คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่3
ตอนที่3
ดีจังที่แจจินมาช่วยผมไว้ไม่งั้นผมคงได้เดินเป็นคนขาไม่สมประกอบแน่ ไอ้ภูเขาน้ำแข็ง หน้านิ่ง
ขี้เก๊ก ไร้วิญญาณ เอ้ย ไอ้บ้า คิดจะช่วยหน่อยก็ไม่มี ถ้านายยังเป็นแบบนี้อยู่อีกนะฉันจะไปบุกบ้านนาย จะไปรื้อๆค้นๆ หาวิญญาณนายเอามาใส่ร่างให้ ชิ น่าหมั่นไส้
“นี่ๆ นาย....”
ผมพยายามจะเรียกร้องความสนใจจากไอ้ ภูเขาน้ำแข็ง หน้านิ่ง ขี้เก๊ก ไร้วิญญาณ นั่น แต่ ฮ่าๆๆ ผมดันจำชื่อหมอนี่ไม่ได้อะ แมร่ง ชื่ออะไรก็ไม่รู้ แต่ถ้าผมเรียก ไอ้หมอนี่ออกไปว่า ภูเขาน้ำแข็ง หน้านิ่ง ขี้เก๊ก ไร้วิญญาณ นะผมก็คงโดนมันต่อยเอาก็เลยไม่พูด แต่..จะว่าไปแล้วมันไม่ได้เอาวิญญาณมานี่หว่า ใครว่าอะไรมันไม่เคยเห็นมันสนใจเลย ถ้าผมจะเรียกมันไปแบบนั้นคงไม่เป็นไรหรอกใช่ไหม?(คุณฮง คุณฮุนเข้าไม่ต่อยเธอหรอกแต่เค้าจะเตะแกเลยย>>ไรเตอร์)
“นี่ นายภูเขาน้ำแข็ง หน้านิ่ง ขี้เก๊ก ไร้วิญญาณ”
“..............”
เงียบ นี่คือการตอบสนองของหมอนั่น มันได้ยินที่ผมเรียกไหมวะเนี่ย
“นี่ นายภูเขาน้ำแข็ง หน้านิ่ง ขี้เก๊ก ไร้วิญญาณ”
ผมเรียกเป็นครั้งที่สอง
“.............”
และคำตอบของผมก็ยังเป็นเช่นเดิมคือความเงียบ เออ ไอ้บ้า
“นี่ นายภูเขาน้ำแข็ง หน้านิ่ง ขี้เก๊ก ไร้วิญญาณ!!!! ฉันเรียกนี่ไม่ได้ยินรึไงห๊า นอกจากจะลืมเอาวิญญาณมาแล้วยังลืมเอาหูมาอีกรึไง”
ผมลุกจากที่นั่งที่ผมนั่งเรียนเป็นประจำแล้วเดินออกไปที่หน้าโต๊ะของหมอนี่ เริ่มมีอารมณ์แล้วนะโว้ยยยย!!!( อารมณ์อะไรของเธออะ -_-*>>ไรเตอร์)
“อืม มีอะไร-_-”
เออ ได้ยินสักที ก็นึกว่าลืมเอาหูหมา เฮ้ย หูมาซะอีก แต่เอ.....นายนี่มันยอมรับแล้วเหรอว่ามันเป็น ภูเขาน้ำแข็ง หน้านิ่ง ขี้เก๊ก ไร้วิญญาณ อะ ฮ่าๆๆๆ แต่ก็ชั่งมันเถอะเนอะ^^
“กลางวันนี้ไปนั่งกินข้าวกับพวกฉันสิ^^”
ไม่ต้องแปลกใจที่ผมพูดดีกับหมอนี่ มันเป็นแค่ภาระกิจน่ะ
“อืม-_-”
สั้นๆง่ายๆ คำตอบเดียว ที่ออกมาจากปากนายนี่ ‘อืม’ ให้ตายยยย ที่บ้านมันสอนแค่คำเดียวรึไง พูดอย่างอื่นกลับมาบ้างก็ได้นะมันคงไม่เปลื่องพลังงานมากเกินไปหรอก
