คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 4: in Party
4
in Party
วันต่อมา
เนื่องจากวันนี้เป็นวันฮาโลวีน หลายๆไฮสกูลจึงพร้อมใจกันเรียนครึ่งวันเพื่อจัดเตรียมงานฮาโลวีน
และตอนนี้ทุกคนก็พากันกรูออกจากห้องเรียนทันทีที่ได้ยินเสียงออดเลิกเรียน
แต่แม้ว่าทุกคนจะรีบ ก็ยังมีคนที่มายุ่งวุ่นวายกับคนอื่นอยู่ดี
“โชคดีนะเพรมิส กลับบ้านดีๆล่ะ”แพทเทียพูดกับเพรมิสที่นั่งอยู่หน้าประตูเข้าตึก
‘เป็นการส่งที่อบอุ่นจริงๆ’เพรมิสประชดในใจ “เธอก็เหมือนกัน”เพรมิสตอบออกมา
“ไปเถอะแพทเทีย เราต้องรีบแต่งตัวนะ”มัสลินเตือน
“รู้แล้วนะ”แพทเทียพูดกับมัสลินด้วยความรำคาญก่อนจะเดินนำมัสลินกับแซลลี่ไป
“คนอื่นรู้นิสัยกันทั่วแล้วยังจะเสแสร้งอีก”เสียงบ่นอย่างหมั่นไส้ทำให้เพรมิสหันไปมองอัตโนมัติ
เวอเนียยืนกอดอกด้วยสีหน้าท่าทางที่แสดงออกมาว่าหมั่นไส้อย่างชัดเจน
“ไหนว่างานยุ่งไง”เพรมิสถามก่อนจะลุกขึ้น
“ออกมาซื้อกาแฟให้พวกข้างในน่ะ แล้วเธอจะไม่มางานจริงๆหรอ”
“ไม่หรอก”เพริสส่ายหน้า
“ว้า~น่าเสียดายจัง”
“ก็มันไม่ว่างนี่”เพรมิสตอบพลางยิ้มกับท่าทางของเวอเนีย
“โอเคๆ งั้นฉันไปก่อนนะ”
“อืม แล้วอย่าหักโหมมากล่ะ”
“จ้า”
10.13PM- หอประชุม
“สวัสดีทุกคน ฉันเวอเนีย ตอนนี้ฉันจะบอกกำหนดการอีกครั้งนะ”เวอเนียพูดก่อนจะหยิบเอกสารขึ้นมา “ช่วงเวลานี้ถึง4ทุ่มครึ่งเป็นช่วงพูดคุยกับเพื่อน 4ทุ่มครึ่งถึง4ทุ่ม50หาคู่เต้น นอกนั้นก็เวลาปาร์ตี้นะคะ สำหรับคนอยากโสดก็ไม่ต้องหาคู่ก็ได้นะคะ ส่วนประกาศผลรางวัลก็เริ่มตอนเที่ยงคืน ตามนี้นะ”
10.30PM
“เอาล่ะทุกคน ตอนนี้ก็4ทุ่มครึ่งแล้ว เป็นช่วงเวลาหาคู่ของตัวเองเพื่อการจองสำหรับงานพรอมไว้ล่วงหน้า คนที่ม่ต้องการคู่ก็คุยกับเพื่อนได้ตามสบาย”พูดจบ เวอเนียก็เปิดเพลง
พรึ่บ
สปอร์ตไลท์ที่ส่องตรงบันไดเผยให้เห็นหญิงสาวสามคน ซึ่งคนตรงกลางอยู่ในชุดราตรีแขนตุ๊กตาสีขาว-แดง ผมสีน้ำตาลทองประดับด้วยที่คาดผมมุก ทาปากสีแดงสด
และอีกสองคนอยู่ในชุดเรียบๆที่ดูเหมือนนางฟ้า ผมของทั้งคู้ถูกเกล้าขึ้นไปข้างบน แต่สาวผมน้ำตาลดูเด่นกว่าในชุดสีเขียวที่เหมือนภูตต้นไม้
