คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 2: Friend in Social Network
2
Friend in Social Network
วันต่อมา
“เธอเตรียมชุดไว้หรือยัง”ดิแวนถามเวอเนียขณะที่ทุกคนกำลังกินข้าวกัน
“เตรียมแล้ว แต่ฉันเป็นดีเจ ไม่แต่งตัวอะไรมากหรอก”เวอเนียตอบ
“แล้วเพรมิสจะมางานหรือเปล่า”ซีซัสซึ่งเป็นเพื่อของพีทกับดิแวนถาม
“งานอะไรหรอ”เพรมิสถามงงๆ
“ก็งานฮัลโลวีนไง โรงเรียนมีทุกปี เริ่มประมาณสี่ทุ่ม มีประกวดการแต่งตัวด้วยนะ แต่งานนี้ไม่บังคับเหมือนงานพรอมหรอก”เวอเนียอธิบาย
“ไม่รู้สิ...อาจจะไม่ไปมั้ง”เพรมิสบอก
หลายวันมานี้ เพรมิสรู้สึกว่าแพทเทียหายหน้าหายตาไปซึ่งก็น่าจะดี ถ้าคนอื่นไม่ทำหน้าที่กวนเธอแทนแพทเทียน่ะนะ
ในระหว่างที่เพรมิสกำลังเดินไปห้องสมุด อยู่ๆก็มีผู้หญิงพุ่งตัวเข้ามาพร้อมถังสีในมือแล้วก็...
ซ่า~
“ขอโทษนะ ฉันสะดุด”หล่อนพูดด้วยสีหน้าที่เสียใจสุดๆ
“วันหลังก็ระวัง”เพรมิสตอบนิ่งๆพลสงสบตาอย่างรู้ทัน
และเมื่อกลับถึงบ้าน เพรมิสที่อาบน้ำเสร็จก็ทิ้งชุดด้วยความหงุดหงิด เหตุเพราะ...มันซักไม่ออก
เพรมิสเลิกอารมณ์เสียก่อนจะหยิบเลย์มากินหน้าคอม
แล้วกล่องแชทก็กระพริบ
AMan Fa: ไง
Pre Mac: หวัดดี
AMan Fa: คุณอยู่นิวยอร์กหรือเปล่า?
Pre Mac: ใช่
AMan Fa: ผมก็อยู่นิวยอร์ก คุณอยู่โรงเรียนอะไรครับ?
Pre Mac: คุณคงไม่ตามหาฉันหรอกใช่ไหม
AMan Fa: ก็ไม่แน่
Pre Mac: Profercient High School
AMan Fa: งั้นผมก็มีโอกาสหาคุณเจอ
เพรมิสอึ้งไปพักหนึ่งก่อนจะถามว่า
Pre Mac:คุณเรียนเกรดอะไรหรอ?
AMan Fa: จะจบแล้วล่ะ
Pre Mac: 12?
AMan Fa: ใช่ครับ แล้วคุณล่ะ?
เพรมิสตั้ง offline ทันทีที่เขาถาม
แล้วไม่นานเขาก็ส่งข้อความมาอีก
AMan Fa: คุณคงไม่อยากรู้จักผมสินะ แต่ยังไงเราก็เป็นเพื่อนในนี้ได้ไม่ใช่หรอ เพร
เพรมิสตั้ง online ใหม่ก่อนจะพิมพ์ตอบไปว่า
Pre Mac: ฉันก็ไม่ได้รังเกียจที่จะคุยกับคุณหรอกนะ แต่ฉันแค่ไม่อยากให้เรารู้จักกันมากกว่านี้ ก็เท่านั้น...
