติฉันก็เลี้ยงนายอยู่แล้วหรือเปล่านะฮงกี-_-“ อ้าวหรอ ผมไม่เคยรู้เลยนะว่าทุกครั้งที่ผมไปกินข้าวกับจงฮุน จงฮุนจะเป็นคนจ่ายตังตลอด ผมไม่รู้เล้ยยยจริงๆนะ หึหึ ถึงบ้านผมจะรวยแต่ผมก็งกนะ ถึงผมจะมีแบร์ดเสื้อผ้าและเครื่องประดับเป็นของตัวเอง แต่ผมก็งกนะ ก็มีว่าที่คุณหมอที่เป็นถึงลูกชายคนเดียวของเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังอีกทั้งยังธุรกิจอสังหาริมทรัพทย์อีก ทำไมผมต้องใช้เงินของผมเองด้วยล่ะ จริงปะ^^
แย้วววว เป็นไงบ้างๆ 55+
พอจะอ่านได้และเข้าใจกันบ้างปะเนี่ยยย><
เม้นหน่อยๆ ไม่ขอไรมาก ถึง3-5 เม้นเราจะอัพตอนที่1ให้ คึคึ
ปล.ประเด็นคือกว่าจะถึงนี่เกือบปีอ่ะ 55+ มันเป็นประโยชน์ของการดองเลยทีเดียว-..-
ความคิดเห็น