เวอเนียเบะปากอย่างหมั่นไส้ ซึ่งโชคดีที่ทุกคนกำลังมุ่งความสนใจไปที่แพทเทีย
“และนั่นคือว่าที่ราชินีงานพรอมค่ะ แพทเทียได้รับรางวัลPrincess of Halloween Partyมา2ปีซ้อนแล้วนะคะ ส่วนอีกสองคนคือแซลลี่และมัสลิน เพื่อนสนิทของแพทเทีย”
“สวัสดีทุกคน”แพทเทียยิ้มพลางโบกมือทักทายตามฉบับกุลสตรีก่อนจะเดินลงบันได
“เอ่อ...แล้วพี่แพทเทียแต่งเป็นอะไรคะ?”รุ่นน้องคนหนึ่งถาม
“สโนว์ไวท์จ้ะ”แพทเทียตอยยิ้มๆ
“ส่วนพี่เป็นนางฟ้าของแพทเทีย”แซลลี่บอก(โดยที่ไม่มีใครถาม)
“แล้วพี่มัสลินล่ะคะ?”รุ่นน้องคนเดิมถาม
“ภูตแห่งป่าน่ะ”มัสลินตอบยิ้มๆ
“ไม่อยากเชื่อเลยว่ามัสลินจะทนอยู่กับคนอย่างแพทเทียได้”เวอเนียบ่นกับดิแวนที่กำลังเดินขึ้นมา
“ก็เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆนี่ แพทเทียเองก็ไม่ค่อยวุ่นวายกับมัสลินเท่าไหร่”ดิแวนบอก
แล้วทั้งคู่ก็หันไปมองที่บันไดพร้อมๆกับคนอื่นอีกครั้ง
เด็กสาวในชุดราตรีสีดำดูพลิ้วไหวกำลังค่อยๆก้าวลงบันไดมา
“นี่ล่ะ แย่งซีนของจริง”เวอเนียพูดอย่างสะใจ
ใบหน้าสวยได้รูปภายใต้หน้ากากสีดำไม่ได้สนใจใครเลย
เธอหยุดอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะเดินไปทางซ้าย
บาร์เครื่องคื่ม
“ขอชาเอิร์ลเกรย์หนี่งถ้วย”เด็กหนุ่มผมทองในชุดสีขาวเต็มยศแบบเจ้าชายสั่ง
“ได้เลย รอก่อนนะ”เด็กสาวที่ทำหน้าที่เป็นบาร์เทนเนอร์รับก่อนจะหันไปต้มน้ำ
“ชาพีชหนึ่งค่ะ”เด็กสาวคนหนึ่งสั่ง
“ได้ครับ”บาร์เทนเนอร์ชายรับคำก่อนจะหันไปบอกเอนผู้หญิงว่า “ต้มน้ำเผื่อด้วยนะ”
พอเด็กหนุ่มในชุดเจ้าชายได้ยินเสียงคนสั่งชา เขาก็ชะเง้อมองอย่างสงสัย
นอกจากสมาชิกสภานักเรียนแล้ว ยังมีคนอื่นสั่งชาอีกหรอ
ขณะที่เพรมิสกำลังจิบชา ก็มีเด็กหนุ่มชุดท่านเคาท์เดินเข้ามาขอเธอให้เป็นคู่เต้นรำ
“คุณคือฟา...หรอคะ?”
“ฟา? ไม่ใช่หรอกครับ”เขาบอกงงๆ
“งั้นก็ขอโทษด้วยค่ะ ฉันมีคู่แล้ว”
“ไม่เป็นไรครับ”เขาบอกยิ้มๆก่อนจะเดินออกไป
“เพร”เสียงเรียกข้างหลังทำให้เพรมิสหันมามอง
“พีท!”
“เป็นคนดังนี่ไม่ดีเลยนะ ผมว่าเป้นแบบคุณคงจะดีกว่าใช่ไหมครับ เพร แมค”คำเรียกนั้นทำเอาคิ้วเพรมิสขมวดเป็นปม
“อะแมน ฟา?”