“งั้นเดี๋ยวเราไปพร้อมกันเลยดีกว่าเนอะ^^”
“-_-”
อ๊ายยยยย นิ่ง อีกแล้ว นี่นายจะไม่เปลี่ยนสีหน้าบ้างเลยใช่ไหมเนี่ย(เออนั่นดิ เปลื่องค่าจ้างนะเนี่ย ให้เล่นเป็นพระเอกแต่นิ่งตลอดเลยยยย (ก็แกใส่บทให้ฉันนิ่งไม่ใช่รึไง>> คุณฮุน) ขอโทดคร๊าฟฟT_T>>ไรเตอร์)
และแล้วเวลาก็ผ่านไปไวอย่างโกหก ฮ่าๆๆๆ
“ไปกินข้าวกัน”
ผมชวนไอ้ คนไร้วิญญาณนั้น เฮ้อ~ ผมรู้สึกแปลกๆไงไม่รู้ที่ต้องมาพูดกับไอ้นี่ เหมือนตัวเองพูดคนเดียวอะ-_-^
“อ้าว ฮงกิ นายยยกับบจงฮุนน=o=”
นั่น อะไรของแจจินนะทำหน้า งง สงสัยอะไรมิทราบครับคุณเพื่อน งง อะดิ ฮ่าๆๆ มันเป็นส่วนหนึ่งของภารกิจโว้ยยย^o^
“มีอะไรเหรอแจ”
“ปะ ป่าวววว”
แจจินพูดแล้วก็ยังทำหน้าเหมือน งง ปนสงสัยอยู่ดี เอ๊ะ นายนี่มันยังไงนะแจจิน นายก็รู้ว่าตอนนี้ฉันกำลังทำภารกิจอยู๊ นายก็น่าจะรู้นี่ถ้าฉันไม่ได้ทำภารกิจ ไม่มีวันที่ฉันจะชวน ภูเขาน้ำแข็ง หน้านิ่ง
ขี้เก๊ก ไร้วิญญาณ นี่ คุย กินข้าว หรอก มีแต่จะว่า+ทะเลาะนี่สิ^O^
“ไปกันยัง เริ่มหิวแล้ววววว^^” (หิวอีกแล้ว ไม่อ้วนก็ให้มันรู้ไป>>ไรเตอร์)
ผมว่าพร้อมลูบท้องของผม ก็หิวแล้วจริงๆนี่หว่า
“อืม-_-”
นั่นไง หน้าเดิม ไม่เปลี่ยน ขอโทษเถอะครับ ไอ้ภูเขาน้ำแข็งนี่มัน มีหน้าเดียวจริงๆใช่ไหม จะแสดงอาการว่าแกหิวสักหน่อยคงไม่มีใครว่าแกหรอกมั้ง
“งั้นเราไปกันเถอะแจจินแล้วก็.....นาย...ด้วย^^”
ผมว่าแล้วลากแขนของแจจินแล้วก็ ภูเขาน้ำแข็งหน้านิ่งขี้เก๊กไร้วิญญาณ มันออกมาด้วย ฮ่าๆๆๆ สงสัยใช่ไหมว่าทำไมผมไม่เรียกชื่อ ภูเขาน้ำแข็งหน้านิ่งขี้เก๊กไร้วิญญาณ ก็นะ ผมจำชื่อมันไม่ได้อีกแล้วอะ อะไร ฮุนๆ ฮุนๆ อะไรสักอย่างนี่ล่ะ
“เฮ้ยย!!! ไอ้ฮง แจจิน ทางนี้^^”
เสียงของไอ้วอนดังขึ้นเมื่อผมและแจจินแล้วก็ภูเขาน้ำแข็ง หน้านิ่ง ขี้เก๊ก ไร้วิญญาณ นี่เดินเข้ามาในโรงอาหาร ว่าแต่ คุณเพื่อนวอนบินของผมมันเรียกผมกับแจจินต่างกันนี่หว่าไอ้คุณเพื่อนสองมาตรฐาน -_-^
“ว้าววว วันนี้ แกเอาไอ้ฮุนมาด้วยเหรอ”