AMan Fa: แต่ผมอยากรู้จักคุณนะ แต่ถ้าคุณไม่อยากก็ไม่เป็นไร
วันต่อมา
“แพทเทีย ปีนี้เธอจะแต่งชุดอะไรหรอ?”แซลลี่ถามแพทเทียที่กำลังดื่มสมูทตี้ที่หน้าร้านกาแฟหน้าโรงเรียน
“มาถามอะไรตอนนี้ ไปคุยกันตอนกลับบ้านสิ”แพทเทียพูด
“ฉันจะได้เตรียมชุดที่เข้ากับเธอได้ทันไง”แซลลี่บอก
“ไว้ฉันส่งรูปไปให้แล้วกัน”แพทเทียบอกก่อนจะดื่มสมูทตี้ต่อ
“แล้วเพรมิสจะมางานพรุ่งนี้หรือเปล่า”แซลลี่หันไปถามเพรมิสที่นั่งอ่านหนังสืออยู่โต๊ะข้างๆ
“ไม่ล้ะ”เพรมิสตอบโดยที่สายตายังไม่ละจากหนังสือตรงหน้า
“ดีแล้วล่ะ จะได้ไม่ต้องนั่งแหง่วรอคู่เต้นรำที่ไม่รู้ว่าจะมีหรือเปล่า”แพทเทียพูด
“อย่างเธอคงไม่มีคู่หรอกย่ะ”แซลลี่จิก
“มันก็ไม่แน่หรอก ถ้าแต่งหน้าแต่งตัวสวยๆ”มัสลินที่เงียบมานานบอกก่อนจะกินเค้กต่อ
“ถ้าทำอย่างนั้นก็ไม่มีคนจำได้อยู่ดี”แซลลี่พูดอย่างไม่ยอมแพ้
พอเห็นเพรมิสนั่งอ่านหนังสือเงียบๆโดยไม่โต้ตอบอะไรใคร แพทเทียก็หันไปยิ้มให้แซลลี่เป็นสัญญาณก่อนจะหันไปบอกมัสลินว่า “เธอเอาเค้กไปให้ที่ร้านห่อสิ จะได้ไปหาชุดให้แซลลี่ที่ห้าง”
มัสลินพยักหน้าแล้วถือเค้กที่เหลือตรงไปทที่ประตูร้าน
“ฉันไปรอเธอที่รถนะ”แพทเทียบอกก่อนที่มัสลินจะเปิดประตู
“โอเค”แล้วมัสลินก็เดินเข้าไปในร้าน
“ไปกันเถอะแซลลี่”แพทเทียหันไปพูดกับแซลลี่
“เดี๋ยวฉันถือแก้วให้”แซลลี่บอกแพทเทีย
“ขอบใจ”แพทเทียส่งแก้วให้แซลลี่แล้วเดินนำ
“โอ๊ะ!!”เสียงอุทานของแซลลี่ดังขึ้นพร้อมๆกับที่แก้วสมูทตี้เอียงไปทางเพรมิส แล้วสมูทตี้ก็หกใส่เพรมิส
“Damn!!”เพรมิสสบถอย่างลืมตัวก่อนจะวางหนังสือในมืลงบนโต๊ะ “ทำบ้าอะไรของเธอน่ะ?”
“โทษที พอดีว่าสายรองเท้าหลุดน่ะ”แซลลี่พูดแล้วหันไปบอกกับแพทเทียว่า “สงสัยคงต้องซื้อใหม่แล้วละ ตัวล็อกมันไม่ค่อยดีแล้ว”
“เดี๋ยวไปซื้อที่ห้างทีเดียวเลยก็ได้”แพทเทียบอกก่อนจะเหลือบมองเพรมิสที่ค่อยๆใช้ทิชชูซับหนังสืออย่างถนอม
“ขอโทษนะเพรมิส”แซลลี่พูดอีกครั้ง
“ไม่เป็นไร”เพรมิสบอกเบาๆก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตาแซลลี่ตรงๆ “รองเท้าน่ะ...ไม่ต้องซื้อใหม่หรอก เธอแค่ล็อกไม่แน่นเอง”
แซลลี่อึ้งไปเล็กน้อยกับท่าทางของเพรมิสก่อนจะตอบว่า “ขอบใจที่บอก^^;”
เพรมิสพยักหน้าน้อยๆก่อนจะเดินจากไป
“พิลึกคนจริงๆ”แพทเทียบ่นกับแซลลี่ก่อนจะเดินนำออกไป
_________________________________________________________________________________________________
อ่านแล้วก็บอกให้รู้ด้วยนะว่ามาอ่าน
ช่วยให้คะแนนหน่อยก็ดีนะ
ช่วงนี้อาจมีลงช้านะ เพราะงานเยอะสุดๆ
__________________________________________________________
แก้สีตัวอักษรค่ะ
ความคิดเห็น