“ใช่ครับ ผมว่าตอนนี้เราไปที่ฟลอร์กันดีกว่านะครับ จะถึงวลาแล้ว”พีทบอกแล้วแบมือเป็นเชิงให้เพรมิสเดินไปด้วย
เพรมิสมองมือนั้นอยู่พักหนึ่งก่อนจะยอมวางมือตัวเองลงไป
ภาพเด็กสาวในชุดราตรีสีดำกับเด็กหนุ่มในชุดสีขาวที่เดินไปด้วยกันดูน่าประทับใจไม่น้อย เพราะอาจารย์คาทิเล็จที่เป็นผู้อำนวยการและอาจารย์ใหญ่ที่เห็นถึงกับยิ้มด้วยควาชื่นชมแล้วเขียนลงไปในแฟ้ม
“แพทเทีย เธอดูนั่นสิ”แซลลี่ชี้ แพทเทียมองตาม
“ดูเหมือนเขาจะไม่ง้อเธอนะ”มัสลินบอกด้วยน้ำเสียงธรรมดา
“ไม่ต้องพูดก็ได้นะมัสลิน ฉันเห็นแล้ว”แพทเทียกัดฟันพูด
“ฉันก็แค่อยากให้เธอรู้ตัว”มัสลินพูดก่อนจะหันมาสบตาแพทเทีย “หรือเธอจะไม่รับความหวังดีจากฉัน”แพทเทียเงียบ แซลลี่มองอึ้งๆ “เอาเถอะ...ฉันเข้าใจ^^”
10.50PM
“ทำไมคุณใช้ชื่อว่าอะแมน ฟาล่ะ?”เพรมิสถามขณะที่เพิ่งเริ่มเต้นรำกับพีท
“อะแมน(a man)ก็แปลตรงตัวว่าผู้ชายคนหนึ่ง ส่วนฟาก็มาจากนามสกุลผมไง”พีทตอบ “แล้วคุณล่ะ?”
“ก็...มาจากชื่อฉันอีกที”
“คุณไม่คิดจะบอกชื่อจริงกับผมบ้างเลยหหรอ”
“ยังดีกว่า”เพรมิสยิ้ม
“แล้วแต่คุณเถอะครับ”พีทพูดอย่างผิดหวัง “แล้วนี่คุณแต่งเป็นอะไร”
“หงส์น่ะ แล้ว...คุณล่ะ?”
“เจ้าชายในเรื่องนางเงือกน่ะ ผมไม่รู้ว่าจะแต่งตัวเป็นอะไร นอกจากเจ้าชาย”
“ก็พวกแวมไพร์กับมนุษย์หมาป่าไง”
“ซ้ำเยอะเกินแล้วล่ะ”
“แล้วเจ้าชายนี่ไม่ซ้ำเลยนะ”เพรมิสประชดเมื่อเห็นคนข้างๆแต่งเป็นเจ้าชาย
“อย่างน้อยก็คนละเรื่องกันไง”
“แล้วทำไมฮาโลวีนถึงต้องมีเต้นรำล่ะ?”
“ก็เหมือนซ้อมงานพรอมมากกว่า อีกอย่าง...อาจารย์คาทิเล็จชอบงานเต้นรำมากแต่ก็เอาใจเด็กเลยแบ่งช่วง จะได้ไม่น่าเบื่อ”พีทอธิบาย “แล้วคุณได้เลือกผมเป็นประธานนักเรียนหรือเปล่า?”
“เปล่าหรอก”เพรมิสส่ายหน้าน้อยๆ
“แล้วคุณเลือกใครล่ะ?”
“ก็...ไม่ได้เลือกใคร”
“ไม่โหวตหรอ”
“ประมาณนั้น...”
“ทำไมล่ะ?”
“ก็...ไม่รู้จะเลือกใครดี”
แล้วก็เงียบ...
“คุณดูไม่เหมือนคนอเมริกันเลยนะ”พีทพูดขึ้น
“ฉันเป็นลูกครึ่งน่ะ”
“ลูกครึ่ง? เชื้อสายอะไรหรอ?”
“เอ่อ...อิตาลีน่ะ”
“งั้นหรอ...”พีทสบตาเพรมิสอย่างสงสัย
แล้วก็เงียบ...
I see the light; see the party, the ball gowns.