อ้าววว ไอ้นี่ปากรึนั่น ถ้าแกไม่พูดก็ไม่มีใครว่าแกเป็นใบ้หรอกคุณเพื่อนซึงฮยอนที่รัก
“เออ ก็ ฉันกับหมอนี่เป็นเพื่อนกันนี่หว่า ใช่ม๊ะ”
ผมว่าแล้วหันไปทาง ภูเขาน้ำแข็ง
“-_- ฉันขอไปซื้ออะไรกินก่อนนะ”
อ้าววว เฮ้ยยย เป็นงั้นไป สรุปมันได้ฟังที่ผมพูดบ้างไหมเนี่ย นอกจากจะไม่ตอบ ยังเดินหนี้ไปซื้อข้าวอีก ชิ! ก็เอาซิ นายจะทนนิ่งได้สักแค่ไหนเชียว ก็ให้มันรู้ไปว่านายจะนิ่งได้ตลอดรอดฝั่ง ไม่มีวันโว้ย เพราะฉันคนนี้จะช่วยทำให้นายเอาวิญญาณมาด้วย โว้ยยย นายกับฉันได้เห็นดีกัน แน่ ไอ้ภูเขาน้ำแข็งหน้านิ่ง ขี้เก๊ก ไร้วิญญาณ
“นี่ ฮง เป็นไงบ้าง ถึงไหนแล้วล่ะ ภาระกิจอะ^^”
คุณเพื่อนซึงฮยอนถามผมขึ้นทันทีที่ ภูเขาน้ำแข็งมันเคลื่อนที่ออกไปจากตรงนี้
“ก็ ยัง ไม่มีอะไรคืบหน้าเท่าไรเลย แต่นี้ฉันเพิ่งจะเริ่มจะเว้ย มันก็ต้องค่อยเป็นค่อยไปดิ”
ผมว่า ก็จริงนี่ เพิ่งจะเริ่มภาระกิจ จะมีอะไรคืบหน้าไปสักแค่ไหนเชียว
“เออๆ แต่ว่ามันจะสำเร็จเหรอวะ”
นั่น ดูมันพูดให้กำลังใจผม เออ ให้กำลังใจได้ดีมากไอ้ซึง ซึ้งวะ-_-^
“มันต้องสำเร็จเว้ย ระดับฉันซะอย่าง^^”
“ให้มันจริงเถอะ แต่ถ้าแกทำไม่ได้ ก็อย่างที่ว่ากันไว้นะว่า เงิน+รถแกต้องให้พวกฉันสองคนนะเว้ย”
“เออ รู้แล้ว แต่ไม่มีวันซะหรอก แกไม่มีวันได้เงิน+รถของฉันหรอกเว้ย มีแต่ฉันจะได้ของพวกแกมากกว่า ฮ่าๆๆๆๆ”
“นี่ ฮง จะไปซื้อข้าวกันได้รึยัง”
อยู่ๆแจจินก็พูดขึ้น อะไรของนายกันนะแจจินกำลังคุยกับ ไอ้สองตัว เฮ้ย! สองคนนี้มันๆเลย^^(แกชั่งให้เกียรติ พี่วอนกับพี่ซึง ฉันได้ดีจริงเลยนะค่ะ>>ไรเตอร์)
“คร๊าฟ ไปซื้อข้าวคร๊าฟ คุณแจจิน”
และแล้วผมก็ได้ข้าวมากิน อุวะฮ่าๆๆ การได้กินข้าวนี่มันสบายใจอะไรเช่นนี้
“นาย กินข้าวเสร็จแล้วจะไปไหนเหรอ”
ผมเอ่ยถาม ภูเขาน้ำแข็ง หน้านิ่ง ขี้เก๊ก ไร้วิญญาณ นั่น ไม่ต้องสงสัยเลยนะครับว่าทำไมช่วงนี้ผมถึงพูดกับนายนี่บ่อย ปฏิบัติภาระกิจอยู่คับ^^
“-_-”
อะฮ่ะ เข้าใจครับ คำตอบคือ ไปนิ่งครับ โธ่เว้ยยยย
“นายย กินข้าวเสร็จ จะไปไหนต่อเหรอ”
“.....”
เงียบ อะไรวะนี่เงียบทำไม ฉันไม่ใช่หมานะโว้ย คุยได้ไม่กัดหรอกน่า
“ไปห้องสมุด-_-”
เออ นี่คือแกเพิ่งนึกได้ใช่ไหมเนี่ย ว่าฉันถามเนี่ย โอ๊ย ดูกันเองเถอะครับ ผมล่ะปวดหัว ไม่รู้ว่าผมคิดถูกรึป่าวเหมือนกันที่เดิมพันปฏิบัติภาระกิจเนี่ย
“นายจะไปทำอะไรเหรอ ฉันไปด้วยคนสิ นะนะO^O”
ผมทำตาแบ๊ววๆ อ้อนวอน นายนี่สุดชีวิตล่ะคับเพื่อให้มันให้ผมไปด้วยแล้วคิดว่ามันน่าจะเปลี่ยนสีหน้าบ้าง
“-_-แล้วแต่นายสิ”
เออ สรุป การที่ผมทำหน้าแบ๊ว ตาแบ๊วใส่มันไม่เป็นผลใช่ไหม เฮ้อ~ แล้วเมื่อไรผมจะทำภาระกิจเสร็จสักทีวะ
“ฮงกิ ฉันไปด้วยสิ”
แจจินที่นั่งอยู่เอ่ยขึ้น เฮ้อ แจจิน นายจะไป ขัดฉันเพื่ออะไรเนี่ย นี่ฉันจะไปทำให้ภูเขาน้ำแข็งมันหาวิญญาณมันเจอ นายไม่ต้องยุ่งก็ได้ ผมคิดอยู่ในใจนะคับไม่กล้าพูดออกไปหรอกขืนพูดผมโดนทั้งแจจินงอนแล้วก็คงโดนไอ้ภูเขาน้ำแข็งมันเพิ่มความเย็นใส่ผมแน่
“นายไม่ต้องตามฮงไปเลยแจ นายไปช่วยฉันดีกว่า”
ดีมาก วอนบินเพื่อนรัก เอาแจจินไปเลย ฮ่าๆๆๆ
“นายจะให้ฉันไปช่วยไร”
“เอาเถอะน่า ฉันมีงานให้นายช่วยก็แล้วกัน ไอ้ฮงแกจะไปห้องสมุดกับไอ้ฮุนก็รีบไปสิ นั่งทำไรอยู่ได้”
โอ้!!! ร่ายซะยาวเชียวนะไอ้วอน แต่ก็เอาเถอะ ยังไงแจจินก็ไปขัดผมไม่ได้แล้ว งง ล่ะสิว่าทำไมผมถึงพูดว่า แจจินจะไปขัดผม ก็ ดูจากลักษณะท่าทางของแจจินแล้ว ผมรับประกันว่าหมอนี่มันไม่เห็นด้วยที่ผมทำภาระกิจอะนะ
“ไปกันเถอะ.....”
เอา แล้วไง ผมจำชื่อ ภูเขาน้ำแข็ง หน้านิ่ง ขี้เก๊ก ไร้วิญญาณ นี่ไม่ได้อีกแล้ว สงสัยผมต้องกลับไปท่องจำชื่อภูเขาน้ำแข็ง แล้วล่ะ
“อืม-_-”
คำเดียวคำเดิม ที่ออกมาจาก ภูเขาน้ำแข็ง หน้านิ่ง ขี้เก๊ก ไร้วิญญาณ ผมว่านะ สงสัยนายนี่มันคงจะลืมบทพูดน่ะเลยได้แต่ อืมๆ
..........
ขอโทษรีดเดอร์ทุกคนด้วยนะค่ะพอดีช่วงนี้เมย์เรียนหนักมากเลยยย
ยังไงก็ถ้าชอบก็ เม้นเป็นกำลังใจกันด้วยนะค่ะ^^
แต่รับรองว่า จะลงจนจบแน่นอน^^
ความคิดเห็น