I see you make your way thorugh the crowd
You say hello, little did I knew…
“เวอเนียเข้าใจเลือกเพลงนะ”เพรมิสพูดขึ้นเมื่อบรรยากาศเริ่มเงียบ
“นั่นสิ...แต่อาจจะไม่ใช่”
“?”
“อาจจะเป็นดิแวน”พีทบอกก่อนจะเหลือบมองไปทางดีเจ เพรมิสมองตาม
ดิแวนกำลังขอเวอเนียเต้นรำ
แล้วทั้งคู่ก็เงียบอีกครั้ง...
“เพร...”
เพรมิสละสายตาจากเวอเนียไปที่พีท แต่เขากลับไม่พูดอะไรต่อนอกจากสบตาเธอตรงๆจนเธอต้องหลบตา
“ตาเธอสวยดีนะ”อยู่ๆเขาก็พูดขึ้นจนเพรมิสแปลกใจ “ตาคุณมองไกลๆเป็นสีดำแต่ดูดีๆออกเป็นสีฟ้านะ”
เมื่อได้ยินอย่างนั้นเพรมิสก็ยิ้มออกมา
“มีอะไรหรือเปล่าครับ?”พีทถามงงๆ
“ก็แค่...คุณเป็นคนแรกที่บอกว่าตาฉันสวย”
“คงเพราะไม่มีใครมาจ้องนัยน์ตาคุณขนาดนี้ล่ะมั้ง”พีทพูดติดตลก
‘ก็เคยมีคนมาจ้องนะ...แต่ไม่ได้พูดอะไร’เพรมิสคิด “ตาคุณเองก็สวยนะ”
“ยังไงครับ?”
“ก็...ตาสีน้ำตาลทองดูอ่อนโยนแต่ก็มีอำนาจ มันดู...มีเสน่ห์ดี”
“อย่างนั้นหรอ”พีทยิ้ม
I love you, and that’s all I really know.
I talked to your dad-you’ll pick the white dress
พีทค่อยๆโน้มตัวลงมา
It’s a love story, baby just say…yes.
ใบหน้าของทั้งคู่ห่างกันไม่กี่เซนต์
We were both young when I first saw you.
แล้วริมฝีปากของทั้งคู่ก็แตะกันพอดี
เพรมิสเผลอหลับตาลงรับสัมผัสเพราะนุ่มละมุนอย่างห้ามไม่รู้ตัว
พีถอนริมฝีปากออกแต่ก็ยังสบตาเพรมิสอยู่เหมือนโดนสะกด
แล้วพีทก็ค่อยๆเอื้อมมือไปที่หน้ากากสีดำตรงหน้า
“อะแฮ่ม”เสียงจากลำโพงทำเอาหลายคู่สะดุ้งแล้วหันไปมองต้นเสียง
“ขอโทษที่เสียมารยาทนะครับ ดูเหมือนเวอเนียจะเพลินไปหน่อย”ซีซัสยิ้ม
เวอเนียรีบดันดิแวนออกก่อนจะไล่ซีซัสให้ลงไป
“หลังจากสบตากันในบรรยากาศโรแมนติกไปแล้ว เราก็มาเอาใจชาวโสดกันดีกว่าค่ะ”
Back door, cracked we don’t need a key
We did it for free
No b after sleaze
“เราไปนั่งคุยกันดีไหม”
เพรมิสพยักหน้าก่อนจะเดินไปกับพีท
_________________________________________________________________________________________________
ขอโทษที่อัพช้านะ หลายวันที่ผ่านมาภูมิแพ้กำเริบจนปวดหัวเพราะข้างบ้านเผาหญ้าทั้งอาทิตย์แถมการบ้านก็เยอะ
พยายามแต่งและพิมให้เร็วที่สุดแล้วนะ
แล้วก็งานฮัลโลวีนเนี่ยเราคิดไม่ออกว่าจะเอางานอะไรมาก่อนงานพรอมน่ะ พอดีไม่ค่อยรู้ช่วงเวลาของนักเรียนเมืองนอกเลยเดาๆเอา
ขอบคุณคนที่แวะมาอ่าน เม้น โหวตนะจ้ะ
รักรีดเดอร์ทุกคนนนน~
________________________________________________
แก้สีอักษร
ความคิดเห็น